เผลอแป๊บเดียว สองเดือนเข้าไปแล้ว แก้มกลมเอ๊ย สำหรับอิแม่ สองเดือนเหมือนสองปี จะว่ามีความสุขมันก็มีนะ แต่ว่ามันเหมือนมีเรื่องท้าทายใหม่ ๆ เข้ามาให้ขบคิดเรื่อย แล้วปุ่นก็รู้ซึ้งแล้วว่าการเลี้ยงลูกนี่ไม่ใช่หมู ๆ จริงเลย นี่ขนาดหลายคนบอกว่าช่วงสองสามเดือนแรก เลี้ยงเด็กจะง่ายมากเพราะหลังจากนั้น เธอจะเริ่มคลาน เดิน แล้วจะเหนื่อยมาก ๆ

ทำไมของปุ่นมันเหนื่อยตลอดฟระ  เริ่มจากเช้าตื่นมา กินนมก่อน แล้วจับนั่งวิปเปอร์ตอนพ่อแม่กินอาหารเช้า พอคุณสามีไปทำงานแล้วก็ถึงเวลารบกับลูก แก้มกลมจะไม่ค่อยอยากหลับกลางวัน ผิดกับเบบี๋ทั่วไป ตามตำราเขาว่าเด็กอ่อนต้องหลับวันละสิบสามถึงสิบหกชั่วโมงต่อวัน นี่คุณเธอเล่นจนเหนื่อยแล้วก็ไม่อยากหลับ พอเหนื่อยก็จะงอแงนิดหน่อยพอเป็นพิธี จับเปลี่ยนผ้าอ้อม งีบนิดนึง พอมีแรงก็ซ่าต่อ จนเย็น บางทีเลยต้องพาออกไปนอนข้างนอก ถึงจะได้หลับกะเขา บางทีติดพัน แม่เลยทิ้งให้นอนในรถเข็น แล้วไปซักผ้า กินข้าว เก็บบ้านอย่างเร็ว ๆ   กลางวันเลยเป็นเวลาที่ไม่ค่อยได้ทำอะไร นอกจากจะมีคนมาช่วยถึงได้จับคอมพ์กะเขา ตอนแก้มกลมไม่หลับ ก็จะนอนมองโน่นมองนี่ บางทีก็ร้องให้อุ้ม ถ้าอุ้มเดินรอบบ้านนี่จะชอบมาก ๆ เลย บางทีอุ้มออกไประเบียง เจอลมเย็น ๆ นอนซบไหล่แม่แล้วหลับ พอวางเตียงปุ๊บตื่น  แล้วถ้าจับนั่งวิปเปอร์ทีไรก็จะอึทุกทีเลย คาดว่าเป็นเพราะวิปเปอร์นั่งสบายรองรับก้นได้พอดี แต่กลางคืนพอเข้านอนแล้วก็จะหลับยาวเลย ตื่นมากินนมเอื๊อก ๆ จับเรอ ก็หลับคาไหล่แม่ จนต้องให้นอนราบแป๊บนึง แม่ไปฉี่ กลับมาจับเรออีกที ลมออกพอดี นอนต่อ

ท่านอนโปรดของแก้มกลม

ตอนนี้แก้มกลมเริ่มคุยอ้อแอ้ได้แล้ว เพื่อนพ่อมาเยี่ยมก็จะคุยอ้อแอ้ ๆ กับเขา เช้าก่อนพ่อไปทำงาน ก็อธิบายโน่นนี่ตามประสาเบบี๋ พ่อแม่ก็คุยด้วย ถ้าพยักหน้า ถามตอบว่าเข้าใจ แก้มกลมก็จะยิ้มชอบใจ คุยอ้อแอ้ต่อจนเหนื่อย บางทีคุยอยู่ดี ๆ ร้องไห้ขึ้นมาเฉยเลย อ๋อ ถึงเวลากินนม หรือผ้าอ้อมเต็มนั่นเอง  ตอนจับนอนบนโต๊ะเปลี่ยนผ้าอ้อม แก้มกลมจะชอบเป็นพิเศษ คุยลัลล้ากับหลอดไฟให้ความร้อน หัวเราะร่าเริง ต้องปล่อยให้เธอคุยให้เต็มที่ เบื่อแล้วถึงจะร้องมาซักจ๊ากนึง แล้วก็ให้อุ้มออกไปที่อื่นต่อ

     "จริง ๆ นะ หนูไปเห็นมากับตาจริง ๆ"                  "พ่อจะไปทำงานแล้วเหรอคะ หนูไปด้วยได้ป่าว"

ตอนนี้ใส่หมวกจับใส่ตระกร้ารถเข็นก็ไม่ร้องไห้แล้ว คาดว่าเธอคงเรียนรู้ว่า ใส่หมวกอิหรอบนี้มีหวังได้ออกไปข้างนอกแน่ ๆ

สุดยอดคำชม

วันก่อนเพื่อนคนญี่ปุ่นชื่อชิโนมาเยี่ยม ให้ของขวัญน่ารักมาก ๆ สองสามอย่าง ชอบมากเลย แล้วชิโนก็ชมอัณณาแปลก ๆ ที่ไม่เหมือนคนอื่นเขา แต่ปุ่นชอบนะ  คำชมนั้นคือ

รูจมูกเป็นรูปหัวใจน่ารัก อิอิ ลองดูรูปจิ น่ารักจริงป่าว

เสียใจนะไม่ใช่ไม่เสียใจ

วันก่อนเพื่อนเดทเลฟกับภรรยาเขามาเยี่ยม คนนี้มีลูกสามขวบครึ่ง เขาก็ถามโน่นนี่ พอถามเรื่องนมแม่เท่านั้นแหละ เธอวิจารณ์ใหญ่เลยว่านมผงไม่ดีอย่างโน้นอย่างนี้ วันนั้นแก้มกลมเริ่มเจ็บคอ ไม่สบาย กินแล้วอ้วกแล้วก็ร้องไห้จ้า อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ร้องไห้แบบแม่ใจเสีย น้ำตาไหลพราก เท้าก็ถีบพื้นเตียงอย่างแรง แบบคนทรมานมาก  เพื่อนคนนี้ก็วิจารณ์ว่าเพราะกินนมผงเลยปวดท้อง ดูสิเนี่ยท้องแข็งใหญ่เลย ตอนนั้นปุ่นก็ไม่รู้ว่าลูกเป็นอะไร เพราะยังไม่ได้พาไปหาหมอ ให้รู้สึกผิดอยู่ครามครัน เหมือนว่าเราพยายามน้อยไปที่จะให้นมแม่ แล้วเธอก็ร่ายยาวถึงวิธีเลี้ยงลูกของเธอให้ประสบความสำเร็จ (ตามแบบของเธอ) ผลปรากฎว่าลูกชายเธอขี้อายมาก เดทเลฟบอกว่าเป็นเพราะแม่จอมบงการเด็กก็เลยไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ซึ่งเราก็ไม่เคยไปวิจารณ์วิธีเลี้ยงลูกของเธอเลย ปุ่นว่าคนเป็นแม่จะรู้จักลูกตัวเองดีที่สุด

จากประสบการณ์สองเดือนที่เลี้ยงลูกมา คนที่ทำให้ปุ่นเสียใจมาก ส่วนใหญ่จะเป็นแม่ที่ประสบความสำเร็จอย่างดีในการให้นมลูก เขาจะไม่เข้าใจว่า คนที่ลองแล้วไม่เวิร์คมันเป็นไง ของปุ่นรู้แระว่าทำไมไม่เวิร์ค เรื่องการให้นม เพราะว่านมมาช้า ทำไมนมถึงมาช้า เพราะว่าเครียดและพักผ่อนน้อยตอนอยู่โรงพยาบาล อาหารย่อยยากเลยกินน้อย นมไหลวันรกวันที่หก แต่ทั้งบีบ ทั้งคั้น  ให้ลูกดูดทุกชั่วโมง ปั๊มดูได้ไม่ถึงครึ่งมื้อของเด็กอายุหกวัน

แล้วร่างกายแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคน นอนน้อย กินน้อย นมยังไหลมาก แต่ของเราไม่ใช่ ต้องฟิตเต็มที่นมถึงจะมา แล้วไม่ใช่จะมาเยอะแยะ  แม่สามีบอกว่า ตอนเขายังสาวก็เหมือนกัน นมน้อย ต้องทำหลายอย่างมากลูกถึงจะพอกิน ich muss arbeiten um Milch zu haben อันนี้ไม่ได้แก้ตัวนะ เพราะว่าลองมาหมดแล้วจริง ๆ บังคับให้ลูกกิน แล้วก็กินไม่อิ่ม หรือหลับคาเต้า ปลุกมากินแล้วก็ต้องชงนมผงเติมให้อีก  รู้สึกว่าไม่ไหว เสียสุขภาพจิต ลูกสาวก็ร้องไห้เพราะหิวนม แล้วแม่ก็เสียใจมากที่ให้ลูกกินนมจากเต้าไม่สำเร็จ แต่จะเสียใจมากกว่าที่เห็นลูกร้องไห้ทรมานมาเป็นเดือน  อย่างนึงคือจะแอบโทษตัวเองทุกครั้งเวลาที่ลูกไม่สบายตัว จนสามีกับนางพยาบาลผุงครรภ์ต้องคอยให้กำลังใจ แล้วนมผงก็แพงมาก ๆ ถ้าเทียบกับนมแม่

เรื่องของนมแม่จากสเตฟี่

มีเพื่อนเยอรมันอีกคนนึงชื่อสเตฟี่ เขามีลูกเวลาใกล้เคียงกัน แต่ลูกสาวเขาแก่กว่าแก้มกลมสามเดือน ตัวเขาเองก็ให้นมลูก เขาบอกว่า เมื่อก่อนโน้น ยายเขาก็พยายามให้นมแม่เขา แต่ทำยังไงก็ไม่มีนมออกมา ตอนนั้นนมผงยังไม่มี โชคดีที่คนข้างบ้านมีลูกพร้อมกันแล้วเขามีนมเยอะพอสำหรับเด็กสองคน แม่เขาก็เลยรอดตาย สเตฟี่คิดว่า ยายคงไม่มีน้ำนมจริง ๆ เพราะไม่มีแม่คนไหน ไม่อยากให้สิ่งที่ดีที่สุดกับลูก

ลงท้ายแอบดราม่านิดหน่อย แต่ก็อ่ะนะ เป็นส่วนนึงของชีวิต  ตอนนี้บอกได้เลยว่า การมีลูกต้องใช้พลังกายและใจอย่างมาก เป็นความท้าทายในชีวิตอย่างนึง  แต่รางวัลที่ได้ ก็เป็นการรู้จักความรักไม่มีเงื่อนไข และ ชื่นใจที่สุดเวลาเห็นคนอีกคนหนึ่งเติบโตอย่างมีความสุข

รอยยิ้มของแก้มกลม

สวัสดีค่ะ

Create Date : 05 เมษายน 2554
Last Update : 5 เมษายน 2554 19:34:13 น.		17 comments
Counter : 1103 Pageviews.
Share Tweet