My Love...(The end)

ในที่สุดวันคล้ายวันเกิดของผมก็มาถึง ผมรีบตื่นแต่เช้าลงไปทำบุญตักบาตร กรวดน้ำ อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร เสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมตั้งใจจะไปปล่อยนกปล่อยปลาแล้วจะพาหน่อยไปด้วยกัน เพราะผมลางานไว้หนึ่งวัน แต่กลับติดต่อหน่อยไม่ได้เลยแม้จะพยายามกี่ครั้งทั้งเบอร์ของเธอและเบอร์ของญาติที่เธอโทรมาหาผมเมื่อสี่วันก่อน ผมจึงต้องไปตามแผนที่ผมวางไว้คนเดียว
จะค่ำแล้วก็ยังไม่มีโทรศัพท์จากหน่อยเลย จนกระทั้งจะหนึ่งทุ่มอยู่แล้วก็ยังไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังมาถึงจะติดต่อถึหน่อยก็ติดต่อไม่ได้ หลังจากนั้น 10 นาที เธอโทรมานัดผมให้ไปเจอกันที่ร้านอาหารร้านเดิม ตอนนี้ผมก็อยู่บริเวณนั้นอยู่แล้ว พอวางหูโทรศัพท์ผมก็เข้าไปนั่งรอเธออยู่ในร้านอาหาร ไม่ถึง 10 นาที เธอก็เดินเข้ามาภายในร้านพร้อมกับชุดสีขาวทั้งชุด เธอปล่อยผมยาวสวยเดิมเข้ามา ทันทีที่หน่อยนั่งลงผมก็เอ่ยปากชมว่าเธอสวยกว่าทุกวัน วันนี้เธอสวยเป็นพิเศษ ผมสั่งกับข้าวมาทานก่อนหลังจากนั้นพนักงานก็ยกเค้กมาให้ผมกับหน่อย เทียนที่จุดเทียนไว้ที่ปักอยู่บนเค้กหลับลงด้วยเรียงลมจากปากของผม
“สุขสันวันเกิดนะคะพี่ต่อ”หน่อยพูดพร้อมกับยื่นของขวัญกล่องเล็กๆ ที่ทั้งกล่องห่อด้วยกระดาษสีเงินสะท้อนแสง
“ขอบคุณครับ”ผมส่งยิ้มให้เธอ
เราออกจากร้านอาหารมา ผมชวนเธอไปดูหนังต่อ หน่อยปฏิเสธ ด้วยเหตุผลที่ต้องกลับไปต่างจังหวัดไปทำธุระต่อ ผมตามใจเธอแล้วโบกมือเรียกแท็กชี่ระหว่างที่แท็กชี่จอดรอผมก็คุยกับเธออยู่ชักพักค่อยเอื้อมมือเพื่อปิดประตู แต่หน่อยดันไว้
“โชคดีนะคะพี่ต่อ”แล้วเธอก็ปิดประตูรถเอง ปล่อยให้ผมยืนส่งเธออยู่ข้างถนนตรงนั้น ก่อนรถจะเคลื่อนตัวออกผมสังเกตเห็นคนขับทำทีไม่พอใจอะไรผมชักอย่าง แต่ก็ชั่งเถอะผมคงคิดไปเอง เมื่อรถเคลื่อนตัวออกห่างคำพูดของหน่อยเมื่อกี้ก็วิ่งเข้าสมองผมแทน “โชคดีนะคะพี่ต่อ” ประโยคนี้วิ่งอยู่ในหัวของผม ผมพยามคิดว่าทำไมหน่อยถึงพูดประโยคนี้ออกมา เธอจะทิ้งผมไปหรอ
“คงไม่” ผมส่ายหัวแล้วพยายามคิดปลอบใจตัวเอง เธอคงอวยพรให้ผมโชคดีในวันเกิดก็ได้ผมพยายามทบทวนในใจ ผมมายืนโบกรถแท็กชี่คันแล้วคันเล่าก็ไม่จอดรับผมผมจึงต้องเปลี่ยนมาขึ้นรถเมย์กลับบ้านแทน

ผมกลับถึงบ้านอาบน้ำเสร็จก็ล้มหัวลงนอนหลับไปด้วยความเพลีย ผมมาสดุ้งตื่นอีกทีพร้อมกับภาพในฝันที่หน่อยกำลังโดนไอ้โลกจิตข่มขืนคาตาผม ผมเอื้อมมือมาหยิบนาฬิกามาดู 6 โมงเช้าพอดี ผมลุกขึ้นเข้าห้องน้ำออกมานั่งอยู่หน้ากระจกเงา มองดูตัวเองในกระจกภาพในฝันก็ปรากฏขึ้นมาในสมองของผม ภาพในฝันมันชั่งดูเหมือนจริงชะเหลือเกินเหมือนกับเหตุการณ์วันที่เรานัดทานข้าวกันแล้วผมไปสายผมกับหน่อยไปดูหนัง ร้องคาราโอเกะจากนั้นผมอาสานั่งรถไปส่งเธอที่บ้านแต่เธอปฏิเสธผมแต่มีภาพเพิ่มเติมขึ้นมาก็ตรงมี่คนขับแท็กชี่พาหน่อยขับอ้อมไปอีกทางพอหน่อยรู้หน่อยโวยวายทำให้คนขับแท็กชี่ขับรถเลี้ยวลงข้างทางแล้วดึงกระซากเธอลงไปด้วยหน่อยพยามดิ้นอย่างแรงเพื่อเอาตัวรอด หน่อยดิ้นหลุดและพยายามวิ่งหนีหลายครั้งแต่ก็ไม่พ้นไอ้แท็กชี่โรคจิตคว้ามาได้ทุกครั้ง จนกระทั้งหน่อยมาหมดแล้วก็ตรงที่โดนหมัดหนักๆเข้าตรงหน้าท้อง หน่อยจุกแล้วก็ปล่อยให้เจ้าแท็กชี่โรคจิตปฏิบัติกามกับหน่อยอย่างกระหาย ผมเห็นน้ำใสๆไหลออกมาจากดวงตาของหน่อยจนกระทั้งน้ำใสนั้นกลายเป็นสีแดง
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ผมดังขึ้นระหว่างที่ผมกำลังแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงานทันที่ที่ผมกรอกเสียงลงไปเสียงจากปลายดังขึ้นพร้อมกับเสียงสะอื้น บอย น้องชายของหน่อยเปล่งเสียงออกมาให้ผมรีบไปบ้านด่วน
ผมเรียกสามล้อ (ตุ๊ก ตุ๊ก) ไปบ้านหน่อยโดยไม่ยอมที่จะนั่งแท็กซี่ ระหว่างนั้นผมพยามยามที่จะปัดภาพในฝันที่เลยเห็นมาในหัวผมบ่อยๆออกไป ถึงบ้านหน่อย บอย นั่งรอผมอยู่แล้วพอผมลงจากรถบอยก็พาผมไปวัดที่อยู่ใกล้ๆบ้าน
ภายในวัดดูเงียบสงบแต่ทว่าตอนนี้มีผู้คนบางกลุ่มเข้ามานั่งล่ำร้องด้วยความโศรกเศร้าเสียใจ ในบางอย่าง ผมเดินเข้าไปภายใน ข้างๆร่างของหน่อย มีสายตาหลายคู่จ้องมองหน่อย เพียงแต่สายตาทุกคู่ที่มอง มองด้วยด้วยความอาลัย อาวรณ์ ที่มีน้ำบริสุทธ์ใสๆจนเจือด้วยความโศรกเศร้าเอาไว้ค่อยๆไหลออกมา
บอยบอกว่าหน่อยเสียชีวิตมาแล้วสี่วัน ทำให้ภาพในฝันเมื่อคืนนั้นปรากฏขึ้นอีกครั้ง ผมเดินเข้าไปคุกเข่าต่อหน้าศพของหน่อยทั้งน้ำตา ในใจต่อว่าตัวเองที่วันนั้นปล่อยให้หน่อยกลับบ้านคนเดียว ผมนั่งอยู่ตรงนั้นนานพอควร
“พี่ต่อครับ เชิญทางนี้ครับ”บอยพยุงผมยืนขึ้นแล้วพาผมไปพบตำรวจ ผมโดนสอบจนละเอียดยิบ ผมตอบทุกคำถามตามจริงทั้งหมดที่ตำรวจถามโดยไม่ปิดบัง จะมีก็คืนวันเกิดของผมที่เธอมาอวยพรวันเกิดผมและวันที่ผมกับเธอได้คุยกันวันสุดท้าย
มาถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่าวันที่ผมโทรศัพท์หาหน่อยทำไมโทรศัพท์ของหน่อยไม่มีคลื่น ทำไมโทรศัพท์ของญาติที่หน่อยยืมโทรมาหาผมเมื่อผมโทรกลับทำไมถึงเป็นเบอร์ว่าง และผมรู้แล้วว่าญาติผู้ใหญ่ที่เธอไปทำธุระด้วยคือใครรวมไปถึงประโยคที่เธอพูดกับผมประโยคสุดท้ายในวันคล้ายวันเกิดของผม

ระหว่างงานศพของหน่อยผมมาอยู่กับเธอตลอดจนกระทั้งถึงวันสุดท้ายที่ผมได้มีโอกาสได้ส่งเธอขึ้นสวรรค์อยู่หน้าบ้านหลังหนี่งหลังที่มีปล่องไฟที่มีควัญลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ผมมองตามควัญนั้นขึ้นไปก็ปรากฏเห็นหน่อยนั่งโบกมืออยู่บนเมฆก้อนใหญ่ เธอยิ้มให้ผม ผมส่งยิ้มให้เธอ ผมบอกกับเธอในใจว่าถ้าชาติมีจริงขอให้ต่อกับหน่อยเกิดมาคู่กันและให้ใครมาขัดขวางความรักของเราและเราจะรักกันตลอดไป
หลังจากนั้น 7 วันผมนำดอกไม้ไปว่ายหน้าอิฐของเธอที่วัดพร้อมกับขนมหวานที่เธอชอบ
“หน่อยครับ ต่อมาเยี่ยมหน่อยนะ เป็นไงบ้างหน่อยสบายดีหรือเปล่า ต่อสบายดี พ่อกับแม่และน้องของหน่อยสบายดี เมื่อวันก่อนพี่ก็พึ่งไปเยี่ยมมา อ้อวันนี้พี่เอาดอกไม้มาให้หน่อยด้วยนะชอบไหม แล้วนี่กี่ขนมท้องม้วนที่หน่อยชอบทานมีซื้อมาให้ทานเยอะๆนะ หน่อยไอ้โรคจิตตำรวจส่งข่าวมาบอกว่าจับมันได้แล้วนะเป็นเพราะฝีมือหน่อยที่ช่วยตำรวจที่ไปเข้าฝันมันจนมันต้องวิ่งมามอบตัวที่โรงพักกลางดึง มันสารภาพทุกอย่าง ตอนนี้มันก็โดนลงโทษตามกฎหมายชดใช้กรรมที่มันก่อเรียบร้อยแล้ว หน่อยนี้เก่งนะ”
“หน่อยพี่มีข่าวดีมาบอกด้วยนะ บอยน้องของหน่อยที่หน่อยให้ไปสอบชิงทุนเรียนต่างประเทศน่ะบอยเขาทำได้แล้วนะ พ่อแม่ของหน่อยตอนนี้ก็สุขภาพแข็งแรงดีตอนนี้ท่านทั้งสองกำลังปลื้มบอยอยู่ หน่อยสบายใจได้แล้วนะ หลับให้สบายนะที่รัก ขอให้ที่รักของพี่ต่อโชคดีแล้วเจอกันครับ”
"ที่รักของผม...."
The End...

Create Date : 25 กรกฎาคม 2551 Last Update : 25 กรกฎาคม 2551 20:33:24 น. Counter : 385 Pageviews.		1 comments
Share Tweet