Love...
  1. ถ้ามองถึงการเดินทางเพื่อนรู้และเข้าใจกันอยู่แล้วใช่ไหมครับ
    การเดินทางของ “รัก” มันจะเดินไปในรูปแบบไหนเพื่อนๆก็คงเข้าใจ
    แต่ “การเดินทางของความรัก” มันก็คงต่างกันแน่นอนใช่ไหมครับ
    เพราะแต่ละคนไม่ได้มีนิสัยเหมือนกัน ไม่ได้อยู่พื้นที่เดียวกัน
    เพียงแต่เมื่อรู้ว่าถ้าความรู้สึกออกมาในรูปแบบนี้นะ
    ทุกคนก็จะเรียกว่า “รัก”


    กว่า “รัก” จะเดินทางมาพบเจอกันก็ใช้เวลานานพอสมควร
    แล้วการพบเจอก็ไม่ได้วางรูปแบบตายตัวเสียด้วย
    ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ และแรงจูงใจ เชื่อว่าจริงนะ
    ตลอดเวลาที่ยังไม่เจอล่ะจะเรียกว่าการเดินทางเพื่อเจอได้หรือเปล่า
    ความจริงมันก็น่าจะใช่ถูกต้องไม่ครับ


    ถ้าจะเล่านิทานเรื่องการเดินทางของรักล่ะ
    เพื่อนๆจะให้ใครเป็นตัวละครในเรื่อง ตัวเอกในเรื่องใครหรอครับ
    มันง่ายนะถ้าทุกคนจินตนาการเป็นความรักของตัวเอง
    หรือสิ่งนั้นมันมีความหมายมากพอสำหรับคำว่ารัก
    แน่นอนเชื่อว่านิทานเรื่องนี้ที่เพื่อนๆคิดย่อมออกมาไม่เหมือนกันแน่
    กว่าจะเจอรัก ต้องใช้เวลาในการเดินทาง
    แล้วระยะทางต้องมีสิ่งล่อตาล่อใจ นั่นก็คืออุปสรรค
    เส้นทางสายนี้ต้องเดินทางอย่างไรถึงจะเจอสิ่งที่ว่า “รัก”
    เส้นขนานกับการเดินทางเมื่อพูดถึงการเดินทางของ “รัก”
    เพื่อนๆจะบอกว่าอย่างไรเอ่ย.................................?


    ถ้าผมเอาอักษร สระ และตัวสะกด ที่รวมกันแล้วอ่านว่า “รัก”
    มาเป็นตัวเอกของเรื่องเพื่อนๆว่าจะออกมาในรูปแบบไหน
    เมื่อตัวเอกคือ ร กับ ก แล้วกามเทพคือ ไม้หันอากาศ
    รวมตัวกันเป็นรักที่สมบูรณ์แบบ ของคู่คู่หนึ่ง


    ในตำนานของการเดินทางของ “รัก”
    ในครั้งนั้นมีเรือลำหนึ่งที่ล่องลอยในกลางแม่น้ำสายใหญ่
    เรือลำนี้ไม่รู้ว่าเดินทางมาจากไหน ใช้เวลาเดินทางสักเท่าไหร่แล้ว
    แต่ที่แน่ๆเรือลำนี้มีจุดมุ่งหมาย ที่จะทำ
    ที่ล่องลอยอยู่กลางสายน้ำ ทนกับพายุน้อยใหญ่
    เสียงแดดที่ร้อนแสนร้อน เมื่อตกดึกก็หนาวจนแทบขาดใจ
    แต่เรือลำนี้ก็ยังทนกับสิ่งเหล่านั้นเพื่อจะหาผู้โดยสารชักคน
    ด้วยความที่มีเป้าหมายเรือถึงทนและเดินทางตามหาใครคนนั้น
    จนกระทั่งมาเจอพายุลูกใหญ่ท่ามกลางหมู่บ้านเล็กที่อาศัยอยู่ริมแม่น้ำ
    ถึงจึงถือโอกาสนี้ใช้ที่นี่เป็นที่เทียบเรือหยุดพักและรอให้พายุลูกนี้ผ่าน
    เช้าอีกวันเมื่อพายุได้เคลื่อนผ่าน ท้องฟ้าที่อึมครึมได้แปรเปลี่ยนไป
    ขณะที่เรือตั้งท่าจะออกเดินทาง เขาก็ได้ยินเสียงของใครสักคน
    ที่ร้องขอความช่วยเหลือมาจากข้างในหมู่บ้าน
    เขามองหาคนคนนั้นตามเสียงที่ลมนำพาให้เขาได้ยิน
    จากภายในหมู่บ้านเขาได้เห็นไก่ตัวหนึ่ง วิ่งออกมาอย่างหน้าตาตื่น
    มุ่งหน้าออกมาทางแม่น้ำ แล้วเขาก็สังเกตเห็นว่าไก่มองมาทางเขา
    และเขาก็ยิ่งแน่ใจขึ้น เมื่อเห็นไก่เปลี่ยนทิศทางเป็นวิ่งมาทางเขาแทน
    เขาตกใจนิดหน่อยเมื่อไก่ ได้วิ่งมาถึงเขาแล้ว แต่ก็ยังรวบรวมสติได้
    เขาจึงถามเธอไปว่าได้วิ่งหนีอะไรมาถึงได้ตื่นกลัวขนาดนี้
    แต่เธอได้พูดเพียงแค่ว่า “ได้โปรดช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่โดยเร็วได้ไหม”
    เขาทำท่างงนิดๆ กับคำพูดของเธอเขาจึงถามออกไปว่า
    “ด้วยเหตุใดถึงให้เราพาเธอหนีไป คนอื่นมาเห็นมันจะดูไม่งามนัก”
    “ฉันรู้ว่าท่านเป็นเรือโดยสารกำลังหาใครชักคนมาเป็นผู้โดยสาร...
    แต่ถ้าจะให้จ้างท่านฉันก็ไม่มีเงิน...แต่ขอให้ท่านช่วยฉันสักครั้ง...
    เพื่อช่วยเหลือชีวิตไก่อย่างฉันไม่ให้โดนฆ่านะคะ...แล้วฉันยินดี
    ที่จะเป็นทาสของท่านตลอดชีวิต...”
    ประโยคที่เขาได้ยิน เขาตั้งใจฟังเธออย่างดี แต่ที่เขาได้ฟังมีอยู่คำ
    คือ “ฆ่า”ทำให้เขาต้องรีบตัดสินใจ และเขาต้องรีบพาเธอออกจากที่นี่
    ให้เร็วที่สุด เมื่อเห็นคนกำลังตามเธอมา


    เขายิ้มให้กับตัวเองขณะที่มีใครบางคนนั่งมาเป็นผู้โดยสาร
    และในที่สุดเขาก็หาผู้โดยสารเจอ ถึงแม้จะเป็นผู้โดยสารที่
    เขาจะไม่ได้ค่าโดยสารเลยก็ตาม อย่างน้อยก็มีใครสักคนที่
    ได้นั่งเรือโดยสารของเขา
    เขาพาเธอล่องลอยไปตามลำน้ำเรื่อยๆ ผ่านวัน ผ่านคืน
    ตลอดเวลาที่เขาและเธอเดินทางไปด้วยกัน
    เธอได้เล่าเรื่องที่เธอกำลังจะโดนฆ่าเพื่อที่จะเป็นอาหารเช้า
    ของบ้านนั้น รวมถึงเรื่องของเพื่อนๆของเขาที่เสียชีวิตไปแล้ว


    มีอะไรหลายๆอย่างรอบกายได้ชื่นชม ได้แก้ไขยามมีปัญหา
    โดยเฉพาะเวลาที่ยามอยู่กลางพายุ ชึ่งเป็นปัญหาใหญ่
    แต่เขาและเธอก็ผ่านมาได้อย่างปลอดภัย
    เขาและเธอเดินทางไปด้วยความสุข ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
    เวลาผ่านไปแล้วเนิ่นนาน ในยามค่ำคืนที่สวยงาม
    ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยหมู่ดาวนับพัน ที่ทอแสงระยิบระยับ
    และแล้วความรู้สึกผู้โดยสารกับผู้นำทางก็เปลี่ยนไป
    เมื่อมีอะไรบางอย่างแทรกลงมากลางใจของทั้งสอง
    เขาและเธอไม่รู้หรอกว่ามันแทรกมาตอนไหน
    และไม่รู้ว่าอะไรนำพามาให้พบเจอ และนำพาความรู้สึกเช่นนี้มาให้
    แต่ที่สำคัญคือมันเกิดขึ้นแล้ว และควรจะเก็บรักษาไว้
    “เราจะอยู่ข้างกันตลอดไปและเราจะให้ทุกคนที่เกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายได้
    เหมือนกับที่เรารู้สึกว่า รัก...”
    เขาและเธอกุมมือพร้อมกับหลับตาภาวนาในใจ
    เมื่อดาวดวงหนึ่งตกลงข้างขอบฟ้า



    จวบจนทุกวันนี้ทุกคนก็ตั้งเดินทางเพื่อพบเจอ
    สิ่งแปลกใหม่และเพื่อ รัก


    แล้วเพื่อนๆล่ะเส้นทางที่เดินมาเห็นอะไรบ้าง
    เดินทางมาเจอสิ่งที่ตามหาหรือยัง
    นิทานของเพื่อนๆจะให้ใครเป็นตัวเอก


    รักนะ...ที่รัก(ของคนอื่น)



Create Date : 10 สิงหาคม 2551
Last Update : 10 สิงหาคม 2551 21:13:20 น.
Counter : 517 Pageviews.

6 comments
  
แวะมาเยี่ยม........ค่ะ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยม blog พี ค่า

nite nite ค้าบบบบบบบบบ
โดย: forelske Himmelen วันที่: 10 สิงหาคม 2551 เวลา:22:11:10 น.
  
รักอยู่รอบๆ ตัวเราเองมากมายเต็มไปหมด แต่เราเลือกดูแลรักรอบๆ ตัวเราไม่มากพอกะรักนั้นๆ

เปนกะลังจัยให้ จ๊ะ
โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 14 สิงหาคม 2551 เวลา:9:17:56 น.
  
อ่านแล้วโรแมนติค จังแฮะ..


ตอนจบ...


รักนะ...ที่รัก(ของคนอื่น)

ใช้อยุ่บ่อยๆ...เซ็งอ่ะ...จะมีของเราบ้างมั๊ยน๊า...

โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 15 สิงหาคม 2551 เวลา:15:47:22 น.
  
ไม่นานอีกสักวันก็เป็นของเรา
โดย: azui07 วันที่: 20 กันยายน 2551 เวลา:19:13:34 น.
  
แวะมาเยี่ยมบ้านี้ค่ะ เป็นเพื่อนกันนะคะ

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมบ้านเรามา
โดย: The eye of earth วันที่: 1 ตุลาคม 2551 เวลา:8:02:26 น.
  
ว่างๆ ตามมาอ่านอีกรอบ
โดย: +DidYouKnowMe+ วันที่: 19 พฤศจิกายน 2551 เวลา:19:53:42 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

azui07
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



สวัสดี......
คำ คำ เดียว
สามารถสร้างมิตรได้นับล้าน...
เพียงแต่พูดมันออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม ก็เท่านั้นเอง
:online ติดต่อเรา
สิงหาคม 2551

 
 
 
 
 
2
3
4
5
6
7
8
9
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
 
 
10 สิงหาคม 2551