สวัสดีค่ะ
พี่เตือนเข้ามารายงานตัว ( ยังคิดถึงคุณสาวช่างถามอยู่นะคะ) ความรู้สึกคล้ายกับอ่านนิยายแปลเลย ขนาดเรื่องค่อนข้างจริงจัง ยังแอบแทรกขำๆ เป็นระยะ 'อายุประมาณล้านปี' ชอบจัง สำนวนคมคายเหมือนเดิม

แนะนำ:ระหว่างประโยคบ้าง พี่ว่าน่าจะเว้นวรรคมากกว่านี้นะคะ จะทำให้อ่านง่ายขึ้นตัวหนังสือไม่ติดกันมากเกินไป

ช่วยดูคำตกหล่นให้ค่ะ
..หล่อนรุ้ว่างานครั้งนี้มีความเสี่ยง:รุ้=รู้
..ถ้าไม่แต่งงานมีลกมีสามีก็ถือว่าล้มเหลวอยู่ดีงั้นหรือ:ลก=ลูก
..และฑุรกิจนี้ก็พังอย่างไม่เป็นท่า :ฑุรกิจ=ธุรกิจ
..พ่อที่ลางเรือนในความทรงจำ:ลางเรือน=ลางเลือน

ขอบคุณค่ะ พี่เตือน

จะพยายามแก้ไขค่ะบางทีพิมพ์ไปมันตกหล่นผิดๆถูกๆ แต่จะพยายามระมัดระวังให้มากขึ้นค่ะ

แต่ไม่รู้จะแก้ไงที่จะให้เป็นนิยายไทยที่ไม่คล้ายนิยายแปลคงเป็นวิธีการเล่าเรื่องน่ะค่ะ จะเพิ่มการบรรยายให้เป็นนิยายไทยให้มากขึ้นค่ะ ขอสารภาพว่าเคยมีคนอ่านบอกให้ใช้คำว่า หญิงสาว ร่างบาง เสียงหวาน อะไรทำนองนี้บรรยายแต่ทำไม่ค่อยได้เลย ไม่ค่อยชอบ อ่านแล้วกระดากใจไงไม่รู้ 555

ยังไงจะพยายามฝึกไปเรื่อยๆนะคะ พี่เตือนอย่าเบื่อเตือนนะคะ 555 ขอบคุณค่ะ

ขึ้นต้นเรื่องก็น่าติดตามมากมาย แต่มีความเห็นนิดนึง ตรงที่ ไม่อยากให้ผู้เขียนแทรกเรื่องนาฬิกาหรู หรือความหรูหรา อื่น มากเกินไปค่ะ เพราะสังคมเราฟุ้งเฟ้อมากพอแล้วล่ะค่ะ

อยากเก่งๆ ได้เหมือนเก็จถวาจจังเลย

ขอบคุณคุณที่ขอแจมค่ะ แจมเยอะๆดีค่ะ ข้าวของทั้งหลายนั้นเป็นเสมือนตัวแทนแห่งความสำเร็จที่เก็จถวาคิดเอาเอง

หวัดดีค่ะ นุ่มนิ่ม ดีใจที่กลับมาอ่านค่ะ

แวะมาอ่านอีกรอบ อิอิ สวัสดีค่ะพี่สาว

มาอ่านแล้วนะคะพี่ริสา
ตามที่หนูได้สัญญาไว้ อิอิ
นี่แค่ตอนแรกยังสนุกยังงี้เลย
แล้วตอนต่อไปจะขนาดไหน

พี่ริสาเขียนแนวนี้ก็สนุกนะคะ
หนูชอบ อิอิ อัพไวๆ เน้อ