เจ้ามี่สามขา....2 เช้าวันนี้มีเรียนแต่ฉันยอมไม่ไปเพื่อคอยดูแลเจ้ามี่ เมื่อฉันมองไปที่เจ้าตัวเล็กนั้นก็เห็นว่ามันยังไม่ตื่นเต็มที่ดี ท่าทางมันหิว แม้ว่าฉันได้คอยป้อนนมกล่องให้มันตลอดทั้งคืน แต่อย่างไรก็ตามคงไม่ดีเท่ากับที่มันได้กินนมแม่มันเอง ฉันจึงนำมันไปวางไว้ในกล่องซื่งแม่และน้องๆของมันยังหลับอุตุอยู่ หลังจากนั้นไม่นานอีเหมียวก็ตื่นและทำความสะอาดให้ลูกๆ มี่นอนคว่ำบนท้องแม่มันซื่งกำลังเลียตัวให้ ฉันยังอดห่วงไม่ได้ว่าการอาบน้ำให้เจ้าลูฏแมวของแม่ซึ่ง เป็นไปโดยสัญชาตญาณนั้นจะทำให้เจ้าตัวเล็กเจ็บแผล แต่ตอนนี้นมันยังไม่ตื่นจึงอาจจะยังไม่มีความรู้สึกใดๆ สักพักฉันได้ยินเสียงของมันร้องเหมือนที่ได้ยินมาตลอดทั้งคืน ฟังรู้ในทั้นทีว่ามันเจ็บปวดแสนสาหัสขนาดไหน หลังจากนั้นเพียงไม่กี่นาทีฉันก็เห็นมันวิ่งพล่านไปรอบๆกล่อง พร้อมทั้งร้องเสียงดังมากกว่าเก่า นี่คงเป็นสัญญาณว่ามันตื่นเต็มที่แล้ว และเป็นสถานการณ์ที่ฉันไม่รู้และไม่มีความสามารถที่จะ ช่วยเหลือมันได้เลย...ฉันรู้สึกเศร้ามากๆ ตลอดทั้งวันนั้นถ้านับจำนวนรอบที่เจ้ามี่วิ่งวนรอบกล่อง อาจได้ระยะทางจากเหนือสุดของกรุงเทพฯไปจนใต้สุดทีเดียว แม้ว่าในตอนนี้มันจะเหลือขาเพียงแค่สามข้างเท่านั้นก็ตาม เจ้ามี่ตกอยู่ในสภาพอย่างนี่ประมาณสองสามวัน แล้วมันก็ค่อยๆดีขึ้น เมื่ออาการเจ็บปวดบาดแผลค่อยทุเลา มันก็เริ่มเดินได้ดีขึ้น แต่การเดินนั้นช่วงคอด้านหลังและ ไหล่ด้านซ้ายจะไม่สมดุล ขาซ้ายที่เหลือเพียงแค่ครึ่งเดียวนั้น ห้อยเรี่ยไปตามพื้น (นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเมื่ออายุมากขึ้น บริเวณกระดูกหัวไหล่ของมันจึงโหนกนูนขึ้นมาใหญ่และ มีโหนกเดียว) ฉันกังวลอย่างมากทีเดียวว่าอาการเดิน อย่างนั้นจะมีผลให้แผลของมันโดนกระทบกระเทือน แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร และคิดไกลไปถึงว่าถ้ามันโตขึ้น จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร คงต้องลำบากเพราะกลายเป็นแมวพิการ ไปตลอดชีวิต สถานการณ์นี้เป็นไปอยู่ประมาณ หนึ่งสัปดาห์ ด้วยความเป็นเด็กรวมทั้งสงสารมันมากๆ พวกเราทั้งสามจึงคุยกัน และมีความคิดว่า ให้หมอฉีดยาให้มันตายไปโดยไม่ต้องทนทุกข์ทรมาน กับชีวิตในอนาคต อาจเป็นการช่วยเหลือมันได้ดีที่สุด เราจึงพาเจ้ามี่ไปหาหมออีกครั้ง และบอกความคิดของ พวกเราให้หมอรับรู้ "มันอยู่ได้" นี่เป็นคำพูดแรกจากปากคุณหมอ เมื่อได้ฟังพวกเราอธิบาย "ดูตามันสิ ยังใสแจ๋วอยู่เลย ไม่ต้องห่วงหรอก มันอยู่ได้สบายเลยล่ะ" "แล้วมันจะไม่ลำบากเหรอคะ เหลือแค่สามขาแบบนี้" "ไม่หรอก ไม่ใช่พิการขาหลัง นี่มันยังวิ่งยังกระโดดได้ ไม่มีปัญหาหรอก เดี๋ยวมันจะทั้งวิ่งทั้งกระโดดไวจนตามไม่ทัน ด้วยซ้ำ" ฉันรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย แม้จะยังกังวลอยู่ และคิดว่า ในเมื่อหมอยืนยันอย่างนั้น เราก็ไม่ควรทำลายชีวิตของมัน ทั้งๆที่มันยังมีโอกาสได้ใช้ชีวิตบนโลกนี้ ในเมื่อมี่เป็นเจ้าของชีวิตตนเองใครก็ไม่สมควรถือสิทธิ์ไป จบชีวิตของมันได้ พวกเราพามันกลับบ้านหลังจากขอบคุณ คุณหมอเรียบร้อย ทั้งสามคนตั้งใจกันว่าจะเลี้ยงเจ้ามี่ และดูแลมันให้ดีที่สุดตั้งแต่นี้ต่อไป   Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2548 5 comments Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2548 16:35:52 น. Counter : 836 Pageviews. Share Tweet

น่าสงสารจัง   โดย: prncess 11 กุมภาพันธ์ 2548 19:50:32 น.

แมวที่ office เก่าผมก้อสามขาตัวนึงครับ ทุกวันนี้เคยแวะๆไปหา ยังแข็งแรงดีอยู่ แต่กระโดดไม่ค่อยจะได้ หวังว่าแมวคุณจะแข็งแรงด้วยนะครับ ม๊าววววววววววววว   โดย: แมวกักขฬะ 13 มีนาคม 2548 18:40:52 น.

อ่า ผมชอบ blog คุณจัง แปลกมาก รูปแมวคุณน่ารักดีนะครับ เนื้อหาก้อเยอะ ไม่ยักมีคนเข้า งั้นผมมาขอ add เป็นขาแมว เอ๊ย ขาประจำล่ะกันนะครับ ขอบคุณล่วงหน้า ม๊าววววววววววว   โดย: แมวกักขฬะ 13 มีนาคม 2548 18:50:14 น.

ขาแมวอีกคนมาด้วยอ่ะ อิๆๆๆ   โดย: Jenny_MM 23 พฤศจิกายน 2548 4:49:20 น.

แมวหรือสัตว์โลกชนิดต่างๆ ส่วนใหญ๋ก็จะสามารถ ปรับตัวจนใช้ชีวิตตามปรกติได้ค่ะ ถึงอย่างไรมี่เค้าก็โชคดีที่ได้รับความรัก และการดูแลเอาใจใส่จากครอบครัวคุณเป็นอย่างดี เค้าเป็นแมวที่โชคดีมากตัวหนึ่งเลยค่ะ   โดย: ป้าติ๋ว (nature-delight ) 13 ธันวาคม 2548 11:58:15 น.