8 Oct.08

08.30 น. โดยประมาณ พวกเรานัดกันลงมาบริโภคมื้อเช้าที่ชั้น 2 อีกเช่นเคย ก็ของกินเยอะนี่นะ

พวกเราเช็คเอ้าท์ออกจากโรงแรม อากิ และคุณวิวัฒน์ มายืนร่ำลา เพราะทั้งคู่ยังต้องอยู่ญี่ปุ่นต่อ เลยส่งพวกเราให้ คูโบต้าซัง ชื่อฟังดูแปลกๆ สำหรับคนไทย แต่เธอเป็นคนน่ารักมากๆ เพราะดูแล หาสินค้าให้พวกเราได้ครบถ้วนทุกคนเลย แถวนั้นเรียกว่า ย่านอูเอโนะ สามารถเดินทางมาโดยรถไฟฟ้า ขึ้นที่สถานีอูเอโนะ

คูโบต้าซัง พากเราไปหาซื้อเครื่องสำอางให้เพื่อนได้สำเร็จ หลังจากตามล่ามา 3 วัน ได้ที่ตึก AbAb ส่วนเราก็ได้รองเท้า แม้จะไม่ได้สีอย่างที่ต้องการ แต่ก็ได้แหละ ที่ศูนย์การค้า OICITY แถมยังได้กระเป๋าหนังจากร้านค้าในสถานีอูเอโนะนั่นแหละ

ที่ตึก AbAb เป็นแหล่งรวมสินค้าวัยรุ่น ที่เราว่ามองว่าคล้ายๆ ตึกใบหยก หรือไม่ก้อเอ็มบีเค เพราะที่นั่นมีทุกอย่างทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า เครื่องสำอางค์ เพียบ ย่านๆ นั้นมีร้านค้า มีแหล่งช้อปปิ้งที่เขาเรียกว่าว่าอเมริกัน อะไรประมาณนี้แหละ เรียกว่ามาที่เดียวได้ครบทุกอย่าง แล้วก็ยังมีร้านอาหารให้แวะไปกินชาบู ชาบู และราเมน กันได้อีกด้วย เดินก็ไม่ไกล งานนี้คุ้มจริงๆ น่าจะมาซะตั้งแต่วันแรก แต่ก็อย่างว่าแหละ เพราะไปกับผู้ชาย เขาจะไปรู้ที่ช้อปได้ยังไง รู้ที่กินเยอะแยะนี่ก็สุดยอดแล้ว

คูโบต้าซังก็น่ารักมาก พยายามหาทุกอย่างให้ทุกคน แล้วก็ดูแลทุกคนอย่างดี เธอ Sorry ตลอดเวลา ยิ้มและหัวเราะตลอดเวลา ประทับใจจริงๆ
พวกเราถูกพาตัวมาส่งที่สนามบินนาริตะ ประมาณบ่ายโมง เช็คอินท์เสร็จเรียบร้อย ก็เข้าไปเดินเล่นกันอยู่นสนามบิน ช้อปกันอีกเช่นเคย เดินกันจนขาหงิก กว่าจะได้ขึ้นเครื่อง โดยไม่ได้ไปนั่งพักในเล้าจ์อย่างที่ตั้งใจ

ทันทีที่ได้ขึ้นเครื่อง พวกเราต่างคนต่างหยิบหนังสือพิมพ์ แล้วก็ต้องอึ้ง เพราะภาพน่ากลัวมาก ผู้จัดการลงภาพคนขาขาด เขียนด่าทรราช เราเห็นภาพแล้วอยากจะอ๊วกเลยทีเดียว ท่าทางจะสยดสยอง เหตุการณ์ดูวุ่นวายมากในเมืองไทย เอาเถอะ อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะได้รู้กันแล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น แล้ว 3 ทุ่มกว่า ๆ พวกเราก็กลับถึงเมืองไทยอีกครั้ง เฮ้อ!!

Create Date : 16 ตุลาคม 2551
Last Update : 29 พฤษภาคม 2559 23:14:29 น.		0 comments
Counter : 294 Pageviews.
Share Tweet