Bloggang.com : เสี่ยวเจิ้น : เดินทางอีกแล้ว ภาคจบ

เดินทางอีกแล้ว ภาคจบ

คณะเดินทางของเราทริปนี้มีประมาณ 20 คนได้มั๊ง ก็เพิ่งจะรู้เมื่อไปถึงลาวนี่แหละ ว่าเพื่อนร่วมคณะเยอะขนาดนี้

พวกเราเดินทางออกจากสนามบินปั๊บ ก็ถูกพาไปเยี่ยมชมสนามกีฬาแห่งชาติของลาว ซึ่งดูเล็กและเงียบเหงามาก ระหว่างทางสองข้างถนนมีแต่ขุดกะเจาะ เพราะลาวกำลังจะเป็นเจ้าภาพการแข่งขันซีเกมส์ปี 2009 ตอนนี้เขาเลยเร่งทำถนน สร้างโน้นสร้างนี่เยอะแยะไปหมด

สถานที่ๆ 2 ที่พวกเราได้แวะไปคือ ศูนย์ออกอากาศ หรือจะเป็น Press Center อะไรประมาณนั้น ต่อไปก็แวะไปดูสถานที่ๆ ที่เขากำลังจะสร้างเป็นสนามเปิดปิดการแข่งขันซีเกมส์

เขาเรียกแถวนี้ว่า หลักกิโล 16 พื้นที่ในการก่อสร้างครั้งนี้ รัฐบาลมอบให้เลย 460 เอเคอร์ ที่ยังเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ เทียบเป็นไร่ ไม่รู้กี่ไร่เหมือนกัน ที่นี่จะมีครบทุกอย่าง ทั้งสนามอินดอร์ เอาท์ดอร์ สนามกอล์ฟ สระว่ายน้ำ บ้านพักนักกีฬา ศูนย์ฝึกอบรม ครบครัน และทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อยในปี 2009 โน้นจ้า

จบจากทัวร์สนามกีฬาในอนาคต เราก็ไปต่อกันที่ศูยน์ไฮเทค ที่มีทั้งห้างสรรพสินค้า ศูนย์ไอที และสถานที่จัดคอนเสิร์ต ซึ่งเจ้าหน้าที่บอกว่า เร็วๆ นี้ โปงลางสะออนของเราจะไปเปิดโชว์ที่โน้นล่ะ

หลังจบทัวร์สนามกีฬา พวกเราก็ถูกส่งเข้าพักที่โรงแรมดอนจันท์ พาเลซ ซึ่งพนักงานบอกว่า เพิ่งสร้างมาได้ 2 ปี เมื่อตอนมีประชุมอาเชี่ยนซัมมิท

โรงแรมอยู่ใกล้กับแม่น้ำโขงเลยล่ะ อีกฝั่งหนึ่งก็คือ หนองคายบ้านเฮ้าเองจ้า

ทันทีที่ถึงโรงแรม พวกเราชาวคณะนักช้อป ก็นัดกันทันทีเลยว่า อีก 10 นาที มาเจอกันข้างล่าง เราจะเดินทางไปตลาดเช้ากัน

และเมื่อชาวคณะลงมาพร้อม พวกเราก็เรียกตุ๊กๆ ใตรงไปจุดหมายทันที เสียค่ารถไปคนละ 20 บาท แพงหรือไม่แพงก็ไม่รู้ แต่ 20 บาทพอจ่ายได้ แล้วเรายังนัดคนขับคนเดิม มารับที่เดิมด้วย เพื่อไม่ให้เสียเวลาในการต่อรองกับรถคันอื่นอีก

ที่ตลาดเช้าของลาวนี่ เดินๆ ดูแล้วรู้สึกผิดหวังมาก เพราะไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเราเลย ของที่ขาย มีพวกเครื่องใช้ไฟฟ้า ซีดี วีซีดี หนังจากไทยทั้งหลาย และไม่ต้องห่วง แผ่นผีเพียบจริงๆ แถมราคาไม่ต่างจากแผ่นผีบ้านเราเลย ดีวีดีซีรี่ส์ ราคาอยู่ที่แผ่นละ 50 บาท ความคมชัดเป็นไงไม่รู้ เพระไม่กล้าซื้อกลับมา

นอกนั้น ก็จะมีพวกผ้าถุง เสื้อยืดที่แสดงความเป็นลาว เครื่องเงิน ที่สวยใช้ได้ แต่ไม่มีอะไรต่างจากเมืองไทยอย่างที่ว่า สรุป เราเลยไม่ได้อะไรนอกจากผ้าหนึ่งผืนมาให้มามี่ และส้มอีก 1 โหล เพราะอยากกิน

ส่วนเพื่อนๆ ได้ของมาพอสมควร ซึ่งส่วนใหญ่ล้วนเป็นของฝากชาวบ้านทั้งนั้น

จบจากการช้อปย่อยๆ เราก็ต้องรีบเดินทางกลับโรงแรมเพื่อทำงาน

ข้าม...ช่วงเวลาทำงานไปเลยแล้วกันนะ

พวกเรามีโอกาสได้เที่ยวอีกครั้ง ด้วยความพยายามอย่างยิ่ง เพราะกว่าจะเสร็จงานก็ประมาณ 2 ทุ่ม พวกเราถามตุ๊กๆ ว่า แถวๆ นี้มีที่เที่ยวที่ไหนที่วัยรุ่นลาวเขาไปกัน แล้วก็เป็นที่ขายของด้วย คนขับตุ๊กๆ ก็โอเคๆ แล้วก็ตกลงจ่ายค่ารถอีกคนล่ะ 20 บาท พวกเราก็ถูกนำพาไปยังจุดหมาย

ระหว่างทาง เราก็มองโน้นมองนี่ไปเรื่อยๆ รถที่ขับผ่านเส้นทางเลีบลแม่น้ำโขง มีร้านขายผลไม้ตลอดทาง ส่วนอีกฟากของถนน ก็เป็นร้านอาหาร ประมาณแถวๆ ข้าวสาวบ้านเรา แต่ทิ้งผ่างกันหน่อย มีฝาหรั่งนั่งกันเป็นทิวแถว

ย่านที่ตุ๊กๆ พาไปถึง ทีแรกเราเข้าใจว่าคือ เซ็นเตอร์พอยท์ของลาว ซึ่งมีเพื่อนอีกคนหนึ่งบอกไว้ แต่ถามไปถามมาก่อนกลับ ปรากฎว่าไม่ใช่

ย่านนี้ก็เรียกชื่อไม่ถูกแล้วล่ะ รู้แต่ว่า มันเหมือนเป็นที่เที่ยวยามค่ำคืนของเขาจริงๆ แต่ที่เที่ยวเขาจะมีแต่ร้านอาหาร ขายของกิน เหมือนเราไปเดินอยู่แถวเยาวราชตอนกลางคืน คือเดินถ่านตึกแถวที่มีของขาย แล้วก็มีแผงลอย รถเข็นขายอาหาร เพียงแต่ไม่เยอะเท่าเยาวราช เท่านั้นเอง

ถามคนลาวแถวนั้น เขาบอกว่า พวกวัยรุ่นก็เที่ยวกันแบบนี้แหละ แต่ถ้าเรามาเร็วกว่านี้ซักนิด ก็จะได้เห็นร้านขายของ ขายเสื้อผ้าอยู่บ้าง แต่เรามาดึกไปนิด ทั้งๆ ที่จริงๆ ประมาณเกือบๆ 3 ทุ่มได้มั๊ง

ของกินบ้านเขา ก็เหมือนบ้านเรา ก็แหม...บ้านใกล้เรือนเคียงกันขนาดนี้ ข้ามกันไปข้ามกันมา ของกินของใช้จะให้ต่างกันได้ไงเน๊อะ

พวกเรามีโอกาสได้คุยกับแม่ค้าขายหอยทอดที่นี่ด้วย แม่ค้า 2 คนน่ารักมาก เล่าโน้นเล่านี้ให้ฟัง และให้ข้อมูลเกี่ยวกับสถานที่กับเราพอสมควร และที่สำคัญ เขาให้ข้อมูลกับพวกเราว่า สาวลาวถ้าอายุ 20 กว่าแล้วยังไม่แต่งงาน เกินกว่านั้นไปล่ะก้อ มีหวังไม่ได้แต่งแน่ เพราะแก่แล้ว...โอ้ววว มายก๊อดด

การท่องเที่ยวลาวของเรา ไม่ได้ไปไหนมากมายกว่านั้น เพราะเช้าวันรุ่งขึ้น เราต้องเดินทางกลับเมืองไทย เพราะฉะนั้น พวกเราจึงต้องเดินทางกลับโรงแรม

เป็นอันว่าทริปสั้นๆ ของเราก็จบลง แบบประทับใจเล็กๆ ถึงแม้บ้านเมืองเขาจะไม่สวยอย่างที่คิด แต่ก็สนุกดี เพราะได้ออกไปสัมผัสบรรยากาศแบบลาวๆ จริงๆ

Create Date : 13 กุมภาพันธ์ 2550

Last Update : 29 พฤษภาคม 2559 23:18:11 น.

0 comments

Counter : 302 Pageviews.