ตั้งแต่ปี 2552 ดูเหมือนระบบชีวิตจะเริ่มเป็นวาระ มีอายุวาระประมาณสองปี ตอนที่อยู่เวลานั้น ไม่รู้ตัวหรอก แต่พอย้อนกลับดูบันทึกชีวิตที่ผ่านมา เป็นเช่นน้้นจริงๆ โดยไม่ได้ตั้งใจสักนิด หรือเพราะเราเป็นพวกความจำสั้น ความรู้สึกยาว อะไรทำนองนั้นหรือเปล่า ต้องมาวิเคราะห์ตัวเองอีกที

ปี 2552 - 2553 ทำร้านอาหาร - เครื่องดื่ม หนักไปทางมึนเมากะกับแกล้ม กว่าจะเป็นรูปเป็นร่าง ก็ผ่านมรสุมชีวิต ยากเย็นแสนเข็ญ เหมือนจะสบายๆ แต่มันตกอยู่ในภาวะ เป็นและตายคู่ๆ กันเลยทีเดียว เริ่มจากช่วงตกแต่งร้าน หุ้นส่วนชีวิตเกิดอุบัติเหตุพลัดตกจากที่สูง ต้องผ่าตัดสมอง ผ่าตัดกระดูกสันหลัง รอดตายมาราวปาฎิหารณ์....จากนั้นก็ทำร้านต่อเป็นเวลาเกือบสองปี มีเหตุพลิกผลันลิขิตชีวิต....รอยไถที่เคยตรงๆ แนว กลับแปรเปลี่ยนแตกแถวไปข้างๆ คูๆ....แต่ด้วยความดันทุรังสูงของตัวเอง เอาชนะมาอย่างเลือดเย็น...ไม่สนใจหมาแมวอะไรทั้งสิ้น ชนะใสใส...

ปี 2554 - 2555 ปิดร้านถาวร ชนะแล้วนี่ อพยพไปอยู่ต่างจังหวัดทางใต้ ทุกสิ่งอย่างในชีวิตที่ผูกพัน ที่มีอยู่ ขนใส่รถบรรทุกไปสิ้น กะไปไม่กลับมาเมืองกรุง ทั้งๆ ที่เป็นบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง กะไปตายแดนเกิดของหุ้นส่วนชีวิตว่างั้น....เหตุการณ์กลับพลิก ในขณะที่อะไรๆ เริ่มเข้าที่เข้าทาง ลงตัวได้อย่างแนบเนีียน....

ปี 2556 - 2557 จากปักษ์ใต้แดนไกล บรรทุกทุกสิ่งอย่างขึ้นเมืองเหนือตอนใต้ ด้วยเพราะความกตัญญูต่อบิดามารดา ครอบครัวเราไม่เคยอยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตากันตั้งแต่เรียนมัธยม แทบจะไม่มีอะไรผูกพันกันเลย นอกจากสายเลือด...น้องอยู่ทาง พี่อยู่ทาง พ่อแม่อยู่ลำพัง...ตัดสินใจครั้งนี้อะไรจะเกิดก็ต้องยอมรับ .... ชีวิตครอบครัวส่วนตัวจะยังแนบแน่นหรือจะหลวมๆ ก็ตามแต่ชะตาลิขิต แต่บิดามารดาต้องมาอันดับหนึ่ง....(เหมือนเพิ่งจะคิดได้ อิอิ)

ปี 2558 สดๆ ร้อนๆ ตัดสินใจนำพาสายเลือดแท้ๆ เข้าเมืองกรุงอีกครั้ง ในรอบกว่าสามสิบปี ที่บุพการี หลบลี้เมืองหลวงไปใช้ชีวิตเพียงลำพัง แบบพอเพียงที่ต่างจังหวัด ทุกอย่างในเมืองบางกอกดูแปลกตาไปสำหรับท่าน แต่ทั้งสองตายายก็ดูเหมือนจะรับมือกับสิ่งที่แปลกปลอมในชีวิตได้อย่างไม่หวาดหวั่น .... ช่วงนี้กำลังหัดให้ใช้ Line .... 

นางฟ้าอรชร

24/7/58