จดหมายบ่นจากดูไบ... คิดถึงเมืองไทยใจแทบขาด มีคนถามบ่อยๆ ว่า... "คิดถึงบ้านมั้ย" "คิดถึงเมืองไทยมั้ย" จริงแล้ว หลายๆ ครั้งก้อตอบไปว่า ไม่เหงาหรอก โหย... สบายมาก แต่อยู่ไปอยู่ไป ตอนนี้ยอมรับแล้วล่ะ คิดถึงบ้านมากเลย คิดถึงแม่ คิดถึงเพื่อนๆ ไม่รู้สินะ มันเป็นความรู้สึกที่... บรรยายไม่ถูกจริงๆ ทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก รู้สึกว่า ข้าวของแต่ละอย่าง มันแพงจนจับไม่ค่อยจะลง ไอ่จะว่างก ก้อไม่ใช่อ่ะนะ แต่ว่าไปแล้วนะ แค่ค่ารถออกไปข้างนอกแต่ละที ก้อแพงหูฉี่ ขนาดว่าแท๊กซี่ที่นี่ เวลารถติด มิเตอร์ไม่วิ่ง แต่จะไปไหนที เสียค่ารถไปกลับรวมกันแล้ว ก้อเกือบห้าร้อยบาท ถ้าจะถามว่าทำไมไม่ขึ้นรถเมล์ ตอบได้เลย ตอนที่มาถึงใหม่ๆ ก้อพอขึ้นได้ เพราะว่าอากาศเย็นๆ รถคันใหญ่ๆ นั่งสบาย รถมาเป็นเวลาก้อจริงอยู่ ครึ่งชั่วโมงมาคัน แต่ยืนรอได้ เพราะอากาศหนาว ได้บรรยากาศเหมือนอยู่ยุโรปเลยฮ่ะ แต่เด๋วนี้ ขอโทษ ออกไปยืนสองนาที แทบจะสุกแล้ว เร็วกว่ามาม่าอีก นี่ขนาดเค้าว่ามันยังไม่ถึงหน้าร้อนเค้านะเนี่ย เค้าบอกว่า รอเดือน July – August ก่อนเถอะ แล้วจะรู้ว่า หน้าร้อนจริงๆ มันเป็นยังไง อุณหภูมิประมาณ 50++ องศา เค้าว่า แค่เดินจากลานจอดรถไปที่ตัวตึก ก้อเป็นลมกันเป็นแถวแล้วอ่ะ โอยยย... ไม่อยากจะคิดเลย ส่วนที่ว่าขึ้นรถเมล์ไม่ได้ เพราะว่าขึ้นไปแล้ว อาจจะเหม็นตายฮ่ะ - -“ ชีวิตอิชั้นทำไมมันต้องมาตกระกำขนาดนี้ก้อไม่รู้ เคยขึ้นไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ปรากฏว่ารถวิ่งไปไม่ถึงหนึ่งป้ายเลย จากที่ขึ้น ต้องขอเค้าลงก่อน เพราะว่าแทบ สารพัดกลิ่น ไม่รู้มาจากไหน ตั้งแต่นั้นมา ไม่ขอขึ้นอีกแล้วค่ะ เข็ดๆๆๆ อย่างแรง ใครๆ เค้าก้อสอนนะ ว่าเวลาซื้ออะไร อย่าไปคิดกลับไปเป็นเงินไทยสิ จะได้ไม่คิดมาก แต่ไอ่จะไม่คิด มันก้อทำไม่ได้อ่ะนะ เพราะว่าค่าเงินที่นี่ เติมศูนย์ต่อท้ายไปตัวนึง ก้อคือเงินไทยแล้ว เพราะ 1 Dirham มันเท่ากับ 10 บาท มันก้ออดไม่ได้ที่จะเอาศูนย์ไปต่อท้ายเวลาเห็นราคาของแต่ละอย่าง เวลาไปไหนที เห็นราคาอาหารไทยแล้ว น้ำตาแทบร่วง แพงมาก!! แพงชนิดที่ว่า เป็นอาหารสำหรับคนมีอันจะกินเท่านั้น จริงๆ ประเทศนี้ มันก้อมีแต่คนรวยอยู่แล้วล่ะ (แล้วกรูมาทำไรฟะ -"- นอกคอก) แล้วไม่รู้เป็นอะไร มาอยู่นี่ อยากกกกกกกมากกกกกก... อยากจะกินแต่ไอ่อาหารไทยนี่ล่ะ อยากกินเส้นใหญ่ผัดขี้เมา แกงส้มชะอมชุบไข่ทอด วุ้นเส้นเย็นตาโฟ หมูกะทะ อูววว พูดแล้วก้อหิว วันก่อน เดินโฉบเข้าไปในร้านอาหารไทยในโรงแรมที่ทำอยู่ เห็นเค้าเอามะม่วงมาจากไทย มาทำอาหาร แล้วพี่เชฟเค้าก้อเรียกมาช่วยกันชิม โอววว น้ำตาแทบร่วง (แต่น้ำลายร่วงไปแล้ว) เพราะมะม่วงที่นี่แพงมาก ลูกละหนึ่งร้อยบาทขึ้นไป สำหรับมะม่วงมัน ถ้ามะม่วงสุกนี่ก้อประมาณสองร้อยได้ ไอ่จะชิมเยอะ ก้อเกรงใจเค้า แต่พอพี่เค้าหันหลัง ก้อเอาใส่เป๋ามาทั้งลูกเลย หุหุ เอากลับมากินที่ห้อง อร่อยที่ซู้ดดด ผลไม้ไทยที่อร่อยจริงๆ นะ (ไม่ค่อยจะตะกละเลยกรู) อีกอย่างหนึ่งก้อคือ การเป็นผู้หญิงในประเทศนี้ มันเป็นเรื่องที่ยากลำบากจริงๆ นะ จะว่าไป มันก้อมีส่วนดีอยู่บ้างเหมือนกัน เนื่องจากไม่ว่าจะไปไหน ก้อจะมีคิวพิเศษสำหรับผู้หญิง ผู้หญิงขึ้นรถเมล์ไม่ต้องเข้าคิว ผู้หญิงไปติดต่อราชการ ก้อจะมีโซฟานุ่มๆ ให้นั่งรอ แต่ถ้าผู้หญิงออกมาเดินถนนปุ๊ป จะกลายเป็นตัวประหลาดทันที ผู้หญิงที่นี่ ไม่เดินถนนกัน ถ้ามีเดิน ก้อจะเป็นชาวต่างชาติเท่านั้น เพราะงั้น พวกผู้ชายก้อจะมอง มองๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มองกันเหมือนจะโดดเข้ามากัดคอเรายังไงยังงั้นเลย ก้อรู้นะว่า เค้าไม่ทำไรเราหรอก เพราะว่ากฏหมายที่นี่ แรงมากๆ แต่ยอมรับเลยว่ากลัวจริงๆ น่ะ น่ากลัวมาก เนื่องจากที่นี่เค้าปิดกั้นเรื่องทางเพศมากๆ ผู้คนส่วนใหญ่ ก้อเลยเหมือนจะอดอยาก (ไม่รู้จะใช้คำว่าไรอ่ะ เข้าใจหน่อยละกันนะ -“-) เวปไซด์เนี่ย บล๊อกกระหน่ำเลย ขนาดวันก่อน เราพยายามจะเข้าไปเวปนึง เป็นเวปชื่อ images explorer ซึ่งพอมาพิมพ์เป็น url แล้ว มันก้อกลายเป็น imagesexplorer.com ซึ่งก้อโดนบล๊อกไปเรียบร้อยโรงแรม เอ้ย โรงเรียนแขก ทั้งๆ ที่ไม่ได้มีไรเกี่ยวข้องกะเซ็กซ์เลย พี่แกบล๊อกแม่มหมดทุกอย่าง มั่วไปหมด เวปไซด์ของ Britney Spears มีอยู่เวปนึง ชื่อ Britneyslaves.com ก้อเข้าไม่ได้อีก ชื่อมันส่อหรือไงไม่รู้ เวปแครกทุกประเภท ก้อหมดสิทธิ์ เช่นกัน เซ็งมากๆ เลย แต่ถ้าถามว่า คิดถึงบ้านมาก จนอยากจะแพคกระเป๋ากลับไปตอนนี้เลยมั้ย ก้อคงตอบไม่แบบไม่ลังเลเลยว่า ไม่ได้ติดถึงมากขนาดนั้น อย่างว่านะ คนเรามีภาระ มีอะไรหลายอย่างต้องรับผิดชอบ ก้อได้แต่หวังว่า อิชั้นจะทำใจให้ชินได้โดยเร็ววัน และขอให้หน้าร้อนผ่านพ้นไปโดยไว สาธุ...   Create Date : 19 พฤษภาคม 2548 13 comments Last Update : 19 พฤษภาคม 2548 2:02:37 น. Counter : 532 Pageviews. Share Tweet

โอ๋ๆๆๆๆๆๆ คิดถึงบ้านเหมือนกันจ้ะ ตอนนี้ที่อังกฤษ กลับมาหนาวอีกแล้ว คิดถึงแอ๋มเหมือนกันมากๆนะ สบายดีหรือป่าว อีกสองเดือนจะกลับไทยล่ะ กลับไปสองอาทิตย์ แล้วต้องกลับมาลุย dissertation ต่อ เบื่อจังเรียนโหดมาก งานเย๊อะ มากๆ T___T รักๆ   โดย: ไม่สวยแต่จน 19 พฤษภาคม 2548 2:31:32 น.

^___^ สู้ๆค่ะ   โดย: KoPoK 19 พฤษภาคม 2548 2:31:59 น.

^___^..   โดย: yadegari 19 พฤษภาคม 2548 4:17:47 น.

ทำงานเป็นแอร์ของอิมิเรต รึเปล่าเลยต้องไปอยู่ดูไบ?   โดย: Bluejade 19 พฤษภาคม 2548 4:40:05 น.

ส่งกำลังใจไปให้คนไกลค่ะ ไม่ว่าอยู่ไหน ใจ เราก็สามารถส่งไปได้ทุกที จริงมั้ยจ๊า   โดย: น.ส.มารร้าย 19 พฤษภาคม 2548 8:04:40 น.

ก๊ากกกกกก... อุ๊ย ลืมตัว ฮิฮิ... ปล.ชอบรูปอ่ะเจ๊แอ๋ม   โดย: ทิชชูนิดนิด 19 พฤษภาคม 2548 11:16:22 น.

คิดถึงเมืองไทย รึหวานใจที่เมืองไทยรึเปล่าครับ   โดย: tenz 19 พฤษภาคม 2548 12:20:41 น.

มีแกงส้มชะอมพอดีเลยยยย (ไม่แน่ใจ รูปจะขึ้นอ่ะป่าว)   โดย: ทิชชูนิดนิด 19 พฤษภาคม 2548 20:50:10 น.

แวะมาขอบคุณค๊า ที่ชมบล๊อกค่ะ ฝันดีนะคะ   โดย: yadegari 20 พฤษภาคม 2548 0:09:23 น.

แวะมาเดินเล่นอีกแล้ว   โดย: Bluejade 20 พฤษภาคม 2548 19:17:43 น.

ฮ่า ๆ ๆ แวะมาเยี่ยมมาชมครับ. คนเรา...บางที...สิ่งที่อยู่ใกล้ตัว มันก็ไม่ได้มีอะไรให้เรารู้สึกเท่าไหร่นี่นะ... จน... เมื่อมันห่าง หรือจากเราไป... เหมือนกับน้ำเย็นธรรมดา... เวลาอยู่บ้าน ( เมื่อก่อน ) ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย แต่พอไปเขาชนไก่ เพื่อไปฝึก รด. เท่านั้นแหละ... โห... น้ำเปล่าแช่เย็นธรรมดานี่... โคตร สดชื่นใจเลย ปลาสลิด ที่ทั้งชีวิตไม่เคยคิดกิน แม่เอาให้กิน อ้วนๆ สะอาดๆ ก็ไม่เคยหยิบ พอเจอที่เขาชนไก่... โอ...อาห์.... อร่อยอย่าให้เซด... แล้วหลังจากนั้นมา... ก็ชอบปลาสลิด และ ดื่มน้ำเปล่า อย่างไม่รู้สึกว่า...เสียเวลายกมาดื่มอย่างที่เคยคิด... อีกเลย.... ปล. ผมจะกินข้าวเหนียวทุเรียน ข้าวเหนียวมะม่วงเผื่อนะ...   โดย: Phoenixนิลมังกร 20 พฤษภาคม 2548 21:26:30 น.

ให้เวลาเค้าสักพักนะ เผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น ร้องไห้มากๆ ระวังน้ำจะหมดตัว เอาน้ำไปออกเป็นน้ำอย่างอื่นแทนน้ำตาดีกว่านะฮ่ะ ...   โดย: พี่สาวตัวแบน -"- IP: 61.91.140.237 21 พฤษภาคม 2548 15:18:17 น.

วันวันเสาร์ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ของให้เป็นวันที่ดีของคุณนางมารนอกสังกัด นะครับ   โดย: Bluejade 21 พฤษภาคม 2548 18:34:28 น.