BlogGang.com : : mckin : ความรักของผมกับคนที่ผมรักที่สุด#1

แฟนไม่อยู่ ทำไงดีฟะ ~

bLog Group

กรกฏาคม 2550

1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

28 กรกฏาคม 2550

ความรักของผมกับคนที่ผมรักที่สุด#1

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมพิมพ์ขึ้นเมื่อประมาณ 6 ปี ก่อนลงบอร์ดเกย์บอร์ดหนึ่ง ผมเลยถือโอกาสรวมเรื่องของผมเลยละกัน แล้วผมก็จะเพิ่มเรื่องใหม่ๆ เข้าไปอีกด้วย เนื่องจากมันก็หลายปีแล้วที่ผมไม่เคยเขียนเรื่องอื่นเพิ่ม ผมอ่านๆไปอีกทีก็รู้สึกนึกถึงสมัยเก่าๆ มันมีกลินไอของช่วง 5-6 ปีก่อนอยู่ ดูว่ามันจะติดเชยๆ นิดๆ

เรื่องของผมและคนที่ผมรักมากที่สุด

คุณเคยรักใครสักคนรึเปล่า

หมายเหตุ…เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมเอง ความรู้สึกทั้งหมดมาจากความรู้สึกผมจริง การที่ผมคิดชมตัวเองหรือชมแฟนน่ะ หรือคิดกับใครต่างๆน่ะ ก็เป็นสิ่งที่ผมรู้สึกจริง สาบานว่าไม่ได้เสแสร้งอะไรเลย ณ ขณะนั้นผมคิดยังงัยผมก็เขียนออกไปแบบนั้น ข้อความบางข้อความความรู้สึกบางความรู้สึกทุกกระบวนการของความคิดของผม บางเรื่องเขาเองผมก็ยังไม่ได้บอก เขาคงจะได้รู้พร้อมกับเพื่อนๆน่ะครับ..

*****เรื่องที่พิมพ์ไปผมเชื่อว่าคงจะเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆบางคนที่เคยเป็นคล้ายผมหรือต้องเจอกับความผิดหวังโดยตลอด ในการที่จะหาใครซักคนที่รักเราและเรารักเขามากมาย ยังมีความหวังอีกมากมายในโลกนี้ ยังมีความหวังมากมายในโลกของเน็ท ผมจึงหวังว่า คุณคงจะเจอใครสักคนที่คุณเฝ้ารอมานานสักคน ตราบใดที่คุณยังมีหวัง

บทนำ

ผมเองก็เป็นคนหนึ่งซึ่งเคยหาเพื่อนและแฟนทางเน็ทมาพอสมควร ตอนแรกๆก็คิดว่าจะหาเล่นๆไม่คิดจะจริงจังอะไร ผมคบคนนี้ทีคนโน้นที่ หาไปเรื่อยๆ เขาไม่ชอบผมก็ไม่ง้อ เพราะคิดว่าตัวเองหน้าตาพอที่จะหาคนอื่นได้ อย่างว่าใจไม่ตรงกันก็ไม่ใช่ความผิดของใครทั้งนั้นพอสักพักก็เริ่มเบื่อขี้เกียจที่จะหาในรูปแบบอย่างนั้น อยากที่จะหาคนที่เข้าใจ ไว้ใจเรา รักเรา แคร์เรามากๆ จริงใจหะเราสักคน ผมคิดว่าเพื่อนๆ บางคนคงเป็นอย่างผม ผมเลยตัดสินใจลงหาเพื่อนในบอร์ด อันหนึ่ง แต่ที่ลงหาไปน่ะบอกว่าหาเพื่อนเฉยๆน่ะครับ หาเพื่อนที่นิสัยเหมือนกัน ไม่คิดเรื่องที่จะเป็นแฟน (แต่จริงๆน่ะคิดครับ แต่คงต้องดูๆไปก่อนว่านิสัยเข้ากันได้รึเปล่า) ก็มีคนสนใจติดต่อมาให้ที่อยู่มาหลายคนเหมือนกันครับ ผมก็โทรไปหาเรื่อยๆ ถ้านิสัยหรือกริยาวาจาทางโทรศัพท์พอเข้ากันได้ ผมก็จะติดต่ออยู่น่ะ ซึ่งก็จะเหลืออยู่เพียงไม่กี่คนเอง 2-3 คน หนึ่งในสามนั้นก็คือ แฟนผมคนนี้นั่นเอง

แรกเริ่ม

กับคนนี้ผมไม่ค่อยจะคิดอะไรเท่าไหร่ ตอนแรกที่โทรน่ะก็ว่าจะลองโทรไปแหย่เล่นๆ พอดีเขาติดธุระอะไรก็ไม่แน่ใจรึว่าสัญญาณไม่ค่อยดีมั้งครับ เขาบอกว่าจะโทรกลับมาอีกที ผมก็เลยไม่ว่าอะไร ตอนแรกคิดว่าเขาก็อาจจะไม่โทรกลับมาหาก็ได้ เพราะผมก็เคยใช้คำพูดนี้อ้างเวลาไม่อยากคุย ผมก็ดูทีวีอะไรไปเรื่อยๆ จนถึงค่ำเขาก็โทรมาเราก็คุยโน่นคุยนี่อะไรมากมาย ถามไปถามมาเขากลับเคยเรียนที่เดียวกับผม อายุก็เท่ากัน มันก็เลยมีเรื่องคุยกันมากมาย ล่วงเลยไปหลายชั่วโมงจนเกือบห้าทุ่มแน่ะ มาราธอนน่าดูเหมือนกัน พอดีเราคุยกันเรื่องวีดีโอ เรื่อง Bishonen ผมเลยเกิดอยากดูขึ้นมา พอดีเขาก็บอกว่าเขามีวีดีโอ เรื่องนี้อยู่ว่างๆเดี๋ยวเอาไปให้ ผมก็เลยตอบตกลงไว้ว่างๆเดี๋ยวเอาวีดีโอมาแลกกัน จากนั้นเราก็คุยกันไปอีกสักพักผมก็เลยพูดเล่นๆว่าอยากจะดูตอนนี้น่ะ ไม่คิดว่าเขาจะตกลง ตอนแรกก็เห็นลังเลเพราะตอนนั้นเกือบเที่ยงคืนแล้ว ผมก็เลยบอกทางมาบ้านผมซึ่งเขาก็เคยมาทางนี้อยู่แล้วก็เลยมาถูก

แรกพบ

ครั้งแรกที่เจอกันผมยังจำได้ว่า ผมนัดเขาที่หน้าเซเว่นแถวบ้านผม เจอเขาแรกๆ ก็ดูเขาตลกดี พูดคุยดีครับ หน้าตาก็น่ารักดีครับ เหมือนจะดีไปซะทุกอย่างน่ะ แต่ผมก็ไม่กล้าคิดอะไรเพราะตอนแรกที่ลงในประกาศน่ะ ผมต้องการเพียงแต่หาเพื่อนเท่านั้นเอง เลยไม่อยากจะคิดเลยเถิด ที่บอกว่าเขาตลกน่ะก็ไม่ใช่อะไรน่ะครับ ตอนนัดกันผมก็ไม่ได้บอกน่ะครับว่าผมหน้าตายังงัย รูปก็ไม่เคยเห็นกัน ผมบอกว่าผมหน้าเข้มๆหน่อย เพราะตอนนั้นไว้หนวดไว้เคราอยู่น่ะครับ ส่วนรายละเอียดมากกว่านั้น ก็ไม่ค่อยได้บอกอะไรมากมาย ก็แค่บอกว่าหน้าตาพอดูได้ ไม่น่าเกลียดอะไรหรอก กะเขาก็เหมือนกันน่ะครับ ก็ไม่ได้บอกข้อมูลอะไรมากมายก็บอกพอๆกะผมน่ะครับ เป็นอันว่าไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบในเรื่องข้อมูลเท่าไหร่

จากที่ผมบอกไปเมื่อกี้ว่า ไม่มีใครรู้ข้อมูลใครเลย พอเขามาถึงเขาก็โทรมาหาผมว่า ตอนนี้มาถึงแล้วจะรอผมหน้าเซเว่น ขณะที่รออยู่นั้นเขาก็เล็งคนนั้นที คนโน้นที คงมองหาผมอยู่น่ะครับ เผอิญไปเจอคนหนึ่ง (เขาเล่าให้ผมฟังหลังจากเจอกันแล้ว) ดูเหี้ยมๆ เหมือนกันแถมไว้หนวดยังกะโจรใส่ชุดนอนออกมาซื้อของเซเว่น พอเขาเดินออกมาจากร้าน แฟนผมเขานึกว่าเป็นผม เกือบเดินเข้าไปทักซะแล้ว ดีที่คนนั้นเค้าเดินเร็วมาก แฟนผมก็เลยไม่ทันได้ทัก… ไม่งั้นมีฮาแน่ หรืออาจะโดนชกไปแล้ว

ทีนี้พอผมเดินมาถึงเห็นเขาเลิกลั่กใหญ่ ผมก็นึกขำว่าเขาเป็นอะไร พอเขาเจอผมก็ทำท่าดีใจใหญ่ เขาก็เลยถามว่า
ใช่ ผมรึเปล่า พอรู้ว่า “ใช่” เขาก็ขำใหญ่ เล่าเรื่องเมื่อครู่ไปมาหลายครั้ง เขาบอกว่า ถ้าเกิดผมเป็นคนเมื่อกี้จริงๆเ ขาคงอึ้งไปเลย ตัวผมเองตอนนั้นก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรมากมาย (เพราะถ้าผมไม่สนิทกะใครก็จะเงียบๆไม่ค่อยคุย) ก็นั่งฟังเรื่องเมื่อสักครู่ของเขาสักพัก เขาก็เลยหยิบวีดีโอจะยื่นให้ แต่ผมไม่ได้หยิบติดตัวมาด้วยเพราะมันดูเขินๆยังงัยก็ไม่รู้ ก็เลยบอกให้เข้าไปเอาที่บ้าน พอถึงบ้านผมเราก็คุยกันสักพัก เขาก็บอกว่าเดี๋ยวกลับเลยละกันเพราะดึกแล้ว ผมก็เลยไม่กล้าขัดเท่าไหร่ ก็เลยแค่ถามว่าจะกลับเลยเหรอ แต่พอเขาทำท่าจะกลับผมเลยไม่ว่าอะไร ผมก็เลยไม่ว่าอะไรเดินออกไปส่งที่หน้าบ้านและแล้วเขาก็กลับบ้าน

Create Date : 28 กรกฎาคม 2550

Last Update : 29 กรกฎาคม 2550 2:34:49 น.

1 comments

Counter : 226 Pageviews.