|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว ความน่ากลัวที่เพิ่งประจักษ์และรู้ซึ้ง
ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว ความน่ากลัวที่เพิ่งประจักษ์และรู้ซึ้ง
หมู่นี้ไม่ว่าจะเป็นข่าวในทีวี หนังสือพิมพ์ หรือแม้แต่ในวงสนทนา ก็หนีไม่พ้นเรื่อง ข้าวยากหมากแพง หรือถ้าจะให้เป็นสำนวนร่วมสมัยสักหน่อยก็น่าจะเป็น ช่วง ข้าวแกงแพง น้ำมันก็พุ่งกระฉูด อย่างว่าแหละนะ อะไร ๆ ก็ร่วมใจกันขึ้นราคา แต่อัตราค่าจ้างกลับไม่เห็นขึ้นตามราคาสินค้า ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกกลัว...
ในเวลานี้ความกลัวสำหรับคนอื่นจะเป็นอะไร หรือจะใช่ความกลัวเดียวกับผู้เขียนหรือเปล่า อันนี้คงตอบไม่ได้...แต่ผู้เขียนสามารถตอบตัวเองได้ทันที ก่อนเข้าสู่ช่วงเทศกาลวันหยุดสงกรานต์ ความกลัวที่ว่าก็คือ
...ทันทีที่รู้ยอดเงินคงเหลือในบัญชีแล้ว เสียงอุทานในใจก็ดังขึ้นว่า
คุณพระช่วย!
มาพร้อมอาการหน้าซีด พ่วงความวิตกมาด้วย แถม (น้ำ) หนักอกหนักใจเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี สมองก็รีบประมวลผลคิด + - และหารทันทีว่า จำนวนเงินที่เหลือน้อยนิดนั้น จะทำอย่างไรในการใช้จ่ายให้สามารถประทังชีวิตไปได้จนถึงสิ้นเดือน เพื่อรอเงินเดือนงวดต่อไป
อาการที่ว่ามานี้ ยังเป็นระยะที่ 1 หรือระยะเริ่มต้นเมื่อเห็นยอดเงินคงเหลืออันน้อยนิด
การจัดสรรปันส่วนจำนวนเงินให้พอใช้ตลอด 3 อาทิตย์ก็เริ่มขึ้น แต่ให้ตายเถอะ...
จากระยะที่ 1 ก็ข้ามขั้นไปสู่ระยะที่ 3 ของอาการร่อยหลอของเม็ดเงิน แต่ระยะวันยังเหลืออีกตั้ง 1 อาทิตย์เต็ม ๆ
งวดนี้ บะหมี่สำเร็จรูปหนึ่งแพ็ค (จำนวน 10 ซอง) ที่วางอยู่บนหลังตู้เย็น กับไข่ไก่เต็มแผงชั้นวางไข่ในตู้เย็นก็ถึงคราวช่วยต่อชีวิต กับเพื่อนผู้เกื้อหนุนส่งเงินด่วนมาช่วยยาไส้ จำนวน 1 แบงก์สีม่วง
เอาน่า...ถู ๆ ไถ ๆ อาศัยบะหมี่สำเร็จรูปลูบท้องตลอดอาทิตย์ เพื่อกันแบงก์สีม่วงไว้ใช้จ่ายเป็นค่าขึ้นรถเมล์ รถสองแถว รถมอเตอร์ไซค์ ไปได้
จนกระทั่งถึงวันศุกร์สุดท้ายก่อนสิ้นเดือน...
วันนี้มีเงินจำนวนสุดท้ายติดกระเป๋าเพียงสองร้อยบาท การใช้จ่ายให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ก็เริ่มขึ้น แต่ใครจะรู้ว่า วันนี้ผู้เขียนได้คุณโชคดีเป็นเพื่อนร่วมทาง
จากปกติช่วงเช้าต้องนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างออกไปต่อรถเมล์ แต่เช้าวันนี้ คุณโชคดีปรากฏกายมาเป็นเพื่อน ทำให้คุณน้า รปภ. ของหมู่บ้านใจดีอาสาพาผู้เขียนไปต่อรถเมล์ฟรี ๆ (จริง ๆ แล้ว คุณน้า รปภ. ออกกะพอดี) สรุปคุณโชคดีทำให้ผู้เขียนไม่ต้องเสียตังค์
ครั้นถึงที่ทำงาน เอาวะ...หมูปิ้ง 7 ไม้ 20 บาท เก็บไว้ใส่บะหมี่สำเร็จรูปมื้อเที่ยงสัก 4 ไม้ อีก 3 ไม้ก็เขมือบเป็นอาหารเช้า แบบไม่ต้องมีข้าวเหนียว แต่ไม่รู้ด้วยเป็นลูกค้าประจำ หรือเพราะคุณโชคดี นามสกุลโชคช่วย ช่วยอุปถัมภ์ ทำให้แม่ค้าใจดี แถมข้าวเหนียวราคา 5 บาทให้ 1 ถุง
สรุปมีข้าวเช้าทานกับหมูปิ้ง กับการจ่ายเพียง 20
โอ้! จากสองร้อย ผู้เขียนใช้เพียงห้าสิบบาท แต่อิ่มหนำ แถมเดินทางถึงที่ทำงานแบบยิ้มๆ...ช่างเป็นวันดีที่มีคุณโชคดีร่วมเดินทางเป็นเพื่อน
ดังนั้น...ตลอด 1 อาทิตย์ ผู้เขียนก็ประจักษ์ และรู้ซึ้งถึงคำว่า ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว ที่มักจะได้ยินเป็นประจำจากรอบ ๆ ข้าง แต่ไม่เคยประสบพบเจอด้วยตัวเองสักที จนกระทั่งถึงตอนนี้ที่เจอเข้ากับตัว...เจอแล้วรู้สึกขยาด พร้อมกับเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาทันที
การไม่มีสักแดง (บาท) เดียวนี่ คือความน่ากลัวที่ชวนให้อดอยาก จะต้องไม่ให้เกิดขึ้นกับตัวเองอีก
และต่อแต่นี้ไป...
คงต้องลดความสุรุ่ยสุร่าย รู้จักการใช้อย่างพอเพียง และเพียงพอต่อความต้องการของตน (ดังพระราชดำรัสของในหลวง) และต้องจัดสรร ปันส่วนค่าใช้จ่าย การจัดเก็บและอดออมให้ดียิ่งขึ้น แม้จะไม่ใช่นักเศรษฐศาสตร์ นักการธนาคาร แต่เป็นเพียงพนักงานบริษัทเอกชนก็ตามที
ว่าแต่ เพื่อนนักอ่านที่แวะเข้ามาอ่าน เห็นด้วยกับความน่ากลัวของคำว่า ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว นี่ไหม ???
Create Date : 26 เมษายน 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 26 เมษายน 2551 23:00:53 น. |
Counter : 1841 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: D*U*A*N (thisisduan ) 27 เมษายน 2551 0:11:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: Percipi 27 เมษายน 2551 1:14:37 น. |
|
|
|
| |
โดย: รันหณ์ 3 พฤษภาคม 2551 13:08:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: อักขราษร 5 พฤษภาคม 2551 13:52:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: อักขราษร 5 พฤษภาคม 2551 13:53:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: หมูน้อยร้อยชั่งhttp://oh-fatgirl.exteen.com/ IP: 119.31.1.195 24 กันยายน 2553 22:24:47 น. |
|
|
|
|
|
|