Always Remember...The Most in One's Life

อักขราษร
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
<<
เมษายน 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
26 เมษายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add อักขราษร's blog to your web]
Links
 

 
“ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว” ความน่ากลัวที่เพิ่งประจักษ์และรู้ซึ้ง



“ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว” ความน่ากลัวที่เพิ่งประจักษ์และรู้ซึ้ง


หมู่นี้ไม่ว่าจะเป็นข่าวในทีวี หนังสือพิมพ์ หรือแม้แต่ในวงสนทนา ก็หนีไม่พ้นเรื่อง “ข้าวยากหมากแพง” หรือถ้าจะให้เป็นสำนวนร่วมสมัยสักหน่อยก็น่าจะเป็น ช่วง “ข้าวแกงแพง น้ำมันก็พุ่งกระฉูด” อย่างว่าแหละนะ อะไร ๆ ก็ร่วมใจกันขึ้นราคา แต่อัตราค่าจ้างกลับไม่เห็นขึ้นตามราคาสินค้า ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกกลัว...

ในเวลานี้ความกลัวสำหรับคนอื่นจะเป็นอะไร หรือจะใช่ความกลัวเดียวกับผู้เขียนหรือเปล่า อันนี้คงตอบไม่ได้...แต่ผู้เขียนสามารถตอบตัวเองได้ทันที ก่อนเข้าสู่ช่วงเทศกาลวันหยุดสงกรานต์ ความกลัวที่ว่าก็คือ

...ทันทีที่รู้ยอดเงินคงเหลือในบัญชีแล้ว เสียงอุทานในใจก็ดังขึ้นว่า

“คุณพระช่วย!”

มาพร้อมอาการหน้าซีด พ่วงความวิตกมาด้วย แถม (น้ำ) หนักอกหนักใจเพิ่มขึ้นเป็นเท่าทวี สมองก็รีบประมวลผลคิด + - และหารทันทีว่า จำนวนเงินที่เหลือน้อยนิดนั้น จะทำอย่างไรในการใช้จ่ายให้สามารถประทังชีวิตไปได้จนถึงสิ้นเดือน เพื่อรอเงินเดือนงวดต่อไป



อาการที่ว่ามานี้ ยังเป็นระยะที่ 1 หรือระยะเริ่มต้นเมื่อเห็นยอดเงินคงเหลืออันน้อยนิด

การจัดสรรปันส่วนจำนวนเงินให้พอใช้ตลอด 3 อาทิตย์ก็เริ่มขึ้น แต่ให้ตายเถอะ...

จากระยะที่ 1 ก็ข้ามขั้นไปสู่ระยะที่ 3 ของอาการร่อยหลอของเม็ดเงิน แต่ระยะวันยังเหลืออีกตั้ง 1 อาทิตย์เต็ม ๆ

งวดนี้ บะหมี่สำเร็จรูปหนึ่งแพ็ค (จำนวน 10 ซอง) ที่วางอยู่บนหลังตู้เย็น กับไข่ไก่เต็มแผงชั้นวางไข่ในตู้เย็นก็ถึงคราวช่วยต่อชีวิต กับเพื่อนผู้เกื้อหนุนส่งเงินด่วนมาช่วยยาไส้ จำนวน 1 แบงก์สีม่วง

เอาน่า...ถู ๆ ไถ ๆ อาศัยบะหมี่สำเร็จรูปลูบท้องตลอดอาทิตย์ เพื่อกันแบงก์สีม่วงไว้ใช้จ่ายเป็นค่าขึ้นรถเมล์ รถสองแถว รถมอเตอร์ไซค์ ไปได้



จนกระทั่งถึงวันศุกร์สุดท้ายก่อนสิ้นเดือน...

วันนี้มีเงินจำนวนสุดท้ายติดกระเป๋าเพียงสองร้อยบาท การใช้จ่ายให้น้อยที่สุดเท่าที่ทำได้ก็เริ่มขึ้น แต่ใครจะรู้ว่า วันนี้ผู้เขียนได้คุณโชคดีเป็นเพื่อนร่วมทาง

จากปกติช่วงเช้าต้องนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างออกไปต่อรถเมล์ แต่เช้าวันนี้ คุณโชคดีปรากฏกายมาเป็นเพื่อน ทำให้คุณน้า รปภ. ของหมู่บ้านใจดีอาสาพาผู้เขียนไปต่อรถเมล์ฟรี ๆ (จริง ๆ แล้ว คุณน้า รปภ. ออกกะพอดี) สรุปคุณโชคดีทำให้ผู้เขียนไม่ต้องเสียตังค์

ครั้นถึงที่ทำงาน เอาวะ...หมูปิ้ง 7 ไม้ 20 บาท เก็บไว้ใส่บะหมี่สำเร็จรูปมื้อเที่ยงสัก 4 ไม้ อีก 3 ไม้ก็เขมือบเป็นอาหารเช้า แบบไม่ต้องมีข้าวเหนียว แต่ไม่รู้ด้วยเป็นลูกค้าประจำ หรือเพราะคุณโชคดี นามสกุลโชคช่วย ช่วยอุปถัมภ์ ทำให้แม่ค้าใจดี แถมข้าวเหนียวราคา 5 บาทให้ 1 ถุง

สรุปมีข้าวเช้าทานกับหมูปิ้ง กับการจ่ายเพียง 20

โอ้! จากสองร้อย ผู้เขียนใช้เพียงห้าสิบบาท แต่อิ่มหนำ แถมเดินทางถึงที่ทำงานแบบยิ้มๆ...ช่างเป็นวันดีที่มีคุณโชคดีร่วมเดินทางเป็นเพื่อน

ดังนั้น...ตลอด 1 อาทิตย์ ผู้เขียนก็ประจักษ์ และรู้ซึ้งถึงคำว่า “ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว” ที่มักจะได้ยินเป็นประจำจากรอบ ๆ ข้าง แต่ไม่เคยประสบพบเจอด้วยตัวเองสักที จนกระทั่งถึงตอนนี้ที่เจอเข้ากับตัว...เจอแล้วรู้สึกขยาด พร้อมกับเกิดความคิดหนึ่งขึ้นมาทันที

“การไม่มีสักแดง (บาท) เดียวนี่ คือความน่ากลัวที่ชวนให้อดอยาก จะต้องไม่ให้เกิดขึ้นกับตัวเองอีก”

และต่อแต่นี้ไป...

คงต้องลดความสุรุ่ยสุร่าย รู้จักการใช้อย่างพอเพียง และเพียงพอต่อความต้องการของตน (ดังพระราชดำรัสของในหลวง) และต้องจัดสรร ปันส่วนค่าใช้จ่าย การจัดเก็บและอดออมให้ดียิ่งขึ้น แม้จะไม่ใช่นักเศรษฐศาสตร์ นักการธนาคาร แต่เป็นเพียงพนักงานบริษัทเอกชนก็ตามที

ว่าแต่ เพื่อนนักอ่านที่แวะเข้ามาอ่าน เห็นด้วยกับความน่ากลัวของคำว่า “ไม่มีสักแดง (บาท) เดียว” นี่ไหม ???





Create Date : 26 เมษายน 2551
Last Update : 26 เมษายน 2551 23:00:53 น. 7 comments
Counter : 1822 Pageviews.

 
คงจะต้องพอเพียง แล้วรู้จักประหยัดได้แล้วละ


โดย: retrojass วันที่: 26 เมษายน 2551 เวลา:23:38:22 น.  

 
ลดลงไปได้ตั้งเยอะนะคะ....เก่งจริงๆ
ความจำเป็นทำให้เห็นว่าจริงๆแล้วเราประหยัดได้อีกเยอะเลย

แต่ถ้าผ่านช่วงนี้ไปแล้วก็ลดๆบะหมี่สำเร็จรูปลงหน่อยก็ดีค่ะ
ก็นะ....ต้องคิดถึงสุขภาพด้วยนี่นา


โดย: D*U*A*N (thisisduan ) วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:0:11:43 น.  

 
อืม..เก็บหอมออมริบ (ถูกมั้ยเนี่ย) เพื่อวันข้างหน้าที่อาจลำบาก โดยปกติแล้ว เขาว่า ให้อดออม มีเงินสำรองประมาณเงินเดือน หก เดือน เป็นเงินฉุกเฉิน แต่สภาพเศรษฐกิจเมืองไทยตอนนี้ จะเริ่มทำคงลำบาก คิดว่ายังคงต้องประสพภัยข้าวของแพงไปจนถึงสิ้นปี เห็นใจค่ะ


โดย: Percipi วันที่: 27 เมษายน 2551 เวลา:1:14:37 น.  

 
เคยประสบเมื่อครั้งตกงานค่ะ

เรียกว่าไม่มีจริงๆ แอบทุบกระปุกที่หยอดมาเป็นเวลานานออกมาใช้จ่ายบ้างในบางครั้ง

และเมื่อกลับไปนึกถึงก็ยังคงเข็ดขยาดกับคำว่า ไม่มีสักแดงเช่นกัน


โดย: รันหณ์ วันที่: 3 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:08:05 น.  

 
ขอบคุณสำหรับความห่วงใยของเพื่อนนักอ่านทุกคนค่ะ หุหุ ตอนนี้เขาประกาศค่าแรงขึ้นแหละ เย้ ดีใจกับคนทำงานที่ต้องหาเช้ากินค่ำเหมือนกัน และก็เย้ โย่ ให้ตัวเองด้วย ...อีก เดือนครึ่ง จากที่เคยประหยัดอยู่แล้ว ตอนนี้ต้องประหยัด กระเหม็ดกระแหม่ยิ่งกว่าเดิม เมื่อสิ้นมิถุนายน คงได้ เนอะๆๆ

คุณ retrojass, คุณ D*U*A*N (thisisduan),
คุณ percipi ขอบคุณสำหรับความห่วงใย กำลังใจ และคำแนะนำมั่กมากค่ะ

หุหุ คุณรันหณ์ ค่ะ ประสบการณ์ของคุณก็ไม่ต่างจากดิฉันเลยค่ะ เพียงแต่แตกต่างตรงที่ไม่ตกงาน แต่อยู่ในช่วงเปลี่ยนงาน จากที่เก่าสู่ที่ใหม่ แต่กระบวนการจ่ายเงินเดือนของที่ใหม่ไม่เหมือนเดิม และนั่นแหละค่ะ จึงทำให้อักขราษรรู้สึกเหมือนไม่ได้รับเงินเดือนจากการทำงานเหมือนทุกเดือน...

ฮ่าฮ่า และนั่นวิกฤตจึงบังเกิดขึ้น ณ บัดนาว ฮ่ะฮ่า เพราะชะล่าใจใช้จ่ายไม่ออมเผื่อวันข้างหน้า

หุหุ แต่ก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ...คุณรันหณ์


โดย: อักขราษร วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:52:04 น.  

 
ขอบคุณเพื่อนนักอ่านทุกคน สำหรับคำแนะนำ กำลังใจ และประสบการณ์ร่วมกันค่ะ


โดย: อักขราษร วันที่: 5 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:53:21 น.  

 
ประหยัดอดออมวันละนิดเพื่อชีวิตที่สดใสนะจ๊ะ


โดย: หมูน้อยร้อยชั่งhttp://oh-fatgirl.exteen.com/ IP: 119.31.1.195 วันที่: 24 กันยายน 2553 เวลา:22:24:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.