...กับความทรงจำจางๆ ที่สวนสามพราน...
ทริปห้องกล้องเมื่อวันที่ 21 สิงหาคม 2548 ที่ผ่านมา พาไป "สวนสามพราน" (The Rose Garden) มาด้วยค่ะ
แม้จะได้ยินชื่อสวนแห่งนี้มานานแสนนาน แต่นี่ก็เป็นครั้งแรกของฉัน ที่มีโอกาสได้ไปจนถึงสวนแห่งนี้
เสียดายก็แต่ว่า ตอนที่ไปถึงนั้น บ่ายสองโมงตรง ... แดดกำลังแรง คนกำลังร้อน ร่างกายกำลังเหนื่อยอ่อน เลยทำให้ได้เดินดูบริเวณสวนเพียงนิดเดียว
กระนั้นก็ดีระหว่างทางที่เดินจากลานจอดรถไปยังริมฝั่งแม่น้ำนครชัยศรี มาหยาก็ยังพบบางสิ่งบางอย่าง ที่ทำให้รู้สึกว่า ชีวิตต้องดำเนินต่อไป ด้วยความมานะพยายาม
แม้ว่าอุปสรรคสิ่งกีดขวาง และสภาพแวดล้อม อาจจะไม่เป็นใจ
และในระหว่างทางที่เราเดินนั้น มีความสวยงามของมวลดอกไม้ที่แบ่งบานให้กำลังใจเราอยู่เสมอ แม้ว่าบางครั้ง เราจะไม่ได้ตั้งใจที่จะมองเห็นเจ้าดอกไม้ดอกนั้นเลยก็ตาม
แล้วเมื่อเราเดินต่อไป ก็จะถึงที่จุดพักใจ ที่มีน้ำใสเย็น ปุยเมฆสีขาว ที่ทาบทาบนฟ้าสีฟ้าสวยสดใส
และที่นั่นอาจมีกำลังใจมากมาย จากน้ำใส ฟ้าสวย เมฆขาว และสายลมเย็น
เพราะในโลกแห่งความจริง ไม่มีใคร ไม่มีอะไร ที่ไม่ต้องอดทน ไม่ต้องทุกข์ทรมาน
ใจความสำคัญจึงอยู่ที่ว่า ในความทุกข์ทรมานและการอดทนนั้น เราได้เรียนรู้สิ่งใดบ้าง
และบางทีอุปสรรคและความทุกข์ทรมานทั้งกายใจเหล่านั้น อาจแรเงาเรื่อให้เราโดดเด่นเป็นที่จับตามองอย่างรักใคร่และห่วงใยจากใครๆ รอบตัว บดยังความหม่นมัวที่ทับถมทวี
แม้บางทีเราจะคิดว่าต้องยืนหยัดเพียงลำพัง
แต่เมื่อมองไปรอบข้าง เราจะพบเพื่อนๆ อีกมากมาย ทั้งที่มองเห็นได้ด้วยตา ด้วยใจ และที่เป็นเพียงคนในเงาที่เฝ้ามองและให้กำลังใจ
โลกยังมีความหวังอยู่เรียงรายทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง จงมีความหวังที่จะฝ่าฟัน
และทั้งหมดนั้น ฉันได้จากการเดินชมสวนเพียงส่วนหนึ่งของ "สวนสามพราน"
และเมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงนำภาพทั้งหมด มาแบ่งให้เพื่อนๆ ดู
เพียงเพราะอยากให้รู้ ว่าเราเป็นเพื่อนกัน
และฉันยังคงอยู่ข้างๆ เธอ ทุกๆ คน
ด้วยความเชื่อมั่นในมิตรภาพที่งดงาม
ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์ เช่นเคยค่ะ
Create Date : 29 สิงหาคม 2548 |
|
32 comments |
Last Update : 9 เมษายน 2549 12:27:39 น. |
Counter : 1675 Pageviews. |
|
|
|