Bloggang.com : Prune : สมองน้อยๆ

สมองน้อยๆ

เวลาที่เราไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง เกือบทุกคนจะต้องถ่ายภาพ จะถ่ายภาพหรือถ่ายรูปก็เหอะ มันก็คือการบันทึกความทรงจำให้เป็นหลักฐานว่าครั้งหนึ่งเราเคยมาเยือนที่นี่นะ แม้ว่าบางทีอาจจะวิ่งผ่านแว้บๆ ถ้ามีรูปยืนยันก็เหมือนว่าไปมาแล้ว แต่บางคนที่ไม่ถ่ายจะคิดอะไรอยู่ ใครรู้ช่วยบอกทีนะ

ทีมของเราก็เตรียมอุปกรณ์ไปเพื่อการนี้โดยเฉพาะ โดยทั้งทีมเรามีกล้อง แปด ตัว ???

แปด ตัว ทำไมต้องมีมากมาย คือว่าเรานับรวมทุกอย่างครับ และก็ของทุกคนด้วย แบ่งเป็นกล้องจากโทรศัพท์มือถือ 2 ตัว กล้องถ่ายรูปแบบคอมแพคดิจิตอล 3 ตัว กล้องวีดีโอ 2 ตัว และ กล้องถ่ายรูปแบบ DSLR อีก 1 ตัว

คอมแพคดิจิตอล 3 ตัวนั่นเอาไว้ถือคนละตัวครับ สำหรับถ่ายให้คนอื่น เพื่อทุกคนจะได้มีรูปคู่กับสถานที่ท่องเที่ยว มันเป็นความน้อยเนื้อต่ำใจของคนที่ถือกล้องนะ ที่เวลาไปไหนไม่ค่อยจะมีรูปตัวเองเลย มีแต่รูปคนอื่นทั้งที่เวลาไปเที่ยวกันก็ทำงานหนักกว่าเพื่อน เราเลยตกลงกันว่าจะถ่ายให้กันและกัน แล้วเอาภาพมาแชร์กันทีหลัง

ส่วนภาพวิวภาพอะไรที่ผมเองอยากถ่ายก็ขอแบกกล้องตัวใหญ่เองครับผม รวมถึงขาตั้งอันน้อยๆอีก 1 อันที่ผมกลั้นใจแบกติดไปด้วย ก็ไม่รู้ว่าจะได้ใช้หรือเปล่า แต่ผมมีคติประจำใจอยู่อย่างหนึ่งว่า

"มีไว้ไม่ได้ใช้ ดีกว่าจะใช้แล้วไม่มี"

ซึ่งในบางทีไม่ได้ใช้เลยก็บ่อย แต่พอมีแล้วมันอุ่นใจใช่มั้ยล่ะ อย่างน้อยก็รับประกันได้ว่าเราจะมีรูปหมู่ครบสามคนกลับมาแน่นอน

กล้องวิดีโอก็เหมือนกัน พวกเราไม่เคยมีใครถ่ายวิดีโอตอนไปเที่ยวมาก่อน ก็ติดไปเผื่อเกิดอยากเก็บบรรยากาศ แถมมีสองตัวเพราะกล้องวิดีโอแบตหมดไว เลยเตรียมไปสองตัว

แทนที่จะเตรียมแบตไปอีกก้อน เฮ้อ อันนี้มานึกได้ทีหลัง

และเหตุผลอีกอย่างที่เรานับรวมกล้องจากมือถือด้วยก็เพราะ เรื่องความเหมาะสมครับ ที่ที่เราจะไปเป็นบ้านเมืองที่ต่างจากเรา ธรรมเนียมปฏิบัติก็คงต่างจากเรา ดังนั้นจึงต้องเกรงใจเค้าไว้ก่อน การถ่ายภาพด้วยกล้องขนาดใหญ่ในบางพื้นที่อาจทำให้วงแตกได้ แม้บางทีผมจะขออนุญาตก่อนถ่ายภาพเสมอก็ตาม แต่พอยกกล้องขึ้น แบบก็เขิน

หรือบางทีวิ่งหนีไปเลย

เลยจำเป็นต้องใช้กล้องให้เหมาะสม บางสถานที่ก็ไม่เหมาะ หรือในบางสถานที่ก็ห้ามถ่ายภาพแบบเชิงพานิชย์ ตรงนี้โทรศัพท์มือถือที่ปัจจุบันก็ถ่ายภาพได้มีคุณภาพไม่แพ้กล้องขนาดใหญ่กว่าเลย

ถ่ายด้วยมือถือ แบบไม่วิ่งหนีครับ อย่างเก่งก็แค่อายๆ

อุปกรณ์ที่ต้องซื้อเพิ่ม เพราะคิดว่าไม่พอแน่ๆคือ เมมโมรี่ หรือ การ์ดความจำ คิดว่าต้องไม่พอกับที่มีคู่ตัว ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ทุกที่สวยงามไปหมด เตรียมหน่วยความจำไปให้พอ ใครบางคนเคยเตือนไว้ ผมเลยไปหา SD card มาเพิ่มอีก ดีที่กล้องทุกตัวของเราใช้แบบเดียวกันหมด ยืมกันได้เลย

ทั้งหมด 10 GB

พอรึเปล่าไม่รู้ ไม่พอเดี๋ยวไปซื้อที่โน่นเอา คิดยังงี้ โดยมารู้ทีหลังว่าราคาการ์ดที่ญี่ปุ่นมันแพงกว่าบ้านเราเยอะ ด้วยเหตุที่ว่าเกรดของการ์ดเค้าเป็นเกรดญี่ปุ่น บ้านเรามันเกรดไต้หวัน หรือ จีนแดง มันเลยถูก!!!

ทีแรกว่าจะแบกโน๊ตบุ๊คไปด้วย แต่คาดการณ์จากน้ำหนักกระเป๋าแล้วเลยให้มันนอนแอ้งแม้งอยู่บ้าน กะว่าไปหาหยิบยืมตามที่พักก็น่าจะได้ ความคิดที่จะต่ออินเทอร์เนตระหว่างเดินทางเลยฝากไว้กับบรรดาที่พักของเรา ถ้าเค้ามีให้ใช้ก็ได้ใช้ ไม่มีก็อด

เลิกเล่นเนตซักอาทิตย์ไม่ได้รึไง ฟ้าแขวะ

..........................

ฝากไว้เพียงรอยเท้า เก็บกลับมาเพียงภาพถ่ายกับความทรงจำ

เป็นแนวทางปฏิบัติที่เหมาะสมที่สุดไม่ว่าจะไปที่ไหน สำหรับนักเดินทาง ให้ปฏิบัติกับสถานที่ที่เราไปเสมือนบ้านของเราเอง เรารักบ้านของเรา เค้าก็รักบ้านของเค้า เก็บความทรงจำให้มากที่สุด

สมองน้อยๆของผม กับ 10 GB จะเก็บเรื่องราวเหล่านั้นกลับมาได้สักแค่ไหนกันนะ

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 22 พฤศจิกายน 2551 14:14:02 น.

2 comments

Counter : 479 Pageviews.

ก็ดีน่ะแต่แพรวชอบตอนหัดบินมากกว่า มันเหมือนเขียนไดอารี่เล่าเรื่องราวแบบเห็นภาพอ่ะจ๊ะ แพรวอยากเขียนเป็นมั่ง

โดย: pekei

วันที่: 22 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:13:41 น.

พอหรือเปล่าล่ะครับ 10 กิ๊กเนี่ย

โดย: ปลาทองพุงย้อย

วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:13:56 น.