Bloggang.com : Prune : วันเดิมๆ อีกครั้ง

วันเดิมๆ อีกครั้ง

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา ยังมืดอยู่เลย ทั้งๆหลับตาผมคลำหาโทรศัพท์เปิดขึ้นมาดูเวลา ตีสี่สิบนาที ผมลุกขึ้นนั่งค่อยๆปรับสายตาให้ชินกับความมืด กระเป๋าเดินทาง เป้ใส่เสื้อผ้า ถุงหิ้วใส่ของฝาก ทั้งของคนอื่นและที่ซื้อฝากตัวเอง ยังคงวางเรี่ยราดอยู่กลางห้อง ยังไม่อยากจะเก็บมัน ของที่ผมหอบหิ้วพะรุงพะรังอยู่กลางโตเกียวเมื่อสองวันก่อน แบกขึ้นลงตามชานชลารถไฟตั้งแต่สถานี นิชิโออิ ในย่านที่ไปฝากตัวอยู่จนถึงสถานีชินนางาว่า สถานีโตเกียว จนมาเดินโต๋เต๋รอขึ้นเครื่องกลับแผ่นดินเกิดอีกห้าชั่วโมงคนเดียว

เช้านี้ต้องออกไปทำงาน ด้วยความที่ผมตื่นเร็วอาจเพราะยังชินกับเวลาที่โตเกียวอยู่มั้ง ว่าเข้าไปนั่น ไปอยู่แค่อาทิตย์เดียวทำเป็นชิน ตีสี่ที่นี่ที่โน่นก็หกโมงเช้าแล้ว ห่างกันสองชั่วโมง ป่านนี้รถไฟคงเริ่มแน่นและอีกราวๆหนึ่งชั่วโมงจะแปรสภาพเป็นขบวนปลากระป๋องที่วิ่งเลื้อยไปตามรางนับร้อยๆขบวน แต่ผมไม่ต้องรีบนี่นา เดินจะเข้าห้องน้ำ เท้าเผลอไปเหยียบกล่องกันดั้มที่ซื้อมาฝากตัวเอง ยังไม่ได้แกะเลย เห็นมันวางขายอยู่ในร้านปลอดภาษีที่สนามบินนาริตะ ซื้อของฝากคนอื่นก็เยอะแล้ว เลยหยิบมาฝากตัวเองซักตัว เดี๋ยวเย็นนี้กะว่าจะกลับมาต่อ เลยเอาเท้าเขี่ยๆให้พ้นทาง แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ

อากาศในกรุงเทพช่วงนี้เป็นช่วงปลายฝน ผมรู้สึกว่าฝนปีนี้มันจะนานไปหน่อยนะ นี่เข้าเดือนพฤศจิกายนแล้วแต่ก็ยังไม่หมดฝน ทั้งๆที่ควรจะเป็นหน้าหนาวแล้ว ปลายฝนต้นหนาวอย่างนี้ชวนให้เหงาพิลึก ยิ่งคนที่ต้องอยู่คนเดียว ยิ่งเหงาเพิ่มเป็นเท่าตัว

คุณเคยบ่นถึงเรื่องต่างๆของเมืองไทยมั้ย ไม่ว่าใครผมว่าต้องเคยบ่นอย่างน้อยซักเรื่องหนึ่งน่ะแหละ ถ้าไม่เคยนี่แปลกมากๆ เมืองไทย หรือย่อๆว่าเป็นกรุงเทพก็แล้วกัน เหมือนว่ามันจะมีเรื่องน่าบ่นเต็มไปหมด รถติด อากาศร้อน ฝุ่นควัน ขยะ มลพิษ เสียงดัง และก็อื่นๆที่ผู้คนมักจะบ่นๆกันทั้งกับตัวเอง และบางคนก็บ่นให้เราได้ยิน คุณภาพของเมืองขึ้นอยู่กับคุณภาพของคน เพราะผู้คนที่อยู่อาศัยในเมืองเป็นสิ่งที่ขับเคลื่อนเมือง เมื่อเราพัฒนาคนก็พัฒนาเมือง

ถ้าใครเคยที่จะไปทำงานต่างสถานที่ หรือบางทีเราเรียกว่า "ไปดูงาน" จะมีกี่คนที่เข้าใจในความหมายของมัน อันนี้ผมไม่รู้หรอก แต่ผมพอจะเข้าใจแล้ว เก้าวันที่ญึ่ปุ่นผมเหมือนว่าไปดูงานมา ดูงานพลเมืองของประเทศที่ได้ชื่อว่าขยันขันแข็งที่สุดในโลก ดูว่าอะไรที่ทำให้ประเทศของเขาพัฒนามาจนถึงขนาดนี้ ผมคิดเอาเล่นๆว่า ถ้าองค์กรไหนอยากให้บุคคลากรของตัวเองพัฒนาศักยภาพจากภายใน แล้วช่วยให้องค์กรพัฒนาเจริญก้าวหน้า ผมว่าควรจะพาไปดูงานที่ญี่ปุ่นซักหนึ่งสัปดาห์ พาไปสัมผัสชีวิต สัมผัสถึงพลังของผู้คนที่ขับเคลื่อนประเทศเกาะเล็กๆให้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกได้

คุณจะเจอพลังเหล่านี้ในทุกๆที่ที่คุณไป ตอนแรกผมแค่คิดว่าจะไปเที่ยว แต่แล้วเมื่อไปถึงกลายเป็นว่าผมไปดูงานซะนี่ ดูงานชีวิตของพวกเขา สิ่งดีๆเก็บกลับมา สิ่งไม่ดีก็รับรู้ ใครที่ไม่มีแรงจูงใจในการใช้ชีวิต หมดไฟในการทำงาน คุณควรพักผ่อนนะ แล้วไปดูงานที่ญี่ปุ่นสักสัปดาห์ หรือว่าฟังผมเล่าให้ฟังก่อน แล้วหาทางไปให้ได้สักครั้ง ญี่ปุ่นไม่ไกลหรอกครับถ้าคุณปรารถนา

ป่ะ ไปดูงานกัน

........

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2551 10:06:38 น.

3 comments

Counter : 381 Pageviews.

แล้วชอบไหมค่ะที่ญี่ปุ่น

โดย: หนูริวจัง

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2551 เวลา:20:49:12 น.

ตามไปดูงานด้วยคนครับ

โดย: ปลาทองพุงย้อย

วันที่: 19 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:35:37 น.

นึกว่าหายไปไหน ไปดูงานนี่เอง

โดย: ยัยลูกหมู

วันที่: 20 พฤศจิกายน 2551 เวลา:13:54:57 น.