Group Blog
 
 
พฤศจิกายน 2551
 
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
23 พฤศจิกายน 2551
 
All Blogs
 
ห้องนอนบนฟากฟ้า

ช่วงนี้เศรษฐกิจไทยไม่ค่อยดี ใครๆก็บอกกันยังงั้น ผมเกือบจะเชื่อซะแล้ว ถ้าเผอิญไม่เจอจำนวนคนไทยมากมายที่เดินทางไปเที่ยวบินเดียวกับผม

ตอนแรกผมก็ว่าแปลกที่เห็นกลุ่มคน คาดว่าน่าจะเกินร้อย หิ้ว หรือลากกระเป๋าสีแดงทรงเหมือนๆกัน ดูแล้วกระเป๋าเห่ยยังงี้ไม่น่าฮิตขนาดจะเห็นได้พร้อมๆกันเป็นร้อยๆ ที่สุวรรณภูมิ เหลืออยู่เหตุผลเดียวคือ แจก!!

ผมคิดเอาเองว่าคงเป็นทัวร์ไปเที่ยวญี่ปุ่นกันแหละ เพราะเห็นมีทีมงานจัดการกลุ่มคน ทั้งธง ทั้งไกด์ คนไปกันมากขนาดนี้แล้วก็บอกว่าเศรษฐกิจไม่ดี

"ไปข้างในกันเหอะเดี๋ยวทัวร์ลง" ฟ้าชวน

ทัวร์ลง เป็นศัพท์ที่พวกเราใช้แทนความหมายของการ อด

อดกิน อดดู อดอีกหลายอย่างเนื่องจากจำนวนคนจากกลุ่มทัวร์ต่างๆจะเข้ามาเบียดเบียนโอกาสทั้งหลายจากเราไป ด้วยกำลังคนที่มากกว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่เราอยากจะหลีกเลี่ยง

ถ้าทัวร์ลงในร้านอาหาร นั่นคือ อดกินซะแล้วร้านนั้น ถ้าเรียกหยาบๆตามอารมณ์หงุดหงิดก็อดแ_ก น่ะแหละ

ถ้าทัวร์ลงตามห้องน้ำ แถมห้องสุภาพสตรีล่ะก็ได้เข้าแถวเป็นชั่วโมง ไปที่ไหนไม่อยากจะเจออาการทัวร์ลงเล้ย

จุดตรวจของด่าน ตม. เราไม่อยากเจอทัวร์ลง เลยรีบเดินเข้าไป

แต่ยังช้ากว่าสมาชิกทัวร์บางส่วนที่ลงก่อนหน้าเราซะแล้ว โอมายก๊อด

จะเดชะบุญหรืออะไรไม่ทราบได้ เจ้าหน้าที่มาเปิดช่องตรวจเอกสารเพิ่มใหม่อีกหนึ่งช่อง คงอาจจะเห็นจำนวนคนที่มากมายกระมัง พวกผมไม่ต้องรอให้โอกาสหลุดลอยไป ไม่มีแม้แต่สบตากัน พวกเราเดินไปที่ช่องเปิดใหม่ทันที ตอนยื่นเอกสารให้เค้าตรวจอยากจะแถมโดดกอดหนึ่งที ที่ช่วยพวกเราจากทัวร์นี้ได้

หันกลับไปดูคาดว่าทั้งทัวร์น่าจะเกินครึ่งลำ โอ้ว!!!

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมเลยเข้าไปคุยกับคุณลุงท่านหนึ่ง แกมากับหลานสาวตัวเล็กๆ

"ลุงมากับทัวร์ยังงี้ ค่าทัวร์เท่าไรเหรอครับ"

"ฟรี" คำตอบของลุงแทบทำผมเจ็บจี๊ดในหัวใจ

"บริษัทเค้าพามา พาลูกค้าไปเที่ยว ลูกชายให้ลุงมาแทน ลุงก็ไม่ได้อยากไปอะไรหรอกนะ แต่หลานเค้าอยากไป"

ได้ฟังลุงพูดแล้วก็นึกน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาตัวเรา ผมเองกินชาเขียวโออิชิทุกวันเพื่อส่งฝาไปชิงโชคจนตัวบวม สุดท้ายก็ต้องจ่ายเพื่อที่จะไปญี่ปุ่น ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย

เราเข้ามาด้านในเพื่อรอเวลา เลยเดินชมร้านปลอดภาษีทั้งหลายที่อยู่ด้านใน เก่งบอกเพื่อนฝากซื้อเหล้าจากในนี้ ผมเดินๆดูราคาก็พบว่ามันถูกกว่าข้างนอกแฮะ ยิ่งถ้าราคาสินค้าแพงๆนี่ก็ถูกลงเยอะ แต่ผมไม่รู้จะซื้ออะไรหรอก เก่งก็เอาไว้ซื้อตอนขากลับ

เราต้องขึ้นเครื่องที่เกต G ระหว่างนั่งรอ ฟ้าเจอเพื่อนสมัยเรียนมัธยม ไม่ได้เจอเป็นสิบกว่าปี แถมเป็นสมาชิกของทัวร์คณะนั้นซะด้วย ผมเลยได้ความว่าทัวร์นี้จะไปเที่ยวคามากุระ แล้วไปพักที่คาวากุจิ เที่ยวแถวสวนสนุกของฟูจิ กินปูยักษ์ แล้วมาโตเกียว ทั้งหมดสี่วัน อือ ไอ้ปูยักษ์นี่มันเป็นยังไงน้อ

จนใกล้เวลาพวกเราก็หิ้วสัมภาระไปเข้าด่านตรวจก่อนจะไปขึ้นเครื่องต่อไป

"ตี๊ดๆๆๆ" เครื่องตรวจโลหะดัง ผมล้วงกระเป๋าออกมาโชว์ว่าไม่มีอะไรนะ กระเป๋าตังค์ เหรียญ โทรศัพท์ กล้องถ่ายรูป ใส่ถาดเล็ก เอาเป้ยัดใส่เครื่องตรวจเอกซ์เรย์ เสียงพนักงานบอกให้ผมไปที่โต๊ะอีกตัวที่อยู่ด้านข้าง อ้าวทำไมคนอื่นผ่านไปได้ล่ะ

เจ้าหน้าที่บอกว่าในเป้มีของต้องสงสัย ให้รื้อเป้ออกมาดู อ้าว นี่กูพกอะไรมาวะเนี่ย รื้อก็รื้อวะ

กระจาย เสื้อผ้า ชั้นใน ขนม แผนที่ ถูกเอามากองบนโต๊ะ แล้วเราก็เจอต้นเหตุ ที่เจ้าหน้าที่สงสัยมันเป็นปลากระป๋องแบบแบนหลายกระป๋องที่ผมจะเอาไปเป็นอาหารเช้าเวลาไปต่างจังหวัดเพื่อประหยัดงบนั่นเอง

เหมือนระเบิดเลย เวลาดูจากจอ เจ้าหน้าที่บอก เอ้ากลายเป็นงั้นไป

แล้วผมก็เก็บของผ่านไปได้ โดยเค้าไม่ได้ยึดปลากระป๋องผม ฟ้าบอกว่าถ้าเป็นสนามบินอื่นเค้าทิ้งขยะไปแล้ว

พ้นด่านมาได้เราก็รีบเดินเข้าสู่เกต ยื่นบอร์ดิ้ง พาส ให้เจ้าหน้าที่ แล้วเราก็เข้าเกตที่ต่องวงช้างสู่เครื่องบิน

ผมมองผ่านกระจกออกไปด้านนอก เครื่องบินลำใหญ่ที่มีโหนกด้านบนเป็นเอกลักษณ์ ใช่ โบอิ้ง 747 ลำนี้แหละจะพาเราไปยังญี่ปุ่น สัญลักษณ์ JAL ที่ตัวเครื่องยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าใกล้ญี่ปุ่นเข้าไปทุกที เราต้องนอนกับเจ้านกยักษ์ในคืนนี้

เป็นคืนแรกที่จะไม่ได้หลับอยู่บนพื้นดิน



Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2551 22:09:13 น. 4 comments
Counter : 426 Pageviews.

 
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ


โดย: koipotter วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:12:42 น.  

 
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ


โดย: koipotter วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:12:42 น.  

 
ก่อนไปก็เสียไวตามิลค์ ดีที่ไปถึงแล้วไม่เสียปลากระป๋องอีก


โดย: ปลาทองพุงย้อย วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:14:53 น.  

 
เขียนสนุกดีค่ะ ไว้จะมาแอบอ่านอีกค่ะ เข้าใจจริง ๆ เรื่องทัวร์ลง เพราะเซ็งมาก ๆ เวลาเจอที่ไร เสียงเค้าดังกันจริง ๆ


โดย: Lilac Girl วันที่: 25 พฤศจิกายน 2551 เวลา:1:04:40 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Prune
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






Friends' blogs
[Add Prune's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.