|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
ห้องนอนบนฟากฟ้า
ช่วงนี้เศรษฐกิจไทยไม่ค่อยดี ใครๆก็บอกกันยังงั้น ผมเกือบจะเชื่อซะแล้ว ถ้าเผอิญไม่เจอจำนวนคนไทยมากมายที่เดินทางไปเที่ยวบินเดียวกับผม
ตอนแรกผมก็ว่าแปลกที่เห็นกลุ่มคน คาดว่าน่าจะเกินร้อย หิ้ว หรือลากกระเป๋าสีแดงทรงเหมือนๆกัน ดูแล้วกระเป๋าเห่ยยังงี้ไม่น่าฮิตขนาดจะเห็นได้พร้อมๆกันเป็นร้อยๆ ที่สุวรรณภูมิ เหลืออยู่เหตุผลเดียวคือ แจก!!
ผมคิดเอาเองว่าคงเป็นทัวร์ไปเที่ยวญี่ปุ่นกันแหละ เพราะเห็นมีทีมงานจัดการกลุ่มคน ทั้งธง ทั้งไกด์ คนไปกันมากขนาดนี้แล้วก็บอกว่าเศรษฐกิจไม่ดี
"ไปข้างในกันเหอะเดี๋ยวทัวร์ลง" ฟ้าชวน
ทัวร์ลง เป็นศัพท์ที่พวกเราใช้แทนความหมายของการ อด
อดกิน อดดู อดอีกหลายอย่างเนื่องจากจำนวนคนจากกลุ่มทัวร์ต่างๆจะเข้ามาเบียดเบียนโอกาสทั้งหลายจากเราไป ด้วยกำลังคนที่มากกว่า เป็นเรื่องธรรมดาที่เราอยากจะหลีกเลี่ยง
ถ้าทัวร์ลงในร้านอาหาร นั่นคือ อดกินซะแล้วร้านนั้น ถ้าเรียกหยาบๆตามอารมณ์หงุดหงิดก็อดแ_ก น่ะแหละ
ถ้าทัวร์ลงตามห้องน้ำ แถมห้องสุภาพสตรีล่ะก็ได้เข้าแถวเป็นชั่วโมง ไปที่ไหนไม่อยากจะเจออาการทัวร์ลงเล้ย
จุดตรวจของด่าน ตม. เราไม่อยากเจอทัวร์ลง เลยรีบเดินเข้าไป
แต่ยังช้ากว่าสมาชิกทัวร์บางส่วนที่ลงก่อนหน้าเราซะแล้ว โอมายก๊อด
จะเดชะบุญหรืออะไรไม่ทราบได้ เจ้าหน้าที่มาเปิดช่องตรวจเอกสารเพิ่มใหม่อีกหนึ่งช่อง คงอาจจะเห็นจำนวนคนที่มากมายกระมัง พวกผมไม่ต้องรอให้โอกาสหลุดลอยไป ไม่มีแม้แต่สบตากัน พวกเราเดินไปที่ช่องเปิดใหม่ทันที ตอนยื่นเอกสารให้เค้าตรวจอยากจะแถมโดดกอดหนึ่งที ที่ช่วยพวกเราจากทัวร์นี้ได้
หันกลับไปดูคาดว่าทั้งทัวร์น่าจะเกินครึ่งลำ โอ้ว!!!
ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมเลยเข้าไปคุยกับคุณลุงท่านหนึ่ง แกมากับหลานสาวตัวเล็กๆ
"ลุงมากับทัวร์ยังงี้ ค่าทัวร์เท่าไรเหรอครับ"
"ฟรี" คำตอบของลุงแทบทำผมเจ็บจี๊ดในหัวใจ
"บริษัทเค้าพามา พาลูกค้าไปเที่ยว ลูกชายให้ลุงมาแทน ลุงก็ไม่ได้อยากไปอะไรหรอกนะ แต่หลานเค้าอยากไป"
ได้ฟังลุงพูดแล้วก็นึกน้อยเนื้อต่ำใจในวาสนาตัวเรา ผมเองกินชาเขียวโออิชิทุกวันเพื่อส่งฝาไปชิงโชคจนตัวบวม สุดท้ายก็ต้องจ่ายเพื่อที่จะไปญี่ปุ่น ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย
เราเข้ามาด้านในเพื่อรอเวลา เลยเดินชมร้านปลอดภาษีทั้งหลายที่อยู่ด้านใน เก่งบอกเพื่อนฝากซื้อเหล้าจากในนี้ ผมเดินๆดูราคาก็พบว่ามันถูกกว่าข้างนอกแฮะ ยิ่งถ้าราคาสินค้าแพงๆนี่ก็ถูกลงเยอะ แต่ผมไม่รู้จะซื้ออะไรหรอก เก่งก็เอาไว้ซื้อตอนขากลับ
เราต้องขึ้นเครื่องที่เกต G ระหว่างนั่งรอ ฟ้าเจอเพื่อนสมัยเรียนมัธยม ไม่ได้เจอเป็นสิบกว่าปี แถมเป็นสมาชิกของทัวร์คณะนั้นซะด้วย ผมเลยได้ความว่าทัวร์นี้จะไปเที่ยวคามากุระ แล้วไปพักที่คาวากุจิ เที่ยวแถวสวนสนุกของฟูจิ กินปูยักษ์ แล้วมาโตเกียว ทั้งหมดสี่วัน อือ ไอ้ปูยักษ์นี่มันเป็นยังไงน้อ
จนใกล้เวลาพวกเราก็หิ้วสัมภาระไปเข้าด่านตรวจก่อนจะไปขึ้นเครื่องต่อไป
"ตี๊ดๆๆๆ" เครื่องตรวจโลหะดัง ผมล้วงกระเป๋าออกมาโชว์ว่าไม่มีอะไรนะ กระเป๋าตังค์ เหรียญ โทรศัพท์ กล้องถ่ายรูป ใส่ถาดเล็ก เอาเป้ยัดใส่เครื่องตรวจเอกซ์เรย์ เสียงพนักงานบอกให้ผมไปที่โต๊ะอีกตัวที่อยู่ด้านข้าง อ้าวทำไมคนอื่นผ่านไปได้ล่ะ
เจ้าหน้าที่บอกว่าในเป้มีของต้องสงสัย ให้รื้อเป้ออกมาดู อ้าว นี่กูพกอะไรมาวะเนี่ย รื้อก็รื้อวะ
กระจาย เสื้อผ้า ชั้นใน ขนม แผนที่ ถูกเอามากองบนโต๊ะ แล้วเราก็เจอต้นเหตุ ที่เจ้าหน้าที่สงสัยมันเป็นปลากระป๋องแบบแบนหลายกระป๋องที่ผมจะเอาไปเป็นอาหารเช้าเวลาไปต่างจังหวัดเพื่อประหยัดงบนั่นเอง
เหมือนระเบิดเลย เวลาดูจากจอ เจ้าหน้าที่บอก เอ้ากลายเป็นงั้นไป
แล้วผมก็เก็บของผ่านไปได้ โดยเค้าไม่ได้ยึดปลากระป๋องผม ฟ้าบอกว่าถ้าเป็นสนามบินอื่นเค้าทิ้งขยะไปแล้ว
พ้นด่านมาได้เราก็รีบเดินเข้าสู่เกต ยื่นบอร์ดิ้ง พาส ให้เจ้าหน้าที่ แล้วเราก็เข้าเกตที่ต่องวงช้างสู่เครื่องบิน
ผมมองผ่านกระจกออกไปด้านนอก เครื่องบินลำใหญ่ที่มีโหนกด้านบนเป็นเอกลักษณ์ ใช่ โบอิ้ง 747 ลำนี้แหละจะพาเราไปยังญี่ปุ่น สัญลักษณ์ JAL ที่ตัวเครื่องยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าใกล้ญี่ปุ่นเข้าไปทุกที เราต้องนอนกับเจ้านกยักษ์ในคืนนี้
เป็นคืนแรกที่จะไม่ได้หลับอยู่บนพื้นดิน
Create Date : 23 พฤศจิกายน 2551 |
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2551 22:09:13 น. |
|
4 comments
|
Counter : 426 Pageviews. |
|
|
|
โดย: koipotter วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:12:42 น. |
|
|
|
โดย: koipotter วันที่: 24 พฤศจิกายน 2551 เวลา:10:12:42 น. |
|
|
|
โดย: Lilac Girl วันที่: 25 พฤศจิกายน 2551 เวลา:1:04:40 น. |
|
|
|
|
|
|
|