|
|
ในขณะที่เราคิดว่าเราเป็นไม้ขีดไฟ...เราอาจกำลังเป็นพระอาทิตย์ของใครอยู่ก็ได้
(วันนี้ชื่อบล็อกยาวจังนิ ^^~)
ตะกี๊นั่งฟังเพลง "ไม้ขีดไฟ กับดอกทานตะวัน"
เพลงรักโศกนาฏกรรมที่แต่งโดยคุณประภาส...ฮีโร่ในดวงใจ
นั่งฟังไปก็คิดตามไป...อืม ไม้ขีดไฟน่าสงสารจังเลยเนอะ ต้องลงทุนจุดตัวเองเพื่อให้เค้าหันมามองเพียงชั่วแวบ
แต่พอดอกทานตะวันในดวงใจหันมามองเข้าจริงๆ...ไม้ีขีดไฟก็ดับไปแล้ว
ไม่ทันได้รับรู้ด้วยซ้ำว่าดอกทานตะวันหันมามอง...
เอ...แล้วการที่ไม้ขีดไฟสละชีวิตตัวเิอง มันจะมีค่าอะไรกันล่ะเนี่ย
จากมุมมองของคนอย่างเรา...เรารู้สึกว่า ไม้ขีดไฟทำเกินไปหน่อยมั้ยเนี่ย
รักที่ทำร้ายตัวเอง...ไม่น่าจะเป็นรัก เรียกให้ถูกน่าจะเป็นหลงมากกว่า
ส่วนรักที่ทำร้ายคนอื่น...ก็ไม่น่าจะใช่รักอีกแหละ อย่างนั้นเราเรียก เห็นแก่ตัว
โดยส่วนตัว เราชอบความรักของดอกทานตะวันที่มีต่อดวงอาทิตย์มากกว่า
ก็ไม่รู้หรอกนะว่าดอกทานตะัวันคิดอะไรอยู่
แต่ประโยคที่บอก "ดอกไม้จะบาน และหันไปตาม แต่แสงจากดวงอาทิตย์"
มันน่าจะสื่อให้รู้ได้ว่า ดอกทานตะวันคงมีความสุขไม่น้อยที่ได้คอยมองตามดวงอาทิตย์
เราชอบวิธีการมองเฉยๆ ได้เห็นในสิ่งที่เค้าเป็น สิ่งที่เค้าทำ...แค่นั้นก็มีความสุขเพียงพอ
ไม่หวังครอบครอง...ก็จะไม่ดิ้นรน ไม่เดือดร้อน ไม่กระวนกระวายใจ
ฟังดูเป็นรักในอุดมคติไปหน่อยเนอะ...แต่สำหรับเรา นี่แหละคือนิยามของรักที่แท้จริง
รักที่ไม่คาดหวัง ไม่บีบคั้น ไม่ทำร้าย ไม่ทำลายคนที่รัก...และไม่ทำร้ายตัวเอง
ปล่อยให้เค้ามีความสุขกับสิ่งที่เค้าทำ สิ่งที่เค้าเป็น...แล้วเรา ก็คอยมีความสุขกับความสุขของเค้า
(ปากดีไปงั้นเอง จริงแล้วก็ทำแบบนั้นไม่ได้เหมือนกันน่ะล่ะ)
ส่วนคนที่น่าขำที่สุดในเพลง...เห็นจะเป็นพระอาทิตย์แหละ
ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับใครเค้าเลย...ทำตัวเป็นปกติ หมุนรอบตัวเองไปเรื่อยๆ
แต่แค่นั้นก็ทำให้คนคนนึงเฝ้าดูอยู่ห่างๆอย่างชื่นชม
...และอีกคนที่ต้องเจ็บช้ำกับการมีตัวตนอยู่ของมัน
แต่จะว่าไปแล้ว...ในขณะที่เรากำลังคิดว่าตัวเองเป็นไม้ขี้ไฟก้านน้อยด้อยค่า
คอยเฝ้ามองแต่ดอกทานตะวัน ที่ไม่เคยหันมาเหลียวมองตัวเองเลย
เพราะสาวเจ้ามัวแต่เหม่อมองแสงจากอาทิตย์ที่จัดจ้ากว่า
แต่ในขณะที่เอาแต่เฝ้ามองดอกทานตะวัน
ก็อาจมีใครบางคนกำลังเฝ้ามองมันอยู่ด้วยความชื่นชม
ไม่ต่างไปจากที่ดอกทานตะวันที่มันหมายปอง...เฝ้ามองแต่ดวงตะวัน
ไม้ขีดไฟที่ไม่เคยเหลียวมองไปรอบตัว..
จึงไม่รู้ตัว ว่ามันก็อาจเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ของใครอยู่
.
.
.
ในชีวิตจริง...เราอาจรู้สึกต่ำต้อย เหมือนไม้ขี้ก้านจ้อย
แต่ในขณะเดียวกันก็อาจกำลังส่องแสงเจิดจ้าในใจใครบางคน
เพราะฉะนั้น...อย่าเพิ่งจุดตัวเองให้สว่างเพียงเพื่อให้ดอกไม้ดอกเดียวหันมามอง
โดยที่ยังไม่ทันได้เหลียวมองไปรอบตัว
เพราะเธอจะไม่มีวันได้รับรู้ว่าตัวเองกำลังเป็นดั่งดวงตะวันของใครบางคนอยู่ ^^
| Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 26 พฤศจิกายน 2550 8:45:16 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 537 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ร้อยเอ็ด Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ผู้หญิงธรรมดาคนนึงจ้ะ
มีสุขสม มีผิดหวัง หัวเราะหรือหวั่นไหว เกิิดขึ้นได้ทุึกวัน..เหมือนทุกคน
แต่ถ้่าอยู่ในอารมณ์ปกติก็เปิ่น โก๊ะ เอ๋อ ฮาแตก
เป็นผู้หญิงอารมณ์ดี ยิ้มง่าย ไำม่ซึมเปื้อน
ร้องไห้ง่าย แต่หัวเราะง่ายกว่า^__^
|
|
|
|
|
|
|
|
|
