• คู่กรรม..ละครเพลงในดวงใจ
• Seigi Ozeki โกโบริตัวจริง
• โลกนี้ช่างแสนเศร้า ดั่งนิทานที่ปวดร้าวดวงใจ
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 2
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 3
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 4
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 5
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 6
• Happy new year 2008
• โกโบริ 2008 (แก้คิดถึง)
• น้ำใสใจจริง The musical
• คู่กรรม The Musical on screen

หากแม้ต้องจากกัน จะขอจำไว้เสมอ ไม่ลืมไม่ลืมเธอ จดจำ..นิรันดร ..เงาสงครามดำมืดสนิท ดูมืดมิดไม่รู้สิ้น เงาสงครามสีดำทมิฬ มันกัดกินแม้เลือดเนื้อ เหมือนดั่งไร้ปีไร้เดือน ทั้งผองเพื่อนสิ้นลับดับสูญ ทิ้งไว้เหลือเพียงแต่อาดูร ชีพสูญเป็นชาติพลี สงครามดำเนินไปไม่สิ้นสุด ทหารที่มารบต่างก็ต้องจากบ้านจากครอบครัวมา แม้จะระลึกเสมอว่ากำลังทำเพื่อชาติ แต่คนทุกคนย่อมหลีกหนีความกลัวไม่ได้ ชีวิตช่างเปราะบางความเป็นและความความตายอยู่ใกล้กันแค่พลิกฝ่ามือ ความเหนื่อยล้าท้อถอยมีให้เห็นในแววตาทั้งทหารญี่ปุ่นและคนงานที่มารับจ้างในอู่ต่อเรือภายใต้การดูแลของโกโบริ ยิ่งนับวันการโจมตีก็มากขึ้น แม้ตรงนี้จะไม่ใช่จุดยุทธศาสตร์เพราะเป็นเพียงอู่เล็ก แต่ก็แน่ใจไม่ได้สักนิดว่าจะปลอดภัย แล้วทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรมุ่งตรงมา ความโกลาหลเกิดขึ้น ด้วยหน้าที่ต้องตั้งรับอย่างกล้าหาญ ต่อสู้สุดแรงแม้รู้ว่าอีกฝ่ายเหนือกว่ามากมาย รวมทั้งหัวหน้าช่างประจำอู่ที่ยังคงสั่งการแม้ตัวเองจะถูกยิงล้มลงจมกองเลือด โกโบริและหมอเข้ามาทันรับฟังคำสั่งลาของเขา คำถามของคนใกล้ตายทำให้โกโบริรู้สึกผิดมหันต์ ..นายช่างผมไม่เข้าใจ อู่ของเราไม่ใช่จุดหมาย เหตุใดจึงโดนโจมตี เขารู้ได้อย่างไรว่าเราอยู่ที่นี่ เรือลำน้อย คงจะไม่มีโอกาส แล่นในสายธาร ที่ตรงนี้ไม่ใช่จุดหมาย คงไม่น่าสนใจถ้าไม่มีใครสักคนให้ข่าว ใครคนนั้นรอดจากความตายไปส่งข่าวได้..เพราะใคร โกโบริสะท้านในอก เขาเองที่ปล่อยเชลยฝรั่งไปเพื่อแลกกับความปลอดภัยของผู้หญิงที่เขารัก คือการให้ชีวิตศัตรูเพื่อกลับมาเอาชีวิตทุกคนที่นี่ เรือแห่งชีวิตของผู้ใต้บังคับบัญชาต้องสิ้นสุดลงเพราะเขาเอง โกโบริรับฝากรูปและคำอำลาถึงครอบครัวผู้ตายด้วยมือสั่นเทา น้ำตาหลั่งออกมาจากจิตใจที่คับแค้นเกลียดชังการกระทำของตัวเอง ก่อนจากไปหมอมองดูเพื่อนด้วยความเห็นใจแต่ทุกอย่างก็แก้ไขไม่ได้อีกแล้ว โกโบริอดสูจนแทบจะไม่กล้าสู้หน้าใคร ปรารถนาให้ชีวิตของเขาแลกกับหลายชีวิตนั้นได้ อังศุมาลินรีบมาด้วยความห่วงใยผู้ที่ได้ชื่อว่า..สามี ..โกโบริ คุณปลอดภัยหรือเปล่า เพราะเขา เพราะเขา รอดไปได้ ..โกโบริ คุณพูดถึงอะไร คำถามด้วยความห่วงใยของอังศุมาลิน ยิ่งตอกย้ำความผิดที่ทำลงไป เขาทำชั่วต่อกองทัพเพื่อแลกกับหัวใจของเธอ ทรยศต่อชาติเพื่อความรักของตัวเอง โทษของเขามีเพียงอย่างเดียว ผม..สมควรตายเดี๋ยวนี้ โกโบริคุกเข่าสิ้นแรง ชายหนุ่มดูอ่อนแอเกินกว่าที่อังศุมาลินเคยเห็นตลอดมา แววตาท้อแท้สิ้นหวังจนใจหาย และต้องตกใจที่สุดเมื่อเขาจ่อปืนตรงขมับตัวเอง ความตายแค่ลั่นไก อังศุมาลินรีบแย่งปืนทิ้งไป ก่อนจะถามอย่างตกใจว่าเกิดอะไรขึ้นไม่ใช่แค่เหตุการณ์ที่อู่แต่เป็นเรื่องในใจเขาต่างหาก โกโบริซบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาของชายชาติทหารลงกับพื้น ..โครงกระดูกที่รอดไป กลับมาทำร้ายเรา โครงกระดูกที่อยู่ในตู้ เขารู้ความลับและเป้าหมาย โครงกระดูกที่ปล่อยไป ฟื้นจากความตาย และกลับมาทำฆ่าเรา อังศุมาลินใจหายเมื่อได้รู้เหตุแห่งความสิ้นหวังของชายหนุ่มตรงหน้า เขาโทษตัวเองที่ปล่อยเชลยไป แต่เขาทำเพื่อใครถ้าไม่ใช่เธอ เชลยคนนั้นกำลังกลับมาฆ่าคนที่นี่รวมทั้งโกโบริด้วย ...โครงกระดูกที่อยู่ในตู้ เขายังอยู่ไม่หายไปไหน ยังวนเวียนทุกแห่งไป เมื่อไหร่สงคราม..จะจบลง อังศุมาลินเข้าใจสงครามที่แท้จริง ตราบใดที่ยังไม่จบสิ้น ชีวิตยังต้องแลกด้วยชีวิต หากไม่ฆ่าเขาสักวันจะกลับมาทำร้ายเรา ผู้ชายคนนี้รับผิดชอบทุกอย่างด้วยชีวิตของเขา ซึ่งเธอยอมไม่ได้ หญิงสาวปาดน้ำตาให้เขาอย่างแผ่วเบา ..โกโบริ โปรดอย่าตาย โปรดอย่าตาย ชีวิตยังมีค่า เราจะมาเริ่มต้นกันใหม่ ฉันสัญญา ฉันสัญญา ..ต่อไปนี้เราจะดีต่อกัน ให้เวลาที่เหลือนั้นมีความหมาย จนกว่าเขาคนนั้นจะกลับมาจากแดนไกล อังศุมาลินกำลังใช้คำสัญญาของเธอฉุดรั้งโกโบริจากความสิ้นหวัง เป็นสัญญาที่ออกจากหัวใจแท้จริง การรอคอยใครอีกคนไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป หัวใจของโกโบริชุ่มชื่นขึ้นเมื่อคนที่เขารักที่สุดห่วงใย คำสัญญาจะใช้ชีวิตร่วมกัน แม้ว่าเวลาจะสั้นเพียงแค่ไหนก็ยินดี และเข้าใจการรักษาสัญญาของเธอ ..ฮิเดโกะ ผมเข้าใจ เขาจะกลับมาทวงสัญญา ฮิเดโกะ..ผมรักคุณ ผมสัญญา โกโบริก็ย้ำสัญญาของเขาเช่นกัน เป็นคำสัญญาที่บอกเธอเสมอมา ต่อจากนี้ชีวิตจะเป็นอย่างไร สงครามจะโหดร้ายแค่ไหน ทั้งโกโบริและอังศุมาลินไม่นึกเกรงอีก ขอแค่ได้อยู่ในอ้อมกอดของกันและกันอย่างนี้นานเท่านาน ..อยากหยุดวันเวลา หยุดนาที อยากให้โลกนี้หยุดหมุนสักวัน ให้เรามีเวลา ให้กันและกัน เก็บความสุขลึกล้ำใน..หัวใจ ..พรุ่งนี้เป็นอย่างไรไม่อาจรู้ แต่วันนี้จะเคียงคู่อยู่เพื่อเธอ หากแม้ต้องจากกัน จะขอจำไว้เสมอ ไม่ลืมไม่ลืมเธอ จดจำนิรันดร ไม่ลืมไม่ลืมเธอ จดจำ..นิรันดร (ฉากนี้เริ่มจากความเศร้ากดดัน จนโกโบริคิดจะยิงตัวตาย คำลาของทหารที่ตายเศร้าจริงๆ เซกิร้องไห้เก่งมากชนิดเจ้าน้ำตาเลยก็ว่าได้ จนต้องร้องตาม แต่ยังดีที่อังศุมาลินมาช่วยชีวิตทั้งโกโบริทั้งคนดู เพลงนี้เป็นเพลงที่มีความสุขมาก เรียกได้ว่าถ้าจบแค่ตอนนี้ Happy Ending เลย โกโบริกับอังศุมาลินยิ้มเต็มที่สุดๆ ก็ฉากนี่หละ แอบอิจฉาน้ำมนต์ได้ปาดน้ำตาให้พ่อดอกมะลิซะด้วย ) ********************** การชิงไหวชิงพริบต้องมีเสมอในสงคราม แผนการณ์ต่างๆ ที่วางต้องรัดกุมและไม่รั่วไหลไปยังฝ่ายตรงข้าม ...อีกสามวันข้างหน้า อีกสามวันข้างหน้า เสรีไทยจะเข้ามาในนี้ ณ กองบัญชาการของเสรีไทยในเมืองไทย กำลังวางแผนเพื่อจะรับสมาชิกขบวนการเสรีไทยในต่างแดนที่จะเข้ามาดำเนินงานในไทย หลวงชลาสินธุราชร่วมวางแผนกับอดีตเชลยฝรั่งที่อังศุมาลินช่วยให้รอดตาย ความจริงโกโบริต่างหากช่วยชีวิตเขา แผนการณ์ที่รับรู้ร่วมกันคือเสรีไทยที่เข้ามาอย่างลับๆ จะโดดร่มลงที่ชายฝั่งในเวลากลางคืน และส่งสัญญาณไฟให้ ทางฝ่ายไทยที่รอรับ ทุกอย่างคงผ่านไปได้ด้วยดี ถ้าอีกฝ่ายจะไม่รู้ข่าวเดียวกันนี้ ณ กองบัญชาการกองทัพญี่ปุ่น ข่าวเสรีไทยจะเข้ามาในอีก 3 วันข้างหน้า ทำให้เกิดการซ้อนแผนอย่างแยบยล ดังนั้นเมื่อเสรีไทยที่โดดร่มมาให้สัญญาณ ทหารญี่ปุ่นที่ซุ่มรอจึงตรงเข้าจับกุมในทันที เกิดการต่อสู้กัน ฝ่ายที่อาวุธพร้อมย่อมได้รับชัยชนะ เสรีไทยที่รอดชีวิตก็ต้องถูกจับ และหนึ่งในนั้นคือ..วนัส (ฉากนี้เล่าสองเหตุการณ์พร้อมกันอีก วางแผนไปพร้อมๆ กัน แต่ฝ่ายไทยเพลี้ยงพล้ำ เพราะข่าวรู้ไปถึงฝ่ายญี่ปุ่น ทำให้วางแผนซ้อนได้อย่างเฉียบคม ฉากที่วนัสโดนจับ เอาไฟส่องหน้า แอบคิดว่าไม่น่าเลยวนัส ตัวก็โตถูกจับซะได้ ตอนนี้ภาพอาจจะน้อยเสียแล้ว ต้องขออภัยด้วยค่ะ เนื่องจากคนถ่ายคงจะกำลังอิน ตั้งใจดูมากกว่าตั้งใจถ่ายซะแล้ว อิอิ) ***************************** ท่ามกลางไฟสงครามที่ลุกลามไปไม่สิ้นสุด แต่ความเดือดร้อนขาดแคลนไม่ได้ทำลายความรักความผูกพันของคนในครอบครัวของอังศุมาลิน ผู้หญิงสามวัยกับความเป็นอยู่อันเรียบง่ายแต่แสนอบอุ่น โดยเฉพาะเมื่อกำลังจะมีอีกชีวิตน้อยๆ เกิดขึ้นมา สิ่งที่ทุกคนตระเตรียมให้ไม่ได้เริดหรูแต่ช่างละมุนละไม เปี่ยมไปด้วยไอรักจากใจทุกดวง ..เสื้อไหมพรมตัวน้อยน้อย แม่รอคอยเจ้าสวมใส่ ไหมที่ถักทอด้วยหัวใจ สีอ่อนหวานละไมนวลตา เสื้อไหมพรมที่อังศุมาลินบรรจงถักไว้ให้ลูกนั้น ทำจากดวงใจของแม่ที่รักลูกหมดหัวใจ ไม่มีความแตกต่างใดๆ มาแบ่งแยกออกจากกันได้ ..ผ้าอ้อมของหลานรัก อีกไม่นานนะคงได้ใส่ ผ้าขาวบางรำไร ปักไว้ด้วยใจเบิกบาน คุณอร..แม่ที่เลี้ยงลูกมาลำพัง รู้สึกเป็นสุขเมื่อชีวิตของลูกจะรวมเป็นครอบครัวที่ครบถ้วนอบอุ่น จากนี้หลานคือผู้เชื่อมความรักของอังศุมาลินและโกโบริ ผู้มาจากแดนไกลเติมชีวิตให้ครอบครัวนี้จนเต็ม ..ชิ้นผ้าที่ต่อไว้ห่มนอน แทนความอาทรหนักหนา หนึ่งชิ้นแทนดวงใจดวงตา ร้อยความรักที่มากกว่าสิ่งใด คุณยาย ใช้ผ้าที่ละชิ้นต่อให้เหลน เหมือนเป็นการร่วมรวบจิตใจของทุกคน ทั้งลูกที่เคยพบอดีตอันเจ็บช้ำ หลานที่ต้องต่อสู้กับหัวใจตัวเอง เมื่อชีวิตใหม่แสนบริสุทธิ์เกิดมาก็นำพาชีวิตเปี่ยมด้วยความรักมาด้วย วันเวลาที่ยังเหลือไม่มาก สุขใจเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของหญิงสาวอีกสองคนที่เป็นแก้วตาดวงใจตลอดมา ..จากแม่สู่ลูกน้อย ร้อยด้วยรักถักทอด้วยใจ แม่พันผูกลูกด้วยสายใย ร้อยความรักเราไว้อย่างมั่นคง แม้โลกหรือผู้คนจะเปลี่ยนไป สงครามจะรุนแรงหรือจบลงเมื่อไร แต่ความรักมั่นคงของแม่นี้..ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ( ฉากอบอุ่นหัวใจ นี้ทำให้รู้สึกรักแม่ขึ้นมาเลย แต่พอคิดว่าฉากต่อจากนี้ไปจะพบกับอะไรบ้าง อยากร้องไห้ ความสุขมักจะผ่านไปรวดเร็วเสมอ ) *************************** ตาผลกับตาบัวแขกขาของประจำบ้านคุณอร กำลังนำข่าวใหญ่ของทั้งสองมาบอกอังศุมาลิน ซึ่งเป็นทั้งข่าวดีและข่าวร้ายในเวลาเดียวกัน ..พ่อวนัส ถูกญี่ปุ่นจับไปเมื่อคืนนี้ ..วนัส อยู่เมืองไทย จริงหรือนี่ ..แต่ตอนนี้ เป็นหรือตายยังไม่รู้ การได้รับรู้ว่าวนัสกลับมาแล้วควรจะสร้างความยินดีให้กับทุกคน แต่ข่าวที่เขาถูกฝ่ายญี่ปุ่นจับไปช่างน่าห่วงใย คำเล่าลือและภาพที่เคยเห็นตาผลกับตาบัวถูกญี่ปุ่นลงโทษอย่างโหดร้าย ยังติดอยู่ในความทรงจำของทุกคน โดยเฉพาะเมื่อฝ่ายนั้นรู้ว่า..วนัสเป็นเสรีไทย อังศุมาลินรู้ดีว่าผู้ชายอย่างวนัสไม่เคยลืมสัญญา แล้วก็ถึงวันที่เขากกลับมา เพื่อทวงถามสัญญานั้น เธอจะพยายามช่วยเขาให้ได้ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม ..วนัสเธอกลับมา ตามคำสัญญา ขอเธออย่าเป็นอะไร ฉันจะไม่ยอมให้ใคร ทำร้ายเธอ โกโบริกลับบ้านด้วยใบหน้าเบิกบาน ชีวิตน้อยๆ ที่จะเกิดขึ้นเป็นตัวแทนความรักของเขาและเธอ.. แต่ตอนนี้สีหน้าของทุกคนดูเหมือนมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นโดยเฉพาะผู้หญิงที่เป็นดังแสงตะวันในใจเขา ..โกโบริ พวกคุณจับเขาใช่หรือไม่ พวกคุณฆ่าเขาใช่ไหม แรกโกโบริไม่เข้าใจว่าหญิงสาวกำลังโกรธเรื่องอะไร คนที่กำลังจะเป็นแม่ควรที่จะมีอารมณ์เบิกบาน เธอบอกว่าเขารู้อยู่แก่ใจเกี่ยวกับผู้ชายชื่อ..วนัส ที่ถูกจับเมื่อคืน แน่นอนข่าวนี้เขาต้องรู้ แต่ไม่คาดคิดว่าคนคนนี้คือคนสำคัญของอังศุมาลิน ..คุณต้องปล่อยเขา ได้ยินไหม อังศุมาลินร้องสั่งกร้าว เกรี้ยวกราดต่อผู้เป็นสามี จะคุณอรต้องร้องห้าม ..ลูกจ๋า อย่าร้อนใจ แต่อังศุมาลินไม่ฟังใครอีกแล้ว ยิ่งผู้ชายตรงหน้าแสดงท่าทีไม่รู้เรื่อง ไม่นึกถึงเหตุผลใดอีกอังศุมาลินสั่งให้เขาปล่อยตัววนัสกลับมา เพราะวนัสคือคนที่เธอกำลังรอคอย ..วนัสเธอกลับมาตามคำสัญญา ขอเธออย่าเป็นอะไร ฉันจะไม่ยอมให้ใคร ทำร้ายเธอ โกโบริเจ็บปวดกับคำของคนรัก เธอห่วงใยคนคนนั้น จนมองว่าเขาคือคนเลว อดที่จะตัดพ้ออย่างน้อยใจไม่ได้ ..ทุกคืนคุณมาที่ท่าน้ำเหมือนกำลังคอยใครสักคน ดั่งหิ่งห้อยล่องลอย และเขาก็คือ..วนัส อังศุมาลินในเวลานี้ ไม่คิดถึงอะไรอีกนอกจากความปลอดภัยของวนัส เมื่อเขาไม่ยอมทำตามที่เธอขอร้อง ก็จะเชือดเฉือนใจดวงนั้นให้เจ็บปวดทีเดียว ..ใช่แล้ว เขาคือวนัส..คนรักของฉัน ..ฮิเดโกะ โกโบริเรียกชื่อที่ประทับอยู่ในใจ คำในภาษาของเขาใช้แทนชื่อเธอในวันที่เอ่ยคำรักและคำสัญญาที่เป็นดังแสงแห่งการมีชีวิตอยู่ร่วมกัน แต่ตอนนี้ใครคนนั้นต่างหากคือ..คนรักของเธอ ..อย่าเรียกชื่อนี้ ฉันชื่ออังศุมาลิน อังศุมาลิน อังศุมาลิน ได้ยินไหม ..อังศุมาลิน ที่หัวใจเปลี่ยนแปลง อังศุมาลินตวาดก้อง เหมือนจะย้ำให้ทั้งตัวเองและอีกฝ่ายจำไว้ ก่อนจะทรุดลงอย่างอ่อนแรง เมื่อความคิดกับหัวใจต้องต่อสู้กัน หัวใจที่เปลี่ยนแปลงไปเพราะความรักจากคนคนนี้ หัวใจที่จดจำคำสัญญาจะมีชีวิตอยู่เพื่อกันและกัน ความเจ็บปวดใดจะเท่าทำร้ายหัวใจตัวเอง แต่อังศุมาลินยอม เลือกผิดสัญญาที่ให้กับโกโบริ เพื่อช่วยผู้ชายที่ยึดมั่นในคำสัญญาที่มีต่อเธออย่าง..วนัส ..ชีวิตของเขา ไม่มีค่าใช่ไหม ชีวิตของเขา ไม่มีค่าใช่ไหม คุณจงจำไว้ คุณทำร้ายหัวใจของฉัน โกโบรินิ่งฟังอย่างใจหาย ชีวิตของผู้ชายคนนั้นคงมีค่ามากกว่าศัตรูอย่างเขามากมายนัก แต่เธอน่าจะรู้ว่าเขาหรือจะทำร้ายหัวใจเธอได้ นั่นเท่ากับทำร้ายหัวใจตัวเอง แต่ถ้อยคำเหี้ยมเกรียมและท่าที่น่ากลัวของเธอต่อมา ทำให้เขาแทบสิ้นสติ เมื่อรำลึกว่าหัวใจและชีวิตของเขาในตอนนี้อยู่ที่ลูกที่จะเกิดมา ...ฉันจะทำลาย หัวใจคุณ โกโบริรีบเข้าไปรับร่างที่จงใจก้าวพลาดลงจากบันได กอดไว้อย่างทะนุถนอมด้วยความห่วงใยทั้งหญิงสาวและสายเลือดที่ยังไม่มีโอกาสได้พบกัน ไม่รู้ว่าจะมีวันนั้นหรือไม่ ..ฮิเดโกะ น้ำเสียงปนสะอื้นของโกโบริในเงามืด บ่งบอกว่า..ไม่ว่าเธอจะทำเพื่ออะไรหรือใคร แต่การกระทำนี้ขยี้หัวใจเขา...จนแลกสลายไปแล้ว (ฉากขยี้หัวใจคนดูอีกแล้ว สงสารพ่อดอกมะลิที่ไม่รู้อิโหน่อิเน่ของเราเหลือเกิน ยืนทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ก็ถูกว่าเอาว่าเอา ฉากนี้น้ำมนต์แสดงได้เยี่ยมมากๆ ดูแล้วทั้งสงสารทั้งโกรธเธอเลย ตื่นเต้นตอนจะตกบันได แล้วบันไดหมุนๆ มืดๆ กัวเซกิไปรับไม่ทัน ไม่รู้จะกลัวทำไม ตอนที่ตกลงมาแล้วโกโบริรับไว้ ภาพสลัว สงสารแบบเจ็บอกเลย ทำไมหนอทำได้ขนาดนี้ แต่แป๊บเดียวเองคราวหน้าขอนานกว่านี้นะคะ ) *********************** แสงที่ลอดผ่านลูกกรงเข้ามา ทำให้วนัสรับรู้ว่าเขาถูกแยกออกจากเสรีภาพภายนอก ไม่สามารถจะทำงานเพื่อชาติตามที่ตั้งใจ ที่สำคัญไม่อาจไปพบหน้าผู้หญิงที่เขารักมั่นคง ความมืดมิดในห้องขังจึงไม่ต่างจากความหม่นเศร้าในใจเขา ไม่อาจรู้ว่าชะตาชีวิตตนในเงื้อมมือศัตรูจะเป็นอย่างไรต่อไป ..วนัส จำฉันได้หรือเปล่า เสียงของคุณหลวงชลาสินธุราชปลุกวนัสจากความโดดเดี่ยว ไม่เพียงเป็นฝ่ายเสรีไทยด้วยกันเท่านั้น หากคุณหลวงคือบิดาของอังศุมาลิน คำยืนยันที่จะช่วยเหลือให้เขาได้กลับออกไปไม่ใช่สิ่งที่ต้องการรับฟังในตอนนี้ ..อังศุมาลิน เธอเป็นอย่างไร จิตใจวนัสจดจ่ออยู่กับความเป็นไปของอังศุมาลิน แม้คุณหลวงจะพยายามบ่ายเบี่ยง ด้วยการบอกข่าวอื่นที่น่ายินดีกับฝ่ายเสรีไทย แต่วนัสไม่สนใจรับรู้ ยิ่งคุณหลวงไม่ยอมบอกเขาก็ยิ่งสงสัย ..อังศุมาลิน เธอเป็นอย่างไร ท่านครับเกิดสิ่งใดร้ายหรือดี เธอเป็นอย่างไร ได้โปรดบอกผมที ความห่วงใยของชายหนุ่มที่มีให้บุตรสาวทำให้คุณหลวงเห็นใจ จึงตัดสินใจบอกว่าอังศุมาลินแต่งงานไปแล้วกับ..โกโบริซึ่งเป็นหลานชายแม่ทัพฝ่ายญี่ปุ่น คุณหลวงรู้ว่ามันทำร้ายจิตใจวนัส แต่ก็ไม่อาจอธิบายเหตุผลอันซับซ้อนทั้งเรื่องการเมืองและเรื่องหัวใจของคนทั้งสองได้ ..สิ่งที่เราได้ยิน จริงหรือไม่จริง หรือว่านี่คือฝัน ใช่เราฝัน คืนสุดท้ายที่จากเธอใต้ต้นลำพูนั้น สัญญาที่ฝากคำ สัญญาเธอลืมสัญญา วนัสแทบไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน ผู้หญิงอย่างอังศุมาลินที่เขารู้จักไม่น่าจะผิดสัญญา ถ้าหากสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความฝัน อะไรเล่าทำให้เธอผู้นั้นต้องแต่งงานกับผู้ชายฝ่ายศัตรูชื่อ..โกโบริ ..อังศุมาลินเธอแต่งงานไป โอ้..หัวใจเจ็บช้ำปวดร้าวหนักนา เธอเคยบอกว่าจะรอถึงวันที่กลับมา สัญญา สัญญา สัญญาเธอลืมสัญญา ความหวังพังทลายโดยสิ้นเชิงทำให้วนัสกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ เรี่ยวแรงดูจะสิ้นไปกับหัวใจที่หายลับพร้อมคำสัญญาที่ถูกลืม ไม่ต้องการรับรู้อีกว่ามีใครมา ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายมิตรหรือ..ศัตรู นายพลโมริยะถามเรื่องเชลยในห้องขังกับหลวงชลาสินธุราช ด้วยไม่ไว้วางใจเพราะเห็นเป็นคนไทยด้วยกัน แม้ลูกและหลานจะเกี่ยวดองกันแต่ในหน้าที่ก็ยังคงแบ่งพวกแบ่งฝ่าย กองทัพญี่ปุ่นต้องการนำตัววนัสไปสอบสวนเอง ซึ่งฝ่ายไทยยอมให้ไปเผชิญกับอันตรายนั้นไม่ได้ ความตึงเครียดมีทีท่าว่าจะเกิดขึ้น ..โกโบริ หลานว่าอย่างไรดี นายพลโมริยะจึงหันไปปรึกษาคนสำคัญที่มาด้วย อย่างไรเสียความคิดเห็นของหลานชายย่อมมีน้ำหนัก โกโบริ วนัสทวนชื่อชายหนุ่มที่เพิ่งได้ยิน ก่อนเจ้าของชื่อจะก้าวมายืนข้างนายพลโมริยะ ใบหน้าคมคายที่พ้นจากเงามืดก็จ้องมายังเขา พร้อมบอกชื่อตัวเองสุภาพชัดเจน และประกาศว่ารู้จักอีกฝ่ายเช่นกัน ..ครับ ผมเองโกโบริ คุณ..วนัส (ภาพจากทีมงานคู่กรรมใน webboard ของ dreambox ขอบคุณค่ะ) ภาพนายทหารหนุ่มสูงสง่าฝ่ายศัตรูผู้นี้เองที่ทำให้เขาต้องหลั่งน้ำตา ผู้ชายคนนี้เองที่ทำลายความหวังอันสวยงามจนไม่มีชิ้นดี ศัตรูที่ได้รับความรักจากผู้หญิงที่เขารักมาเนิ่นนาน ผู้รุกรานที่ครอบครองหัวใจที่เคยแข็งกร้าวถือดีดวงนั้น คนยึดมั่นกับความคิดของตนอย่างอังศุมาลินมีหรือจะยอมผิดคำสัญญา ถ้าไม่มีความรักในหัวใจ ..นี่หรือ คือคนที่เธอรัก นี่หรือคือคนที่เธอห่วงใย นี่หรือคือคนที่เธอให้หัวใจ คนที่ทำให้เธอผิดสัญญา โกโบริได้เห็นหน้าหนุ่มไทยท่าทางถือดีคนนี้เป็นครั้งแรก เจ้าของคำสัญญาใต้ต้นลำพูที่อังศุมาลินยึดมั่นตลอดมา เธอรอคอยทั้งที่ถูกผูกมัดด้วยการแต่งงานกับศัตรูอย่างเขาแล้ว ความห่วงใยคนคนนี้มากจนเธอทิ้งสัญญาที่มีต่อกันและคิดจะทำลายชีวิตน้อยๆ ที่เป็นดังดวงใจของเขา ..นี่หรือ คือคนที่เธอรัก นี่หรือคือคนที่เธอห่วงใย นี่หรือคือคนที่เธอให้หัวใจ คนที่ทำให้เธอผิดสัญญา (ภาพจากทีมงานดรีมบ็อกซ์ จาก webboard - dreambox.co.th ขอบคุณค่ะ) ชายหนุ่มสองคนยืนอยู่คนละฝ่าย ต่างก็คิดว่าผู้ชายตรงหน้านั้นต่างหากคือคนที่อังศุมาลินรัก หัวใจที่กำลังร้าวรานไม่ต่างกันสักนิด ชายคนที่อังศุมาลินยอมมอบชีวิตและหัวใจให้ย่อมมีดีเกินใคร วนัสยอมรับทั้งน้ำตาว่าพ่ายแพ้ต่อศัตรูคนนี้ ถึงจะเจ็บปวดจนสิ้นแรงแต่ต้องทนรับให้ได้ โกโบริยอมรับด้วยใจที่แตกสลายว่า ถึงวันที่เจ้าของหัวใจของอังศุมาลินกลับมาทวงสิทธิ์นั้นจากเขาแล้ว เวลาของความสุขที่พยายามรักษา ความหวังจะมีชีวิตร่วมกันจบสิ้นเสียที ความหยิ่งทะนงตามสายเลือดทำให้เขายืนหยัดยอมรับความพ่ายแพ้ได้แม้ไร้หัวใจ ..หากเขาคือคนที่เธอรัก หากเขาคือคนที่เธอมอบใจ และฉันต้องทนยอมเสียเธอไป คงได้แต่ทำใจ..จำยอม (ภาพจากทีมงานดรีมบ็อกซ์ จาก webboard - dreambox.co.th ขอบคุณค่ะ) แล้ววนัสก็ได้ตระหนักถึงน้ำใจของผู้ชายที่เป็นเจ้าของหัวใจอังศุมาลิน เมื่อนายพลโมริยะขู่จะใช้กำลังหากไม่ส่งตัวเขาให้กับฝ่ายญี่ปุ่น การช่วยเหลือศัตรูหาได้ยากในยามสงคราม แต่ผู้ชายชื่อโกโบริ..ยอมทำ ..ทหารเพียงหนึ่งคน คงไม่ทัพให้กองทัพแพ้พ่าย ปล่อยเขาไปคงไม่ต่างกัน โกโบริเหลียวมองวนัสก่อนจะก้าวไป ไม่มีใครรู้ว่าในใจของทหารที่กำลังทำผิดต่อกองทัพ เจ็บปวดและเกลียดชังตัวเองเพียงใด เป็นอีกครั้งที่โกโบริแลกความนับถือในเกียรติของตนและอาจจะต้องแลกลมหายใจที่เหลือ..เพื่อเธอ ( ฉากสำมะคัญที่ใครต้องกล่าวถึง ไม่สามารถถ่ายทอดได้ไม่เท่ากับความประทับใจของวาดดาวเองด้วยซ้ำ ผู้ชายสองคนร้องเพลงด้วยเนื้อและทำนองเดียวกัน เนื้อเพลงที่ผู้แต่งอัจริยะมาก ในการถ่ายทอดความคิดของคนทั้งสอง ที่ต่างก็คิดว่าอีกคนคือคนที่ได้รับความรักจากอังศุมาลิน ดูเหมือนคนที่คิดถูกคือวนัส ส่วนพ่อดอกมะลิของเราถูกฮิเดโกะทำร้ายจิตใจจนถอดใจยอมแพ้วนัสไปเสียแล้ว ฉากนี้น็อตทำให้ใครๆ สงสารวนัสจับใจ ดูคู่กรรมหลายเวอร์ชั่น ไม่เคยสงสารวนัสเท่านี้มาก่อน ยิ่งได้เห็นสายตาเศร้าของชายหนุ่มมาดแมนสองคนมองกัน ปวดใจสุดๆ เพราะความรักทีเดียวทำให้ต้องเจ็บปวดกันทั้งคู่ คนดูก็น้ำตาคลอไปตามระเบียบ ฉากสวย เรียบง่ายแต่ถ่ายทอดอารมณ์ได้ลึกซึ้ง แค่ม่านบางๆ กั้น มีลำแสงคล้ายส่องผ่านลูกกรงมายังวนัส ก็ทำให้เหมือนสองคนอยู่กันคนละโลก บรรยากาศมัวๆ เหมือนหัวใจของทั้งคู่ เฮ้อ...กว่าจะอัพตอนนี้ได้ไวรัสรับประทานเครื่องซะอ่วม แต่เพื่อคู่กรรม the musical ต้องสู้ ) **************************** วนัสรู้ดีว่าอิสรภาพของตัวได้มาจากความช่วยเหลือของโกโบริ ศัตรูที่เป็นเจ้าของทั้งกายและใจของอังศุมาลิน อย่างไรเสียเขายังคงต้องกลับไปทวงถามคำสัญญาจากเธอ ใต้ลำพูต้นเดิมไม่ว่าทุกอย่างเปลี่ยนไปแค่ไหนคำตอบในวันนี้จะเป็นอย่างไรขอได้ยินจากปากเธอเท่านั้น วันเวลาผ่านไปหลายปีหากศาลาท่าน้ำใต้ต้นลำพูใหญ่ยังคงเหมือนเดิม หิ่งห้อยยังบินวนเวียนส่องแสงระยิบ ราวกับยังคงตามหาคนรัก แต่อังศุมาลินรู้ดีว่าทุกอย่างในชีวิตผันเปลี่ยนไปแล้ว ไม่มีวันย้อนกลับไปเหมือนดังเก่า ..เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อย โปรดหยุดรอคอยคนรักที่ตามหา เพราะนางไม่อาจหวนคืนกลับมา ผิดคำสัญญาเศร้าใจ ดุจดังสายน้ำไม่อาจไหลกลับคืน เหตุการณ์ร้ายที่เพิ่งผ่านพ้นไป ทำให้รู้ว่าการทำร้ายคนที่รักเราที่สุดนั้นคือความเจ็บปวดจนไม่อาจทานทนได้ เมื่อเขาก็คือคนที่เธอรัก ในโลกนับจากนี้ไม่มีใครสำคัญเท่าลูกที่เป็นของเธออย่างแท้จริง ชีวิตน้อยๆ เกิดจากความรักของผู้ชายคนหนึ่งที่ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดเพื่อตัวเองเลย แม้การให้ของเขาจะได้ความเจ็บปวดตอบแทนอยู่เสมอก็ยังคงให้อย่าง มั่นคงเหมือนคำสัญญา อังศุมาลินยอมกับตัวเองในวันนี้ว่า คงกลับไปตามคำสัญญาที่เคยให้ไว้กลับวนัสไม่ได้อีกแล้ว ..โอ้วนัสเธออยู่ไหน โปรดรู้ว่าใจฉันทนเจ็บช้ำ ฉันเสียใจที่ต้องผิดคำ สัญญาใจระหว่างเรา วนัสหลบอยู่หลังต้นลำพูเพื่อความปลอดภัยทั้งตัวเองและเจ้าของสถานที่ ทำให้ได้ฟังถ้อยคำเศร้าสร้อยของคนที่ต้องการพบที่สุด ได้รับรู้ว่าอังศุมาลินไม่เคยลืมและไม่ใช่เขาเท่านั้นที่เจ็บปวดจากการผิดสัญญาครั้งนี้ของเธอ ...โลกนี้ช่างแสนเศร้า ดังนิทานที่ปวดร้าวทรมา ความรักที่ตามหา คงไขว่คว้าได้เพียง..แค่เงา แม้นานแค่ไหนอังศุมาลินก็จดจำเสียงของเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันได้ดี เจ้าของสัญญาที่เธอไม่อาจรักษาไว้ได้ เขากลับมาตรงนี้แล้วอย่างปลอดภัย กลับมาฟังคำที่เธอปรารถนาจะบอก ...วนัสเธอกลับมา เธอกลับมา ตามคำสัญญา สำหรับวนัส วันเวลาและเหตุการณ์ใดๆ ก็ไม่อาจเปลี่ยนแปลงความรู้สึกที่มีต่อเธอผู้นี้ได้ เมื่อเขาให้สัญญาว่าจะรอก็จะยังรออยู่ตลอดไปเพื่อฟังคำรัก ...อังศุมาลิน ฉันได้ยินที่เธอขอ แต่ฉันก็จะรอไม่ว่านานสักเพียงไหน ...วนัส ฉันเสียใจ ผิดคำสัญญาที่ให้ไว้ โปรดอย่ารออีกต่อไป หัวใจฉันไม่เหมือนเดิม อังศุมาลินรู้ดีว่าคนฟังคงเจ็บช้ำ แต่ชีวิตทุกคนควรดำเนินต่อไปตามทางของตนเสียที ยังมีใครคนหนึ่งที่คงรอคอยอิสระของเธอ อิสระที่จะบอกรักเขาได้หมดหัวใจ ไม่มีสัญญาใดผูกมัดจนทำลายสัญญารักของเขาคนนั้นอีก ...เมื่อเรารักใครอยู่สักคน เมื่อรักเขาจนหมดหัวใจ เป็นความสุขล้ำที่ลึกซึ้งภายใน โลกดูสดใสไปทุกสิ่ง สุดหาถ้อยคำใดเปรียบปราณ เมื่อรักนั้นเริ่มจะผลิบาน ดังดวงตะวันที่ทอแสงตระการ ให้ความกล้าหาญสู้ความจริง แต่โลกช่างแสนเศร้าไม่แพ้นิทานแห่งการพลัดพราก เมื่อโกโบริกลับมาเห็นคนทั้งสองใต้ต้นลำพู ภาพที่ตอกย้ำหัวใจอันร้าวราน ชายหนุ่มที่จำใจต้องช่วยเหลือกลับมาทวงหัวใจคืนไป พลังแห่งชีวิตดับสูญไปพร้อมกับแสงตะวันในใจ บ้านที่คิดว่ายังคงมีใครสักคนรอ..ไม่มีอีกแล้ว โกโบริยืนอยู่ไกลแต่ภาพของคนทั้งคู่ช่างชัดเจนจนไม่อาจตอบตัวเองได้ว่า จากนี้ไปจะมีชีวิตอยู่..เพื่อใคร ตรงกันข้ามกับหัวใจอิสระเปี่ยมด้วยรักของอังศุมาลิน หัวใจที่เคยปิดตายเปิดรับแสงตะวันจากศัตรูผู้มาจากแดนไกลทำให้กล้ายอมรับกับตนเองและวนัสว่าจากนี้ไปจะมีชีวิต..เพื่อโกโบริ ...บัดนี้ ฉันมีความรัก เพิ่งรู้ตัวเพิ่งประจักษ์แก่หัวใจ ฉันเคยทนเจ็บช้ำเคยพยายามหักห้ามไว้ สุดท้ายก็ไม่อาจฝืนใจตัวเอง ...เมื่อเรารักใครอย่างแท้จริง สิ่งไหนไม่กลัวไม่หวั่นเกรง ใครๆ อาจหาว่าเราเห็นเพียงตัวเอง ดูเหมือนเป็นคนแสนเลวก็ยอม วนัสมองดูอังศุมาลินในวันนี้ ผู้หญิงใจแข็งเย็นชาต่อความรักเติบโตจนรู้จักรักที่แท้จริง ด้วยเธอได้รับความรักจนหมดใจจากผู้ชายที่เขายอมแพ้ทุกทาง คำสัญญาที่ผูกมัดไว้ให้เธอรอคอยคงสร้างความทุกข์ทรมานให้ทั้งคู่มากมาย ...อังศุมาลิน ฉันได้ยินเธอร้องไห้ ฉันเองก็เสียใจในคำสัญญาอันโง่เขลา ฉันเองที่เห็นแก่ตัว ผู้มัดให้เธอคอยเรา สัญญาแสนเศร้า ฉันขอคืนคำสัญญา สัญญา ...ขอคืน สัญญา ...จงลืม สัญญา ฉันขอคืน วนัสคืนคำสัญญาให้แก่อังศุมาลิน พร้อมกับโกโบริก็คืนอิสระให้เธอเช่นกัน ก่อนหันหลังกลับไปตามทางที่เลือกด้วยกายที่ไร้หัวใจ ใบหน้าที่ก้มต่ำอย่างยอมแพ้ต่อโชคชะตาที่นำพามาจนถึงปลายทาง จากนี้ไปไม่มีเหตุร้ายใดๆ ทำร้ายเขาได้อีกแม้แต่..ความตาย ไม่มีใครรู้สักนิดถึงการจากไปอย่างเงียบเชียบของผู้ชายคนหนึ่ง วนัสจำต้องตัดใจจากความรักที่มีให้อังศุมาลินมาแสนนาน ความรักของเขาก็ยิ่งใหญ่ไม่แพ้ชายหนุ่มคนนั้น ความสุขของอังศุมาลินก็คือสิ่งที่เขาปรารถนาจะเห็น ...ลาก่อน ความรัก อังศุมาลินเข้าใจความรู้สึกอาวรณ์ของอีกฝ่ายดี แต่ทุกอย่างดำเนินมาแสนไกลชีวิตไม่อาจบรรจบกันได้อีก การรอคอยควรสิ้นสุดเสียที ไม่ต้องวนเวียนตามหาดังหิ่งห้อยอีกต่อไป ...วนัส ...ลาก่อน วนัสกล่าวลาผู้หญิงที่รักสุดหัวใจ ความรักที่มีให้คงเก็บไว้ในใจตัวเองเท่านั้น ความหวังและความฝันจะได้มีชีวิตร่วมกันสลายไปกับสายน้ำ จากนี้ไปจะไม่ต้องเป็นเหมือนหิ่งห้อยจุดเที่ยวจุดโคมไฟอีก ...ลาก่อนนางลำพู ขอให้เธอโชคดี ...ลาก่อนความหลัง หญิงสาวมั่นใจว่าสัญญาที่คืนให้แก่กัน จะปลดปล่อยหิ่งห้อยผู้แสนดีให้โบยบินไปสู่โลกใหม่เสียที โลกที่มีไม่มีอดีตอันปวดร้าว ...วนัส ลาก่อนหิ่งห้อย ลาก่อน อังศุมาลิน ..ลาก่อน วนัสปล่อยมือเล็กที่กุมไว้อย่างอาวรณ์ ใจหายเมื่อต้องจากแล้วจริงๆ อังศุมาลินใจหายไม่แพ้กัน แต่เธอมีเส้นทางชีวิตที่เลือกแล้วด้วยหัวใจ จึงทำได้เพียงเอ่ยคำสุดท้าย..ต่อกัน ...ลาก่อน สัญญาที่คืนให้เจ้าของไปแล้ว ปลดปล่อยอังศุมาลินสู่อิสระที่จะทำตามหัวใจตัวเอง ความรักที่เกิดขึ้นมาแสนนานไม่ต้องปิดบังไว้ด้วยพันธะใดๆ อีก โลกที่เคยหม่นเศร้ากลับดูกระจ่างใสเหมือนกับภายในหัวใจ ...คืนนี้ฟ้าดูเปลี่ยนไป โลกดูสดใสไม่เหมือนเก่า ทางช้างเผือกกับแสงดาวสุกสกาว ส่องแสงแพรวพราวดังมีความหมาย เจ้าหญิงกับคนเลี้ยงวัวจะพบกัน คืนนี้ที่ความฝันจะเฉิดฉาย และท้องฟ้ากว้างนี่เองคนรักที่พลัดพรากได้มาพบกันอย่างมีความสุข คงเหมือนที่เธอกำลังจะไปพบกับคนรัก ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนไม่คิดหวั่นเลย ขอให้เธอได้ทำเพื่อเขาบ้างนับจากนี้ อังศุมาลินอยากรีบไปบอกกับคนแสนดีคนนั้นว่าหัวใจดวงนี้ แท้จริงไม่เคยรักใครนอกจากผู้ที่เอ่ยสัญญาเสมอว่า....ฮิเดโกะผมรักคุณ ด้วยความหวังจะได้เห็นรอยยินดีจากใครคนนั้น รอยยิ้มสุดท้ายของอังศุมาลินจึงเจิดจ้าไม่แพ้แสงดาวระยับบนฟ้า สวยงามจนกลบเลือนแสงหม่นหมองของดาว..บางดวง ...โกโบริ คุณอยู่ที่ไหน คืนนี้ฉันจะไป...บอกว่ารักคุณ ( กว่าจะอัพเสร็จนอกจากคิดไม่ออก ยังต้องต่อสู้กับเครื่องคอมฯ มือถืออันไม่คุ้นมืออีก แต่ยังไงก็กลั่นออกมาจนได้ ฉากลาจากของวนัสกับอังศุมาลิน คืนกันไปเสียทีสัญญาฉบับนั้น ชอบเพลงตอนนี้มากหากรักใครสักคนอย่างแท้จริง ย่อมไม่หวั่นสิ่งใดอีก อังศุมาลินมีความสุขมากมาย แบบโล่งใจ วนัสผิดหวังตัดใจกันไป ลูกผู้ชายต้องทนได้ทำเพื่อรักเช่นกัน แต่คนที่เจ็บปวดที่สุดคือพ่อดอกมะลิของเราเช่นเคย เห็นแต่ภาพไม่ได้ยินเค้าคุยอะไรกันไม่งั้นมี..เฮ - คิดไปได้ พอเหมาะพอดีกันนัก เฮ้อ..จะโทษใครดี ทำเอาสงสารอังศุมาลิน ไปด้วย จะได้บอกรักทันไม๊หนอ เก็บไว้ในใจเสียตั้งนาน คำตอบก็รู้กันทุกคน เจ็บในใจรอไว้เลย ) **************************** ฟ้าครืนคำรามฟังวังเวง ฟังเสียงบทเพลงแห่งความตาย บรรเลงกระหึ่มไปทั้งฟ้า กรีดเสียงแห่งอสุรกาย ภาพเหล่าทหารญี่ปุ่นในอู่กำลังตั้งรับการโจมตีที่รุนแรงกว่าทุกครั้ง แววตาทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น ความตายคืบคลานเข้ามาใกล้จนใจหาย ...สงคราม สงคราม สงคราม สูบกินเลือดเนื้อสิ้นสลาย ...สงคราม สงคราม คำรามเสียงเพลงแห่ง..ความตาย ในสงครามไม่มีใครรู้ว่าชีวิตจะยืนยาวแค่ไหน ใครบ้างถูกเลือกให้จากไป แต่ทุกคนก็ยังหวังว่าจะรอดพ้นจากความตายที่สงครามนำมายื่นให้อย่างโหดเหี้ยม มีเพียงบางคนที่ไม่มีความหวังใดเหลืออีกแล้ว ...ฟังเสียงบทเพลงแห่งความตาย กำลังเรียกร้องให้ไปหา หัวใจสั่นไหว อยู่ลึกภายใน จำเป็นต้องไปถึงเวลา โกโบริวิ่งมาอย่างคนที่พร้อมจะเผชิญกับอันตราย ภาพของวนัสและอังศุมาลินทำให้หัวใจแหลกจนสลายไปกับสายน้ำ ผลักดันให้เขากล้าอย่างบ้าบิ่นมาเผชิญกับความตายที่รออยู่ สายตาปวดร้าวสิ้นหวัง ทำให้เพื่อนรักอดห่วงใยไม่ได้ ทางที่โกโบริจะไปก็น่ากลัวยิ่งนัก ...โกโบริ คุณจะไปไหน อย่าพูดอะไร จะไปไหน มันอันตราย โกโบริ ผมจะต้องไป ...อย่าไป หมอตระหนักดีว่าสัญชาตญาณมนุษย์ย่อมสั่งให้รู้จักเอาตัวรอด เพื่อรอวันสิ้นสุดสงครามคงได้กลับบ้านที่จากมา แต่เพื่อนของเขากลับวิ่งเข้าไปหาภัยที่รออยู่ ราวกับไม่ต้องการกลับมาอีกแล้ว ผมจะต้องไป ...อย่าไป โกโบริบอกความตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยว ไม่มีใครในโลกหยุดเขาได้อีกแล้ว ไม่มีบ้านให้กลับ ไม่มีคนรักเฝ้ารอคอย ความพ่ายแพ้ที่ตอกย้ำอยู่ในใจพร่ำบอกว่าเขาไม่ได้มีความหมายต่อเธอสักนิดเลย ทั้งที่เธอมีความหมายที่สุดในชีวิตของเขา จากนี้การอยู่หรือหรือตายของทหารผู้รุกรานจึงไม่ต่างกันสักนิด แค่ศัตรูจากไปเพียงคนหนึ่ง..เท่านั้น ...ไม่มีที่ไหน ให้ผมยืนอยู่ได้ ไม่ว่าอยู่หรือตายไม่มีความหมาย เสียงสัญญาณเตือนภัยหวีดก้อง แสงไฟลุกโชนจากฝั่งบางกอกน้อย เสียงระเบิด เสียงร้องระงม เหมือนเสียงเรียกเร่งให้คนพ่ายแพ้อย่างโกโบริวิ่งเข้าไปหา เสียงนั้นดังก้องอยู่ในสมองจนเจ้าตัวต้องปิดหูอย่างทรมาน การต่อสู้กับใจตัวเองยากเย็นกว่าสิ่งใด ...สงคราม สงคราม สงคราม ความตาย ครางครืนคำราม ฟังวังเวง (โกโบริ) ฟังเสียงบทเพลงแห่งความตาย (โกโบริ) บรรเลงกระหึ่มเป็นทำนอง ร่ำร้องเรียกเราให้รีบไป (โกโบริ) หมอพยายามห้าม เพราะจุดหมายที่โกโบริมุ่งหน้าจะไปคือสถานีรถไฟบางกอกน้อย จุดยุทธศาสตร์ที่อันตรายที่สุดตอนนี้ ...โกโบริ อย่าไป แต่ในสมองและในหัวใจของโกโบริ ไม่ได้ยินเสียงห้ามอีกแล้ว ..โกโบริ รีบมา โกโบริวิ่งไปโดยสนใจความห่วงใยของใครอีก เสียงระเบิดดังกึกก้อง หมอวิ่งตามไปด้วยความห่วงใยเพื่อนและทำหน้าที่ของผู้ช่วยชีวิต อังศุมาลินรีบเร่งมาด้วยความห่วงใยสามี เรื่องราวมากมายที่ต้องการจะบอกไม่สำคัญเท่าความปลอดภัยของเขา เธอพยายามมองหาจากผู้คนที่กำลังโกลาหล เมื่อไม่เห็นจึงต้องถามจากทหารผู้ใต้บังคับบัญชาของโกโบริ ...โกโบริ นายช่างโกโบริ อยู่ที่ไหน ฮิเดโกะซัง นายช่างเพิ่งจะไป ชื่อที่พวกเขาเรียกเธอ เป็นชื่อที่โกโบริตั้งให้อย่างมีความหมาย ..เธอคืออาทิตย์ส่องใจ อังศุมาลินยิ่งสะท้านในใจ ...ไปที่ไหน ใครก็ได้ช่วยบอกที ไปบางกอกน้อย อังศุมาลินทวนจุดหมายของโกโบริอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง เขาไปทำไมในสถานที่อันตรายเหลือเกินในเวลานี้ ภาระกิจใดสำคัญกว่าความปลอดภัยของชีวิตตัวเอง หรือไม่รู้ว่าเธอ..รอคอย ...บางกอกน้อย เสียงระเบิดดังขึ้นอีก แสงไฟลุกโชนมาจากบางกอกน้อย ...โกโบริ ไม่ คนที่แสนห่วงใยอยู่ที่ฝั่งโน้นจริงหรือ อังศุมาลินสะท้านในอกเมื่อมองไปตามแสงไฟจ้าเต็มฟ้า บางทีเขาอาจจะไม่ได้ไปอย่างที่ทหารคนนั้นบอก เขาต่างหากคือตะวันส่องแสงในใจเธอ ขอตะวันดวงนี้..อย่าลาลับ อังศุมาลินรีบวิ่งไปอย่างร้อนรน ไม่นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองและลูกมากไปกว่า ต้องการจะเห็นกับตาว่าโกโบริยังคงปลอดภัย ไปรับพ่อของลูก..กลับบ้านเรา ( เสียงเพลงแห่งความตายดังขึ้นแล้ว การสูญเสียรอคอยตรงหน้า โกโบริผู้น่าสงสารของเราได้ยินแต่เสียงเรียกเข้าไปหาความตาย เอามืออุดหูก็แล้ว ไม่มีใครช่วยเหลือได้เพราะใจตัวเองแท้ๆ เฮ้อ..เศร้าจริงๆ สงสารอังศุมาลินที่ดูเหมือนจะมาช้าไปแค่นิดเดียวเอง ซึ้งใจคุณหมอในฉากนี้ด้วยช่างรักเพื่อน แต่ฉากต่อไปจะเคืองคุณหมอแล้ว )   Create Date : 15 กันยายน 2550     Last Update : 11 มกราคม 2551 23:55:53 น. Counter : 1596 Pageviews.   75 comment Share Tweet

• บ้าน จ.จาน
• Fernny
• ป้ามด
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com