• คู่กรรม..ละครเพลงในดวงใจ
• Seigi Ozeki โกโบริตัวจริง
• โลกนี้ช่างแสนเศร้า ดั่งนิทานที่ปวดร้าวดวงใจ
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 2
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 3
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 4
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 5
• สัญญา สงคราม ความรัก ความตาย ตอน 6
• Happy new year 2008
• โกโบริ 2008 (แก้คิดถึง)
• น้ำใสใจจริง The musical
• คู่กรรม The Musical on screen

พบกันบนทางช้างเผือก นานเพียงไหนสัญญา...ฉันรักคุณ สถานีรถไฟบางกอกน้อยถูกโจมตีครั้งใหญ่ ท่ามกลางซากปรักหักพัง คนบาดเจ็บร้องระงม ผู้ล้มตายเกลื่อนทาง ชาวบ้านหลายคนวนเวียนอย่างสิ้นหวังตามหาเพื่อน ญาติ และคนรัก สงครามไม่ได้เลือกทำลายเฉพาะเหล่าทหารที่มารบเท่านั้น บรรยากาศมัวซัวท่ามกลางหมอกควันแสนหดหู่ราวกับ มีเสียงเพลงส่งวิญญาณดังกังวาน..น่าใจหาย ...สงครามแห่งความตาย ใครกันจะหนีสงครามได้ ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เขา ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เรา ไม่มีใครรอดพ้นชะตา อังศุมาลินมาถึงและได้เห็นสภาพของสถานีรถไฟบางบางกอกน้อยด้วยหัวใจแทบสลาย ดวงตาพร่าพรายด้วยหยาดน้ำตา มองหาเพียง..โกโบริ ...โกโบริ โกโบริ คุณอยู่ที่ไหน โกโบริ คุณอยู่ที่ไหน ภาพน่ากลัวรอบๆ ตัว ทำให้อังศุมาลินใจเสีย แม้ไม่อยากเห็นสักนิดแต่กลับต้องมองอย่างพิจารณา เพราะไม่อาจรู้ได้ว่าคนที่นอนรอการรักษา หรือทอดร่างไร้ลมหายใจอยู่นั้นเป็นเขาหรือไม่ เมื่อไม่พบ ก็ต้องร่ำร้องเรียกหาทั้งน้ำตา ไถ่ถามทุกคนที่ผ่านทางมา ...โกโบริ ใครก็ได้ช่วยบอกที ช่วยบอกที แล้วก็ได้พบกับหมอที่กำลังดูอาการทหารบาดเจ็บสาหัส ความหวังริบหรี่ของอังศุมาลินสว่างวาบขึ้น อย่างน้อยหมอก็ยังปลอดภัย โกโบริก็คงเช่นกัน ..หมอ โกโบริ อยู่ที่ไหน แต่คำตอบของหมอทำให้ความทุกข์ทรมานนั้นเหมือนจะกลับมา ประดังอยู่ในอก ...ผมไม่รู้ เขาหายไปตอนไปพลาญ เพลิงลามลุก เขาวิ่งไปเกินจะห้าม ท่ามกลางควันไฟ ที่โหมแรง เขาวิ่งเข้าไปหาอันตรายทำไมเล่า ครั้งหนึ่งเขาเคยถามว่าหากต้องจากไปสักวันจะมีใครร้องไห้หรือเปล่า อังศุมาลินสะท้านในอก ตอนนี้เธอกำลัง..ร้องไห้ ..โกโบริ คุณอยู่ที่ไหน หมอมองภรรยาของเพื่อนรักอย่างเวทนา หากเธอมาเร็วกว่านี้ คงสามารถฉุดรั้งเพื่อนผู้น่าสงสารของเขา ไม่ให้วิ่งเข้าไปหา..ความตายที่รออยู่ได้ ...ตึกถล่มลงยับดับสิ้น เพียงในพริบตา เขาพลันหายไป คำของหมอยิ่งทำให้อังศุมาลินหวาดกลัว ใต้ซากตึกหรือในกองเพลิงที่กำลังลุกโชนทำลายทุกสิ่งอย่างเหี้ยมโหดจะมีร่างของคนที่รักอยู่จริงหรือ ต้องไม่เป็นอย่างนั้น...แม้เลือนรางแต่หญิงสาวก็ยังหวังทั้งน้ำตา ...โกโบริ คุณอยู่ที่ไหน สามีฉันอยู่ที่ไหน โปรดเมตตา ความเมตตาที่อังศุมาลินร้องขอไม่ใช่จากผู้คนโดยรอบที่นี่เท่านั้น แต่ขอจากฟ้าผู้กำหนดชะตาชีวิตทั้งเขาและเธอด้วย ...ฮิเดโกะ เสียงแผ่วเบาจากใต้กองไม้ที่ทับถมอยู่ ชื่อนี้ใครคนนั้นใช้เรียกเธอเสมอด้วยความรักจากทั้งหมดของหัวใจ เป็นคำที่เคยพยายามเกลียดหนักหนา แต่วันนี้เธอและลูกกำลังมารับ..เขากลับบ้าน ...โกโบริ อังศุมาลินและหมอรีบยกท่อนไม้ที่ทับอยู่ออก ไม่มีใครคำนึงว่ามันจะหนักหนาแค่ไหน ขอแค่ได้เห็นคนที่รักยังปลอดภัย อังศุมาลินรีบเข้าประคองร่างเปรอะไปด้วยเลือดของสามีด้วยความรักทะนุถนอมสุดหัวใจ สภาพอันแสนสาหัสนั้นทำให้อังศุมาลินแทบหายใจรวยรินตามไปด้วย แต่ตรงนี้มีหมอต้องช่วยได้ เมื่อหมอเป็นทั้งเพื่อนร่วมงาน และเพื่อนร่วมสาบาน ...หมอ รีบรักษา เอายาให้เขาเร็ว หมอผู้พบเห็นคนเจ็บมากมาย ทำไมจะมองไม่ออกว่า ชายหนุ่มในอ้อมแขนเธอผู้นั้นอาการสาหัสเพียงใด สัญญาณการมีชีวิตนั้นช่างเลือนรางเต็มที ในภาวะสงครามยามีไว้เพื่อผู้ที่มั่นใจว่าจะรอดกลับไปทำหน้าที่ได้อีก ...อาการเค้านั้นเกินเยียวยา เราต้องช่วยคนที่ยังมีหวัง ยาเพื่อประทังชีวิตอันมีค่า หมอตัดสินใจบอกเธออย่างซื่อตรง เช่นเดียวกับคนเจ็บผู้ซื่อตรงกับหัวใจและหน้าที่ของตนเองตลอดมา ...แต่โกโบริ เขาสำคัญยิ่งกว่า ในหัวใจอังศุมาลินไม่มีใครหรืออะไรบนโลกนี้ มีคุณค่าเท่าคนในอ้อมแขนอีกแล้ว เธอยอมให้ทุกคนตราหน้าว่าเห็นแก่ตัว ขอแค่ได้ชีวิตเขาคนนี้กลับคืน ...ฮิเดโกะ ในสงคราม ทุกคนมีค่าเท่ากัน โปรดช่วยคนที่ยังมีหวัง ชายชาติทหารอย่างโกโบริเคารพกฎนั้นดี อยากให้ผู้เป็นเมียทหารจงเข้าใจด้วย ทุกคนในสงครามไม่มีใครสำคัญกว่ากัน ในการรบอย่างกล้าหาญต่างก็รักชีวิตเท่าเทียมกัน เขารู้ตัวดีว่าปลายทางของตนกำลังจะไปสิ้นสุดตรงไหน แค่ได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้เป็นแสงตะวันในหัวใจ ก็ทำให้ฟ้ามืดมิดเริ่มมีแสงดาวระยิบระยับพราว ...ไม่ หมอไม่ต้องฟัง แต่อังศุมาลิน ไม่ต้องการรับฟังแม้คำพูดของโกโบริ วิสัยทหารคงเสียสละได้มากมายอย่างที่เคยทำเพื่อเธอ ได้โปรดอย่าให้เขาต้องสูญสิ้นชีวิตอันมีค่าต่อเธอและลูกไปอีกเลย หมอเข้าใจแต่ต้องตัดใจ ด้วยหน้าที่ยังรอคอย เมื่อเขาเอ่ยลา มิตรผู้พรากจากคงเข้มแข็งด้วยวิญญาณชายชาติทหาร แต่คงทำให้หัวใจผู้หญิงคนนี้แหลกสลาย ...โกโบริ ฮิเดโกะซัง หมอต้องขออภัย โกโบริเข้าใจเพื่อนดี เขายิ้มให้กับคำขอโทษอันหมายถึงคำเอ่ยลานั้น ...โอะยาสุมินนาไซ ซาโยนาระ พร้อมกล่าวราตรีสวัสดิ์ หมายถึงค่ำคืนสุดท้ายนี้ที่ได้พบกัน และต้องจากตลอดกาล ด้วยคำว่า...ลาก่อน อังศุมาลินพยายายามอ้อนวอน ทั้งที่รู้ว่าสิ้นหวังแล้ว ก่อนหมอจากไปอย่างอาวรณ์เพื่อไปช่วยเหลือคนอื่นอีก เมื่ออ้อนวอนใครไม่ได้อีกแล้ว ก็จะขอจากคนในอ้อมแขนผู้ที่ให้เธอตลอดมา ทั้งที่หลายสิ่งเธอตอบแทนด้วยความเจ็บปวดในหัวใจของเขา ...โกโบริ โปรดอย่าตายจะได้ไหม ฉันขอโทษ โกโบริ โปรดอภัย ฉันทำผิด โกโบริไม่เคยคิดว่า สิ่งที่ผู้หญิงไทยใจแข็งคนนี้ทำคือความผิด เขายินดีให้เธอด้วยทั้งหมดของหัวใจเอง เพราะเธอคือ..แสงตะวันในหัวใจ ...ฮิเดโกะ ชื่อนี้ยิ่งทำให้อังศุมาลินเจ็บปวด ช้าไปหรือไรกับคำขอโทษและคำบอกรักจากหัวใจเจียนสลายดวงนี้ ...ฉันเสียใจ โกโบริรู้ไหม ฉันรักคุณ ...ผมรักคุณ พร้อมกับคำรักของอังศุมาลิน โกโบริก็เอ่ยคำรักของเขา เป็นคำสัญญาที่ไม่เคยลบเลือนไปแม้ลมหายใจแผ่วลง ...แต่ฉัน ต้องปิดบังไม่ให้ใครเห็น ต้องซ่อนเร้นเก็บเอาไว้ จวบบัดนี้ ฉันคืนสัญญา มาหาคุณ โกโบริ อนาตะ โออาอิชิเตะมัสสึ ... ฉันรักคุณ คำรัก..ของโกโบริ ประทับอยู่ในหัวใจอังศุมาลินเสมอ แม้ต้องปิดบังไว้อย่างเจ็บปวด ตอนนี้เธอขอเอ่ยคำนั้นในภาษาของเขาบ้าง เพื่อให้รับรู้ว่าเธอเป็นของชายชาวอาทิตย์อุทัยผู้มีรักยิ่งใหญ่คนนี้..ชั่วนิรันดร์ ไม่มีความทุกข์ใดทำร้ายโกโบริได้อีก เมื่อได้รู้แล้วว่าใจรักของเขา บัดได้รับความรักนั้นตอบจากเธอ ...ฮิเดโกะ ดูซิดูบนฟ้า ดาวสองดวง ส่องแสงอยู่สุดสวรรค์ ตำนานแสนเศร้าที่เขาเคยเล่าครั้งหนึ่งใต้ต้นลำพู อังศุมาลินยังคงจดจำ ...เมื่อเจ้าหญิงกับคนเลี้ยงวัว กลับมาพบกัน พบกันที่ทางช้างเผือก ในสติเลือนราง โกโบริยังคงเอ่ยสัญญาจากหัวใจมั่นคงของเขา เป็นสัญญาที่อังศุมาลินรู้ดีว่า ไม่มีวันเปลี่ยนแปลงตลอดกาล ...ผมจะรอคุณตรงนั้น ฮิเดโกะ ...พรุ่งนี้เป็นอย่างไร ไม่อาจรู้ แต่วันนี้จะเคียงคู่อยู่เพื่อเธอ อังศุมาลินยอมรับทั้งน้ำตา กุมมือเย็นเฉียบไว้แน่นราวกลัวว่าจะหลุดลอย โชคชะตากำลังพรากศัตรูผู้เป็นเจ้าของชีวิตเธอจากไป ไม่อาจฉุดรั้ง ทำได้เพียงจดจำกันและกันไว้ รอคอยเวลาได้พบบนฟากฟ้า ...หากแม้ต้องจากกัน ...จะขอจำไว้เสมอ ไม่ลืม ไม่ลืมเธอ ดวงตาโกโบริหลับสนิทสงบคล้ายนอนหลับ ใบหน้าอ่อนโยนราวกับแต้มด้วยรอยยิ้ม แม้ลมหายใจขาดหายไป มือที่กุมไว้ตกตามแรงดึงดูด แทนความหมายว่าเขาจากไปแสนไกลแล้ว เอาหัวใจรักของเธอติดตามไปด้วย ...จดจำนิรันดร ...ไม่ลืมไม่ลืมเธอ จดจำนิรันดร สงครามซึ่งไม่มีใครอยากให้เกิดสร้างความสูญเสีย โศกเศร้าให้ทั้งฝ่ายชนะและผู้แพ้ มันนำพาคนบนฟ้ามาแสนไกลเพื่อพบและรัก และพรากจากอย่างไร้ปราณี แต่มันทำร้ายอังศุมาลินไม่ได้อีก ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว เมื่อต่อนี้ไปชีวิตที่ดำรงอยู่เป็นเพียงชีวิต..ไร้หัวใจ ...ชีวิต ใครเลือกได้ ใครจะเลือกเกิด ท่ามกลางสงคราม ท่ามกลางความตาย ใครมีสิทธิ์เลือก ไม่ใช่เขา หรือว่าเรา ไม่มีใครจะเลือกสงคราม ...สงครามเลือกเรา ( ใจจริงอยากเขียนอีกฉากให้จบพร้อมกัน การจากกันที่แสนเศร้า อยากบรรเทาด้วยฉากสุดท้าย แต่ไม่ไหวจริงๆ แอบร้องไห้ซะจนสมองมึน ขอแปะไว้ก่อน ไม่นานสัญญา สัญญา มีภาพที่คนดูรอบหลังๆ คงไม่ได้เห็น คุณอรกอดอังศุมาลินที่กอดร่างของโกโบริไว้ แม่คงหัวใจสลายไปตามลูก เศร้าเป็นทวีคูณ แต่การปรับเปลี่ยนฉากนี้ในภายหลังก็ทำได้ดี อย่างไม่รู้สึกขาด แต่ก็ได้เก็บภาพไว้เป็นความประทับใจแล้ว จะให้หายเศร้าก็ตรงคิดว่า เซกินอนสบายดีนะ ในขณะที่ทุกคนแสดงอารมณ์กันเต็มที่ พยายามฮา..ปาดน้ำตาไปได้นิดนึง ) วันเวลาและสายน้ำไม่เคยหยุดนิ่งอยู่กับความสุขหรือความทุกข์ใดของมนุษย์ ชีวิตของอังศุมาลินก็เช่นกัน แม้ความทรงจำจบลงพร้อมชีวิตของโกโบริที่สถานีรถไฟบางกอกน้อย แต่ลมหายใจยังเหลือต้องก้าวผ่านวันและคืนเพื่อรอคอยพบหน้าผู้จะเป็นตัวแทนความรักของเขา จนถึงวันนี้มีเด็กชายตัวน้อย นามกลินท์หรือ..โยอิจิ ดวงตะวันในหัวใจของเขาและเธอ กลินท์ เกิดมาท่ามกลางความรักของทุกคนในบ้าน เป็นแสงสว่างส่องชีวิตทุกคนไม่ต่างจากพ่อ..ผู้ชายจากแดนอาทิตย์อุทัย อังศุมาลินอุ้มลูกมาที่ศาลาริมน้ำ ใต้ต้นลำพูใหญ่ตรงที่พ่อของแกเคยเล่านิทานแสนเศร้าในคราวนั้น ดุจสัญญาว่าจะไปรอคอยอยู่บนฟ้าไกล เช่นชายเลี้ยงวัว ...คืนนี้ฟ้าดูเปลี่ยนไป โลกดูสดใสไม่เหมือนเก่า ทางช้างเผือกกับแสงดาวสุกสกาว ส่องแสงลงมาดั่งมีความหมาย เจ้าหญิงกับคนเลี้ยงวัวจะพบกัน คืนนี้ที่ความฝันจะเฉิดฉาย โกโบริ แม้คุณจะจากไกล แต่ฉันจะอยู่ต่อไปเพื่อ..เราสามคน วันนี้ในความรักไม่ใช่มีเพียงเขาและเธอเท่านั้น หากมีอีกชีวิตน้อยๆ ที่แม่อย่างอังศุมาลินต้องประคับประคองให้เติบโต กล่อมเกลาให้ลูกเข้มแข็ง และกล้าหาญเหมือนพ่อ แสงดาวกระพริบพรายบนฟ้า ดังดวงตาของโกโบริเฝ้ามองปลอบประโลมด้วยความห่วงใย..ดวงใจทั้งสอง..เขาไม่เคยจากไปไหน ...ลูกเอย.. พ่อเจ้าอยู่บนสวรรค์ เป็นดวงดาวคอยดูแลป้องกันอันตราย แม่จะรักเจ้าตราบจนชีพวาย ด้วยหัวใจแม่ให้..สัญญา อังศุมาลินเอ่ยสัญญารักจากดวงใจใต้ต้นลำพูอีกครั้ง.. เพื่อลูก เป็นสัญญาของแม่ รักลูกจนหมดใจ มองไปยังท้องฟ้าไกล มั่นใจว่าใครบนนั้นคงเป็นสุขกับสัญญานี้ คำของเขาดังกังวานในหัวใจ ...ฮิเดโกะ สักวันคงจะพบกัน จะรอบนสวรรค์ ขอบฟากฟ้า แม้นานแค่ไหน..ความรักไม่มีวันลบเลือนไปจากใจ ฉันรักคุณ..เธอเพิ่งเอ่ยบอกเขาในวันสุดท้ายของชีวิต เมื่อวันนั้นของเธอมาถึง ไม่ว่าจะแสนไกลเพียงใด จะตามไปพบบนทางช้างเผือก ตามคำสัญญา ...สุดทางช้างเผือกวิญญาณฉันจะไปหา นานเพียงไหนสัญญา ฉันรักคุณ ดาวชายเลี้ยงวัวสุกสกาว เหมือนโกโบริย้ำสัญญามั่นคงดังก้อง ...นานเพียงไหน สัญญา..ผมรักคุณ อังศุมาลินกอดลูกไว้แนบอก ยิ้มเป็นสุข บอกผ่านขอบฟ้าไปถึงคนบนทางช้างเผือก ...ฉันรักคุณ ไม่มีอะไรพรากความรักแท้ของโกโบริและอังศุมาลินได้ ไม่มีใครอื่นแทนที่ในหัวใจ ทั้งสองต่างสัญญา.. ...รักคุณ แสงขาวมัวซัวของทางช้างเผือกพาดผ่านโค้งฟ้าสวยงามระยิบระยับด้วยกลุ่มดาวพร่างพราว ดาวสองดวงอยู่ไกลคนละฟากฝั่งกระพริบแสงนวลตา รอคอยวันเวลาข้ามมาหากัน..สัญญา แม้กรรมจะลิขิตให้ต้องไกลสุดฟ้า แต่สองดวงใจจะคงเคียงคู่..ตลอดกาล ผ่านไปแล้ว บทเพลงสุดท้าย ของคู่กรรม The musical ผ่านไปพร้อมกับ ดวงตาที่เพิ่งเสียน้ำตาไปหมาดๆ ยิ้มออกบ้างกับเสียงพ่อดอกมะลิก้องดังจากขอบฟ้า ผ่านไปทั้งภาพความสุข ความเศร้า จากความรักยิ่งใหญ่ การต่อสู้ในสงคราม ผ่านมาและไม่จางหายไปคือความประทับใจ อิ่มเอม และได้รู้จักละครเพลงที่แท้จริง ขอบคุณ..ดรีมบ็อกซ์ ที่ทำละครเพลงคู่กรรมด้วยหัวใจให้เราๆ ได้ดู ขอบคุณทุกคนที่ทำให้เกิดภาพเหล่านี้ พวกคุณยิ่งใหญ่จริงๆ ในใจ..วาดดาว ขอบคุณ..ทีมงานมากน้ำใจ สำหรับโอกาสที่มอบให้ในการบันทึกภาพแห่งความประทับใจ ขอบคุณ..คุณน้ำมนต์ อังศุมาลินที่มีเสียงราวเสียงสวรรค์ ทำให้ละครเพลงคู่กรรมคือละครเพลงที่นางเอกสวยสมบทประพันธ์และเสียงไพเราะจับใจที่สุด ตั้งแต่ประโยคแรกที่เธอเอ่ย ติดหู ติดตาและติดใจไม่รู้ลืม ขอบคุณ..คุณชาวบ้านบางกอกน้อย ผู้เป็นสื่อกลางที่แสนน่ารัก ทุกเรื่องทุกภาพที่เล่า ละเมียดละไม ประทับใจมากมาย จนอยากกลับดูซ้ำๆ ที่สำคัญเรื่องฮาๆ ของญี่ปุ่นดื้อๆ ขอบคุณ Poo เพื่อนรัก เก็บภาพให้เพื่อนคนนี้อย่างตั้งใจ ขอบคุณเพื่อนๆ ทุกคน ที่กรุณาสละเวลาเข้ามาอ่าน และพูดคุยแลกเปลี่ยน ด้วยความรักในสิ่งเดียวกัน ขอบคุณจริงๆ ค่ะ สุดท้ายขอบคุณ..โกโบริ-เซกิ ที่ทำให้ภาพคู่กรรมในฝันเป็นความจริง มิตรไมตรีอันแสนดี รอยยิ้มมีให้เห็นเสมอแม้เหนื่อยแค่ไหน และอ้อมแขนอุ่นๆ ของเซกิ ตอนถ่ายภาพทุกคราว ทำให้มีแรงใจศึกษาและสร้าง Blog สานฝันตัวเองจนเป็นรูปร่างในวันนี้ เพื่อละครเพลงคู่กรรมในดวงใจ ขอบคุณค่ะป๋า Seigi Ozeki หวังอย่างคนที่...ยังไม่ทิ้งฝัน ว่าสักวัน...จะได้กลับไปชมอีก (เฮ้อ.. มารู้จักใส่ภาพน่ารักๆ ก็ปาเข้าไปตอนจบเสียแล้ว คิดช้าแบบเดียวกับ..อังศุมาลินเลย) .... วาดดาว   Create Date : 21 ตุลาคม 2550     Last Update : 28 พฤศจิกายน 2550 16:58:52 น. Counter : 4040 Pageviews.   56 comment Share Tweet

• บ้าน จ.จาน
• Fernny
• ป้ามด
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com