ใช้ชีวิตอย่างประหยัดในอเมริกา (ค่าครองชีพแพง ตอนที่ 2)
เมื่อวานได้เขียนวิธีใช้ชีวิตอย่างประหยัดตามวิธีของตัวเองแล้วหกข้ออ่ะเนอะ คราวนี้จะมาเล่าให้ฟังถึงวิธีอื่นๆ เมื่อวานก็คิดขึ้นมาได้ มีอีกหลายวิธีเลยนี่หน่า
อ่านกระทู้ในพันทิป มากมาย สะดุดตากับกระทู้นึงถามว่า ทำกับข้าวเอง ถูกกว่าซื้อกินจริงหรือ เป็นที่มาของข้อ 7
7.ทำกับข้าวกินเองถูกกว่าซื้อกิน จริงๆนะ ในอเมริกา ลองไปสังเกตดูหลายทีแล้ว ในร้านอาหาร ที่ขายดีๆ (ยกเว้นศุกร์ เสาร์นะ) ก็ไม่ค่อยมีคนทำไมร้านขายได้ ปกติ อยู่กรุงเทพเมืองฟ้า เค้าไม่เคยทำกับข้าวกินเองเลยนะขอบอก เพราะซื้อเอาถูกกว่า ลักษณะการกินอาหารของเมืองไทย กับอเมริกัน ก็ไม่เหมือนกัน
คนไทย กินกับข้าวด้วยกัน ทำกับข้าว กินกับ กับข้าว แต่ อเมริกันกินเป็น อลาคาร์ต หรืออาหารจานเดียว และกินคนเดียว (ไม่มีมาตักกับข้าวกับคนอื่นนะฮ่าๆ)
เข้าเรื่องเลย ทำไมถูกกว่า เอาเป็นบอกราคาอาหารที่ร้านโดยเฉพาะอาหารไทย ซึ่งเป็นอาหารที่แพงมากติดอันดับต้นๆเลยในทุกเมือง ร้านที่เราชอบ ขนาดเราว่าแพงไม่มาก ยังแพงเลย
ราคา 7-15 USD แล้วแต่ อาหาร ไม่มีข้าวราดนะจ๊ะ แม้จะเป็นอาหารไทย มีแต่ กับข้าว และได้ข้าวมา เช่น กะเพราไก่ จะได้กะเพรา หนึ่งจานและข้าวเปล่า มาให้ อะไรแบบนี้ แกงๆก็เหมือนกัน พวกนี้รสชาติไม่ได้ ใกล้เคียงเท่าไหร่ แต่ เนื่องจากปกติเป็นคนชอบกินอาหารรสจัด เลยต้องจัดบ้าง (ไม่ได้ทุกมื้อนะ ไม่มีปัญญา) ถ้าร้านถูก (ยังไม่เคยเจอถูกกว่าราคาที่แจ้งไว้นะ) ถ้าทานอาหารในร้าน เราเสียค่าบริการอย่างน้อย 15% ของราคาอาหารบวกกับภาษี (คิดดู ไปๆมาๆ จ่ายเพิ่มอีก 20 คนถึงไม่ชอบกินในร้านกันเท่าไหร่ ถ้าไม่รวยพอ) ไม่เหมือนเมืองไทยนะ ทิปห้าบาท ที่นี่ทำอย่างนั้นไม่ได้ มันเป็นกฏเกณฑ์ตายตัว
ซื้ออาหารทำเอง : ถ้าคุณไปตลาดเอง คุณอาจจะได้ไก่ในราคา ที่ถูกกว่าเมืองไทย ต้องเดินตามหาหน่อย บางที จะมีช่วงลดเคลียร์สต็อก เราก็ไปกวาดๆมา (ดูวันหมดอายุด้วยนะ) ผัก ผลไม้ ไปซื้อตามตลาดข้างนอก (ได้กล่าวไว้แล้วตามตอนที่ หนึ่ง) จะถูกกว่ามาก ไข่ ที่นี่ ถ้าเลือกดีๆ ไข่ถูกกว่าประเทศไทย !!!!!!! คุณพระ
อยากกินอาหารไทยเหรอ ไม่เป็นไร .. ไป ตลาดเอเซียหรือไชน่าทาวน์ รับรองมีเครื่องแกงโลโบ้ แม่ศรีให้เลือก สำเร็จรูปไปเลย แต่ถ้าใครอยากทำเอง มีขายหมด กระเทียมพริก ครกสาก (อันนี้จะแพงหน่อย)
เขียนเรื่องนี้ จะเล่าเรื่องข้าวให้ฟัง ดีกว่า มีใครรู้บ้างว่า ข้าวไทย ที่เรากินในเมืองไทย เป็นข้าวที่คุณภาพสู้ ข้าวส่งออกไม่ได้บ้าง ตอนแรกไม่เชื่อนะ แต่พอมากินข้าวไทยที่อเมริกา เรารู้เลย มันต่างกัน เม็ดสวยเรียงขาวสะอาดเลย ตกราคา 5 lb =5.99 เหรียญ โดยเฉลี่ย แต่เราไม่ค่อยได้กินข้าว ซื้อเก็บไว้ตอนอยากกินมากๆ
เอ๊า ลืมสรุป ถ้าทำกับข้าวกินเอง ต้นทุนประมาณอย่างต่ำหนึ่งเหรียญ (ถูกกว่าไหม เห็นภาพยัง) แล้วแต่กับข้าวที่คุณจะกินเข้าไป เช่น ถ้าเราทำแกงเขียวหวานไก่ Portion เท่ากับที่เค้าขาย 7 เหรียญ ต้นทุนเราจะประมาณ 2 USD ไม่ต้องเสียตังค่าทิปอีก สรุปว่า ถูกกว่ามาก
8.ของที่ ราคาที่อเมริกา เป็นราคาที่แบบว่า รับไม่ได้เลยนะ สำหรับผู้หญิง ก็แล้วกัน
8.1 หนังยางรัดผม เมืองไทย 10 บาทได้ถุงเบ้อเร่อ ที่นี่อาจจะสามเหรียญ (ประมาณร้อยนึง) 8.2 หมวกคลุมผมอาบน้ำ เมืองไทย 20บาท คลุ้มน้ำได้ดีด้วย ที่นี่ อันละสามเหรียญ (ร้อยนึง) แถม กันน้ำไม่ดีเท่าด้วย 8.4 ผ้าอนามัย นอกจากแพงกว่า แล้ว ยังดูคุณภาพไม่ค่อยดีด้วย ถ้าใครชอบผ้าอนามัยไทยแนะนำให้ขนมาค่ะ เบาไม่เปลืองที่หรอก 8.5 เสื้อกล้าม เสื้อซับใน ที่เมืองไทย ตลาดนัดตัวละ ไม่ถึงร้อย ทีนี่ ตัวละเกือบสามร้อย ต่างกันสุดๆไปเลย นึกออกเท่านี้เอาเท่านี้ก่อนแล้วกัน นอกนั้นไม่ได้ต่างกันแบบมีนัยสำคัญอะไร หากเรารู้จักหา ในอเมริกาก็มีแหล่งของถูกเยอะอยู่เหมือนกัน
ตอนนี้ยังคิดออกแค่นี้ ไปทำงานก่อนดีกว่า ...
| Create Date : 04 เมษายน 2557 |
| Last Update : 4 เมษายน 2557 19:53:18 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 2017 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [
บ้านพี่ไม่ได้ซื้อ "ข้าวหอมมะลิ" ไทยมาจะเข้าปีที่สามแว๊ว ด้วยเหตุผลสองข้อ ข้อแรก แพร๊งงงงงงงงงงงงง และข้อสองอันนี้สำคัญสุดๆคือ หัด Low Carb! ตอนนี้เลยสบายไม่ติดข้าว แต่ติดกับข้าว ฮ่าๆๆๆ หากทำผัดกระเพราทานจะเน้นเนื้อไก่ และผักเยอะๆ แค่นั้นคือ มื้อนึงของพี่น่ะค่ะ
อยู่เมกาหากค่าครองชีพสูง(ที่เยอรมันก็สูงปรี๊ดดดด) ต้องฝึกทำอาหารทานเองค่ะ พี่ไปเมกาสองหน แอบเซร็ง...เฉพาะเวลาไปทานอาหารที่ไหนๆก็ต้อง "ทิป...." 15-18% ที่เยอรมัน ไม่ทิปไม่แปลก...หรือจะทิปแค่ 5%ก็ได้ตามใจลูกค้า แต่ที่เมกาพี่คิดว่าไม่ได้(ใช่ป่ะ) คือ %ทิป สูงมาก...(สำหรับพี่นะคะ)
ทานอาหารในร้านอาหาร พี่ไม่กลัวเรื่อง ของทอดนะ แต่พี่กลัว "น้ำมันที่เค้าใช้ทอดน่ะค่ะ" เพราะ...พี่ไม่เห็นว่าเค้าใช้น้ำมันเก่าแค่ไหนไง แอบเป็นห่วงเส้นเลือดเล็กน้อย สงสารมัน ฮ่าๆๆ ไม่อยากให้มันอุดตันง่ะ ที่บ้านพี่ พี่ทำอาหารเอง แต่ไม่เยอะนะ ทำแค่มื้อเย็นมื้อเดียว ทานข้าวนอกบ้านอาทิตย์ละหน...เท่านั้นพอแว๊ว... ดีๆค่ะ หนูเขียนเยอะๆพี่จะได้เข้ามาอ่านเก็บความรู้ คราวหน้าไปเมกาอีก (คิดว่าปีหน้า) จะพิจารณาบอสตัน อีกที่นึง อิอิ