• Writing
• Diary
• Photo
• Guestbook

เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 5 23 ก.พ. 2548 : 17.31 น. ยิ้มก่อนลงมือถ่ายทอดความรู้สึกตัวเอง “กู = มึง” ณ วันนี้ “มึง” ได้หายไปหลายคนแล้วจากชีวิต . . .ไม่รู้เหมือนกันว่าดีหรือไม่ดี... คงเหมือน ๆ กับมีรัฐบาล...แต่ไม่มีฝ่ายค้านละมั้ง . . . แต่กูในวันนี้มีความสุขมากขึ้น กูเริ่มคิดถึงมึง ... เพราะมึง ๆ หายไปนาน . . . หายไปไหน ! อยากได้มึงคนที่มีไอเดียดี ๆ ให้กูเสมอเวลาต้องตัดสินใจเลือกอะไรบางอย่าง อยากได้มึงคนที่เถียงกับกูอยู่ตลอดเวลา . . . แพ้บ้างชนะบ้างไปตามประสา อยากได้มึงคนที่ทำให้มองโลกในแง่ดี . . . เข้าข้างกูเสมอเวลาเรื่องร้าย ๆ ผ่านมา อยากได้มึงคนที่เย็นชาแต่หวั่นไหวกับทุกสิ่ง . . . ต่างกับกูในตอนนี้เหลือเกินที่เป็นคนมากขึ้นแต่เข้มแข็ง .. ไม่บีบก้อนหินไว้ในมือ ขอบคุณมึงคนนี้ที่ทำให้เห็นความแตกต่าง กูคิดถึงมึง ๆ เหล่านั้น ... แต่ไม่มีมึง ... กูมีความสุขจัง   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 22:33:04 น. Counter : 255 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 4 23 พ.ย. 2547 : 19.25 น. ... ครั้งแรกบนเวที ... ** คืนวันศุกร์ที่ 12 พ.ย. 47 ริเวอร์ไซต์ ริมแคว - กาญจนบุรี ** เสียงพิธีกรถามชื่อดังขึ้น “ ใครนะคะ ใครนะ ” “ หนิงงงงงงงง ... ” เสียงผู้จัดการกับเพื่อนตัวแสบของชั้นตะโกนตอบพิธีกรไป เนื่องด้วยชั้นดีใจจนออกนอกหน้าที่บังคับให้ผู้จัดการขึ้นไปอายบนเวทีได้ ... เสียงปรบมือดังขึ้นเรื่อย ๆ ... ไม่มีทางเลือกแล้ว ... เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน “ ขออีกคน ขึ้นมาร้องเพลงคู่ครับ ” นานเท่าไหร่ไม่รู้ ... ชั้นไม่อยากอยู่บนนี้นานนักเพราะทำตัวไม่ถูก เลยบอกพิธีกรไปว่าร้องเพลงคู่ไม่เป็น ขอร้องเดี่ยวเลยละกัน ประกอบกับไม่มีใครอาสาขึ้นมาร้อง “ งั้น ขอเพลง....... ละกันนะคะ ” ชั้นชอบเพลงนี้ ... เพลงนี้ความหมายดี อินโทรดังขึ้น เสียงปรบมือก้อดังตามมา... พร้อมกับเสียงตุ้ยตะโกนร้อง ปรบมือ สีหน้าที่ยิ้มแย้มของตุ้ยทำให้รู้สึกมีกำลังใจและอยากร้องมากขึ้น... เธอมักจะยิ้มเสมอกับทุกคน... เฮฮาได้ทุกสถานการณ์ทำให้มีเพื่อนเยอะ รวมทั้งกิ๊กด้วย “ ที่ในวันนี้เธอให้สัญญา ว่าเธอจะมีชั้น รักกันตลอดในชาตินี้ ก็อยากจะขอให้เธอทบทวน เพราะกลัวว่าจากนี้ เรื่องราวมันอาจ เปลี่ยนไป หากเธอได้เห็นว่าในบางมุม ชั้นดูไม่ดีนัก แล้วเธอยังอยากมีชั้นมั้ย ? หากเธอได้เห็นว่าในบางที ก็มีที่หวั่นไหว แล้วเธอจะเกลียด ไหมเธอ... ... เมื่อชั้นเอง ก็เป็นเหมือนคนอื่นทั่วไป ไม่เป็นอย่างเจ้าหญิงในนิยาย จะรักกันเหมือนเดิม หรือเดินจากชั้นไป ถ้าชั้นบังเอิญไม่เป็นอย่างฝันเธอ ... เมื่อในวันนี้เราเพิ่งคบกัน ก็มองแค่ส่วนดี ชั้นยังมีสิ่งที่ซ่อนไว้ ถ้าหากว่าคบกันไปนาน ๆ รู้ตัวรู้จักใจ แล้วจะเป็นไงไม่รู้เลย ” มาถึงท่อนนี้ ก็มีพี่ที่ทำงานขึ้นมาคล้องดอกมะลิที่ร้อยเป็นมาลัยงานวัด ... เพราะ Theme งานครั้งนี้จัดเป็นงานวัด Unithai Travel ทำให้ชั้นรู้สึกดี สำหรับครั้งแรกของการมา Counter Saleman Seminar พอคล้องเสร็จก็ลงไปนั่งโบกมือ โยกตัวตามจังหวะเพลง ขอบคุณนะคะ “ ถ้าหากว่าคบกันไปนาน ๆ รู้ตัวรู้จักใจแล้วจะเป็นไงไม่รู้เลย แล้วจะเป็นไง ไม่รู้เลย..... ” เสียงปรบมือดังขึ้นอีกแล้ว ก็จากหน้าม้าพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่ทำงานที่ดังซะออกนอกหน้ากลุ่มลูกค้า Dealer “ ขอบคุณค่ะ ขอบคุณค่ะ ” แล้วชั้นก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินลงเวทีไป เสียงตุ้ยตะโกนดังระหว่างทาง “ เหยยย ร้องเพลงเพราะอ่า ” ประโยคนี้ทำให้ชั้นยิ้มไม่หุบ และรู้สึกว่าหน้ามันร้อนผ่าว ๆ ขั้นมาทันที ****************************************************** ไม่รู้วันนั้นแจ้งเกิดรึยังไง... งานปีใหม่และครบรอบ 10 ปีของบริษัท ฯ ผู้จัดการพูดทีเล่นทีจริงว่าจะให้ไปร้องในงาน ครั้งที่สองบนเวทีจะเป็นยังไงนะ ....   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 22:31:33 น. Counter : 245 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 3 4 ก.ย. 2547 : 22.28 น. มีคนเคยถามว่า ความใฝ่ฝันในชีวิตของคุณคืออะไร ชั้นตอบไม่ได้สักที แล้วทุกครั้งมันก็สะกิดใจชั้นให้ต้องคิดว่า “ เออ แล้วกูอยากทำอะไร ” จริง ๆ มันเหมือนไม่ยากในการตอบคำถามนี้ และหลาย ๆ คนก็ตอบได้อย่างฉะฉาน แต่สำหรับชั้นแล้ว เป็นคำถามที่หาคำตอบได้ยากที่สุดของทุกคำถามในชีวิตของชั้น เมื่อชีวิตเดินมาถึงจุดนึง... ก็ยิ่งตอกย้ำในคำถามนี้ แล้วชั้นจะรู้คำตอบได้ยังไงว่า สิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ชั้นชอบจริง ๆ ในเมื่อยังไม่เคยได้สัมผัส... บางทีสิ่งที่เราคิดว่าใช่ ว่าชอบ เมื่อเราได้ถึงจุด ๆ นั้น อาจเป็น ไม่ใช่ ไม่ชอบ ก็ได้ แต่การมีชีวิตอยู่โดยไม่มีความใฝ่ฝัน... มันดูไม่มีค่านัก ชั้นน่ะหรอ ชั้นฝันอยากมี...... อยากเป็น ....... ทำให้ทุกคนในครอบครัวมีความสุขด้วยตัวชั้นเอง ประโยคหลังเป็นประโยคเดียวที่ชั้นมั่นใจว่าจริง สิ่งที่ชั้นอยากมี อยากเป็นนั่น ชั้นอยากจริง ๆ หรอ ชั้นชอบจริง ๆ น่ะหรอ ?? แน่ใจ ?? คำตอบคือ ไม่ ชั้นไม่รู้........   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 22:30:22 น. Counter : 222 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 2 20 ก.ค. 2547 : 17.25 น. วันนี้กลับมาด้วยความรู้สึกเดิม ๆ ไม่ต้องถามว่ากลับมาจากที่ไหน แต่สิ่งที่พบมาทำให้ค้นหาตัวเองได้มากขึ้น รู้ว่าความน่าเบื่อแห่งวัฏสงสารเป็นอย่างไร ? สิ่งที่มันเป็นไปบนโลกใบนี้ ก็ยังเป็นไปอย่างนั้น.... อยากแหกกฎนี้ไปให้ได้.......................................................................................................................... ทุกคนมีทางเดินของตัวเอง กูก็เหมือนกัน... มึงอยากให้กูเดินทางนี้ ซึ่งเป็นทางที่ใครต่อใครได้ถากถางไว้แล้ว แต่จะรู้มั้ย ... ว่ากูก็อยากถากถางเองเหมือนกัน มึงอยากให้กูเลือกทางที่ใครต่อใครเค้าเดินกันเป็นนิจ... แต่จะรู้ได้อย่างไร ... ว่ามันเป็นทางที่ถูกสำหรับกู ******************************* ทุกคนมีทางเดินของตัวเอง มึงก็เหมือนกัน... กูอยากให้มึงเดินทางนี้ ซึ่งเป็นทางที่กูถากถางเอง แต่จะรับได้มั้ย ... ถ้าคนรอบข้างไม่เห็นด้วยและไม่เชื่อว่าเป็นทางที่ถูก กูอยากให้มึงเลือกทางที่มึงกับกูพร้อมจะถากถาง... เพราะสุดท้าย ... ก็มีแค่กูกับมึงที่ยังต้องเดินต่อไป   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 22:26:27 น. Counter : 180 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 1 23 เมษายน 2547 : 21.45 น. วันนี้ฤกษ์งามยามดี อยากเขียนเรื่องของกูต่อ หลังจากหายไปนานพอควร เรื่องของกูก็ยังเป็นเรื่องของกูอยู่ เป็นเรื่องที่ตัวเองคุยกะตัวเอง ( กูคุยกะมึงเหมือนเดิม กู = มึง = ตัวเอง ) ถ้าเคยคุยกะตัวเอง นั่นแหละหมายความว่า เรามีมากกว่า 1 คนในตัว คนส่วนใหญ่แล้วมักจะมีตัวเองมากกว่า 1 เราก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนคนส่วนมากนั้น เคยคิดนะ ว่า "เอ้ย มึงจะเป็นใครกันแน่ว่ะ" บางวัน ก็เงียบ เรียบร้อย เชียว รุ่งขึ้น พูดน้ำไหล ไฟดับ อีกวัน อยากอยู่คนเดียว เหงา ๆ ตามลำพัง ( เหมือนมีปัญหา ) จนบางครั้ง บอกกะตัวเองว่า " มึงเป็นโรคประสาทป่าวหว่ะ ลองไปหาจิตแพทย์มะ" แต่มาถึงวันนี้รู้แล้วหละ เราไม่ขอเรียกอาการแบบที่เราเป็นว่า โรคประสาท / โรคจิต หรือ โรคอะไรทั้งสิ้น ขอเรียกว่า มี " มึง" หลายคนดีกว่า เวลาเราอยู่คนเดียว ก็มี " มึง" นี่แหละคอยพูดคุย เวลามีเรื่องต้องตัดสินใจ ก็มักจะมี " มึง" หลาย ๆ คนมาช่วยให้คำปรึกษา จนบางครั้งก็ทะเลาะกันเองด้วยความอยากจะช่วย "กู" มาก วันนี้เป็นวันที่เครียดอีกวันหนึ่ง ทุกครั้งเลยตอนต้องตัดสินใจอะไรสักอย่าง มึงจะเป็นแบบนี้ทุกทีเชียว แต่เอาเถอะกูว่ามันต้องมีทางออกในตัวเองแหละ เลิกคิดในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงได้แล้ว รู้สึกตัวเองเก็บกดมาก ฟังดูเหมือนเป็นคนมีปัญหาปะ ความจิงมันไม่ใช่ปัญหา แต่มันเป็นสิ่งที่ต้องคิด ตัดสินใจตลอดเวลา โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต " มึง " เลยต้องเถียงกันหนักหน่อย แต่ในท้ายที่สุดแล้วก็ต้องเป็น " กู " นี่แหละที่ต้องเลือกเอง เรื่องของกู ครั้งนี้ จึงไม่ขอลงในรายละเอียดเหมือนกับครั้งที่แล้ว แต่ก็รู้สึกดีขึ้นที่กระดาษแผ่นนี้ยังคงอยู่ให้เราได้ระบายอะไรออกมาบ้าง ไม่จำเป็นต้องให้ใครรับรู้ แค่อยากจะเขียนไว้ในที่ที่ ถ้ามีคนที่อ่านก็ขอให้เป็นคนที่ไม่รู้ว่าเราคือใคร ไม่อยากให้คนใกล้ชิดได้รับรู้ และนี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมต้องมาระบายในไดอารี่ออนไลน์ วันข้างหน้าที่ชีวิตได้ผ่านพ้นจุดนี้ไปแล้ว ได้กลับมาอ่าน คงจะได้ความรู้สึกไปอีกแบบนึง ทำไมวันนี้ กูเขียนอะไรเครียดจังว่ะ 555   Create Date : 01 เมษายน 2548     Last Update : 1 เมษายน 2548 22:24:06 น. Counter : 184 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• หมาร่าหมาหรอด
• กำปงพิราเทวี
• นามาเอะวะฮิโยโกะเดส
• รักดี
• มีอมยิ้ม
• Webmaster - Bloggang