|
|
เรื่องของกู...แค่อยากระบาย 1
23 เมษายน 2547 : 21.45 น.
วันนี้ฤกษ์งามยามดี อยากเขียนเรื่องของกูต่อ หลังจากหายไปนานพอควร เรื่องของกูก็ยังเป็นเรื่องของกูอยู่ เป็นเรื่องที่ตัวเองคุยกะตัวเอง ( กูคุยกะมึงเหมือนเดิม กู = มึง = ตัวเอง ) ถ้าเคยคุยกะตัวเอง นั่นแหละหมายความว่า เรามีมากกว่า 1 คนในตัว คนส่วนใหญ่แล้วมักจะมีตัวเองมากกว่า 1
เราก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนคนส่วนมากนั้น เคยคิดนะ ว่า "เอ้ย มึงจะเป็นใครกันแน่ว่ะ" บางวัน ก็เงียบ เรียบร้อย เชียว รุ่งขึ้น พูดน้ำไหล ไฟดับ อีกวัน อยากอยู่คนเดียว เหงา ๆ ตามลำพัง ( เหมือนมีปัญหา ) จนบางครั้ง บอกกะตัวเองว่า " มึงเป็นโรคประสาทป่าวหว่ะ ลองไปหาจิตแพทย์มะ"
แต่มาถึงวันนี้รู้แล้วหละ เราไม่ขอเรียกอาการแบบที่เราเป็นว่า โรคประสาท / โรคจิต หรือ โรคอะไรทั้งสิ้น ขอเรียกว่า มี " มึง" หลายคนดีกว่า เวลาเราอยู่คนเดียว ก็มี " มึง" นี่แหละคอยพูดคุย เวลามีเรื่องต้องตัดสินใจ ก็มักจะมี " มึง" หลาย ๆ คนมาช่วยให้คำปรึกษา จนบางครั้งก็ทะเลาะกันเองด้วยความอยากจะช่วย "กู" มาก
วันนี้เป็นวันที่เครียดอีกวันหนึ่ง ทุกครั้งเลยตอนต้องตัดสินใจอะไรสักอย่าง มึงจะเป็นแบบนี้ทุกทีเชียว แต่เอาเถอะกูว่ามันต้องมีทางออกในตัวเองแหละ เลิกคิดในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงได้แล้ว รู้สึกตัวเองเก็บกดมาก ฟังดูเหมือนเป็นคนมีปัญหาปะ ความจิงมันไม่ใช่ปัญหา แต่มันเป็นสิ่งที่ต้องคิด ตัดสินใจตลอดเวลา โดยเฉพาะเรื่องที่เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต " มึง " เลยต้องเถียงกันหนักหน่อย แต่ในท้ายที่สุดแล้วก็ต้องเป็น " กู " นี่แหละที่ต้องเลือกเอง
เรื่องของกู ครั้งนี้ จึงไม่ขอลงในรายละเอียดเหมือนกับครั้งที่แล้ว แต่ก็รู้สึกดีขึ้นที่กระดาษแผ่นนี้ยังคงอยู่ให้เราได้ระบายอะไรออกมาบ้าง ไม่จำเป็นต้องให้ใครรับรู้ แค่อยากจะเขียนไว้ในที่ที่ ถ้ามีคนที่อ่านก็ขอให้เป็นคนที่ไม่รู้ว่าเราคือใคร ไม่อยากให้คนใกล้ชิดได้รับรู้ และนี่ก็คือเหตุผลว่าทำไมต้องมาระบายในไดอารี่ออนไลน์ วันข้างหน้าที่ชีวิตได้ผ่านพ้นจุดนี้ไปแล้ว ได้กลับมาอ่าน คงจะได้ความรู้สึกไปอีกแบบนึง
ทำไมวันนี้ กูเขียนอะไรเครียดจังว่ะ 555
| Create Date : 01 เมษายน 2548 |
| Last Update : 1 เมษายน 2548 22:24:06 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 185 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
สวนดอกไม้กว้างไกลสุดสายตา
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [