|
ขอบคุณไมโครซอฟเวิร์ด
อีกห้านาทีห้าโมง
ผู้หญิงคนนึงนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์...กำลังถ่ายทอดการกระทำของตัวเองลงบนไมโครซอฟท์เวิร์ด
เหลือบไปดูนาฬิกา ... อีกสามนาทีห้าโมง แต่ได้ยินเสียงนาฬิกาไขลานชั้นล่างดังขึ้นมา
จึงทำให้รู้ว่า นาฬิกาชั้นบนช้าไปสามนาทีหรือไม่ก็ชั้นล่างมันเร็วไป ...
เปิดเพลงตามสไตล์ที่อยากฟังเบา ๆ ด้วยลำโพงจากคอมพิวเตอร์ที่พี่ชายซื้อแยกต่างหากจากตัวเครื่อง
เธอชอบมาก ... ไม่ใช่ลำโพงนะ แต่เป็นเสียงเพลงที่ออกมาจากมัน ...
อากาศวันนี้ดูมืดครึ้ม ... แต่เย็นสบาย .. ให้อารมณ์ที่ขัดแย้งกันอยู่พอสมควร
เธอไม่สนใจโลกภายนอก ... ยังคงทำตัวจำเจเหมือน ๆ เดิม ...
เธอนั่งนิ่งคิดว่าจะเขียน ไม่ใช่สิ จะพิมพ์อะไรต่อดี จากนั้นจึงตัดสินใจถ่ายทอดการกระทำ ณ เวลาปัจจุบันที่สุด
เหลือบไปดูนาฬิกาอีกครั้ง ... ตอนนี้ห้าโมงสามนาที
เธอยังนั่งหายใจทิ้งไปเรื่อย ๆ กับหน้าจอคอมพิวเตอร์ และแป้นคีย์บอร์ด ...
ในใจกระวนกระวายเล็กน้อย ... รอคอยอะไรบางอย่าง
อยากต่อเน็ต ... แต่เมื่อกี้ต่อแล้วหลุด ต่อแล้วหลุด จึงหยุดดีกว่าเปลือง ...
ดวงตาเริ่มเหม่อลอย ... ปล่อยใจกับเสียงเพลงจากน้ำเสียงของโอเด็ด เธอว่าเพราะดี
ทุกอย่างในร่างกายนิ่ง ไม่มีคำพูดจาใด ๆ ออกจากปากของเธอ แต่คำพูดในสมองมันมากกว่านั้น ...
ข้าง ๆ ตัวเธอเริ่มมืด ... เนื่องด้วยภายในบ้านเป็นตึกแถว และภายนอกบ้านก็มืดครึ้ม
เพลงดำเนินไปอย่างช้า ๆ ตามวิถีทางของมัน ... ถึงตอนนี้เป็นท่อนฮุคของเพลง ...
เพลงจบไปแล้วแต่เธอยังนั่งเหม่อเหมือนเดิม ... สงสัยอยู่เหมือนกันว่ากำลังเหงา
แต่เธอเลือกเองที่จะเป็นแบบนี้ ...
เธอกลับไปอ่านบทความที่ถ่ายทอดมาตั้งแต่ต้น . . . มีรอยยิ้มที่มุมปาก
อีกสี่สิบห้านาทีหกโมง
ขอบคุณไมโครซอฟท์เวิร์ด
Create Date : 01 เมษายน 2548 |
Last Update : 17 เมษายน 2549 1:50:23 น. |
|
2 comments
|
Counter : 289 Pageviews. |
|
|
|
โดย: มีอมยิ้ม วันที่: 1 เมษายน 2548 เวลา:21:14:31 น. |
|
|
|
| |
|
สวนดอกไม้กว้างไกลสุดสายตา
|
|
|
|
|
|
|
อยู่หน้าคอมพ์...ท้างวัน
ใกล้แระ......ใกล้เข้าไปเรื่อย ๆ
ห่างแระ.....ห่างออกไปไกลเรื่อย ๆ
ละทิ้งโลกบางส่วน
มีความสุขกับเสียงเพลง
อย่างสงบ
และสุขใจ
คริ ๆ