• บอกข่าว เล่าความ (นานาทัศนะ)
• ไว้อ่านเล่น
• บางอารมณ์ของคนหนึ่งคน
• ตะกอนความเศร้า
• ยิ้ม-ยิ้ม
• ยิ้มหัวกะมัน
• เหนื่อยๆ
• เมื่อครั้งฉันยังเป็นเด็ก
• รู้ไว้ใช่ว่า...ลอกเค้ามาทั้งนั้น

เข้าค่าย ถ้าใครเรียนลูกเสีอ-เนตรนารีก็ต้องเคยผ่านกันมาบ้าง สำหรับตัวเองผ่านการเข้าค่ายทั้งเเบบเนตรนารี ลูกเสีอสามัญ และการเข้าค่ายแบบพัฒนาแบบมหาลัยเค้าชอบจัดกัน แบบเนตรนารีจะออกแบบแนวเด็กๆไม่ค่อยได้ทำอะไรมาก แค่เดินทางไกลกับรอบกองไฟเท่านั้น พอมาเป็นลูกเสือสามัญหน่อยเอาหล่ะ งานหนักขึ้นโดนพี่เลี้ยงลูกเสือแกล้งให้เหนื่อยและเจ็บใจเล่นๆ (ภายหลังมาเป็นพี่เลี้ยงลูกเสือเอง เเกล้งเค้ากลับบ้างสะจายยยยย) ได้ไปเข้าค่ายลูกเสือระดับประเทศ แบบนักเรียนลูกเสือทั่วประเทศในประเทศไทยจะต้องมีการเข้าค่ายร่วมกันไม่แน่ใจว่าสองปีมีหนึ่งครั้งหรือสี่ปีครั้งก็ไม่รู้ ช่วงนั้นที่มีการเข้าค่ายนะ คนหล่อเพียบ แต่....ขอโทษติดอีสุกสีใสจากเพื่อนแล้วมาเป็นช่วงนั้นพอดี แม่เจ้าอยากจะบ้าตายทรมานโคร...ต แถมมีเพื่อนติดเป็นเพื่อนอีกสองคน โดนจับแยกเลย พอวันกลับเค้าจับโยนลงทะเลให้น้ำทะเลกัดแผลที่กำลังตกสะเก็ดอีก หูยมันยิบๆสุดๆ พอปีกกล้าขาแข็งหน่อยก็รวมหัวกับรุ่นพี่ทั้งวิทยาลัยตัวเอง และรุ่นพี่ที่ราชภัฏข้างๆพากันทำค่ายให้น้องๆที่ต่างจังหวัด ครั้งนั้นเป็นการออกค่ายแบบเดี่ยวๆครั้งแรกในชีวิตที่สมบุกสมบันมาก ต้องนอนที่โรงเรียนเด็กๆข้าวปลาอาหารเด็กก็หามาให้แบบตามมีตามเกิด แต่สนุกเป็นประสบการณ์ที่หาไม่ได้ อ่ะพอครั้งที่หนึ่งก็ต้องมีสองสามสี่ห้าตามมาใช่ป่ะ เริ่มแก่ประสบการณ์หล่ะ มีครั้งหนึ่งพี่ๆราชภัฏไม่รู้ว่าเราไปทำอะไรให้เค้าถึงกับเรียกตัวไปช่วยงานที่ฝั่งราชภัฏซะงั้น ทั้งๆที่เราอ่อนกว่าเรียนแค่วิทยาลัยเอง ซ้ำยังเรียกแค่เราและเพื่อนอีกคนไปด้วยไม่ได้เรียกรุ่นพี่ที่วิทยาลัยเดียวกันที่เคยเป็นตัวตั้งตัวตีในการออกค่ายทุกครั้งอีก โหย เป็นเกียรติอย่างแรงเลย ดีใจมาก ถึงขั้นยอมโดดเรียนไปกับเค้าเฉยเลย แต่ขอบอกว่าการเข้าค่ายนี่ไม่โหดเหมือนเข้าค่ายพี่เลี้ยงลูกเสือที่ค่ายภูพานที่เจอมา แต่มันทรมานกับการเดินทางมากๆหัวเเดงกันไปหมด เจอทางลูกรังที่เค้ายังไม่ราดยางมะตอยเปลี่ยนสีผมกันเป็นแถว รถที่ไปกันก็เป็นรถสองแถวปรับอากาศตามท้องถนน พอลงรถได้เด็กเค้ามารอรับแล้ว เป็นนักเรียนมอ.3ยกชั้นมาร่วมเข้าค่ายแล้วต้องมาใช้ชีวิตร่วมกันทั้งหมดสามวันสองคืน เป็นวันและคืนที่คุ้มค่ามากที่สุดเท่าที่เคยมีมา วันสุดท้ายที่ได้อยู่ร่วมกันเด็กๆไม่ยอมห่างพยามเดินเกาะติดตลอด กินข้าวก็กินกันเป็นกลุ่ม นั่งไหนนั่งด้วย และเวลาก็หมดลง ทุกคนต้องกลับไปใช้ชีวิตของตัวเอง การร่ำลาครั้งสุดท้ายคือเสียงหัวเราะการสัญญาและคราบน้ำตาของเด็กๆ มันคือความอิ่มเอิบใจที่ทำให้เรามีความเชื่อมั่นว่า เด็กๆอย่างพวกเราถึงไม่มีเงินมาสร้างโรงเรียนอย่างใครๆ แต่สามารถสร้างความสุข และรอยยิ้มให้พวกเค้าได้อย่างแน่นอน   Create Date : 25 ธันวาคม 2552     Last Update : 25 ธันวาคม 2552 15:46:47 น. Counter : 403 Pageviews.   2 comment Share Tweet

จำได้ว่า...มอเตอร์ไซด์ ตอนที่เข้าเทคนิคได้ก็ได้แย่งมอไซด์ใช้กับพี่ พี่ใช้เข้าน้องก็ใช้เช้าทะเลาะกันประจำ เพราะมันไม่ยอมให้เรานั่งรถด้วยสาเหตุหรอ หึ หึ มีครั้งนึงซ้อนท้ายจักรยานมันไปตลาดมีสาวที่มันคิดจะจีบเห็นเค้าก็เลยว่าเป็นแฟนกัน ตั้งแต่นั้นมามันก็ไม่เคยรับส่งน้องมันเลย ปล่อยให้เรารับกรรมต้องนั่งรถเมล์ไปกลับเอง และแล้วมันก็เรียนจบ ต้องบวชและไปทหาร เย้ยินดีสุดๆ ในที่สุดมอจายก็ตกทอดมาถึงเรา หลังจากต้องแย่งใช้บ้างขโมยไปใช้บ้าง ตอนนี้ไม่ต้องแย่งแล้ว เย้ แต่ ๆๆๆ มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ต้องเติมน้ำมันเอง ดูแลรถเอง เงินก็แทบจะไม่ได้ขอที่บ้านเลย (นักเรียนทุนก็งี้ โดนข้อหามีเงินใช้เองแล้วหนิ เศร้าง่ะ) สุดท้ายเลยต้องหางานทำเพิ่มอีก ได้งานเป็นผู้ช่วยบรรณารักษ์ที่ห้องสมุดในวิทยาลัย เงินไม่มากแต่ปลอดภัย ทำถึงแค่วิทยาปิด(ประมาณทุ่มครึ่ง)ก็กลับบ้านได้ มีครั้งนึงแม่ของเพื่อนเค้าพึ่งเสียได้ไม่ถึงอาทิตย์แล้วเราต้องผ่านบ้านเค้าทุกวัน(ก็มันทางผ่านไม่คิดอะไรเลย ถึงมันจะหล่อ และรวยก็เหอะ) หลังจากเลิกงานกลับบ้านประมาณเกือบสองทุ่มได้พอถึงบ้านมันนะจู่ๆรถก็ดับ ทำยังไงก็ไม่ติด ตอนแรกนึกว่าเฮ้ย เติมน้ำมันแล้วนะหัวเทียนพ่อก็เปลี่ยนให้ใหม่เกิดอะไรขึ้น พอเงยหน้าขึ้นมา แงบ้านแม่เพื่อนที่เสียนี่หว่า บรรยากาศก็สุดยอดทั้งมืด ทั้งเงียบ ที่นึกได้ตอนนี้คือ วิ่ง ทั้งวิ่งทั้งเข็น จนถึงบ้าน พอถึงบ้านไม่เคยดีใจที่ได้กลับบ้านมากมายอย่างนี้มาก่อน พอพ่อเห็นแกก้อถามว่าเป็นอะไร "ไม่รู้ๆแต่ว่าวิ่งๆมามันก็ดับ ทำไงก็ไม่ติด น้ำมันก็เติมแล้ว"บอกได้แค่นั้นแล้วก็มานั่งสงบสติได้สักแป๊ปโดยที่พ่อก็ก๊อกแก๊กกับรถ ไม่ถึงนาที พ่อบอกว่า"สมควรมันดับ เติมน้ำมันทำไม่ปิดฝา น้ำมันก็หายหมดสิ" หง่ะ แล้วใครให้ใช้ไปดับหน้าบ้านคนตายอ่ะ ก็กลัวดิ ดีนะผมไม่ตั้ง หางไม่ฟู เอ่อ ไม่ใช่ หัวไม่โกร๋น จับไข้เพราะความกลัวเล่าให้ใครฟังเค้าก็หัวเราะ เออ ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ไม่รู้หรอกว่าอารมณ์นั้นนะ มันสุดๆ ไปเลย บร๋อออออ หน้าแตก...   Create Date : 29 ตุลาคม 2552     Last Update : 29 ตุลาคม 2552 9:04:18 น. Counter : 305 Pageviews.   3 comment Share Tweet

จำได้ว่า...เป็นสาวเทคนิค ตอนที่จบมอสามใหม่ยังคิดไม่ออกว่าจะเรียนอะไรดี พี่ชายก็บอกว่ามาเรียนที่เดียวกันสิเรารึอุตส่าห์ดีใจนึกว่าจะได้นั่งรถกับบ้านพร้อมมันเปล่า มันบอกว่าถ้าสอบได้แล้วจะได้ไปจีบสาวๆที่แผนก ดีเนอะรักน้องมากมายเลย ตอนที่ไปสมัครมันมีทั้งเช้า - บ่าย มีหลายแผนก แต่ที่เลือกเป็นพาณิชย์เช้า - บ่าย พอพี่รู้บ่นมากมาย เพราะกลัวเราสอบได้ภาคบ่ายเหมือนมัน บอกแล้วพี่ชายที่แสนดี แต่สุดท้ายเก่งไง สอบได้ภาคเช้า ดีใจสุดๆ เพราะที่แผนกนี้ รับน้อยมาก แค่สองห้องเอง แต่รับภาคคหกรรมมากตั้งห้าห้อง ดีใจสุดๆ เพื่อนเก่าก็มาเรียนที่นี่เยอะเหมือนกัน แต่ๆๆๆๆ มันเข้าคหกรรมหมดเลย ก็เลยห่างกันไป เจอกันก็ทักบ้าง แต่ไม่ได้คุยกันมากเหมือนก่อน ตอนแรกก็งงๆ ว่าทำไมมันเลือกเรียนแผนกนี้เพราะเรียนเก่งกันทุกคน มารู้เอาตอนจะจบเนี่ยแหล่ะ ว่าที่เลือกเรียนแผนกนี้ เพราะอาคารเรียนติดกับอาคารเรียนที่หนุ่มๆมาเรียนกัน มิน่า ถึงมีแฟนกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่น้อง(ดาว)มหาลัย ก็ยังมีแฟน แง่ง รู้งี้เรียนคหกรรมดีก่า   Create Date : 28 ตุลาคม 2552     Last Update : 28 ตุลาคม 2552 12:51:44 น. Counter : 272 Pageviews.   0 comment Share Tweet

จำได้ว่า...เพื่อนกรูรักเมิง สมัยมัธยม.... ไม่เค๊ยไม่เคยรู้จักหรอกไอ้ความรงความรักอ่ะ เห็นเพื่อนในห้องมัน บอกว่าชอบคนโน้น เป็นแฟนคนนี้อะไรอ่ะ เสียเวลาว่าไปโน่น แต่ยังไงก็หนี ไม่พ้นช่ายป่ะ มีกะเค้าเหมือนกันตอนแรกไม่คิดอะไรกับมันหรอกก็มันเป็น เพื่อนเห็นกันมาตั้งกะม.1 ยันม.3 การเจริญเติบโตก็ต้องมีบ้างจากหนุ่มน้อย เป็นหนุ่มเต็มตัว มาเริ่มแปลกๆในหัวใจตอนทำพานไหว้ครูตอนม.3 โอ้มนุษย์ ผู้ชายมันเป็นความรู้สึกแบบนี้เองหรอ รู้จักอาย รู้จักทาแป้ง เริ่มที่จะทำตัวให้ เค้าเห็นว่าเราเป็นผู้หญิงนะ วันที่จะบอกมันว่าฉันเนี่ยชอบแกนะ เพราะแรงยุ ของเพื่อนรักทั้งสาม (อันได้แก่ ขออนุญาติเอ่ยชื่อเล่นเพราะนานมากจำชื่อ จริงไม่ได้ อ้อ ฉันคิดถึงพวกแกนะ นก ดาว กาญ) วุ้ยเล่นซื้อของกระจุ๊กกระ จิ๊กเขียนการ์ดเรียบร้อย กะรอตอนเย็นให้แล้วขอเป็นแฟนเลย แต่ก็อกหัก มันดันบอกรักกับเพื่อนร่วมห้องไปซะแล้ว เป็นคนที่มันไปเปิดกระโปรงเค้า ตั้งแต่ มอ.1 อย่างว่าผู้ชายไม่ชอบไม่แกล้งคนที่เรารักหรอกเนอะ แง...เศร้า   Create Date : 22 กันยายน 2552     Last Update : 22 กันยายน 2552 8:43:55 น. Counter : 293 Pageviews.   1 comment Share Tweet

จำได้ว่า...ตกรถ ว่าด้วยเรื่องตกรถ..... วันนี้ได้ยินเพื่อนๆคุยกันเรื่องรถ ตกรถไปรถไม่ทันอะไรสักอย่างเนี่ยก็เลยกลับมานึกๆดู เออ เราก็เคยตกรถนะ แต่ตกแบบประเภทเจ็บตัว อายอีกต่างหาก เรื่องของเรื่อง คึอวันนั้นเลิกจากเรียนเเล้วทุกวันต้องเดินไปต้นสายของรถเมล์เพื่อจะได้นั่งก่อนใคร แต่เผอิญวันนั้นเลิกค่ำกว่าปกติแล้วไม่มีเพื่อนเดินก็เลยจำเป็นต้องรถรถเมล์ที่หน้าโรงเรียน ปรากฎว่ารถเมล์แน่นมากแต่เราก็ไม่อยากพลาดคันนี้เพราะหมายความว่าเราจะต้องกลับบ้านค่ำกว่านี้ก็เลยต้องขึ้นไปแต่ขึ้นได้แค่ประตูหน้าและยืนอยู่ตรงนั้นแหล่ะ ซ้ำร้ายยังเป็นวันที่ไม่ได้เอากระเป๋าไปโรงเรียนด้วย หนังสือหนังหาเต็มอยู่ในมือ(แหมก็สมัยนั้นถ้าเอากระเป๋าไปโรงเรียนมันไม่เท่ห์ ก็เลยตามกระแสไง) รถเบรกแต่ละทีก็โยกหน้าโยกหลังยังคิดอยู่เลยว่ากรูจะตกมั้ยเนี่ย อะไรก็ไม่มีให้จับ ปรากฏว่า คำขอนั้นเป็นจริงขณะนั้นรถวิ่งเร็วและอยู่เลนขวาพอมีคนกดมันก็เบียดมาเลนซ้ายเบรกอย่างแรง ทุกคนไม่เป็นอะไร อีฉันเป็นคนเดียวคือพอรถเบรกปุ๊ป อีฉันก็กระเด็นไปข้างหน้าพร้อมกับกลิ้งและตีกลังกาสามตลบ กองอยู่ตรงนั้น พอลุกขึ้นได้มองเข้าไปในรถ ทุกคนในรถนิ่งและมองมาที่เราคนเดียวถามว่าอายมั้ย อายมาก อายจนลืมเจ็บเก็บหนังสือได้ขึ้นไปยืนที่รถเหมือนเดิมทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในสมองมันฟุ้งซ่านไปหมด พรุ่งนี้เพื่อนจะเเซวไหม จะออกข่าวหนังสือพิมพ์ในโรงเรียนหรือเปล่า พ่อแม่จะว่าอย่างไง จิปาถะไปหมด พอถึงทางเข้าบ้านต้องเดินจากป้ายรถเมล์อีกประมากเกือบกิโลจะถึงบ้าน เวลานั้นนะ เดินร้องไห้เข้าบ้านเลย เจ็บมาก หัวเข่าแตก ถลอกไปทั้งตัว ดีที่หน้าไม่เสียโฉมไปมากกว่านี้เพราะปกติก็ดูไม่ได้อยู่แล้ว สรุปเจ็บตัวเพราะความที่เราไม่อยากกลับบ้านค่ำทำให้เราประมาท ถ้าเราไม่แค่เจ็บตัว ถ้าเป็นมากกว่านี้อย่างพ่อของเพื่อนกลับรถเมล์เหมือนกันรถเมล์ตกคลอง คนเต็มรถ แต่พ่อเค้ากระเด็นออกมานอกรถตายคนเดียว แล้วคนที่อยู่ข้างหลังจะเป็นอย่างไร จะดีใจเสียใจ ร้องไห้เราก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ทั้งเจ็บทั้งอาย ที่สำคัญ ผู้ชายเพียบเลย อาย อ๊าย อาย   Create Date : 18 กันยายน 2552     Last Update : 18 กันยายน 2552 7:54:09 น. Counter : 282 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• มัยดีนาห์
• Tourlek_Taklom
• นายรถซุง
• Webmaster - BlogGang

• แจ่มใส
• มักเกิลไทย
• google
• BlogGang.com