• บอกข่าว เล่าความ (นานาทัศนะ)
• ไว้อ่านเล่น
• บางอารมณ์ของคนหนึ่งคน
• ตะกอนความเศร้า
• ยิ้ม-ยิ้ม
• ยิ้มหัวกะมัน
• เหนื่อยๆ
• เมื่อครั้งฉันยังเป็นเด็ก
• รู้ไว้ใช่ว่า...ลอกเค้ามาทั้งนั้น

เว่นเว้อ เพ้อเจ้อ ตามประสา จั่วหัวข้อซะ ... - - " บอกตามตรง ไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะในความคิด กับการเรียบเรียงให้เป็นคำพูด ไหงมันยากอย่างนี้หว่า ยิ่งพอมาเป็นตัวอักษร แม่เจ้า กรูห่างหายจากการพิมพ์ดีดมานานเท่าไรเเล้วเนี่ย นับไปมาก็ไม่นานเท่าไร จากบล็อกนี้ก็ปีกว่าๆ เท่านั้นเอง เหอๆๆๆ ไม่นานๆ (เนอะ) ที่สำคัญ เห็นเพื่อนสุดที่รักเค้ามาอัพบล็อคบ่อยๆ แล้วเราเองมีปัญญาได้แค่ ดู ดู ดู แค่นั้นเอง คิดไปคิดมา เออ เราเองก็มีบล็อคเป็นของตัวเองนี่หว่า ??? ทำไมทิ้งขว้างอย่างนั้นน๊อ ... ไม่ได้แล้ว เข้ามาดูแล แทคแคร์ซะหน่อย ยิ่งมาเปิดย้อย เอ้ย ย้อนหลังดูไปเรื่อยๆ โอ้ นี่ตัวเอง เป็นได้ขนาดนี้เชียวหรอเนี่ย อู้ มันแต่งกลอนได้ด้วย ที่สำคัญ มันแต่งนิยาย ไม่จบ (แง้ T^T ) ซะงั้น ยิ่งสมัยนี้ อะไรๆ ก็ไปเร็ว ซะป้าๆ อย่างเราเริ่มตามไม่ทันแล้ว เทคโนโลยีสมัยนี้ช่างทำให้คนแก่อย่างเราปวดหัวเสียจริง (หรือว่าเราตามไม่ทันเองหว่า) เอาเป็นว่า (สัญญากับตัวเองก่อน) จะเข้ามา แทคแคร์ บ่อยๆ มีอะไรจะเข้ามา งุ้งงิ้ง ที่นี่ จะเลิกเสพย์ติดเกมส์ในเฟสบุค( ถ้ามันทำได้นะ ) และที่สำคัญ ... จะแต่งนิยายที่ดอง ด่อง ด๊อง ไว้ให้จบ ซะที (ถึงจะไม่มีใครอ่านก็เหอะ) .... สู้ เว้ยยยย .......   Create Date : 24 ธันวาคม 2554     Last Update : 24 ธันวาคม 2554 19:33:12 น. Counter : 488 Pageviews.   0 comment Share Tweet

ชายชรากับลังเหล็ก ชายชรากับลังเหล็ก กาลครั้งหนึ่ง ยังมีคุณลุงอยู่ท่านหนึ่ง ในช่วงวัยหนุ่มคุณลุงท่านนี้เป็นหัวหน้าคนงานอยู่ในเหมืองทองคำมีรายได้ดีมาก แต่คุณลุงท่านนี้ไม่เคยเก็บเงินเลยมีเท่าไรก็ใช้หมด เนื่องจากคุณลุงเป็นคนจิตใจดีใครมาหยิบยืมก็ให้ เลี้ยงเพื่อนฝูงตลอด คุณลุงมีเพื่อนเยอะมาก จนกระทั่งคุณลุงท่านนี้เกษียณอายุจากการทำงาน ปรากฏว่าไม่มีเงินเหลือเลยจากชีวิตการทำงานอันยาวนาน คุณลุงมีลูกอยู่ 5 คน เมื่อคุณลุงไม่มีเงินก็จำเป็นต้องไปอาศัยอยู่บ้านลูกๆ ทั้ง 5 คน วันจันทร์ ก็ไปอยู่บ้านลูกสาว ก็ถูกลูกเขยพูดจากระทบกระเทียบ เช่น "ทำไมคุณพ่อคุณไม่ไปบ้านลูกคนอื่นบ้างนะ ผมจะทำอะไรก็อึดอัดจริงๆ " วันอังคาร ก็ไปอยู่บ้านลูกชาย ก็ถูกหลาน และลูกสะใภ้กระทบกระเทียบ เช่น "รำคาญคุณปู่จังเลยกับข้าวที่หนูชอบดูสิคุณปู่ทานหมดเลย ทำไมคุณปู่ไม่ไปบ้านอื่นบ้าง" เป็นเช่นนี้ตลอด คุณลุงก็เปลี่ยนไปอยู่บ้านลูกคนนั้นทีคนนี้ที ก็ถูกลูกบ้าง ลูกเขยบ้าง ลูกสะใภ้บ้าง หลานบ้างพูดจาถากถางอยู่ตลอด แต่คุณลุงก็ต้องทน เพราะคุณลุงไม่มีเงินเก็บแม้แต่บาทเดียว อยู่มาวันหนึ่ง คุณลุงตัดสินใจ เรียกลูกๆ ทุกคนมาแล้วบอกว่า "พ่อจะไม่อยู่สัก 2 ปีนะลูก เพราะเพื่อนพ่อที่เป็นเจ้าของเหมืองทองคำมันเขียนจดหมายมาขอร้องให้พ่อไปช่วยงานที่เหมืองทองคำของมัน พ่อจำเป็นต้องไปช่วยเขาจริงๆ" ลูกๆ ได้ฟังดังนั้นก็ดีใจสนับสนุนเพื่อให้คุณลุงท่านนี้ไปให้พ้นๆ จะได้ไม่เป็นภาระอีกต่อไป เมื่อครบ 2 ปี คุณลุงท่านนี้ก็กลับมาพร้อมกับลังเหล็กใบใหญ่ 1 ใบ ไปไหนแกก็ลากไปด้วย ลูกๆ ก็พากันแปลกใจและถามว่า "ลังอะไร" คุณลุงตอบว่า "เป็นสมบัติชิ้นสุดท้ายที่ได้มาจากเหมืองทองคำของเพื่อน ถ้าใครดูแลพ่อจนถึงวาระสุดท้ายก็จะมอบสมบัติในลังเหล็กให้ทั้งหมด" ปรากฏว่า ลูกๆ พากันตื่นเต้น ต่างอาสามาดูแลคุณพ่อกันยกใหญ่ วันจันทร์ คุณลุงก็อยู่กับลูกสาวคนโต ลูกเขยกับหลานก็พากันเอาใจบีบนวดให้ หาของกินดีๆ มาให้ แต่ยังไม่ทันไรลูกชายคนที่สองก็มาตามให้ไปอยู่ด้วย และก็เช่นกันยังไม่ทันไร ลูกสาวคนที่สาม ก็มาตามให้ไปอยู่ด้วยอีก ปรากฏว่าลูกๆ ทั้ง 5 คน ของคุณลุงต่างแย่งกันเอาใจและปรนนิบัติคุณลุงท่านนี้อย่างดี แต่เวลาไปไหนคุณลุงก็จะลากลังเหล็กใบนี้ไปด้วยตลอด เวลาผ่านไป 7 ปี คุณลุงท่านนี้เสียชีวิตลง หลังงานพิธีศพลูกๆ ทุกคนพากันมานั่งล้อมลังเหล็กใบนี้เพื่อแบ่งสมบัติกัน ลูกสาวคนโตเป็นคนเปิดฝาลังเหล็ก พบว่ายังมีผ้าสี ขาวปิดอยู่อีกชั้นหนึ่ง และมีจดหมายฉบับหนึ่งวางอยู่ ลูกสาวคนโตก็เปิดอ่านให้น้องๆ ฟัง เนื้อความในจดหมายเขียนไว้ว่า "ถึงลูกๆที่รักทุกๆคน..." ก่อนอื่นพ่อต้องขอขอบคุณ ก้อนหินทุกๆก้อนในลังเหล็กใบนี้ ที่ได้เลี้ยงดูชีวิตพ่อจนถึงวาระสุดท้าย... พ่อของให้ลูกๆแบ่งก้อนหินในลังเหล็ก ใบนี้ไปคนละเท่าๆกัน เพื่อนเป็นอนุสรณ์ เตือนใจให้พวกเจ้าหมั่นเก็บออกมเสียเเต่วันนี้ เพื่อที่เวลาพวกเจ้าแก่ตัวลงจะได้ไม่มีชีวิต ที่น่าสมเพชเยี่ยงพ่อ... รักลูก จากพ่อ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่าประมาทและอย่าคาดหวังว่าใครจะเลี้ยงดูเรา ให้เร่งเก็บออมเสียตั้งแต่เนิ่นๆ จะได้มีชีวิตบั้นปลายที่สุขสบาย ได้ฟังนิทานเรื่องนี้ทีไรให้รู้สึกสะท้อนใจทุกครั้ง และไม่เคยคิดว่า เป็นเพียงนิทานเพราะเหตุการณ์แบบนี้อาจเกิดขึ้นได้กับทุกคนที่ไม่เตรียมเก็บออมเงินเสียตั้งแต่เนิ่นๆ .....พึ่งพาใครไหน....จะดีเท่าพึ่งพาตัวเราเอง   Create Date : 09 ธันวาคม 2552     Last Update : 9 ธันวาคม 2552 13:07:02 น. Counter : 242 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ยามท้อขอให้อ่าน ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา... จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร แค่บินไปให้ถึงฝัน เท่านั้นพอ ถ้าโกรธกับเพื่อน. . . มองคนไม่มีใครรัก ถ้าเรียนหนัก ๆ . . . มองคนอดเรียนหนังสือ ถ้างานลำบาก . . . มองคนอดแสดงฝีมือ ถ้าเหนื่อยงั้นหรือ . . . มองคนที่ตายหมดลม ถ้าขี้เกียจนัก . . . มองคนไม่มีโอกาส ถ้างานผิดพลาด . . . มองคนไม่เคยฝึกฝน ถ้ากายพิการ . . . มองคนไม่เคยอดทน ถ้างานรีบรน . . . มองคนไม่มีเวลา ถ้าตังค์ไม่มี . . . มองคนขอทานข้างถนน ถ้าหนี้สินล้น . . . มองคนแย่งกินกับหมา ถ้าข้าวไม่ดี . . . มองคนไม่มีที่นา ถ้าชีวิตแย่ . . .มองคนที่แย่ยิ่งกว่า อย่ามองแต่ฟ้า . . .ที่สูงเกินตาประจักษ์ ความสุขข้างล่าง . . . มีได้ไม่ยากเย็นนัก เมื่อรู้แล้ว . . . จัก . . . ภาคภูมิชีวิตแห่งตน ข้อความนี้ได้รับจากเพื่อนๆเมื่อวันก่อน ที่จริงมันมีภาพด้วยแต่จนใจที่จะทำเพราะทำมะเป็น ก็เลยได้แค่กลอนมาให้อ่านเตือนใจกันเล่นๆ   Create Date : 08 ธันวาคม 2552     Last Update : 8 ธันวาคม 2552 15:51:09 น. Counter : 550 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ฉันคงเป็นแค่...สายลม สายลมที่บางเบาในความรู้สึก พัดพาเอาอากาศความสดชื่น ความร้อน ความเย็น พัดเข้าสู่ตัวเธอ อาจจะทำให้เธอรู้สึกดี หรือรู้สึกรำคาญแต่ฉันก็ เป็นได้แค่สายลมที่ไม่สามารถเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นไปได้ หรือสุดท้ายอาจ เป็นผงฝุ่นที่นำพาแต่ความทุกข์ทุรนทุรายมาสู่ตัวของเธอก็อาจเป็นได้ แค่นั้น   Create Date : 03 พฤษภาคม 2551     Last Update : 3 พฤษภาคม 2551 12:12:29 น. Counter : 301 Pageviews.   Share Tweet

หน้าต่างบานรัก ...เป็นงานเขียนที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์สักเท่าไรแต่อยากจะเขียนเนื่องจากอารมณ์ดีนิดหน่อย โฮ๊ะๆ อย่าว่ากันเลยนะคะ ความรักของฉันเรื่องต้นจากหน้าต่างบานเล็กๆบานหนึ่ง หน้าต่างบานเล็กๆข้างห้องนอนที่สามารถมองเห็นสนามหญ้าข้างบ้าน และมองเห็น...เขา ที่มักจะมานั่งข้างๆสระน้ำที่สนามหญ้าทุกวัน เขาผู้มีใบหน้าเรียบเฉยไม่แสดงอาการใดๆออกมาทางสีหน้า ฉันไม่เคยเห็นเค้าอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ หรือพูดคุยกับใครเลยและความรักของฉันก็คงจะจบลงได้แค่การแอบมองอยู่อย่างนี้ตลอดไปถ้าวันนั้นไม่เกิดขึ้น ในขณะที่ฉันกำลังมองโน่นมองนี่ไปเรี่อยเปื่อยพลันสายตาก็ไปกระทบกับสิ่งๆหนึ่งลักษณะเหมือนกำลังจะจมน้ำฉันไม่เเน่ใจว่าเจ้าสิ่งนั้นคือตัวอะไรรู้แต่ว่าต้องไปเอาเจ้าตัวนั้นขึ้นมาเท่านั้น(ถ้าเป็น งู จระเข้ ค่อยวิ่งทีหลัง) และขาก็ไวเท่าความคิดฉันวิ่งมายังสระน้ำเพื่อช่วยเจ้าตัวตกน้ำป๋อมแป๋มตัวนั้น อ้อ! เจ้าลูกหมาตัวจ้อยนี่เอง ยังดีที่สระไม่ค่อยลึกสักเท่าไรแต่ถ้าตัวเล็กขนาดนี้มีสิทธิ์จมได้เหมือนกันนะเรานี่ซนจริงๆ สภาพทั้งของคนและหมาเป็นอย่างไรไม่อยากบอกเลยทั้งมอมแมมซ้ำยังเปียกมะล่อกมะแล่กไปหมดอีก(แม่จะเทศน์กัณฑ์ไหนหนอ) มาสำรวจเจ้าลูกหมาต้วจ้อยดีกว่าว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร เอ เจ้าตัวนี้น่าจะมีเจ้าของนะเพราะมีปลอกคอด้วย เอ๊ะ เขียนชื่อด้วยชื่อ 'ไข่ตุ๋น' วุ้ยชื่อน่ากินเชียวว่าแต่ว่าเป็นหมาของใครหว่าถึงได้ปล่อยให้มาวิ่งเล่นตัวเดียวจนตกน้ำตกท่าได้เนี่ย กำลังบ่นโน่นบ่นนี้อยู่ในใจคนเดียวเลยไม่ทันสังเกตุว่ามีใครเดินมาหยุดอยู่ข้างหลังของตัวเอง "ไข่ตุ๋นไปทำอะไรมาเนี่ย ตัวเปียกเชียว"ว่าแล้วใครก็ไม่รู้(ก็ยังไม่ทันได้หันไปมองเลย โดนคว้าเจ้าลูกมาจากมือไปเฉย) ฉันก็เลยหันไปตามเสียงนั้นกะจะฉะสักหน่อยโทษฐานปล่อยเจ้าตัวจ้อยมาเล่นตัวเดียว แต่พอหันไปเท่านั้นแหล่ะ เอิ๊กกกกก... เขาอ่ะ เขาคนที่ฉันแอบมองที่ข้างหน้าต่างอยู่ทุกวัน ตัวเป็นๆมาอยู่ตรงหน้าเลย ละลายแน่ฉัน "ไข่ตุ๋นตกน้ำหรอครับ" คราวนี้เขาคุยกับฉันด้วย ฉันพยักหน้ารับไปสองครั้งอันเนื่องจากตอนนี้ปากมันสั่นจนพูดไม่ได้ "ขอโทษครับ ผมมัวแต่หลับอยู่ฝั่งโน้น เจ้าไข่ตุ๋นมันเลยแอบหนีผมมาเที่ยวเลยตกน้ำตกท่าเลยแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยเจ้าไข่ตุ๋นนะครับถ้าไม่ได้คุณมันคงแย่แน่" และฉันก็พยักหน้าตอบรับไปอีกครั้งก่อนที่จะรวบรวมสติที่กำลังกระเจิงให้กลับมารวมกันอีกครั้ง "ลูกหมาของคุณหรอคะ" "ครับ ผมไม่ค่อยพาเจ้านี่ออกมาเที่ยวสักเท่าไรเพราะมันชอบแอบหนีผมบ่อยๆนะครับ" "มิน่าหล่ะ ถึงเห็นอยู่คนเดียวบ่อยๆ" ฉันพึมพำคนเดียวเบาๆ "อะไรนะครับ" หง่ะ หูดีจริง "เปล่าค่ะ เปล่า" ฉันยิ้มให้เค้าอีกครั้ง นับจากวันนั้นเป็นต้นมาฉันก็ไม่เคยที่จะมองเค้าทางหน้าต่างอีกเลย แต่มานั่งอยู่ข้างๆเค้าต่างหากโดยใช้เจ้าไข่ตุ๋นเป็นข้ออ้างในการมานั่งอยู่ข้างๆเค้านี่ เจ้า ' กามเทพไข่ตุ๋น ' คงจะรู้ว่าฉันคิดอย่างไรกับเจ้านายของมัน จึงให้ความร่วมมือกับฉันอย่างเต็มที่(รู้ใจหมาอีกเข้าข้างตัวเองเนอะ) สักวันฉันคงเปลี่ยนจากคนรู้จักเป็นคนรู้ใจ เอาใจช่วยฉันด้วยนะคะ...   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 23 พฤศจิกายน 2550 9:23:34 น. Counter : 376 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• มัยดีนาห์
• Tourlek_Taklom
• นายรถซุง
• Webmaster - BlogGang

• แจ่มใส
• มักเกิลไทย
• google
• BlogGang.com