ตาอยู่กับ "สองเฒ่า" จอมเลอะเทอะ
หลังจากการแสดงปาหี่ "กู้แหลก" ไม่ค่อยได้รับความสนใจ เรตติ้งเริ่มลดลงเรื่อยๆ เพราะคนไทยเริ่มเบื่อมุขเก่าๆ ของสองเฒ่า "อาแปะกะทิกับลุงมหา" ครั้นจะเดินสายตระเวณเล่นปาหี่ต่อก็ชักจะไม่ไหว ไหนจะทั้งค่าเช่าสถานที่ ค่าเครื่องเสียง ค่าเด็กขนของ ค่ายาม ค่าเก็บขยะ ค่าตัวหางเครื่อง โอ้ยสารพัดรายจ่าย พอเผลอหน่อยไอ้คนขายตั๋วก็ คอยเม้ม คอยอม เลยเก็บเงินไม่ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย ไอ้ครั้นจะเลิก ก็เลิกไม่ได้ เพราะไม่รู้จะไปทำอะไรกิน เพราะที่ผ่านมาเกือบค่อนชีวิตไม่เคยทำอย่างอื่นเลยนอกจากเล่นปาหี่อย่างเดียวรือชะตาฟ้าจะลิขิตให้ชีวิตของสองเฒ่าเป็นได้แค่นี้ ล่าสุดสองเฒ่าชราจึงได้แอบปรึกษากันอย่างลับๆ หลังเวทีปาหี่ โดยวางแผนที่จะหักหลังกลุ่มพันธมิตร เพื่อที่จะเอาตัวรอดกันสองคนแต่เผอิญเหยี่ยวข่าวของเราแอบไปได้ยินมาว่ากะทิ ... พี่มหา จะเอาไงต่อกันดีละพี่ ผมทำตามที่พี่แนะนำทุกอย่างแล้วนะ ไม่เห็นมันจะได้เรื่องเลยซักกะอย่าง มหา ... ใจเย็นๆ น้องกะทิ (พูดพลางยิ้มพลาง ตามสไตล์แก) ของยังยี้มันก็มีขึ้นมีลงเป็นพักๆ ค่อยๆดูกันไปก่อน อย่าเพิ่งวู่วามกะทิ ... จะให้ผมใจเย็นได้อย่างไรเล่า ก็สิ้นเดือนนี้ถ้าผมไม่มีเงินไปขัดดอกแบ๊งค์ เขาก็จะมายึดคณะปาหี่ของผมเป็นแน่แท้มหา ... เขาคงไม่ทำถึงขั้นนั้นหรอก ของพี่เองก็ลำบากเหมือนกัน ล่าสุดชาวบ้านก็ออกมาขับไล่ไม่ให้พี่อยู่เมืองกาญจน์แล้ว นี่ยังไม่รู้เลยว่าจะพาลูกหมากว่า 2000 ชีวิตไปอยู่ที่ไหนกะทิ ... งั้นเราสองคน แอบเอาเงินกองกลางมาแบ่งกันไหม ผมเอาเก้าส่วน เพราะต้องใช้เงินเยอะ ส่วนพี่ก็เอาไปส่วนเดียวพอ เพราะพี่ใช้น้อยอยู่แล้ว วันๆผมก็เห็นพี่กินแต่ผักแต่หญ้า น้ำท่าก็ไม่ค่อยเห็นจะอาบ อย่างไอ้เสื้อหม้อฮ่อมที่ใส่อยู่นะ ถามจริงๆเถอะ ว่ามันเคยเห็น "แฟ็บ" บ้างหรือเปล่ามหา ... อ้าวน้องกะทิ พูดอย่างนี้ชักไม่เข้าท่านะ พี่เองก็ลงทุนไปเยอะ ไหนจะค่าใส่ซองทำบุญกับหลวงพี่ทั้งหลาย นี่ก็นิมนต์ท่านมาหลายเพลาแล้วคงต้องใส่ซองเยอะหน่อย ไม่งั้นน่าเกลียดตาย อีกทั้งค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากับข้าวของทางสำนัก อีกเล่า เพราะหมู่นี้คนเขาไม่ค่อยจะใส่บาตรกันซักเท่าไหร่ ไม่รู้เป็นเพราะว่ามาเล่นปาหี่กับน้องกะทิหรือเปล่ากะทิ ... งั้นเอางี้ ไหนๆ เราสองคนต่างก็เดือดร้อนด้วยกันทั้งคู่ ผมว่าเราแกะกล่องบริจาคกันเลยดีกว่า จากนั้นต่างคนต่างหยิบ ใครไวใครได้ ไม่ว่ากันมหา ... เอางั้นเหรอ งั้นก็แกะเลยจากนั้นทั้งสองคนก็ช่วยกันแกะกล่องรับบริจาคอย่างรวดเร็ว แต่แล้วทั้งสองก็ต้องผงะ เมื่อพบว่าในกล่องมีแต่ซอง พร้อมรายชื่อ และยอดเงินบริจาค ส่วนเงินสด ไม่มีแม้แต่บาทเดียวทันใดนั้น บักใส เดินผ่านมาพอดี เลยถามว่า ท่าผู้เฒ่าเล่นอะไรกันหนะ ทำไมอยู่ดีๆ ถึงเอากล่องรับบริจาค มาแกะเล่น สองเฒ่าตกใจหน้าซีด ไม่นึกว่าจะมีคนมาเห็น ด้วยความหัวไว กะทิก็สวนทันควันว่า "เอาเงินมานับเพื่อความโปร่งใสโว้ย" ส่วนท่านมหายังงงๆ ได้แต่อมยิ้ม ไม่พูดไม่จา พอทั้งกะทิและมหาหายตกใจ ก็อุทานขึ้นมาพร้อมกัน "แล้วเงินมันหายไปไหนหมด"บักใสอมยิ้ม ทำท่ากระมิดกระเมี้ยน บิดไปบิดมา แล้วพูดแบบอายๆว่า "ก็บ้านเช่าของผมมันไกล แถมยังคับแคบอีกต่างหาก พอดีเมื่อวานตอนเราไปสยามพารากอนกัน เผอิญผมไปเห็นว่าเขากำลังประกาศขายบ้านพร้อมที่ดิน ผมเลยแว๊บเข้าไปดู ผมเห็นว่าทำเลมันดี บ้านก็หลังใหญ่ แถมเนื้อที่ก็ตั้งหลายไร่ มีทางเข้าออก 2 ทาง ใกล้สถานีรถไฟฟ้า มีสระว่ายน้ำ สนามเด็กเล่น ที่จอดรถกว้างจอดได้หลายสิบคัน ผมก็เลยตัดสินใจเอาเงินกองกลางไปซื้อเอาไว้ กะว่าพอเลิกเล่นปาหี่ครั้งนี้แล้วจะแต่งเมียซะที นี่ก็ดูๆน้อง เลขา สนนท อยู่"พอสองเฒ่าได้ยินดังนั้นก็เป็นลม ล้มพับไปทันที
เหตุด่วน พ่อมดน้อย "แฮรี่ พอตเตอร์" ได้หายตัวไปอย่างลึกลับ
หลังจากที่ได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนของ "ออกซ์วอร์ด" เพื่อเข้าร่วมในการแข่งขันกับพ่อมดและแม่มดต่างสถาบัน โดยวิธีพิเศษแล้วนั้น เหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับพ่อมดน้อยอย่าง "แฮรี่ พอตเตอร็" เมื่อจู่ๆก็มีคนมาปองร้ายเพื่อหมายจะเอาชีวิต แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ก็ผ่านพ้นไปแบบทุลักทุเล และเกือบเอาตัวไม่รอด ดีที่ได้รุ่นพี่จากสถาบันเดียวกันมาช่วยเอาไว้ทัน แต่ก็ทำให้รุ่นพี่คนดังกล่าวกลับต้องมาสังเวยชีวิตอย่างน่าเศร้าสลดนอกจากนี้แล้วเหตุการณ์ดังกล่าว ได้ทำให้แฮรี่ พอตเตอร์รู้ว่าใครคือคนที่สังหารบิดาและมารดาของเขา ซึ่งเหตุการณ์ที่บิดาและมารดาของเขาถูกสังหารนั้นยังเป็นฝันร้ายตามมาหลอกมาหลอนเขาทุกๆครั้งที่มีโอกาสหลังจากที่แฮรี่รู้ความจริงดังกล่าวแล้ว เขาก็ได้ตัดสินใจหนีออกจาก "ออกซ์วอร์ด" โดยที่ไม่ได้บอกกล่าวใครไว้ล่วงหน้า และทางออกซ์วอร์ดเองหลังจากทราบเรื่องว่าแฮรี่ได้หนีไปอย่างกระทันหัน ก็ได้สั่งกำชับให้นักเรียนและอาจารย์ทุกคนปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ เพราะเกรงว่าถ้าข่าวเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจะทำให้เกิดอันตรายกับแฮรี่ อีกทั้งยังไม่ส่งผลดีกับทางสถาบัน เพราะถ้าทางสมาพันธ์พ่อมดแม่มดนานาชาติทราบเรื่องนี้ จะส่งผลให้แรงค์กิ้งหรืออันดับของทางสถาบันตกลงอย่างแน่นอน และต่อไปคงไม่มีใครอยากเข้ามาเรียนที่สถาบันนี้อีก เพราะมีแต่เรื่องร้ายๆแต่ทางอ๊อกซ์วอร์ดลืมไปเสียสนิทว่าทางสถาบันไม่ได้มีแค่อาจารย์กับนักเรียนเท่านั้น ยังมีภารโรงอีกคนหนึ่ง ซึ่งทางสถาบันยังไม่ได้กำชับ ให้ปิดข่าวเรื่องการหายตัวไปของแฮรี่ไว้เป็นความลับ ล่าสุดภารโรงคนดังกล่าวได้มากินอาหารไทยที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่านชานเมือง ซึ่งข้าเจ้าได้ไปรับจ๊อบล้างจานที่นั่นเป็นประจำทุกวันเสาร์ ในคืนนั้นภารโรงคนนั้นแกกินเบียร์ช้างผสมเบียร์สิงห์ ตบตูดด้วยแม่โขงกลมเบ่อเร่อ แกคงนึกว่าเบียร์ไทยกินแล้วไม่เมามั่ง เพราะเคยกินแต่บิทเทอร์ยี่ห้อกินเนส ที่ไหนได้เมาอ้วกแตกอ้วกแตน แถมยังคุยฟุ้งเป็นคุ้งเป็นแคว ทำนองอยากโชว์ออพต่อหน้าสาวๆ ว่างั้นเถอะ ก็แหมเด็กเสิร์ฟแต่ละคนหน้าตาดีๆทั้งนั้นแถมยังเรียนทั้งโททั้งเอก เป็นใครก็อยากโชว์แกยังพลั้งปากออกมาอีกว่า แกเป็นภารโรงคนเดียวของอ๊อกซ์วอร์ด สถาบันพ่อมดแม่มดที่เก่าแก่ที่สุดและเป็นอันดับหนึ่งมาตลอด สาวๆก็ทำตาโตร้องอื้อหือ หวังจะฝากขอลายเซ็นต์พ่อมดน้อยในดวงใจ "แฮรี่ พอตเตอร์" แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะแกบอกว่า แฮรี่ ได้หนีหายตัวไปอย่างลึกลับโดยไม่มีใครทราบ ซึ่งแกยังคุยอีกว่าไม่มีใครรู้หรอกว่าแฮรี่หนีไปใหน นอกจากแกคนเดียวเท่านั้นที่รู้และติดต่อกับแฮรี่ตลอด พวกสาวๆก็ทำตาโตอีกครั้ง ทีนี้แกเลยสารภาพว่า ที่จริงแฮรี่ ได้หนีไปอยู่เมืองไทย ก็ประเทศยูนั่นแหละ แกบอก และแกยังเล่าต่ออีกว่า หลังจากที่แฮรี่หนีไปอยู่เมืองไทย ก็มีคนไปชวนให้ แฮรี่ เล่นการเมือง ล่าสุดแกได้ข่าวมาว่าแฮรี่ได้ดิบได้ดีได้เป็นถึงหัวหน้าพรรคฝ่ายค้านเชียวนะ แกว่างั้นพอมาถึงตรงนี้ข้าเจ้าก็ถึงบางอ้อ มิน่าหละหัวหน้าพรรคฝ่ายค้านถึงไม่รู้จักธรรมเนียมการเมืองของไทยเรา และรู้อยู่ไม่กี่อย่างคือ "WALK OUT" กับ "BOYCOTT"เรื่องที่จะเล่าในวันนี้ ก็มีแต่เพียงเท่านี้ครับพี่น้อง และอย่ามัวแต่อ่านบล็อกเพลินจนลืมไปเลือกตั้งละครับ
ขบวนการ "กู้" ที่ไม่มีวันสิ้นสุด (กู้แบงค์ กู้ชาติ กู้โลก กู้จักรวาล)
"ตราบใดที่คนเรายังมีลมหายใจ ความหวังก็ยังไม่มีวันสิ้นสุด" วิบากกรรมของอาแปะกะทิเริ่มต้นขึ้นจากการที่ถูกแบงค์ปฏิเสธคำร้องขอกู้เงินเพิ่มเติม และไม่อนุมัติในกรณีใดๆทั้งสิ้น แม้กระทั่งการกู้แบบฉุกเฉิน ทำให้อาแปะกะทิกินไม่ได้นอนไม่หลับมาหลายเพลาแล้วนั้น และนี่เองที่เป็นสาเหตุให้กะทิได้ก่อตั้งกระบวนการกู้ชาติขึ้นมา ดังที่ได้กล่าวมาแล้วในบล็อกก่อนหน้านี้นับจากวันที่กระบวนการ "กู้ชาติ" ได้อุบัติขึ้นมานั้น มาถึงเพลานี้ก็ล่วงเข้าไปกว่า 3 เดือนแล้ว แต่ก็ไร้วี่แววที่ชาติจะอนุมัติเงินให้กู้เสียที ล่าสุดกะทิและพันธมิตรก็ได้ปรึกษาหารือเพื่อปรับกลยุทธใหม่ โดยที่ประชุมมีฉันทามติว่าจะเปลี่ยนจากการ "กู้ชาติ" ไปเป็นการ "กู้โลก" แทน โดยจะเคลื่อนม๊อบจากราชดำเนินไปปิดหน้าที่ทำการสหประชาชาติแทน เพราะว่าอยู่ไม่ไกลกัน โดยหวังว่าถ้ากดดันสหประชาชาติแล้ว ทั่วโลกคงจะเห็นใจ โดยเฉพาะพี่เบิ้มอย่างอเมริกาอาจจะยื่นมือมาช่วยเหลือ ช่วยบีบให้ธนาคารโลกปล่อยกู้ในครั้งนี้ ซึ่งจำนวนเงินที่กะทิและพวกต้องการก็ไม่มากไม่มาย แค่ "เจ็ดหมื่นสามพันล้านบาทเศษ" เท่านั้นเองนอกจากนี้แล้ว กะทิและพวกยังได้เตรียมแผนสองไว้รองรับ หากการกดดันนี้ยังไม่เป็นผล โดยได้ระดมสมองพันธมิตรทั้งหมด ร่างหนังสือเป็นภาษาต่างดาวเตรียมเอาไว้ล่วงหน้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว คาดว่าถ้าปฏิบัติการกู้โลกไม่เป็นผลดังที่คาดการณ์เอาไว้ ก็จะ "กู้จักรวาล" ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย ล่าสุดข่าววงในแจ้งมาว่า มีแกนนำพันธมิตรบางคนได้ส่งโทรจิต ติดต่อไปยังพันธมิตรต่างๆทั่วทั้งจักรวาลว่าถ้าการกู้โลกครั้งนี้ไม่เป็นผล จะชวนพันธมิตรทั้งหลายไปปิดล้อมทางช้างเผือก ให้มันเดือดร้อนกันทั้งจักรวาลเลยทีเดียวปล. ขอฝากเตือนไปยังพี่น้องที่อาศัยอยู่แถวทางช้างเผือกว่าโปรดเตรียมสำรองเชื้อเพลิงเหลวไฮโดรเจน และอ๊อกซิเจนไว้ใช้ในยามฉุกเฉินด้วย เพราะชาวโลก (ตัวละครเอกในภาพยนต์โฆษณาปุ๋ยตราม้าบิน) กำลังจะบุกไปประท้วงแล้ว
เมื่อเจ้ากรมข่าวลือคิดก่อการกบฏ
กาลครั้งหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ แผ่นดินสยามได้ดำรงอยู่ด้วยความสงบสุข ไพร่ฟ้าหน้าใส หลับก็มีเงินหมื่น ตื่นก็มีเงินแสน แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็บังเกิดขึ้น เมื่อจู่ๆก็มีจิ้งจกออกมาร้องทักติดๆกันเป็นเวลาหลายเพลาว่า "ผู้จัดก๋านเปี่ยนไป" จากนั้นอีกไม่นานก็มีเหตุอาเพศ แผ่นดินไหวสะเทือน ท้องทะเลปั่นป่วน คลื่นยักษ์สึนามิก็ได้พัดถล่มชายฝั่งทะเลอันดามันของสยาม ผู้คนล้มหายตายจากกันเป็นจำนวนมาก ยังความเศ้าโศรกเสียใจต่อพี่น้องชาวสยามทั่วทั้งประเทศแต่เหตุอาเพศในครั้งนั้น กลับทำให้ชาวสยามรักใคร่สามัคคีปรองดองกันอย่างชนิดที่ว่าไม่เคยปรากฏมาก่อนในประวัติศาสตร์ จนชาวต่างประเทศต่างร่ำลือกันถึงพลังความสามัคคีของชาวสยามว่า "ความสามัคคีคืออาวุธที่ร้ายแรงที่สุดที่สยามมีอยู่ในขณะนี้"จากนั้นอีกไม่นานแผ่นดินสยามก็กลับคืนสู่ภาวะปกติ แต่เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็บังเกิดขึ้น เมื่อเจ้ากรมข่าวลือ ที่มีนามว่า "พระยาธิ" ได้ถูกปลดออกจากตำแหน่งอย่างปัจจุบันทันด่วน ตัวพระยาธิเองจึงเกิดความอาฆาตแค้นพระยาทักกี้ และได้รวบรวมสมัครพรรคพวก คิดการใหญ่อันเป็นทุรยศต่อแผ่นดิน ก่อการกบฏขึ้น โดยกล่าวหาว่าพระยาทักกี้ผู้มีอำนาจบริหารบ้านเมืองอยู่ในมือแบบเบ็ดเสร็จเด็ดขาดนั้นขาดความชอบทำที่จะบริหารบ้านเมืองอีกต่อไปเหตุที่ว่าพระยาทักกี้สั่งปลดพระยาธิออกจากตำแหน่งในครั้งนี้เนื่องจากไม่อาจจะรับข้อเสนอของพระยาธิที่เสนอขอให้ช่วยปลดหนี้จำนวนมหาศาลที่ตัวเองทำไว้ได้ นอกจากนี้พระยาทักกี้ยังส่งคนเข้ามาแทรกแทรงกิจการข่าวลือซึ่งพระยาธิเป็นคนดูแลทั้งหมดอีกด้วย อีกทั้งสถานีโทรทัศน์ที่จะใช้แพร่ภาพข่าวลือนั้นกำลังจะถูกพระยาทักกี้สั่งปิดกิจการเช่นกันในเร็ววันนี้ ซึ่งยังคงเหลือแค่หนังสือพิมพ์ข่าวลือรายวัน รายสัปดาห์ และรายเดือนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในมือของพระยาธิ ลำพังรายได้จากการขายข่าวลือรายวัน รายเดือนก็แทบจะไม่พอยาไส้อยู่แล้ว ไหนเลยจึงจะมีเงินไปใช้หนี้ได้ เมื่อหนทางเดินมาสู่ทางตัน พระยาธิจึงได้รวบรวมสมัครพรรคพวก คิดก่อการกบฏขึ้นแต่พระยาธิ ลืมไปเสียสนิทว่า การก่อการกบฏนั้นตัวเองจะต้องมีทั้งสรรพวุธ กระสุนดินดำและพวกพ้องที่ไว้ใจได้ แต่ตัวเองมีแค่โทรโข่งที่จะใช้เป็นอาวุธ ส่วนกระสุนดินดำนั้นต้องไปขอบริจาคจากพวกกบฏเก่าที่ยังเก็บเอาไว้ เพราะคราวก่อนถูกจับได้เสียก่อน อีกทั้งสมัครพรรคพวกก็มีทั้งสายลับสองหน้าที่พระยาทักกี้ส่งเข้ามาแทรกซึม และที่สำคัญที่สุดงานด้านการข่าวลือนั้นได้ตกไปอยู่ในมือของพระยาทักกี้หมดแล้ว โดยเจ้ากรมข่าวลือคนใหม่ที่พระยาทักกี้แต่งตั้งให้มากินตำแหน่งนี้คือพระยาลอง (นอกราชการ) นี่แหละหนาที่เขาเรียกว่าบุญบารมีไม่ถึงอย่าคิดทำการใหญ่เป็นเด็ดขาด
ปาหี่ "กู้ชาติ" รายวัน รายเดือน รายปี จนกว่าจะใช้หนี้หมด
หลังจากที่ถูกแบงค์พาณิชย์ต่างปฏิเสธไม่ให้กู้ แถมยังเปลี่ยนมาทวงเช้าทวงเย็น กะทิก็สติแตกและก็ได้ทำทุกวิถีทางเพื่อหาเงินมาใช้หนี้ก้อนโตที่ได้ก่อเอาไว้ เพราะไม่อย่างนั้นเขาจะมายึดกระบอกเสียงของตัวเองและกิจการทั้งหมด กะทิจึงเริ่มต้นจากการบากหน้าไปพึ่งเพื่อนฝูงเพื่อจะหยิบยืมมาขัดดอก ก็ถูกปฏิเสธอย่างไม่เหลือเยื่อใย ก็เงินมันไม่ใช่บาทสองบาทนี่ครับ ทุกคนก็ต้องกินต้องใช้ใครละจะมีให้ยืม หนทางสุดท้ายของกะทิคือต้องหันหน้ามา "กู้ชาติ" แทน ไหนๆก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ในเมื่อแบงค์ไม่ให้กู้ ก็กู้ชาติให้มันรู้แล้วรู้รอดไป นับตั้งแต่วันนั้นขบวนการปาหี่ "กู้ชาติ" รายสัปดาห์สัญจรก็ได้ถือกำเนิดขึ้น แต่เอ รู้สึกว่ารายสัปดาห์นี่มันห่างไป รายได้ลบรายจ่ายแล้วเหลือไม่กี่ตัง ไม่พอใช้หนี้อยู่ดี แถมยังต้องกลายเป็นนกขมิ้นสัญจรไปเรื่อย อายุก็มากแล้วคาดว่าขืนยังสัญจรรายสัปดาห์ไปเรื่อยๆมีหวังเขามายึดกิจการแน่ ดังนั้นกะทิจึงได้ไปรวบรวมสมัครพรรคพวกต่างๆที่มีอุดมการณ์เดียวกันคือ "ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย" มาเข้าเป็นขบวนการเดียวกัน แล้วตั้งชื่อใหม่ว่า "พันธมิตรกู้ชาติ" ด้วยหวังว่าชาติจะได้ปล่อยกู้บ้างเพราะยื่นขอกู้คนเดียวมานาน ชาติก็ไม่ปล่อยให้กู้ คราวนี้มีผู้กู้ร่วมเป็นแสนๆหวังว่าคงจะกดดันให้ชาติปล่อยเงินให้กู้ซะที แถมมิหนำซ้ำยังไปล่ารายชื่อบุคคลต่างๆทุกวงการ ทุกสาขาอาชีพที่เห็นใจเขา เพื่อมาค้ำประกันเงินกู้ แต่สุดท้ายก็ไม่ได้การตอบรับใดๆเลยดังนั้นกะทิเลยเปลี่ยนยุทธวิธีใหม่ คราวนี้หันมาเป็นเล่นปาหี่กู้ชาติรายวันเลยดีกว่า โดยไม่มีการสัญจรแล้ว ปักหลักชุมนุมยืดเยื้อไปเรื่อยๆ อีกทั้งยังเปิดตู้รับบริจาคในนามของตัวเอง และขายอุปกรณ์เสริมที่จะใช้กู้ชาติ โดยใช้ตัวเองเป็นพรีเชนต์เตอร์ไม่ว่าจะผ้าพันคอเกๆ เสื้อยืด วีซีดี เพื่อนำรายได้ทั้งหมดไปขัดดอกแบงค์ข่าววงในแจ้งมาว่าการแสดงปาหี่ในครั้งนี้จะยังคงยืดเยื้อไปเรื่อยๆ เพราะได้ผลเกินคาด นอกจากยอดเงินบริจาคจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วแล้ว ยังมีเงินจากสปอนโง่ทั้งหลายที่นำมายัดให้กับมือโดยไม่ประสงค์จะออกนามอีกต่างหากดังนั้นอย่าหวังเลยว่าจะให้เลิกเล่นปาหี่ในครั้งนี้ เพราะกะทิได้ตัดสินใจยึดเป็นอาชีพไปซะแล้ว มาถึงตอนนี้กะทิเองก็ไม่ได้แคร์อะไรถึงแม้ชาติจะไม่ให้กู้ก็ไม่เป็นไร เล่นปาหี่ไปเรื่อยๆซักวันคงใช้หนี้หมด กลับมาลืมตาอ้าปากกับเขาได้อีกครั้งปล. พี่น้องครับ ชีวิตมันก็เป็นเช่นนี้แหละครับ ทุกคนก็ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดด้วยกันทั้งนั้น เพราะฉนั้นอย่าไปโทษใครเลยครับ "รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมแผ่นดินไทย"
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
