เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา

ไปส่งลูกชายอยู่กับปู่ย่าที่จังหวัดอุทัยธานี

เนื่องจากป๊าจะให้ช่วยทำวิจัยให้เสร็จ

ก่อนไปส่งก็ร้องไห้อำลาไปแล้วหลายรอบ

ไม่อยากให้ลูกไปอยู่ไกลๆ

แต่ทำไงได้..

ส่วนลูกก็ดูเหมือนจะไม่อยากไปมากกกก (ประชด)

พอไปถึงบ้านคุณปู่คุณย่า

ก็ไม่สนใจเราเล้ยยยย เล่นกับพี่ๆอย่างเดียว

ส่วนเราก็นอยด์ที่ลูกไม่สนใจ

หรือว่าลูกไม่รักเรา คิดไปต่างๆนานา

พอกลับมาที่ห้อง ห้องเงียบมาก ยิ่งทำให้ใจหาย

เห็นของเล่นเต็มห้องยิ่งอยากร้องไห้

ใครเป็นเหมือนกันบ้างคะ

ไม่อยากร้องไห้ให้ใครเห็น

เดี๋ยวเค้าจะหาว่าหวงลูกเกินเหตุ

ให้ไปอยู่กับปู่กับย่าไม่ใช่คนอื่น

แต่คนเคยอยู่ด้วยกันตลอด..

มันก็อดคิดถึงไม่ได้อ่ะค่ะ

ว่างๆค่ะ

เลยคิดเขียนบล็อกเกี่ยวกับลูกชายของตัวเองซะเลย

วันนี้แนะนำตัวลูกชายก่อนละกันนะคะ

วันหลังจะเอาเรื่องสนุกๆมาเล่าให้ฟังกันค่ะ



รูปนี้หน้าตาไม่พอใจนิดหน่อยค่ะ

...

ชื่อ : น้องบลูเดย์ (ที่มาของชื่อยาวนิดนึงค่ะ)

อายุ : 3 ขวบ 2 เดือน

นิสัย : เป็นเด็กเรียนรู้เร็ว ค่อนข้าง alert

ตื่นเต้นกับสิ่งใหม่ตลอดเวลา

ตอนนี้เริ่มตั้งคำถามกับสิ่งที่สงสัย



วันนี้แค่นี้ก่อนละกันนะคะ

...

บ๊าย..บาย...ค่ะ