Bloggang.com : BeeryKiss

เมื่อวันอาที่ตย์ที่ผ่านมา ตั้งใจจะแต่งหน้าจัดเต็มไปสมัครBefore-After Makeup ที่บูท Beautyversus ถ้าได้รับคัดเลือกก็จะได้ไปถ่ายทำถึงญี่ปุ่น และรายการก็จะออกช่อง7ด้วยนะ (ฝันว่าอยากออกทีวีด้วยไม่ใช่หรอ) แต่ดูแล้วเราคงไม่เข้าคอนเซ็ปรายการเค้าเท่าไหร่เลย ไม่ได้รับเลือกก็ไม่เป็นไร อย่างน้องก็ได้มาเจอพี่เหมียวบก.เรโกะ กับพี่แป้งตัวจริง จะได้ขอถ่ายรูปด้วยกัน

นึกขึ้นได้ว่า นัดช่างภาพในเว็บบอร์ดไปลองถ่ายกันเลยดีกว่า เราก็ไล่ล่าหาพี่ช่างภาพใจดี ถ่ายแบบน้องฟรีๆ แอดไลน์แล้วก็ชวนไปงาน แต่ก็ถูกปฏิเสธตั้ง 5คน (ก็แหงล่ะ หล่อนเล่นชวนวันนี้นัดพรุ่งนี้นี่ ใครจะไปตั้งตัวทัน)(แถมโดนด่ากลับมาอีก คุณควรจะนัดล่วงหน้านะครับ-- สม--)

แต่ในที่สุดก็เจอน้องมือใหม่ว่างพอดี นัดเจอกันในงานเที่ยงตรง ดีใจและตื่นเต้นสุดๆ

น้องกี้ เริ่มเก็บภาพเราตั้งแต่ยังไม่เจอกัน (งงมะ) คือ พอดีตอนนั้นน้องเค้าอยู่ชั้น5 แล้วโทรมาถามเราว่าถึงไหน เราบอกชั้น4จ๊ะกำลังจะขึ้นบันไดเลื่อน-- พี่คนไหน-- คนใส่ถุงน่องดำๆง่ะ-- อ๋อครับผมเห็นแล้ว-- แล้วก็วางเลย เราเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นถ่ายเราอยู่ก็ว่าใช่แน่ ก็เลยเข้าไปคุยกันก่อนเล็กน้อย ใจดีแล้วแถมยังคุยง่ายเป็นกันเอง

ก็ถ่ายกันตั้งแต่เที่ยงถึง 6 โมง ได้มา 400+รูป ช่างคัดเหลือ 200รูป ส่งมาให้นางแบบ130รูป นางแบบชอบจริงๆ 3 รูป!! เพราะอะไร?!! มาดูกัน

*เราจะวิจารณ์เฉพาะตัวนางแบบนะคะ ไม่วิจารณ์เรื่องแสง มุม position ที่เค้าพูดกัน เพราะไม่เข้าใจค่ะ

จุดเสีย

ใบหน้ากับทรงผม

หน้าบานทุกรูป!! บานมากจนตกใจ อาจเพราะเราเห็นตัวเองในรูปSelfie ที่ผ่านการบีบหน้ามาแล้วหลายแอพจนชิน แล้วก็มโนไปเองว่าชั้นหน้าเรียว ฉันถ่ายรูปขึ้น แต่พอรู้ความจริงถึงกับช็อค คือเมิง หน้าบานนะ และอาจเป็นเพราะยังไม่รู้องศาด้วย ช่างถ่ายช้อนขึ้นมาแล้วเมิงดันเชิดหน้าก็ตายซิครับ เห็นแต่กราม

การแสดงอารมณ์ทางสีหน้าก็ไม่ผ่าน โคตรไม่ธรรมชาติ ยิ้มเกร็งๆ เจื่อนๆ จิกปากเพื่ออะไร?? บางรูปก็มองออกชัดเจนว่าอีนี่มันเหนื่อย ขี้เกียจถ่าย เรื่องนี้ต้องปรับปรุงด่วนเลย!!!

งานนี้ทำเอาเราเกลียดหน้าม้าที่เราหลงรักมาตลอดไปอีกนาน มองในกระจกก็เออน่ารักดีหรอกนะ แต่สำหรับการถ่ายรูปแล้ว หามุมดูดียากมาก หน้าม้าตรงๆยังทำให้ภาพออกมาดูแข็งๆ ดูตลก ดูเสร่อ หลายรูปเลย

เสื้อผ้ากับท่าโพส

เค้าว่ากันว่าควรเลือเสื้อเข้ารูป เพื่อจะได้เห็นบอดี้ไลน์ชัดเจน แต่อีนี่ไม่ฟัง ก็ทำไมกรูจะเป็นตัวของตัวเอง เลือกชุดเก่งไป สรุปว่า ตาย!! เดรสโปร่งๆ สบายๆของเมิงน่ะ มันทำให้เวลาโพสท่า ลมตี อ้วนลมได้อีก อีกออย่างที่หน้าเราออกมาบูดๆบานๆ ก็เพราะภาพมันไปโฟกัสที่หน้าเราอย่างเดียวไง มัวแต่พะวงกับอีชุดลมนี่ คอยหนีบชุดตลอดไม่ปล่อยเลย ถ้ายกมือยอไม้มาปัดป่ายแถวๆใบหน้า ลำคอบ้างมันคงจะลดอาการหน้าบานได้ และโพสสนุกขึ้นด้วย

ตอนเด็กๆเรามีเรื่องที่ใฝ่ฝันไว้มากมายเลยค่ะ ฝันที่อยากเรียนจบ มีงานทำ แต่งงาน มีบ้านมีรถเป็นของตัวเอง ไปเที่ยวต่างประเทศ เราก็ทำให้เป็นจริงแล้ว แต่ยังมีอีกความฝันนึงที่เราไม่เคยได้ลองทำเลย เกือบลืมไปด้วยซ้ำแล้วว่า

ตอนเด็กๆ อยากเป็นนางแบบ
「子供の時、モデルになりたかった。」

ถึงแม้ว่า เราจะเป็นคนชอบโพสท่าถ่ายรูป มาตลอด แต่ก็แค่ถ่ายเล่นๆ สะสมรูปตัวเองเป็นงานอดิเรก แต่ก็มีนะคะ ที่บางครั้งรู้สึกว่า เบื่อรูปถ่ายที่จำเจๆ เหมือนขาดอะไรบางอย่าง บ่นตัวเองว่าถ่ายรูปมาเป็นพันเป็นเหมื่นรูปโพสแต่ท่าเดิมๆ มุมเดิมๆ ไม่คิดอะไรใหม่ๆเลยหรือไง-- แต่อีกใจนึงก็เถียงขึ้นมาว่า ก็กรูไม่ใช่นางแบบนี่นาไม่ต้องเอาเวอร์มากนักก็ได้นี่— ความคิดที่ ตอนเด็กๆเราเคยอยากเป็นนางแบบ ก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง

เราทำฝันของตัวเองเป็นจริงหลายอย่างแล้ว แล้วฝันที่อยากเป็นนางแบบทำไมเราไม่ลองทำดูล่ะ

เอาหล่ะ เราจะเริ่มฝึกฝน และพัฒนาตัวเองเพื่อที่จะเป็นนางแบบให้ได้ตามฝันแล้วนะ

แต่เดี๋นวก่อน (มารความคิด มาอีกแล้ว) เราไม่แก่เกินไปแล้วหรอ นี่เราอายุ 26 แล้วนะ ก็เลยหยุดความคิดที่จะไล่ตามฝันนั้น

2-3วันต่อมา ได้ดูละครญี่ปุ่นเรื่อง Dear Sister พลอตเรื่องเกี่ยวกับปัญหาความรักความผูกพันของพี่น้อง แต่ก็มีหลายฉากที่ให้ข้อคิดดีๆ น้องสาวที่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นโรคร้ายนั้นอยากทำ10เรื่องก่อนตาย หนึ่งในนั้นคือ พยายามทำให้พี่สาวของตัวเองลาออกจากงาน ซึ่งน้องสาวก็รู้ดีว่าที่ต้องทำงานรับราชการเพราะทำตามใจพ่อแม่ แต่ดูแล้วลึกๆพี่ไม่ได้ทำงานอย่างมีความสุข เพราะจริงๆแล้วพี่อยากเป็นดีไซน์เนอร์ ดูตอนนั้นแล้วทำให้นึกถึงเรื่องความฝันของเรา ยิ่งได้ยินคำพูดที่ว่า

"ไม่มีคำว่าสายเกินสำหรับการตามฝัน"
「夢を追うに遅過ぎるなんて事はない。」

ยิ่งจิ๊ดสุดๆ ละครเรื่องนี้จึงเป็นแรงบัลดาลใจให้เรากลับมาตามฝันของคัวเองอีกครั้ง

ยังจำได้อีกว่า เมื่อปีก่อนหัวหน้าญี่ปุ่นถามขึ้นว่า "อนาคตอยากเป็นอะไร" เรางงกับคำถามนี้มากๆ เฮ้ยถามอย่างกับกรูอายุ 10 ขวบ กรู 26 แล้วนะ งานก็มีทำอยู่แล้ว ยังจะมีอนาคตอะไรให้คิดอีกวะ

แต่ตอนนี้เข้าใจทุกอย่างแล้วค่ะ

มาถามอีกครั้งซิคะ จะได้ตอบไปแบบเต็มปากเต็มคำว่า 将来モデルになりたい。 อนาคตหนูอยากเป็นนางแบบค่ะ (แล้วหัวหน้าก็จะตอบกลับมาว่า อ่ะงั้นเมิงก็ลาออกไปเป็นนางแบบไป๊ 55)

"ความฝัน ไม่เกี่ยวกับอายุ"

「夢に年齢なんか関係ない。」

อ่าว แล้วทีนี้เราจะเป็นนางแบบต้องทำไงล่ะ รีบเปิดกูเกิลหาคำตอบให้ตัวเอง อ่านข้อมูลไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอWeb นึงค่ะ เป็นcommunity ของช่างภาพ และนางแบบ ตั้งแต่มือใหม่ ไปจนถึง Pro

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เราตั้งใจจะสมัครประกวดmake up ในงาน Japan Expo 2015 ก็เลยนัดน้องช่างภาพมือใหม่ (พี่จะได้ไม่เกร็ง) ไปลองถ่ายเล่นๆกันดู ตอนนี้กำลังรอรูปจากน้องเค้าค่ะ ผลงานออกมาเป็นยังไงจะมาเขียนแปะไว้ในบลอกนะคะ

จะออกมาดีหรือแย่ จะได้งานหรือไม่ได้งาน ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเราก็ได้ออกก้าวตามความฝันแล้ว1ก้าว

และจะเตือนตัวเองไว้เสมอว่า อย่ามัวหลงระเลิงกับคำชม จงฟังคำติติงเพื่อนำมาแก้ไขปรับปรุงและพัฒนาตัวเอง ทำใจรับมือกับคอมเม้นไม่หวังดีคอยโจมตีไว้ด้วย อย่าเอามาคิดมากจนเสียความมั่นใจจนก้าวต่อไม่ออกล่ะ

เราไม่ใช่คนสวย ไม่ใช่คนเก่ง เป็นแค่คนล่าฝันเท่านั้นเองค่ะ

"ฉันออกล่าฝันตอนอายุ26"
「26さいから夢を追い始めた。」