คำแปล คู่รักมันหวาน 27 ฉบับเต็ม โดย Cheri Merci ป๋ายงโชว์ออฟพันครั้ง ไม่เท่าน้องซอของเจ๊หนเดียว

คำแปล คู่รักมันหวาน 27 ฉบับเต็ม โดย Cheri Merci(Bluefish) ป๋ายงโชว์ออฟพันครั้ง ไม่เท่าน้องซอของเจ๊หนเดียว แม่ยกตายเรียบ อิอิอิ





พี่น้องมันหวานทู๊กท่าน เมื่อวานเจ๊จะตาย หายใจไม่ออก เหงือกแห้ง เพราะยิ้มไม่ยอมหุบ มีความสุขมาก ประหนึ่งว่าตัวเองเป็นน้องซอเสียเอง อ๊าว 55555 ทำไมน่ารักกันแบบนี้เนี้ย แม่ยกจะตายให้ได้เลยค่ะ

ตั้งแต่ดูมา อีพี่ยงโชว์ตลอด ทั้งคำพูด สายตา สารพัด แต่ไม่มากน่ะ เจ๊ชอบตรงนี้แหละ ยงมันไม่ฉวยโอกาสอ่ะ มันรออ่ะ รอจนน้องซอเต็มใจ เห็นปะ ตอนจบ ขอคล้องแขน จับมือแก่วงกัน กรื้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พอมาเมื่อวาน น้องซอให้แหวนอ่ะ เกินความคาดหมายของแม่ยกทั้งปวง เจ๊นึกว่าอีพี่ยงทำให้น้องเสียอีก..จะตายๆๆ
ขอบคุณบ้านมันหวานพันทิปมากค่ะ เจ๊มีความสุขมาก คุณโพการ์ขอบคุณน่ะ น้องเชอรี่ขอบคุณมากซึ้งน้ำตาไหลพราก คุณหมู คุณแห๋วว หนูส้ม น้องเอ็ม หลายคนที่ช่วยกันแปะรูป เม้าท์เม้นท์ คลิปข่าว ทำให้วันยงซอเป็นวันประวัติศาสตร์อีกวันของพวกแม่ยก55555 เจ๊รักบ้านมันหวานมาก ขอบคุณค่ะ


นี่น้องเชอรี่ทั้งดุ้นเลยค้า
แปะแปลอีพีล่าสุดยงซอค่ะ ในที่สุดก็สามารถแล้ว
กรี๊ดไป แปลไป ไม่ไหวจะเคลียร์ ยงซออีพีนี้ ที่สุดของความหวาน
ทุกอย่างเคลียร์นะคะ พ่อยกแม่ยก สร้อย แหวนใหม่? Love Light? จับมือ
สายตาท่าทางเป๊ะเหมือนเดิม แต่มีความหวานจากซอจูฮยอนส่งให้ยงด้วย ยงไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนทำให้แบบนี้ใช่มั้ยล่ะ ถึงกับยิ้มหน้าบาน หุบไม่ลงเลยทีเดียว
น้องซอ หนูรู้มั้ยว่าพี่เค้าบอกรักหนูแล้วนะ ต่อจากอีพีนี้ไปยงซอฟัง Love Light จะคิดถึงกันบ้างมั้ยน้าาาาา
ยงซอ ใครบอกไม่เรียล มาดูอีพีนี้เลย ยิ่งกว่าเรียล!!!

ป.ล. ตั้งใจไม่แปล Jashik นะคะ อยากคงอารมณ์ยงไว้นะคะ
คงจะเอ็นดูน้องมาก ได้แต่พูดคำนี้ตลอดดด คำนี้แปลประมาณ เด็กเอ้ยยย เด็กหนอเด็ก พูดแบบเอ็นดูมากๆอ่ะค่ะ

ตามไปอ่านฉบับ Eng ได้ตามลิ้งค์นี้ค่ะ //www.soompi.com/forums/index.php?showtopic=330795&st=22980

Cr : j2dlee@Seohwa Soompi
Thai Translation by Cheri Merci (bluefish pop) : The Sweet Potato Couple thread @ //koreaclub.pantipmember.com
(Please take out with full credit)

Ep 20 จากเด็กสาวสู่การเป็นหญิงสาว ตอนจบ

Hyun: ไปกันเถอะค่ะ
Yong: …
H: รู้สึกดีจังเลย
Y: ปลูกอีกหน่อหนึ่ง
H: ทำไมคะ
Y: มันเทศที่คุณวางได้ตรงจุดพอดี มันจะอร่อยที่สุดเลยนะ
H: แต่ฉันทำเสร็จแล้วค่ะ ไปกันเถอะค่ะ
SO: ‘แค่ไปกันเถอะ~’
MC Park: เธอแค่อยากจะไปแล้ว ไม่อยากทำงานอีกแล้ว

Y: แค่อีกหน่อเดียวนะ
H: อ่า จริงๆเลยค่ะ
H: ตรงนี้หรอคะ
Y: ใช่
JW: บางที….
H: …?!
H: อ่ะ? อะไรคะ
Y: คึคึคึ

JW: คุณได้ยินเสียงที่ยงทำมั้ย?!
H: อะไรคะ
H: โอ้ววว!
NY: เธอเจอแล้ว
MC Kim: เธอพลาดไปได้ยังไงเนี่ยแค่นิ้วเดียวเอง
H: โอ้วววว อะไรคะ
H: คงไม่ใช่... ของขวัญหรอคะ
Y: ใช่ ของขวัญ
MC Kim: ของขวัญที่เขาซ่อนไว้
Y: คุณวางหน่อตรงกลางระหว่างนั้นได้ยังไงเนี่ย
H: 5555
H: ขอบคุณนะคะ~ อะไรอยู่ในนี้คะ
H: (ถึง) คุณแม่ Hy~un?!
Y: ใช่
H: ว้าว!

จดหมายของเขา: สวัสดีครับ คุณแม่ยาย ผม ลูกเขยยง (ยงซอบัง)ครับ ขอบคุณที่ให้กำเนิดลูกสาวสวยอย่างฮยอนนะครับ คุณแม่เชื่อในตัวยงซอบัง ใช่มั้ยครับ อิอิ…
ผมควรจะไปเยี่ยมคุณแม่ด้วยตัวเอง แต่ผมขอโทษจริงๆนะครับที่ผมไปไม่ได้ ผมจะไปหาคุณแม่เร็วๆนี้นะครับ ผมจะทำตัวดีดีครับ คุณแม่ยาย

H: โอ้~
MC Park: มันมีความหมายนะ
H: งั้น นี่ก็เป็นของขวัญให้คุณแม่ของฉันหรอคะ
Y: มันเป็นสร้อยคู่ ให้คุณแล้วก็คุณแม่คุณด้วย
H: จริงหรอคะ
MC Park: ให้แม่และลูกสาวด้วย?
MC Kim: ความคิดดีนะเนี่ย
MC Park: สวยจัง~
Y: เมื่อวานผมไม่มีเวลาเลย
H: ค่ะ
Y: ต้องทำเวลาตอนไปซื้อน่ะ
H: จริงหรอคะ
Y: ผมต้องทำให้งานในไร่จบลงด้วยการเซอร์ไพรส์ ผมซ่อนไว้ระหว่างหน่อพวกนั้นน่ะ
H: 5555
H: โอ้วววว สวยค่ะ ผีเสื้อ
H: คุณเลือกเองเลยรึเปล่าคะ
Y: แน่นอน

JW: เขากำลังช่วยเธอใส่สร้อย ใส่สร้อย ใส่สร้อย
SO: กอด กอด กอด
H: ขอบคุณค่ะ
MCs: เอ้~~~~~
MC Park: นั่นไม่ใช่แบบที่เขาทำกันนะ
NY: เขาน่าจะใส่ได้เร็วขึ้นถ้ายืนอยู่หน้าเธอนะ
Y: นี่เป็นครั้งแรกที่ผมใส่คอ สะ สร้อยคอ
H: อะไรนะคะ ใส่คอ?!
H: ขอบคุณค่ะ
Y: คุณใส่แล้วสวยจัง มันเป็นของคุณแท้ๆเลยนะเนี่ย
H: 555
Y: คุณลูกค้าครับ เข้ากับคุณมากเลยครับ
H: อิอิอิ
H: ขอบคุณค่ะ

Y: อย่าลืมของคุณแม่คุณนะ…
H: อืมมม….
Y: ผมเหมือนกัปตันฮุคในปีเตอร์แพนมั้ย
H: อะไรนะคะ
H: 55555
Y: ผมดูเป็นไงบ้าง
H: คุณดูน่ากลัวค่ะ
Y: คุณจะกลัวผมมั้ย ถ้าเจอผมตอนกลางคืน
H: กลัวค่ะ อย่าทำอย่างนั้นค่ะ

Y: เรานั่งตรงนี้กันดีมั้ย
H: ค่ะ น่าจะเย็นดีนะคะ
H: โอ้ เย็นจริงๆด้วย
Y: อาอีกู อาอีกู อาอีกู ผมจะตายอ่ะ ตาย ตาย

(เสื้อยงชุ่มไปด้วยเหงื่อ)
MC Park: อาอีกู มันต้องร้อนมากแน่ๆเลย
Y: กลิ่นอะไรอ่ะ
Y & H: ……
Y: ผมว่าเป็นมูลสัตว์นะ
H: อ่าาา….!!!

(หัวหน้าเอาอาหารกลางวันมาให้)
Y: โว้ววว!
H: โอ้วววว~!!
MC Kim: อาหารกลางวัน
SO: มันฝรั่งต้ม
MC Park: น่ากินจังเลย
Y: มี makgeolli (ไวน์ข้าว) ด้วย ขอบคุณมากครับ
H: น่าอร่อยนะคะ
Y: นี่ แกงเต้าเจี้ยว
H: กิมจิดูน่าอร่อยนะคะ
H: และซุคคินี่~ พริกหยวก?
Y: นี่ใช่พริกหยวกมั้ย
H: พริกหยวกเป็นแบบนั้นหรอคะ แปลกมากๆค่ะ
Y: ผมจะเริ่มกินแกงก่อน
Y:…!
H: เป็นไงคะ
Y: อร่อย อร่อยจริงๆ
H: อืมม! ทำไมอร่อยอย่างนี้เนี่ย
MC Kim: ดูอร่อยจริงๆเลยนะนั่น
NY: พวกเขากินได้เยอะเลยนะ
MC Park: อ่า~!!! เขาน่าจะทำให้เธออันนึงนะ (ผักห่อข้าวกับเครื่องเคียง)
Y: อืมมมม~
H: อืมมมม~
H: แกงเต้าเจี้ยวอร่อยมากค่ะ
Y: มันก็ไม่ต่างกับที่คุณทำเลยนะ
H: จริงหรอคะ
Y: ….
H: 5555
H: ไม่เหมือนค่ะ
Y: ถ้าคุณฝึกทำไปซักสองสามครั้ง คุณก็จะทำได้แบบนี้แหละ
H: ฉันน่าจะจำไว้นะคะว่ารสชาติมันเป็นยังไง
Y: คุณคือจังกึมหรอ
MC Park: ฮยอน จังกึม
Y: คุณแยกอาหารออกได้ด้วยการชิมใช่มั้ย
H: ฉันมีความสุขมากเลยค่ะ
Y: มาดื่มไวน์ข้าวกัน
MCs: โอ้วววว~
MC Park: คุณควรจะคนมันด้วยนิ้วแล้วก็ดูดนิ้วด้วย
Y: ผมดื่มนะ?
H: ค่ะ
MC Kim: โอ้~
MC Park: เขาแมนมากเลยตอนดื่มไวน์ข้าว
MC Kim: เขาเป็นหนุ่มปูซาน
NY: ลูกกระเดือก ลูกกระเดือกเขา
Y: โอ้ สดชื่นจริงๆ
H: จริงหรอคะ
Y: ใช่ ลองสิ
H: อืมมม…
Y: มันเข้ากับบรรยากาศตอนนี้ได้พอดีเลย (สำเนียงปูซานออกในทันที) สดชื่นจริงๆเลย
H: ฉันจะลองค่ะ
(จิบไวน์)
H: อ้าาาาา!!!
Y: ทำไมอ่ะ ขมหรอ
H: อืมมม รสชาติแบบนี้เอง
Y: ผมเริ่มเมาแล้ว
H: กินแตงโมค่ะ แตงโม
MCs: เอ้~ เขาแกล้งอ่ะ แกล้งเมา

(ออกมาช่วยหัวหน้า)
Y: นี่อะไรอ่ะ
H: โอ้วววว!!
MC Kim: มันฝรั่ง
H: โว้ววว น่าทึ่งจริงๆค่ะ
MC Kim: พวกมันโตมาจากรากนั้น~
H: จอบค่ะ
Y: ผมทำได้โดยไม่ต้องใช้จอบ
H: ฉันจะเจออะไรอีกมั้ยคะตอนที่ขุดไร่มันฝรั่ง
Y: อะ อะไรนะ
NY: พอคุณได้รับการเซอร์ไพรส์แล้วครั้งนึง คุณก็จะคาดหวังถึงครั้งต่อๆไป
SO: ซอฮยอนจะเป็นคนนิสัยแบบนั้นหรอครับ

H: อะไรคะ
Y: (มันดูเหมือนว่า) คุณเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากโซล ส่วนผมก็เป็นหนุ่มบ้านนอกที่อยู่ที่นี่อ่ะ
H: 5555
Y: แต่คุณต้องป่วยนะ… เหมือนใน ‘A Shower’อ่ะ (นิยายดังของเกาหลี)
JW: เหมือน ‘A Shower’!

ซีรี่ย์บ้านนาของจริง เรื่องที่สอง: A Shower
Y: หนึ่ง สอง สาม~
MC Park: ดอกหญ้า ดอกหญ้า
เรื่องรักระหว่างยงหนุ่มบ้านนอกกับสาวอ่อนแอที่รักดอกหญ้า~
Y: มันไม่ติด (?)ไม่ติด
H: Mung, mung (woof, woof โฮ่ง โฮ่ง)!
Y: น่าจะถ่ายรูปกับ SNSD หน่อยนะ
Y: Bububububu!
H: เฮ้ มองกล้องหน่อย
MC Park: มันเป็นสุนัขสีขาวด้วยนะ (เหมือนในหนังสือ)
MC Kim: มันพลังเยอะมากเลยนะนั่น
Y: รูปสดใสมากเลย
MC Park: คุณเห็นแต่ก้นลูกหมานะ
Y: นั่งนิ่งๆ Jaerongi
Y: นั่งนิ่งๆ
MC Park: โอ้~
NY: นั่งนิ่งๆ Jaerongi
MC Kim: มันนั่งด้วยอ่ะ
H: โอ้~

Y: หัวหน้าครับ
Y: มีที่อื่นให้เราไปเที่ยวมั้ยครับ
The boss: 200 เมตรจากตรงนี้ มีเขื่อนอยู่ คุณตกปลาที่นั่นได้
Y: ตกปลา?

H: โอ้วววว~
MC Kim: ผมอยากจะไปชนบทบ้างเหมือนกันนะ
Y: ผมเคยอยู่ที่นี่มาก่อนนะ
H: จริงหรอคะ
Y: จริงๆ
H: หือออ~?
Y: หือออ~?

The man: ยินดีต้อนรับครับ
Y: เรามาตกปลาครับ

Y: ที่นี่หรอครับ
The man: ครับ นี่คือที่ของพวกคุณครับ
Y: ผมอยากมาที่นี่จริงๆเลยนะ
H: จริงหรอคะ
Y & H: ขอบคุณครับ/ค่ะ
Y: เริ่มกันเลยมั้ย
H: ทำด้วยกันค่ะ ด้วยกัน
Y: ด้วยกันหรอ
H: ใช่ ด้วยกันค่ะ
Y: ผมดูไม่เป็นมืออาชีพใช่มั้ย
H: 5555
Y: หนึ่ง สอง สาม~
Y: อ่ะ? อะไรอ่ะ? เอ้~
H: 555
Y: โอเค!...เอ้~
Y: อ่ะ จริงๆเลย
H: 555
H: ฉันโอเคค่ะ
Y: ผมว่ามันสั้นไปนะ
MC Park: พวกเขาจะตกปลาได้จริงๆหรอเนี่ย

(สัมภาษณ์ห้องมืด)
(หลังจากได้รับไร่มันเทศเป็นของขวัญวันเกิด)
H: เขาให้ไร่มันเทศ แล้ว (ถ้าเทียบกับไร่) ของขวัญของฉันเล็กน้อยไปมั้ยคะ…

MC Park: อ่า~
MC Kim: ของขวัญวันเกิดที่จะให้เขา

H: ฉันกังวลว่าเขาจะชอบมันมั้ย

MC Park: เธอเตรียมของขวัญให้เขาด้วย


H: ห้านาทีแล้วค่ะ
H: ไม่มีอะไรเลย ฉันว่าปลาคงว่ายหนีไปหลังจากกินเหยื่อแล้วค่ะ
H: อีกครั้งนะคะ~
Y: 30 นาที
Y: โอ้ ฮยอน~ คุณดูเป็นมืออาชีพมาก
H: เบื่อมั้ยคะ
Y: หือออ? อืม…
H: ฉันหวังว่าเราจะตกปลาได้เร็วๆค่ะ
Y: ปลา?
H: ค่ะ ปลาแบบไหนนะที่จะตกได้
Y: ผมจะจับปลามาให้คุณหมดเลย (japda)
H: 555
SO: แค่จับมือเธอก็พอแล้ว มือเธออ่ะ (japda) (japda = จับ,กุม)
MC Park: 5555 แทนที่จะจับปลาใช่มั้ย

H: โปรดเถอะ~
Y: ทำเสียงยุงสิ
H: ฉันทำได้ค่ะ
Y: ขอฟังหน่อย
H: E-eing
Y: คิคิคิ e-eing
Y: ทำเสียงปลาสิ
H: Pu-duk
Y: 55555 คิคิคิ
MC Kim: พวกเขาจะไล่ปลาไปหมดนะนั่น
MC Park: ปลาหนีไปหมดแล้ว
Y: Puh-duk~ Puh-duk~

(สัมภาษณ์ห้องมืด)
H: ความคิดเรื่องของขวัญเริ่มเข้ามาในหัวฉันแบบช้าๆค่ะ
H: ฉันไม่รู้ว่าจะเริ่มยังไงดี ฉันกำลังรอเวลาเหมาะๆค่ะ แล้วเพราะว่าเสียงยุง ช่วงเวลานั้นก็มาถึงซะทีค่ะ

MCs: โอ้~

JW: ของขวัญอะไรนะ?


Y: อ่ะ?!
H: อะไรคะ
Y: ยุงเพิ่งมากระซิบผมอ่ะ
H: อะไรนะคะ
Y: มันพูดว่า ‘E-eing’.
MC Park: เธอน่าจะให้ของขวัญเขาเร็วๆนี้แหละ
SO: เธอรอเวลาอยู่
JW: นั่นคงเป็นเรื่องเดียวที่เธอคิดอยู่ตอนนั้น
MC Park: ใช่ ในใจเธอ

H: ฉันเกลียดแมลงค่ะ มันบินมาที่หน้าฉันค่ะ
H: เราควรจะซื้อยากันยุงมั้ยคะ ที่จุดด้วย?
MC Park: ใช่แล้ว
Y: ยากันยุง? อืม เดี๋ยวผมไปซื้อ ดูเบ็ดให้ผมด้วยนะตอนผมไปน่ะ
H: ค่ะ
H: กลับมาเร็วๆนะคะ
Y: ถ้าผมไม่กลับมา สันนิษฐานได้ว่าผมตกน้ำไปนะ
MC Kim: เธอจงใจให้เขาไปคนเดียว
MC Park: ใช่ เธอจะได้มีโอกาสให้ของขวัญเขา

MC Park: เธอกำลังเตรียมบางอย่างอยู่
Y: สวัสดีครับ ข้างนอกมียุงเยอะมากเลยครับ มียากันยุงมั้ยครับ

(ตอนที่ยงไม่อยู่)
H (ร้องเพลง ‘Love Light’)
MC Park: ฉันเคยได้ยินเพลงนั้นมาก่อนนะ
JW: เพลง ‘Love Light’ครับ
MC Park: อ่า ‘Love Light!’
JW: ของขวัญของเธอคืออะไร
MC Park: หน้ากาก?

Y: ผมกลับมาแล้ว
H: ยงฮวา อุปป้า~
Y:?!!!
MC Kim: ดูเขาสิ ช็อคเลย!
สยอง?!
H: ฟังเพลงของฉันนะคะ~
JW: ฉันคือซินญอริต้า~
H: ฟังเพลงฉันค่ะ~
NY: ฟังเพลงฉันค่ะ~
Y: ??
H: นั่งลงค่ะ นะคะ
Y: อะไรอ่ะ
Y: อ่า~!

H (ร้องเพลง Love Light): ‘พอฉันมองคุณ ฉันก็จะหน้าแดง พอฉันได้เห็นคุณ หัวใจฉันเต้น (dugeun, dugeun) ฉันพูดคุยแบบอายๆเหมือนเด็กๆ~’ (ding ding)~
SO: เธอน่ารักอ่ะ
H: ‘ฉันคิดว่าฉันคงมีความรักแล้วล่ะ~’
MC Park: โอ้ เธอมีความรัก!
H: ‘คุณคือเจ้าของหัวใจฉัน คุณคือดาวประดับที่หน้าอกฉัน ฉันคือจีนี่ของคุณ I’m Genie for you, Boy~ ที่รัก คุณงดงามกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า คุณคือแสงแห่งรักของฉัน…’
H: จบค่ะ

MC Park: เธอน่ารักจังเลย
Y: เอ้~ นี่คือของขวัญของผมหรอ
H: ค่ะ
Y: เอ้~
MC Kim: ผมหวังว่าเธอจะไม่ใส่หน้ากากนั้นอีก
SO: นี่เป็นครั้งแรกของซอฮยอนเลยนะที่ทำแบบนี้

(สัมภาษณ์ห้องมืด)
PD: คุณรู้สึกยังไงตอนนั้น
Y: ตอนที่เธอหันมา คุณรู้จักหนังเรื่อง ‘Scream’ใช่มั้ยครับ หน้ากากนั้น

MC Park: มันดูเหมือนหนังสยองขวัญจริงๆ

Y: ผมก็เลยตกใจจริงๆครับ และเธอก็ถือกีต้าร์ด้วย


Y: คุณต้องใส่หน้ากากนั่นจริงๆหรอ
H: ใช่ค่ะ
Y: เพราะว่ามันเป็นของขวัญวันเกิดของผม ร้องให้ผมฟังอีกทีแบบไม่ใส่หน้ากากนะ
H: ไม่ค่ะ รีบๆนั่งลงเลยค่ะ
Y: ไม่ รีบทำให้ผมดูเลย
H: นั่งลงเถอะค่ะ
Y: ไม่ ไม่อยากนั่ง
SO: เธอจะอายน่ะสิ ถ้าไม่ใส่หน้ากาก เธออายุแค่ 20 นะ
H: อ่า จริงๆเลยนะคะ ทำไมคุณเป็นแบบนี้เนี่ย

H: ‘พอฉันมองคุณ ฉันก็จะหน้าแดง พอฉันได้เห็นคุณ หัวใจฉันเต้น (dugeun, dugeun) ฉันพูดคุยแบบอายๆเหมือนเด็กๆ~ ฉันคิดว่าฉันคงมีความรักแล้วล่ะ~’

SO: เธอไม่มองเขาเลย
MC Park: เธอแค่แอบชำเลืองมองหน้าเขา
MCs: อ้าาาาาาา~

H: ‘คุณคือเจ้าของหัวใจฉัน คุณคือดาวประดับที่หน้าอกฉัน ฉันคือจีนี่ของคุณ I’m Genie for you, Boy~’
Y: โอ้ คุณเปลี่ยนเนื้อด้วย
H: ‘อะไรก็ตามที่คุณต้องการ เพราะว่าฉันรักคุณ ไม่มีเหตุผลสำหรับความรักของฉันหรอกนะ คุณรู้ใช่มั้ย ที่รัก คุณงดงามกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า คุณคือแสงแห่งรักของฉัน
ทุกคืนที่ฉันมองคุณ และยิ่งฉันมองคุณ คุณก็ยิ่งสว่างเจิดจ้า คุณคือแสงแห่งรักของฉัน…’

Y: เอ้~
H: เย้~
H: 5555
Y: ผมไม่เคยคิดเลยอ่ะ
H: จริงหรอคะ
Y: ว่าคุณจะเตรียมการไว้ แบบนี้…
H: อืมมม~
Y: เอ้~
Y: ซอจูฮยอน คุณมีด้านนี้ด้วยหรอเนี่ย
H (พยายามเปลี่ยนเรื่อง): ยุงหนีไปหมดแล้วใช่มั้ยคะ
Y: มันไม่สำคัญแล้ว
Y: ผมคิดว่าเป็นคนอื่นนะเนี่ย
H: 5555
Y: ผมคิดว่าผมกำลังฝันอยู่
Y: เอ้~ ซอจูฮยอน!
H: พระเจ้า!
Y: Hy~un!
H: Yo~ng!
Y: คุณสุดยอด

MC Park: โอ้ ดูเขามองเธอสิ~
JW: ตาเขา…
H: ใจเต้น ใจเต้น
H: เดี๋ยวนะคะ
Y: อะไร?
MC Park: เธอมีอย่างอื่นอีกหรอเนี่ย
H: นี่คือหนังสือเด็ก สนุกดีค่ะ
JW: เธอทำสมุดภาพที่เป็นเรื่องราวของพวกเขาหรอ
MC Park: เป็นไปไม่ได้
Y: เรื่องราวของยงและฮยอน
MC Park: คุณพูดถูก ฉันไม่มั่นใจเลยนะ โอ้~ Jin Woon!
MC Park: พวกคุณนี่เชี่ยวชาญเรื่อง WGM จริงๆ

หนังสือ (อ่านโดยยง):
'นาน นานมาแล้ว มีเด็กผู้ชายชื่อ ยง และเด็กผู้หญิงชื่อ ฮยอน’
พวกเขาได้รับความรักมากมายจากชาวบ้านคนอื่นๆ

MC Park: มี ชาวบ้านด้วย

พวกเขาลงรถที่ Jungdongjin หลังจากที่เดินทางมาด้วยรถไฟเป็นเวลานาน…แต่ฝนกำลังตก
และใบขับขี่…คิคิคิ…

Y: โอ้ ผมดูเป็นนักเต้นที่ดีจริงๆ

แต่…มีช่วงเวลาที่ตลกๆอยู่สองสามช่วง และมันก็กลายเป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ลืมไม่ลง

Y: ช่วงเวลาที่ตลกๆ?
H: คุณดูเหมือนไก่ค่ะ
Y: อะไรนะ ไก่หรอ
MC Park: ไก่

(หนังสือ)
ถึงแม้ว่ามันจะยังว่างเปล่าอยู่ แต่เราก็ตัดสินใจว่าจะเติมเต็มสิ่งที่สวยงามลงไปเหมือนระบายสีลงในกระดาษขาว
เพื่อแสดงความขอบคุณของเธอที่มีให้กับยงซึ่งคอยดูแลใส่ใจเธอมาตลอด ฮยอนตัดสินใจที่จะทำบางอย่างให้กับเขา
Happy birthday to you, Yong… และ (หัวใจดวงใหญ่)

MC Park: มีอะไรซ่อนอยู่ในหัวใจหรอ
H: มีบางอย่างที่สำคัญด้วยค่ะ
H: กดที่หัวใจค่ะ
NY: โอ้ มีอะไรอยู่ในนั้น
MCs: โว้วววว~
MC Park: ไม่ใช่ทุกอย่างหรอกนะ
MC Kim: แหวน แหวน แหวน แหวน

Y: นี่อะไรอ่ะ อ่ะ?
MC Kim: แหวน!!!!
MCs: อ้าาาาา!!!!
JW: เราทุกคนเป็นผู้เชี่ยวชาญ
Y: นี่อะไรอ่ะ
Y: แหวนวงใหม่
H: วงใหม่ค่ะ
Y: คุณซื้อมาเมื่อไหร่เนี่ย
H: คุณคิดว่าฉันไปซื้อมาตอนไหนล่ะคะ
NY: ใช่วงเดิมมั้ย
Y: แต่มันเป็นวงใหม่
H: คุณอยากรู้ว่าฉันทำได้ยังไง
Y: คุณเอาแหวนไปหาช่างทำแล้วขอให้เขาทำให้เหมือนเดิมใช่มั้ย
H: ใช่ค่ะ
MC Park: อ่า~ ด้วยแหวนที่หักเป็นสองท่อน

H: แต่ฉันไม่รู้ขนาดแหวนคุณนะคะ ก็เลย…
Y: อืม ใส่ให้ผม แล้วเราจะได้เห็นกันว่าพอดีมั้ย
H: ใส่เลยนะคะ
H: ใจเต้น ใจเต้น ขอให้พอดีด้วยเถิด!
H: เดี๋ยวนะคะ
Y: มันติดตรงนั้น
H: เข้าได้ เข้าได้
H: เดี่ยวนะคะ เจ็บมั้ยคะ มันเข้าได้นะคะ
Y: เอ้~
H: คราวนี้จะได้ไม่หล่นแล้วนะคะ ใช่มั้ยคะ
Y: อ้า~ มันเป็นประกาย
H: ฉันจะเปลี่ยนเป็นวงใหม่ด้วยค่ะ
MC Park: เขาดูมีความสุขมากเลย
H: โอเคมั้ยคะ
Y: ผมประทับใจมากเลยนะ จริงๆนะ…ผมซึ้งจริงๆ ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลย…
H: แหวนอยู่ในกล่องนี้ด้วยกัน

H: ของฉันด้วยค่ะ…
MCs: เอ้~~~~
MC Kim: พวกเขาทำอะไรกันอยู่เนี่ย กลางดึกที่เขื่อน?!
SO: (ถ้าพวกเขาไม่เอาเวลามาเล่นกัน) พวกเขาน่าจะตกปลาได้อย่างน้อยห้าตัวนะ
MC Park: พวกเขากำลังจับหัวใจของกันและกันอยู่
H: เรามีแหวนใหม่แล้วค่ะ
Y: มันจะไม่ขึ้นสนิมใช่มั้ย
H: ไม่ขึ้นแน่นอนค่ะ มันเป็นเงินค่ะ
Y: อ่ะ จริงหรอ
H: ค่ะ
H: ในที่สุด แหวนคู่ของเราก็กลับมาหาเราแล้ว
Y: อ่ะ จริงๆด้วย อ้า… ขอบคุณนะ
H: จริงหรอคะ
Y: ใช่
H: อิอิ ไม่มีอะไรมากค่ะ

H: ได้โปรดเก็บรักษาหนังสือภาพให้ดีดีนะคะ
Y: มันมีสีสันสดใสด้วยนะ
H: สีชมพูคือ SNSD ส่วนสีฟ้าก็ CNBlue ค่ะ
Y: ซอฮยอน..
H: คะ?
Y: ซอจูฮยอน…อ่า…..
Y: เทียบกับสิ่งนี้แล้ว ของขวัญของผมมันเล็กน้อยไปเลยอ่ะ
H: ไม่ค่ะ ไม่จริงค่ะ
Y: ไม่หรอก
H: ไร่มันเทศจะเล็กน้อยได้ยังไงคะ ใครจะซื้อไร่มันเทศเป็นของขวัญวันเกิดฉันอีกล่ะคะ?!
Y: 5555 ผมเป็นผู้ชายที่มีความสามารถใช่มั้ย

H: ไร่-สอง-แถว!
Y: ไม่ใช่ว่าใครก็มาขุดได้นะ ถึงแม้ว่ามันจะแค่สองแถวก็เหอะ
H: ฉันก็จะพูดแบบนั้นค่ะ
MC Park: มีคนเคยบอกว่า เวลาที่เราแลกเปลี่ยนของขวัญกัน ความรู้สึกที่มีต่อกันก็พัฒนาตามไปด้วย เพราะว่ามีทั้งการให้และการรับ…
NY: ใช่เลยค่ะ
Y: ซอจูฮยอน…
H: งั้นคุณก็ควรจะจับเธอไว้นะคะ
Y: ความคิดคุณนี่ไม่เหมือนคนอื่นจริงๆ
MC Park: เขาชอบมากเลยนะนั่น
Y: อ้า…….
H: 5555
Y: จริงๆเลย……..


(สัมภาษณ์ห้องมืด)
(หลังจากได้รับของขวัญจากภรรยา)
Y: มันแบบว่า…คือ...อ่าาา…..

MC Kim: เขาดูมีความสุขมาก
NY: Ahoooo~
JW: เขาหยุดยิ้มไม่ได้เลย

Y: นี่เป็นนิสัยเดิมของเธอหรือว่าเธอเพิ่งเปลี่ยน…?
Y: (ผมเพิ่งรู้ว่า) มีด้านที่ต่างไปของเธอด้วยตอนที่เธอเล่นกีต้าร์แล้วก็ร้องเพลงให้ผม…
Y: นี่ผมยังไม่รู้จักเธอดีจริงๆ…
Y: บางอย่าง…เติมเต็มหัวใจผมครับ

ความประทับใจ… และของขวัญสุดพิเศษ

Hyun: ฉันต้องเลือกค่ะ… เลือกว่าจะดูสวยหรือทำของขวัญให้เสร็จ และ ‘ฉันก็เลือกทำของขวัญให้เสร็จค่ะ’

MC Park: อ่าาาา….

H: ฉันทำสมุดภาพนี้ รอยคล้ำใต้ตาเลมาถึงคางเลยค่ะ ฉันนอนแค่ 1 ชั่วโมงครึ่ง -2 ชั่วโมงเองค่ะ เมื่อคืน

MC Park: จริงหรอเนี่ย

เวลาที่มองดูคนอื่นๆ ...
H: มีวันครบรอบเยอะแยะไปหมดเลยนะคะ
H: ฉันเคยสงสัยว่า ‘พวกเขาจำวันครบรอบทุกๆวันได้ยังไง’ และฉันก็ไม่เข้าใจค่ะ
เธอยังไม่เข้าใจในตอนนั้น ...
H: แต่พอฉันได้เตรียมสมุดภาพนี้อย่างดีที่สุด และเขาชอบมัน ฉันก็รู้เลยว่า ‘อ่า นี่คงเป็นเหตุผลที่คนทั่วไปทำแบบนั้น มันมีความสุขแบบนี้นี่เอง’
ครั้งแรกที่เธอได้เรียนรู้ถึงความสุขแบบนี้

H:…ฉันทำเองเลยนะคะ แบบนี้
Y: ผมรู้
Y: Jashik (เด็กเอ้ยยยย)!
Y: คุณไม่มองหน้าผมเลยนะตอนร้องเพลงที่ถอดหน้ากากออกแล้วอ่ะ
H: อะไรคะ~!
Y: Jashik ผมเห็นหมดแหละ
H: เอ้~
Y: Jashik อายหรอ~?
H: อ่ะ จริงๆเลย!
H: ไม่ค่ะ คุณร้องเพลงตอนที่มองใครตรงๆได้ยังไงล่ะคะ
Y: ทำไมล่ะ ทำไมจะไม่ได้ คุณทำไม่ได้หรอ
H: ไหน ลองสิคะ
Y: ผมทำได้อยู่แล้ว
Y: 'ที่รัก คุณสวยกว่าดวงดาวบนท้องฟ้า~'(ต้องท่อนนี้ด้วยใช่มั้ย ยง)

(Yong ล้ม)
H: ฉันบอกคุณแล้ว!
H: 55555 จะไปไหนคะ?!
H: ฉันบอกคุณแล้ว คุณร้องเพลงโดยมองหน้าใครตรงๆไม่ได้หรอก
Y: (ไอ) Hy-un!
H: คะ?

MC Park: มันเงียบไปเลยหลังจากนั้น…บางอย่างที่อยู่ในอากาศ…มันอาจจะแตกตัวเป็นหยดน้ำเย็นๆนะ
H: ฉันมีบางอย่างจะถามค่ะ
Y: หืออออ?
MC Kim: เธอเริ่มพูดแล้ว
H: เพลงของคุณ ‘Love Light’
Y: อืม
H: มันเกี่ยวกับรักแรกใช่มั้ยคะ
Y: อืม ใช่ ทำไมหรอ
H: ฉันก็แค่อยากรู้อ่ะค่ะ
Y: ‘Love Light?’
H: ค่ะ ฉันชอบเพลงนี้มากค่ะ
Y: แล้ว?
H: แล้ว?
Y: คุณอยากรู้เรื่องอะไร
MC Kim: ผมเคยเห็นในอินเตอร์เนทนะ ว่าเพลงนี้เขาแต่งให้ซอฮยอน
JW: ใช่ครับ
H: ก็แค่ อยากรู้อ่ะค่ะ
Y: เรื่องอะไรล่ะ~?
H: ก็…
Y: (ดูเหมือนว่ารู้แล้ว) คุณอยากรู้เรื่องอะไร
H: อืม การเขียนเนื้อเพลงได้นี่น่าทึ่งดีนะคะ…
Y: ใช่
H: และยิ่งน่าทึ่งกว่าเดิมอีกที่คุณเขียนเพลงนี้ให้รักแรกของคุณ

เธอแค่อยากจะถามว่าเขาเขียนเพลงนี้ให้ใคร
Y: ทำไมคุณถามผมแบบนี้ล่ะ ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยเลย
H: ฉันก็แค่อยากรู้ค่ะ
Y: นี่เพราะว่าคุณแค่อยากรู้จริงๆหรอ
H: ค่ะ…
Y: แค่นั้นเองหรอ
H: อ่า อีกอย่างนึงค่ะ
Y: อะไร
H: ทำไมมีท่อนหนึ่งของเพลง ‘TMYW’อยู่ด้วยล่ะคะ(ในเพลงยง)?
NY: โอ้ พระเจ้า!
H: คุณชอบเพลง ‘TMYW’หรอคะ
Y: อะไรนะ
H: เป็นเพราะว่าคุณฟังเพลงนั้นบ่อยใช่มั้ยคะ
Y: อะไร ฟังเพลงนั้นบ่อยๆหรอ
H: เพราะว่าพอคุณชอบเพลงไหนขึ้นมา คุณก็มีแนวโน้มว่าจะเขียนเพลงที่คล้ายๆกับเพลงที่คุณชอบไงคะ ใช่มั้ยคะ
Y: โอเค
H (ยังคงถามอ้อมไปอ้อมมา): คุณชอบเพลง ‘TMYW’ ใช่มั้ยคะ
Y: ชอบสิ
H: อืมม~ งั้นนี่คงเป็นเหตุผล?
Y: คุณอยากรู้อะไรกันแน่เนี่ย

ภรรยายังคงอ้อมไปอ้อมมาและสามีก็ยังเล่นตัว ไม่ยอมบอกเธอ
Y: แค่ถามผมมาตรงๆเลย
SO: ใช่ แค่ถามเขาตรงๆเลย
MC Park: 555
MC Kim: เธออยากรู้ว่า ‘เพลงคุณน่ะแต่งให้รักแรกหรือว่าฉัน?!’
SO: พวกเขาทั้งคู่รู้นะว่าคุยเรื่องอะไรกันอยู่ แต่แค่ไม่ยอมรับอ่ะ
Y: ถามผมมาเลย ไม่เป็นไรหรอก
H: ถามเรื่องอะไรคะ นี่แหละค่ะที่ฉันกำลังสงสัยอยู่
Y: Jashik~
Y: แค่อยากรู้หรอ
H: ค่ะ!
Y: เพิ่งอยากรู้ขึ้นมาเฉยๆ ตอนนี้อ่ะหรอ
H: ไม่ค่ะ นานมาแล้ว
Y: นานแล้วหรอ ทำไมล่ะ
H: ทำไมอะไรคะ
Y: คุณอยากรู้เรื่องแต่งเพลง…

(สัมภาษณ์ห้องมืด)
PD: คุณเอาแต่พูดอ้อมไปอ้อมมา…
H: คนทั่วไปพูดว่าเพลงนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับรักแรกของเขาค่ะ แต่ถ้าฉันเอาแต่ถาม… เพราะว่าครั้งนึงเขาเคยพูดว่า ‘คุณไม่ถามเรื่องในอดีตของผมแบบสบายๆเกินไปหน่อยหรอ’
H: ฉันเลยต้องระวังค่ะ ฉันคิดว่า ‘ถ้าฉันถามเรื่องนี้เรื่อยๆ เขาจะพูดบางอย่างในการสัมภาษณ์ห้องมืดค่ะ เขาพูดมั้ยคะ’
H: ฉันไม่แน่ใจค่ะว่าฉันควรถามรึเปล่า ฉันเลยถามแบบอ้อมๆเกี่ยวกับเรื่องนี้อ่ะค่ะ

Y: ทำไมคุณถามผมอ้อมไปอ้อมมาแบบนี้เนี่ย
H: ถามอะไรคะ
Y: แค่พูดออกมา มั่นใจเลย
H: พูดว่าอะไรคะ
Y: ‘คุณแต่งเพลงนี้ให้ฉันรึเปล่า’ แบบนี้เลย
MC Park: ใช่เลย
H: อ้าาาาา!
H: มันก็ไม่ใช่แบบนั้นนะคะ
Y: คุณอยากรู้นี่
H: ไม่ค่ะ ไม่อยากรู้
Y: งั้น อะไรล่ะ
Y: แค่พูดกับผมมา ชัดๆเลย ชัดๆ
H: ไม่ค่ะ ฉันไม่อยากรู้ค่ะ
Y: 5555 เด็กเอ้ยยยยย (jashik)
Y: คุณอยากรู้เรื่องนี้ใช่มั้ย
H: ค่ะ

H: อ่า จริงๆเลยค่ะ
Y: ทำไมคุณอ้อมไปไกลขนาดนั้นเนี่ย
Y: จากนี้ไปอย่าพูดอ้อมอีกนะ
H: ทำไมคะ
Y: ผมกำลังจะพูดแล้วล่ะ
H: ค่ะ
Y: อย่าอ้อมไปอ้อมมาอีกนะ
H: ค่ะ
H: อ่า จริงๆเลยค่ะ…!
Y: คึคึคึ….

Y: นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะพูดเรื่องนี้เลยนะ…
MC Park: โว้ววว!
NaYong: อย่าอ้อมค้อมนะ
MC Kim: ถ้าคุณตัดตอนนี้นะ คุณตายแน่!
Y: ตอนที่เขียนท่อนแร็ป…
H: ค่ะ
Y: ผมแต่งเพลงนั้นเมื่อนานมาแล้ว
Y: แต่มันยังไม่มีเนื้อ
H: ค่ะ
Y: แล้วผมก็เริ่มถ่ายรายการ WGM กับคุณ
H: โอ้…
Y: เมื่อไหร่นะ…?
H: เมื่อไหร่ที่คุณเริ่มเขียนเนื้อ…?
Y: วันที่เราโชว์แหวน…
H: ค่ะ
Y: วันนั้นแหละ ผมเริ่มเขียนเนื้อเพลงวันนั้น
H: วันนั้น คุณ ระ ระ เริ่ม ขะ ขะ เขียนเนื้อ…?
Y: ใช่ จากวันนั้นแหละ
H: อืมมม…
Y: และช่วงที่ผมได้ใช้เวลาร่วมกันกับคุณ…
Y: มันก็กลายเป็นว่า…‘เขียนเพลงไป คิดถึงคุณไป’
H:…!
Y: ตอนที่เขียนท่อนแร๊ป...
SO: ผมชอบนะ
MC Park: จริงหรอเนี่ย
MC Park: หมายความว่าเขาเขียนเพลงนี้ตอนที่คิดถึงซอฮยอนหรอ
SO: ใช่ครับ
NY: Oh my god-
MC Park: แล้ว นี่ก็หมายความว่าเพลงนี้แต่งให้ซอฮยอนด้วยใช่มั้ย
MC Kim: คุณจะพูดแบบนั้นก็ได้นะ
SO: นี่คือความฝันของนักร้องทุกคน…
JW: จริงครับ
NY: งั้นแต่งเพลงให้ฉันสิ
MC Kim: เงียบหน่อย ผมอยากรู้ว่าพวกเขาพูดอะไรกัน นี่เป็นช่วงสำคัญนะ
Y: ผมเขียนเนื้อเพลงตอนที่คิดถึงคุณ… นั่นล่ะสิ่งที่เกิดขึ้น
H: อ่าา!
Y: ตอนที่เขียนท่อนแร๊ป….
H: โอ้…..
Y: แล้วเพลง ‘TMYW’ ก็เข้ามาในหัวผม
H: 5555
SO: ผมชอบอ่ะ
Y: และหลังจากนั้น ผมก็ได้มาเต้นเพลงนั้น
H: 55555
Y: อ่า จริงๆเลย
H: ตลกดีค่ะ
Y: นี่แหละที่มาของเพลง
H: เข้าใจแล้วค่ะ

H: มันเริ่มมืดจริงๆแล้วนะคะ
Y: Jashik~
H: ฉันรู้สึกดีค่ะ
H: เราน่าจะตกปลาได้เร็วๆนี้นะคะ
H: อ่ะ? อ่ะ?!
Y: อะไร อะไร
H: มันขยับค่ะ มันขยับ
H: เอ้!
H: โอ้ ไม่มีอะไรเลย…
Y: 55555
H: ไม่มีอะไรเลย
Y: 55555
H: หาาาา~ ฉันมั่นใจว่าต้องมีปลาแน่ๆค่ะ…
Y: 55555
MC Kim: เขาสนุกมากเลยนะนั่น
MC Park: ใช่
H: เราควรจะทำอะไรดีค่ะ

Y: ตรงไหน?
H: ตรงนี้ค่ะ
Y: เอาเบ็ดมาให้ผม
Y: ซอฮยอน~อา เวลาแบบนี้ คุณน่าจะเดินควงแขนนะ
NY: เขาพูดแล้ว น่าจะควงแขนกัน
Y: Jashik!
MCs: โว้ววววว!!!!!
MC Park:Yes!
MC Kim: ไชโย!

H: ใช่ค่ะ ไปกันเลย
Y: อาอีกู คุณดูเคอะเขินนะ
H: อ่า จริงๆค่ะ~!
MC Park: นั่นไม่ใช่การเดินควงแขนกันนะ
Y: ทำไม ทำไม ทำไม ทำไม
H: ดีค่ะ ไปกันเถอะ
Y: อ่า คุณนี่ jashik~
SO: พวกเขาจับมือกัน
MCs: โว้ววววว!!!!!
Y & H (ร้องเพลง): ‘เดินไปทีละก้าว จับมือของคุณ~’
MC Kim: วันนี้ช่างเป็นวันที่มีความหมายกับพวกเขาทั้งคู่จริงๆ
SO: ผมจะร้องไห้อ่ะ จริงๆนะครับ…

Y: ซอฮยอน~
H: ค่ะ~
MC Kim: ผมน่าจะฟังเพลง ‘Love Light’ อีกสักครั้งนะ
MC Park: พวกเขาจับมือกันตลอดเลย
MC Park: ฉันได้ยินมาว่าวันนั้นมันร้อนจริงๆเลยนะ มือพวกเขาคงจะเหนียวไปหมดเลยล่ะ
SO: Oh my god.

(สัมภาษณ์ห้องมืด)
H: เขาบอกฉันว่าฉันทำได้ ไม่สิ น่าจะควงแขนค่ะ พอเขาพูดแบบนั้น ฉันก็คิดว่า ‘ตอนนี้ฉันควรจะทำแล้วจริงๆ’
แต่พอฉันคล้องแขนไปแล้ว มันก็เคอะเขินจริงๆค่ะ ทำไมมันถึงเคอะเขินอย่างนี้เนี่ย แต่ จริงๆนะคะ ตอนนั้น ฉันเริ่มหนาวขึ้นมานิดหน่อยอ่ะค่ะ
ยังไงดีคะ…มือเขาอุ่นค่ะ อืมมม… มือเขาเล็กกว่ามือคุณพ่อของฉันนิดหน่อยค่ะ แต่ว่านุ่มกว่ามือคุณพ่อนิดนึงค่ะ แบบนั้นล่ะค่ะ

Cr : panGG@Seohwa Soompi

Create Date : 10 ตุลาคม 2553 Last Update : 10 ตุลาคม 2553 11:15:00 น. Counter : 1237 Pageviews.		2 comments
Share Tweet