Bloggang.com : หนูธันย์ -

Group Blog

All Blog

หลากความรู้สึกของแฟนคู่รักมันหวาน..เฉพาะกลุ่มค่ะ..

Free Countercasino reviews online

หลากความรู้สึกของแฟนคู่รักมันหวาน..เฉพาะกลุ่มค่ะ..
คำเตือนป.ล.ใครไม่ถูกใจโปรดข้ามไปอย่ามาโพสต์อะไรน่าเหวี่ยงเพราะเจ๊อารมณ์แปรปรวนด้วยวัยทองมากค่ะ ขอบอก

จากข่าวที่ชวนหัวเสียที่สุด...
หนูไหมเก็บมาจากซุ้ม..
MBC ตัดฉากกอดไป 2 ฉาก คือตอน ยง มอบของขวัญให้ ซอ และ ซอ มอบสมุดให้ ยง หมายความว่า ทั้งคู่กอดกัน 3 ครั้ง
****
ไม่เข้าใจ่ว่าจะตัดหาพระแม่แกเหรอว่ะ
น้องส้ม..ว่า เอสเอ็มคงมีส่วน
****
คิดให้หายโมโห ก็แปลได้ว่า..ปิ๊ง
นี่แสดงว่า สองน้องมันเรียลเกินไปแล้วใชมั้ย บริษัทถึงได้เริ่มกีดกัน
โอว์ รักนี้มีอุปสรรค์
แต่อยากฆ่าพีดี อยากเผาเอ็มบีซีอยู่ดี
อย่างนี้ต้องแช่งๆๆๆๆ ให้เรตติ้งกระเจิง เพี้ยงง
• ชุมชนมันหวานบ้านเจ๊-หนูธันย์ ‎555 เอ่อ แต่เจ๊มาคิดๆดู กฏหมายเกาหลีมันแร้งงง เราแค่เผาพริกเผาเกลือแช่งมันก็พอ 55555
Joy concept เปรี้ยวในบอร์ดเราใช้มั้ยเจ๊ 5555555555
• ชุมชนมันหวานบ้านเจ๊-หนูธันย์ แหม หนูจอย เจ๊อ่ะ..เก่งในบอร์ด555 ตัวจริงอ่ะ ไม่สู้คน เค้าไม่ส้ใคร นุ่มนิ่ม อ่อนโยน เหมือนนางเอกเลย ตะเอง555
•
Joy เมื่อกี้แวบไปใน บ้านไร่มา มีคนบอกว่า "ตอน part3 น้องชอร้องไห้นาที 5
กว่าดูยงก็น้ำตาคลอ....แล้วนาทีที่ 8 เหมือนยงพูด i love u แล้วมันตัด" แต่เท่าที่ดูน่าจะเปล่า แต่ ผลที่ได้คือก่อนนาทีที่ 5 ดันร้องไห้ซะเอง
•
ชุมชนมันหวานบ้านเจ๊-หนูธันย์ เจ๊ว่าเขาคงเรียลเยอะอ่ะ มันคงเผลออ่ะ แต่เผลอง่ายน่ะ ดูยงดิ แหม..ทำสารพัด สุดยอดแฟน เฮ้อออ
17 ชั่วโมงที่แล้ว • ถูกใจ
•
Joy จอยว่าจอยค่อยยังชั่ว ตอนอ่านเม้น ข้างบ้านเรื่องกฏหมายเกา ฮามาก ดั้นเข้าไปบ้านไร่ซะได้ ร้องไม่หยุดเลย ยั่งกับญาติเสีย อะไรเนี่ย มันคือเรารักพวกเค้าใช่มั้ยเจ๊
•
ชุมชนมันหวานบ้านเจ๊-หนูธันย์ ความรักคือความผูกพันอ่ะ หนุ เราเหมือนนัดกินข้าวกับยงซอ พร้อมพวกแม่ยกทุกวันเสาร์ คุยกันเม้าท์กัน จะไม่รักได้ไง แล้วยงซอก็น่ารักเหลือเกิน..เจ๊ไม่เสียใจหรอกที่รักเขา ทุ่มเทเวลาให้เขา เขาทำให้เรามีความสุขมาก..เจ๊รักยงซอ

น้องส้ม..ลึกซึ้งและน่ารัก..เจ๊ชัก..แบบ..อยากร้องไห้อีกสักรอบ อยากตบพีดี แกนะแกลูกสาวฉันกำลังเข้าใจความรัก ทำไมไม่ให้เรียนรู้ต่อ และเจ๊ชอบ..ความเห้นของคุณจิมากค่ะ

คุณจิ--- รู้สึกว่าสองคนนี้เค้าจะเต็มที่ให้กันเสมอ เค้าคงเศร้าแค่จะเจอกันได้ยากขึ้น แต่เราคงเศร้าเพราะอยากรู้เรื่องชาวบ้านเนี่ยแหละ
**************
อันนี้โดนจน..5555 จริง เราคงเศร้าเพราะไม่ได้เห็นเขารู้เรื่องเขานี่แหละ ขำ

คุณจิ--- น้องซอพยายามหาคำตอบที่เธอได้เรียนรู้จากผู้ชายคนนึงที่ทุ่มเทสอนเธอ แต่ดูเหมือนน้องจะยังบอกไม่หมด เพราะบางครั้งความรักมันอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ แต่เชื่อว่าเค้าสองคนกำลังสัมผัสมันด้วยใจ

******************

เจ๊..จะพูดอะไรดีว่ะ เจ๊อยากจะบอกว่า ความรักของสองน้องสวยงามมาก..
น้องส้ม..ซึ่งรู้ภาษาเกาหลี พูดกับเจ๊สองสามหนแล้วว่า ไม่หวงยงซอ
แสดงว่าเธอรู้ไรดีๆแล้วอุบ ก๊ากๆๆ ไม่ใช่ีค่ะ เธอรู้ลึกซึ้งกว่าเราที่เสพข่าว..
และมั่นใจ เจ๊ก็มั่นใจ เชียร์ค่ะ ยงซอ เิลิฟฟฟ

น้องส้ม...ส้มว่าพี่หนูธันย์...ต้องเปลี่ยนดอกไม้หน้าบ้านใหม่เป็นดอกแดนดิไลอันแล้วนะคะ ^^
เจ๊.....ไม่เก็ท ส้ม ทำไม
น้องส้ม..... Orange Woramon
สัมภาษณ์ห้องมืด
Y: ผมรู้สึกได้ว่าในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วครับ ก่อนหน้านี้เธอไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร แต่ตอนนี้แม้ว่าเธอจะอธิบายออกมาได้ไม่ดีนัก แต่ผมก็รู้สึกได้ว่าเธอรู้แล้วครับว่าความแตกต่างคืออะไร
<ถึงแม้ว่าการอธิบายจะยังติดๆขัดๆ… แต่สัมผัสได้ว่าเธอรู้แล้วว่ารักคืออะไร>
Y: ใช่ครับ ผมรู้สึกว่าเธอรู้แล้วครับ
<ตอนนี้เมื่อหนึ่งปีผ่านไป ฮยอนเข้าใจอะไรอีก>
S: เพื่อให้เห็นภาพแบบวรรณกรรม ฉันจะลองพูดแบบสวยงามนะคะ
S: ชอบคือ… เหมือนกับตอนที่เมล็ดของดอกแดนดิไลออนอยู่บนดิน มันอ่อนนุ่มและให้ความรู้สึกดี ขณะที่รักคือเมล็ดพันธุ์เดียวกันที่อยู่ในดิน กำลังเติบโตและผลิดอกออกผล เมล็ดดอกแดนดิไลออนมักจะพบเห็นได้เสมอ และลอยไปลอยมาอยู่ตลอด แต่สำหรับดอกแดนดิไลออนที่เติบโตขึ้นมา คุณต้องรดน้ำ กันลม และมันก็จะกลายเป็นสิ่งที่มีค่ามากค่ะ นั่นคือสิ่งที่ฉันคิดค่ะ
S: โอ้ น่าอายจังเลยค่ะ!
S: ฉันคิดถึงมันนะคะ
<ทฤษฎีดอกแดนดิไลออน: เธอต้องคิดถึงมันมากมายขนาดไหนเนี่ย>
S: ฉันคิดถึงมันเยอะมากจริงๆเลยค่ะ มันอาจจะไม่ใช่คำตอบที่ถูก แต่…ฉันก็คิดว่าไม่ใช่แบบนั้นหรอคะ
<นี่คือที่ภรรยาฮยอนได้เรียนรู้เกี่ยวกับความรัก?>
เครดิต: cherimerci.exteen.com

ชุมชนมันหวานบ้านเจ๊-หนูธันย์ มากก รู้สึกเหมือนแบบดูละครไทย พ่อแม่กีดกัน555 ประมาณนี้เลย โอ๊ย จากกันทั้งที่ยังรัก แต่เชื่อม่ะ พอมันกลับไปแล้วต้องโทรหากันชัวร์5555
23 นาทีที่แล้ว • ถูกใจ • 2 คน

Sugus SweetBlue อยากรู้เรื่องอยากเห็นตอนโทรหากัน ตอนคุยกัน ตอนจับมือกัน ตอน...กัน เอ่อ สรุปที่เราร้องไห้เพราะเราไม่ได้รู้เห็นเรื่องเค้าใช่มั้ยอ่ะคะ T-T ^_^ งง งง ตัวเองแล้วเนี่ย
อยากได้จัดให้

เราต้องจิ้นเอาเอง อยากได้จัดให้
หลังจากแยกย้าย
น้องซอคงร้องไห้กะออนนี่ฮโยยอน แทบแย่เนอะ
พวกพี่สาวก็รุมปลอบ
พออีพี่ยงมันถึงบ้าน มันก็รีบโทรมา
"หนูเป็นไงบ้าง อย่าร้องไห้เยอะนะ เด๋วตาบวม
พรุ่งนี้โอปป้าว่าง จะพาหนูไปกินติ๋มซำอีกรอบ แต่ต้องปลอมตัวไปน่ะ"
55555 ประมาณนี้
คิดเองมันหมดเรื่อง

สรุปว่าที่เราร้องไห้กันเป็นวรรคเวรเพราะ เขาไปหวีดกันสองคนแล้วเราดันไม่รู้ แหงๆๆ มันปลอมตัวพี่น้อง

Create Date : 03 เมษายน 2554
Last Update : 3 เมษายน 2554 18:58:11 น.
Counter : 1406 Pageviews.

2 comment

คำแปลคู่รักมันหวาน 51 แบบคร่าวๆโดยน้อง ส้ม-วรมัน ขอบคุณค่ะ

Free Countercasino carnival

คำแปลคู่รักมันหวาน 51 แบบคร่าวๆโดยน้อง ส้ม-วรมัน ขอบคุณค่ะ

น้องซอ เดินกอดแขนยงฮวา จนมาถึงร้าน
เค้าตัดตอนมองหน้ากันแบบกลับหัวกลับหางเหมือนตอนกินกุ้งออกด้วยค่ะ ที่ร้านต๊อก

ต่อนะ พอมาถึงที่ร้ายยงก็ว่ามันเหมือนกันเลยจริงๆ
สั่งอาหารกัน น้องซอพูดเรื่องมองหน้ากันแบบกลับหัวกลับหาง พอตัดมาที่อาหารมา ยงก็ถามน้องว่าจริงสิทำไมตอนนี้ไม่ใช้คำแบบไม่เป็นทางการล่ะ
น้องก็ว่า งั้น...กินละนะ(ไม่เป็นทางการ)กินให้อร่อยไปเลย
อืมมมม...อร่อยจัง แล้วยงก็บอกว่าซอกินต๊อกให้หมดแบบคำเดียวไม่ต้องกัด
(ไม่เหมือนตอนเจอครั้งแรกอ่ะ แบบตอนนั้นน้องค่อยๆกิน...ในห้องส่งกิ๊สกร๊าสสสกันไป)
แล้วทั้งคู่ก็ดื่มด่ำกับความอร่อยของต๊อก
แล้วน้องก็ถามยงว่า พูดแบบไม่เป็นทางการกับพี่ มันไม่รู้สึกแบบเคอะเขินใช่ไหมคะ(น้องเชคกับยงว่าน้องพูดแล้วโอเคไหม แปลกๆหรือป่าวประมาณนั้น)
ยงบอกว่า โอเคเลย แล้วก็บอกว่า กับจินอุนยังพูดได้ดีเลย เพราะเป็นเพื่อนใช่ไหม แล้วทำไมกับฉันเธอไม่เห็นต้องประหม่าเลยนะ(ประมาณนี้อ่ะ หึงเล็กน้อย)
น้องเลยว่า อ่อฉันก็กำลังใช้(คำแบบไม่เป็นทางการกับพี่)อยู่นะคะ
ยงเลย อืมมจริงด้วย
แต่ว่า...ถ้างั้นพี่มีอะไรเพิ่มเติมแบบเป็นกันเองอีกไหมอ่ะคะ ยง อืมมม
มันเข้าใจมันใช่ไหมล่าาา
เราช่างเป็นคู่ที่คงที่(เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนอ่ะ)กันจริงๆ เลย
ยงเลยบอกว่า ทำไมพวกเราเป็นคู่แบบนี้ จริงๆแล้วพวกเราโชคดีน้า
แล้วยงก็ว่า อยากจะเล่นแบดมินตันด้วย น้องซอก็ว่า อยากจะดูเอ็ทด้วย(น่าจะหมายถึงอยากเล่นแบดกันอะ)แล้วก็มีที่อื่นๆอีกมากไม่รู้เท่าไหร่ที่ทำได้ดีกันใช่ไหม(ข้ามนะน่าพูดถึงสิ่งที่ทั้งสองคิดว่าทำได้ดี)
แล้วน้องซอก็เอาจดหมายมาให้เขียนเหมือนตอนวันแรกที่เจอกัน
เรื่อง หนึ่งปีของคู่รักยงซอ นานเท่านานต่อไปในอนาคตข้างหน้าอยากจะทำอะไรให้ดีๆกันบ้าง(อันนี้งงเองนิดหน่อยนะ เหมือนมานั่งย้อนรำลึกเรื่องปีนึงที่ผ่านมากันอะคะ)
น้องซอ ข้อหนึ่ง ตอนสองร้อยวันน้องไม่เข้าใจอะไรยงตอนนั้น
ยงถามอะไรอ่ะ น้องก็อ่าาาอะไรอะคะเนี้ย คำถามของฉันนะคะ ยงมันงงค่ะ บอกอะไรอ่ะไม่รู้อ่ะ
น้องเลยเฉลยว่าเครื่องหมายตอนที่ร้องดูเอ็ทสองร้อยวัน (ตอบไม่ได้ก็โดนทำโทษไปตามระเบียบ)
ข้อต่อไป ยงถามตอนไปบริจาคโลหิตได้รับของอะไรมา
น้องตอบถูก ว่าหนังสือวัฒนธรรม ยงอึ้งน้องตอบถูก...น้องบอกถูกใช่ไหม
ยงบอก ทำได้ดีๆ
ต่อไปน้องถาม ฮยอออนไม่ชอบทำอะไรที่สุด
อันนี้ไม่รู้อ่ะ(มิลดัง) แต่ยงตอบถูก
ข้อต่อไป ยงถามว่า ของขวัญที่ยงได้รับแล้วปลื้มที่สุดคืออะไร
น้องถามว่า อย่างเดียวหรอคะ
ยง อืมมเอาอย่างเดียว ที่สุดๆ(ในห้องเดาว่าพันมาลซอง)
น้องบอกว่า มันคือเพลงใช่ไหมคะ
ยงบอก เพลงอะไร
น้องบอก ซารางบิซ...
(เหมือนจะถูกอีกแหะ...ยงเลยขยี้คำตอบเดิมของตัวเอง)
ยงบอกกดดันมากเลย เปลี่ยนไปทำอย่างอื่นกันดีกว่า (น้องดันตอบถูกตลอด)

ซอถามทำไมละ แล้วเค้าก็ย้อนตอนน้องร้องเพลงอีพีตกปลาให้ดู
ยงถาม แล้วจะทำไงดีละเนี้ย
แล้วน้องก็ว่า ยื่นหน้ามาค่ะ ฉันตอบถูกใช่ไหม(โดนทำโทษไปอีกรอบ อิอิ)
แต่ยงบอกว่า ทำไมอ่ะ เกิดสงครามกันเล็กน้อย ฮ่าๆ
พอกำลังจะโดนดีด ยงขอเวลานอกแปปนึง ฮ่า(ทำใจ)น้องซ...อก็ขำชอบใจใหญ่
ยงบอกว่า มันไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยจริงๆ(อาการโดนดีด ฮ่าๆ)
น้องเลยโวยวายนิดหน่อย แล้วก็ดีดโดนตายง ยงมีบ่น(เดี๋ยวนี้เป็นยงซอโชดิ่งทั้งคู่)
ในห้องมืด
ยงบอกว่า
ครั้งแรกที่เจอกันอ่ะไม่สามารถขี้เล่นขี้แกล้งได้แบบในตอนนี้ทำกันได้แล้ว
ทั้งคู่ชวนกันมาที่ร้านเครื่องเขียนเดิม(น้องซอเดินควงยงด้วย น่ารักเหมือนที่เจแปน)
น้องซอชี้บอกยง ไปกันไหม แล้วยงก็แซวนิดหน่อย
แล้วก็เดินมาที่แหวน พยายามหาแหวนที่เหมือนวงเดิมแต่ไม่มีแล้ว(หมดคอลเลคชั่นแล้วหรือแฟนยงซฮเหมาซื้อไปหมดแล้วแน่เลยค่ะ)
ช่วงนี้ มินกับชินในห้องส่งสงสัยว่ายงทำอะไร
ยงบอกว่าไม่มีอ่ะ น้องก็บอกว่า ไม่มีอันที่คล้ายๆเลยนะคะ
ยงบอกว่า อ้าาาเสียใจจัง ถ้าวันนี้ซื้ออะไรสักอย่าง ไม่รู้จะซื้ออะไรดี
น้องเลยเสนอว่า งั้นก็เริ่มใหม่ก็ได้ หาของมันดูเหมือนกันด้วยกัน
เลือกกันอยู่สักพัก ยงก็ไปสนใจรูปตัวเองที่วางขายแล้วพยายามหารูปของซอด้วย
แต่เหมือนจะหมด ยงบอกมีมันคนเดียวเองหรอ
แล้วยงก็ว่า ซื้อตุ๊กตากันไหม น้องก็อืมมม แล้วก็เลือกได้ตุ๊กตาหน้าตาน่ารักแบบประหลาดนิดๆ
ตอนนี้เองน้องมินร้องโอ๊ะ พิธีกรถามว่าเจอที่หอหรอ
น้องมินบอกวว่าใช่ครับ ตอนที่ผมเห็นมันครั้งแรก ผมตกใจเลย(ตกใจหน้าตาตุ๊กตา)แต่ตอนนี้รู้แล้วครับ
ซื้อของกันไปแสนหกหมื่นวอน แต่ไม่เป็นไร มีเงินกันสองแสนเก้าหมื่นวอน(จากธนาคาร)

ตัดเดินกลับมาที่บ้านซังโดดง
เข้าบ้านมา ยงก็ว่านึกถึงตอนทำเทวจังชีเกกิน(แกงส้มเกาหลี)
แบบว่า ที่บริเวณทำครัวรกได้ที่อยู่ แล้วก็นึกย้อนไปถึงตอนที่ทำกิมจิด้วย ที่หัวไชเท้ากระเด็นมาเปื้อนผนังบ้าน ตอนทำอาหารกับนางเอกโมดาเมะด้วย ตอนร้องเพลงเล่นกีต้...าร์กับพี่ภรรยา จนวนกลับมายืนที่หน้าตู้เย็น
มาไล่ว่าทำอะไรที่ทำกันไปแล้วบ้าง
แล้วก็มาสดุดว่า ยังไม่ได้ทำข้อที่ว่าจะไปทำงานอาสาสมัครกัน ยงบอกว่าจริงด้วย(เสียใจอ่ะ น้ำเสียงยงกับซอแบบว่า T_T)
แล้วน้องซอก็ชี้ข้อที่ว่า จะอ่านหนังสือแบบเป็นกิจวัตรกันทุกวัน
น้องเลยได้ทีทวงยงว่า ได้อ่านที่น้องซื้อให้หมดหรือยัง
ยงบอกว่า ยังไม่สามารถที่จะอ่านมันหมดได้เลยอ่ะ--" (สงสัยเยอะ)
ยงก็เลยเปลี่ยนประเด็นชวนซอว่า กินน้ำปั้นกันดีกว่า
น้องมีบ่นนิดหน่อยตอนนี้ว่ายังไม่ได้ทำหรอ (คือยังจะกินอีกหรอ)
แล้วทำอะไรได้ดีละเนี้ย (ระหว่างนี้ยงก็เอาแขนกระแซะน้องไป)
--------แล้วน้ำตามันก็ไหลมาตอนนี้ ตอนที่ยงมองน้องซอทำน้ำปั้นให้กิน สายตายงแบบว่า...โอยยย เจ็บปวดอ่ะ
รายการย้อนอดีตภาพยงนอนบนโซฟามองดูซอทำอาหาร
เหมือนน้องจะบอกว่า เพราะน้องใส่ใจลงไปในการทำน้ำปั้น เพราะตอนแรกยงถามประมาณว่า น้ำปั้นมันร้อยเปอร์เซ็นอะป่าว
แล้วยงก็ถามว่า ทำไมไม่ใช้คำพูดแบบไม่เป็นทางการกับยงอีกล่ะ
น้องหันมาบอกว่า งั้นหรอคะ แล้วน้อง...ก็พูดว่า ขอโทษ(แบบไม่เป็นทางการ...มิอานนนน)
แล้วยงก็กริ๊ดร้องชื่อน้องซอ ฮ้าาาาาซอจูฮยอน
น้องซอตอบ ทำไมหรอ (แบบไม่เป็นทางการ)
ยงบอกว่า ยงขำน้องมากเลย
น้องเลยบอกว่า แบบว่ามันไม่สามารถจะควบคุมได้เลยค่ะ
ในห้องมืดยง
ยงบอกว่า ตอนมองดูซอที่บ้าน เหมือนว่ามันเป็นลักษณะที่ดูสวยงามที่สุดครับ
แล้วแบบนี้ มองดูว่าไม่จริง(เป็นเท็จ )ที่ไม่สามารถแม้แต่จะได้หันมองดูด้านหลังของภรรยา (สงสารยงงงงงงง)
มันคือตอนสุดท้ายภรรยาที่คอยดูแลผมอย่างดี

พอน้องส่งแก้วให้ ยงก็บ่นว่าจะได้กินเป็นครั้งสุดท้ายหรอ น้องไม่ได้ตอบแต่ว่าสีหน้าน้องซอ (แซดแซดแซดทูไนท์)
แล้วยงก็ว่าแล้วเรากลับมาทำแบบนี้กินกันตอนเช้าที่บ้านนะ

ตัดกลับมาที่ห้องนอน

แล้วยงก็บอกว่า เราเป็นคู่รักกันลองมาทำแบบนี้ดูสักครั้งนะ
น้องซอถามว่า ทำอะไรหรอ
ยงบอก นอนหนุนนตัก แล้วก็ล้มตัวลงนอน(ประชากรมันเทศรอดูมานานแล้วยงซอ><น่ารัก)
...น้องบอก แบบไม่พูดไม่จาเลยนะ (คือพูดปุ๊ปยงทำเลย)แล้วก็เริ่มร้องเพลงกล่อมเด็กยง ยงถาม อะไรอะนิ
แล้วน้องก็ร้องต่อ ....สามียงของเรา...แล้วก็หัวเราะ
ระหว่างนี้ยงก็แกล้งหลับ น้องแกล้งเขย่าขา บอกว่าตืนจ้าตื่น
ยงรับมุกทันที ได้เวลากินข้าวแล้วหรอ (มันเศร้า พิธีกรในห้องส่งอธิบายความรู้สึกยงว่า...คืออารมณ์ว่าไม่อยากจากอยากให้มีวันพรุ่งนี้)
แล้วทั้งคู่ก็ลุกมารื้อข้าวของกัน
น้องควักจดหมายที่เขียนตอนพบกันครั้งแรกออกมาแล้วนั่งอ่านให้ฟังอีกครั้ง
ถึง ฮยอ~ออน จาก ยง~ง แล้วยงซอก็ขำกันเอง คึคึคึคึ ฮ่าๆๆๆ รายการย้อนให้ดูตอนเขียนจดหมายอีกครั้ง น้องซอก็อ่าน ยงก็คอยบอกว่า ใช่ๆ (แงแงแง)
แล้วก็มาสะดุดขำกับคำว่า เยบีบูบู (คำที่ใช้เรียกกันของคู่รักก่อนจะมาเป็นภรรยาและสามีแบบจัดเต็ม)
แล้วยงก็ว่าเหมือนว่าตอนนี้เราลืมไปเลยนะ (ตอนที่เป็นคู่รัก...นึกรำลึกเรื่องเยบีบูบูและ คำว่าฮยอ~ออน กับ ยง~ง)
ในห้องมืดน้องซอ
เค้าถามว่า ตอนรับการ์ดมิชชั่นครั้งสุดท้าย คิดอะไร
น้องซอ มินชชั่นการ์ด กับจดหมายพอได้อ่านแล้ว วาววว
นี่เราใช้เวลาร่วมกันมาหนึ่งปีแล้วหรอเนี้ย ในเวลานั้นคิดถึงความทรงจำที่ได้ทำกันมาทั้งหมดค่ะ ในใจมีอะไรอย่างนึง...นี่มันเป็นความจริงกันหรือนี่ที่ได้ยิน...รู้สึกแบบนี้ค่ะ(สงสารน้องซอ)

ตัดกลับมาที่บ้านกำลังเก็บของกัน (แงแง ภรรยาซอฮยอนมีน้ำตาซะแล้ว)
ยงบอกว่า กลับบ้าน(หอพักซอ)กันนะซอฮยอน
น้องซอกับยงพูดว่า ลาก่อนนะ (พูดกับบ้านซังโดดงตอนต้องปิดไฟ...สงสารน้องซอมากกก ยงเข้มแข็งไว้ห้ามร้องออกมาก่อนนะ)

ยงสร้างอารมณ์เข้มแข็ง โดยพูดว่า ตอนนี้มันดีจริงๆเลย
ส่วนน้องซอกำลังแย่แล้วค่ะ แต่ก็บอกว่า ค่ะจริงๆค่ะ
แล้วน้องไม่เดินออกจากประตูบ้าน แล้วพูดกับยงว่า อาาาา...ฉันไม่สามารถไปได้ค่ะ
ยงต้องปลอบว่า ไม่ได้นะ
น้องเดินกลับเข้ามาที่ห้องแล้วพูดว่า จะทำยังไดีๆ พร้อมถอนหายใจ ฮ้าาาา
พอมายืนที่ประตูด้านนอก น้องก็บอกว่า ไม่สามารถไปได้อะคะ
ระหว่างนี้ยงก็พยายามพูดให้สดใสไว้ ต้องกลับบ้านซอฮยอนกันไม่ใช่หรอ เนอะๆ น้องก็บอกว่า ค่าาาต้องกลับบบ
พอออกมายืนที่ประตูรั้วสีขาว ยงซอก็บอกว่า ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ (ขอบคุณคุณน้าเจ้าของบ้าน)
แล้วยงก็บอกว่า คุณซอฮยอนขึ้นรถนะครับ

พอออกมายืนที่ประตูรั้วสีขาว ยงซอก็บอกว่า ขอบคุณครับ ขอบคุณค่ะ (ขอบคุณคุณน้าเจ้าของบ้าน)
แล้วยงก็บอกว่า คุณซอฮยอนขึ้นรถนะครับ

น้องบ่นๆอีกนิดว่าไม่ชอบเลย(มองท้ายรถ มั๊งนะตรงนี้) ยงบอกไม่ชอบท้ายรถอะไรล่าาา
แล้วยงก็บอกว่าขึ้นรถกัน(น้องหมีด้วย)
...น้องก็ขึ้นรถแล้วบอกว่าแปปนึงนะคะ (กำลังคาดเข็มขัด)
ยงบอกว่า จริงด้วย ซอฮยอนอา~ มีกีต้าร์อยู่ด้านหลังเอามาให้หน่อย
ซอด้านหลังหรอคะ พอน้องเดินไปเปิดก็งงๆ เจอผ้าห่ม(เหมือนตอนที่ซอแกล้งหลบในผ้าห่มท้ายรถ รับยงกับสามแสบกลับจากไทยที่สนามบิน)
น้องบอก อะไรอ่า พอเอาผ้าห่มออกก็ร้อง ว๊าวววว ลูกโป่งเต็มเลย

อะไรกันคะเนี้ย น้องซอหัวเราะชอบใจ(ยงมีเหวี่ยงลูกโป่งนิดนึงไม่ยอมกระเด้งออกมา )
แล้วก็หยิบช่อดอกไม้ให้น้อง พูดว่า โปรดรับดอกไม้ด้วยครับ โปรดรับหัวใจของผมไปด้วยครับ (กริ๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส)

น้องซอได้แต่ร้อง อ่า........
แล้วยงก็ว่า อยากจะทำแบบนี้ให้ซอสักครั้ง
น้องซอบอก ว่าขอบคุณค่ะ
ยงบอกมีจดหมายด้วยนะ(ในช่อดอกไม้)
น้องซอบอกว่า ปลื้มใจ ซาบซึ้งจังค่ะ
ยงบอกว่ามีอะไรอีกอย่างด้วยนะ
น้องบอก จริงหรอคะ
กีต้าร์สีชมพู (กริ๊สสสสสงามเหมาะกับน้องซอมากกกกกก)
น้องซอบอกว่า ฉันจะทำยังไงดีคะๆ สวยจังเลยค่ะวาวววววววววว><
ในรายการย้อนให้ดูตอนยงพาน้องไปซื้อกีต้าร์ ตอนนั้นไม่สามารถซื้อีชมพูได้แต่ตอนนี้ ทำได้แล้ว เย้ๆๆ
ในห้องมืดยง
ยงว่าไม่รู้ว่าจะยังไงดี เลยเตรียมกีต้าร์ไว้ข้างหลัง ซื้อกีต้าร์สีชมพู จากหัวใจเลย
กีต้าร์เป็นของขวัญที่ผมเตรียมมาเป็นอย่างดีครับ
น้องบอกว่า กีต้าร์หรอคะ
สองคนช่วยกันเก็บลูกโป่ง น้องซอขอบคุณยงอีกครั้ง
ยงบอกว่า ตอนนี้ได้เวลาที่ซอฮยอนต้องกลับบ้านแล้วล่ะ ไม่ต้องเสียใจเนอะ
น้องอารมณ์ดีขึ้น บอกอย่างร่าเริงว่า ไปกันค่าาา
พอขึ้นรถ ยงก็พูดว่า เป็นครั้งแรกเลยที่ยงให้ดอกไม้เป็นของขวัญ (คนแรกอีกแล้วววว)
น้องซอก็ว่าเป็นครั้งแรกที่ได้รับช่อดอกไม้ (คนแรกอีกเหมือนกันคึคึ)

รถแดงกับยงซอค่อยวิ่งออกไปมุ่งหน้าสู่หอพักน้องซอ
แล้วยงก็ถามน้องว่าเป็นยังไงบ้าง
น้องก็ว่าปลื้มค่ะ แล้วน้องก็แกะจดหมายยง แล้วพูดอีกว่า ปลื้มใจจริงๆค่ะ
แล้วยงก็พูดว่า ครั้งสุดท้ายแล้วหรอ(เริ่มมาเศร้ากันอีกแล้ว แงแแแงง)
แล้วก็ยงก็บอกว่า แล้วจะขับรถของเราไปพบคุณพ่อคุณแม่ด้วย (จะนะคะ มันเป็นอนาคต อันนี้ไม่พลาดชัวร์)
ซอบอก นั่นนะสิคะ คุณพ่อคุณแม่ของเรา(ซอ)ด้วย ของพี่(ยง)ด้วย
(ของเราในภาษาเกาหลีเป็นคำปกตินะคะ เค้ามักจะเรียก ลูกของเรา บ้านของเรา พี่ของเรา โรงเรียนของเรา งงไหมอ่ะ)
แล้วน้องก็ว่า มันน่าทึ่งมากเลยนะคะที่ได้นั่งรถกลับบ้านกันแบบนี้
ยงถามน้องว่าแล้วตอนนี้รู้สึกยังไง
น้องบอก แปลกๆนิดหน่อย แต่ชอบค่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ดี
ยงก็บอกว่า โอ้...ดีจังเลย
แล้วยงก็ขอโทษน้องซอเรื่องที่ตัวเองเหมือนว่าจะชอบทำตัวโชดิ่ง(ขี้เล่นเด็กน้อย)
น้องบอกว่า แล้วพี่ก็ขี้แกล้ง ชอบแหย่มากๆด้วยค่ะ แต่มันดีนะคะใช่ไหมล่ะ
แล้วก็แซวกันเอง น้องซอเรียกยงโชดิ่ง ยงบอกว่า ยงฮวาเฉยๆต่างหาก(อารมณ์นี้อ่ะ)น้องซอ อะไรอ่าาาา
ยงบอกจะโทรหายงไหม(อันนี้ไม่แน่ใจนะคะช่วงนี้ยงเค้าพยายามบอกว่าเค้าโตแล้ววววอ่ะ)
น้องว่า ตอนนี้ที่ยงเป็นผู้ใหญ่(ยงออรึน:ชื่อใหม่ แบบว่าโตแล้ว)เลยดูแปลกๆนะ

ยงพูดว่า อ้า..จริงสิซอฮยอนอาาาา มีไรสงสัยนิดหน่อย
น้องซอ อะไรหรอคะ
ยงถามว่า ตอนนี้ยงได้มันเทศเท่าไหร่
น้องขำทันที น้องซอ อ้าาจริงเลย ข้อที่ห้าหรอคะ(อ้างจากตอนเล่นเกม)
น้องซอบอกว่า สิบหัวค่ะ
ยงถามต่อว่า แฮมเบอร์เกอร์ล่ะไม่มีใช่ไหม
น้องซอ บ้างค่ะ(นานๆ ที)แต่ตอนนี้ไม่มีแฮมเบอร์เกอร์ค่ะ
ยงบอกว่า อ้าาาาเพราะผ้าพันคอใช่ไหม
น้องบอกว่า อ่า...มันอุ่นมากๆเลยค่ะ(จับที่ผ้าพันคอตัวเอง)
เวลาผ่านไปอีกนิด....
ยงถามว่า แล้วซอจูฮยอนจะทำยังไงดี
น้องซอ ทำไมหรอ
ยงบอกว่า ไม่มียงน้องซอคงจะเบื่อมากๆไม่รู้จะทำอะไรดีใช่ไหมล่ะ
น้องซอว่า ก็แบบนั้นละคะ พี่ก็ด้วย ถ้าไม่มีใครบ่นแล้ว พี่จะทำยังไงดีใช่ไหมละ
ยงตอบว่า พี่หรอ...บางครั้งพี่ก็จะโทรหาเพื่อจะได้ยินเสียงเธอบ่นนิดหน่อยไงล่ะ(กริ๊สสสสสสสสสสส)
น้องซอตอบว่า นั่นสิคะ ฉันก็อยากโทรไปฟังค่ะ
รถมาถึงที่หอพัก
ยงบอกว่า เรามาถึงกันแล้ว
น้องบอกขอบคุณค่ะ
แล้วน้องก็บอกว่า เราไปเดินเล่นกันนะคะ
ยงบอก ป่ะไปกัน
สองคนเดินจับมือกันแน่นเลย ในสวนทางเดินบริเวณหอพักซอ
น้องซอชี้บอกให้ยงดูว่า ตรงนั้นคือที่พบแล้วทักทายกันครั้งแรกก่อนกลับหอ(วันแรกที่พบกัน)แล้วรายการก็ย้อนให้ดูภาพในครั้งนั้น
(พีดีตัดตอนน้องซอจัดเสื้อให้ยงออกด้วยอ่ะ ชริ)
แล้วก็มานั่งกัน ยงเรียก ซอฮยอน อาาาาาาาาาาา
ซอบอกว่า มีอะไรหรอคะ
ยงบอก อะไรอ่ะ
น้องก็เรียก ยง~ง..........
น้องหยิบสมุดมาแล้วบอกว่า ยงซอสตอรี่ทู .......โย่ว
ยงก็ร้อง ว๊าวววววววววววววว
แล้วเหมือนเดิมรายการย้อนให้ดูตอนอีพีที่ไปตกปลาตอนน้องให้ยงซอสตอรี่วัน
(ภรรยาฮยอนเตรียมของขวัญชิ้นสุดท้ายไว้)
ยงอ่านข้อความในสมุด (อันนี้ติดไว้ไม่แปลนะคะ...แซดดดด....เรื่องราวของเราสองคนยงซอ...แถมมันเปิดเพลงพันมาลซองอีก พรากกกกก)
พอดูจบคร่าวๆ
ยงก็บอกว่า ว๊าวววววของสิ่งนี้(ยงซอสตอรี่)มันปลื้มมากจริงๆ จริงๆ
น้องซอบอกว่า จริงๆหรอคะ
ยงบอกว่า มันเหมือนว่าได้อ่านหนังสือเด็กๆ เลยล่ะ(ปลื้มกานไป)
น้องซอบอกว่า มันเป็นเอพิโสดหนึ่งของเราค่ะ
ในห้องมืดยง
ยงบอกว่า (สตอรี่ยงซอ)มันเป็นของขวัญที่(หมายถึงความเป็นยงซอ)ที่สุดครับ
วันที่เราได้พบกัน และได้รับทุกอย่าง มันกลายเป็นความทรงจำใช่ไหมละครับ
นั่นละครับ ดังนั้นตอนนั้นก็รู้แล้วเป็นการพบกับซอฮยอนครั้งสุดท้ายใช่ไหมละครับ

ในห้องมืดน้องซอ
น้อง ซอบอกว่า มันกลายเป็นความทรงจำ ตอนเจอกันครั้งแรกด้วย ความรู้สึกในตอนนั้นด้วย ...ฉันคิดว่ารูปมันสำคัญมากสำหรับที่จะเก็บเป็นความทรงจำ(แล้วน้องซอก็น้ำตาไหลอ่ะ Y______Y)
(พีดีบรรยาย แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาจริงๆ)

กลับมาที่ยงซอ
ยงถามว่า อยากจะบอกอะไรอีกไหม ไม่มีแล้วหรอ
น้องซอบอกว่า อยากบอกอะไรมากมายเลยค่ะ แต่ตอนนี้ไม่สามารถคิดอะไรออกได้เลย
แล้วยงก็ว่ารู้สึกเหมือนๆกับน้อง
แล้วยงก็บอกน้องต่อว่า( หนังสือยงซอสตอรี่)มันเป็นของขวัญที่เป็นที่สุดจริงๆ
สองคนเดินไปเอาน้องหมี ดอกไม้ กีต้าร์
น้องหันมามองตุ๊กตาแล้วบอกว่า ยงนัมพยอน(คึคึ) ตรงนนี้คือยงนัมพยอนของฉันใช่ไหม(บอกกับตุ๊กตาหมี)
เดินมาถึงหน้าประตูพยักหน้าให้กัน
น้องบอกว่ากลับบ้านพร้อมด้วยของมากมายเลย
แล้วบอกยงว่า ขอบคุณค่ะ(คำแบบไม่สุภาพ)
ยงบอกว่า ไปเจอกันที่ซังโดดงนะ น้องบอกว่า ค่ะเจอกันที่ซํงโดดงค่ะ(บรรยายความฝันบ้านซํงโดดง)

พอน้องเดินเข้าไป น้องก็หยุดแล้วพูดว่า จะทำยังไงดี
อ่า....ฉันไม่สามารถไปได้ค่ะ
ยงตะโกนบอกว่า ไม่เป็นไรนะ
แล้วน้อง็เดินออกมา
ยงก็บอกว่า อ้า...ผมก็ด้วย(ไม่สามารถไปได้)
แล้วยงซอก็กอดกันให้กำลังใจกันจับมือกันอีกที ยงบอกอย่าร้องไห้นะ
ยงบอกไปละนะเมื่อน้องเดินเข้าไปอีกครั้ง

จบ.........จะตายแล้วพิมพ์ไปมือสั่นไป ไม่ไหวแล้ว (ส้ม)

Create Date : 03 เมษายน 2554
Last Update : 3 เมษายน 2554 18:45:23 น.
Counter : 1073 Pageviews.

3 comment

พรีวิว..คู่รักมันหวาน 50 บทส่งท้ายที่ดีที่สุด..สำหรับแฟนมันหวานทุกคน คู่รักมันหวานโนซับ 50 ค่ะ

Free Countercasino reviews

พรีวิว..คู่รักมันหวาน 50 บทส่งท้ายที่ดีที่สุด..สำหรับแฟนมันหวานทุกคน

U-know Yun
[พรีวิวสำหรับตอนที่50] ยงฮวา ♡ ซอฮยอน : ขับรถในฝันไปด้วยกัน~
( 드림카를 타고 달려봐~
: เนื้อเพลง TMYW ของ SNSD)
ภารกิจสุดท้ายของคู่ยงซอ : "มอบของขวัญให้แก่กันในวันที่มีความสุขที่สุด"
เพื่อที่จะสร้าง "ความสุขร่วมกันในวันสุดท้าย" ยงซอได้ทำการถอนเงินจากบัญชีที่ฝากร่วมกันไว้เมื่อปีที่แล้ว
ฮยอนบูอินจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อได้เห็นยงนัมพยอนปรากฏตัวขึ้นพร้อมรถสปอร์ตสีแดงโดยที่ยังไม่มีใบขับขี่?
หลังจากถอนเงินแล้ว คืนนั้น ทั้งคู่ไปพบกัน ณ ที่ที่เจอกันเป็นครั้งแรก!
และในที่สุดก็วางแผนสำหรับ "วันที่มีความสุขที่สุด" ของพวกเขาสองคน...
เรื่องราว "วันที่มีความสุขที่สุด" ที่ของพวกมอบให้กันและกันจะเป็นอย่างไร?
และ อะไรคือสิ่งที่ทั้งคู่ต่างก็เตรียมมา เพื่อที่จะมอบให้กันใน "วันสุดท้าย"?

CR: perfectsaturday@twitter
Credit to
English Trans Cr. Hapiangle @ YongSeo Thread Soompi.com
English Trans Cr. olee_828 @ YongSeo Thread Soompi.com
Chinese Cr. 百度红薯夫妇吧

ถ้าดูแล้วร้องไห้ ขอให้ร้องไห้อย่างมีรอยยิ้มนะคะ เจ๊เอาใจช่วย

object width="700" height="555">

Create Date : 26 มีนาคม 2554
Last Update : 26 มีนาคม 2554 16:33:09 น.
Counter : 1151 Pageviews.

2 comment

คำแปลคู่รักมันหวาน 47 โดย คุณเชอรี่ค่ะ

Free Counteronline casino deposit bonus

คำแปลคู่รักมันหวาน 47 โดย คุณเชอรี่ค่ะ

สามารถแล้วค่ะ ทุกคน
ขอสารภาพว่า อีพีนี้ซับ Eng ทำปวดตับมาก จากที่คิดว่าจะเร็วก็กลายเป็นช้า
ต้องรอคำแปลจากหลายสำนัก แม่ยกอินเตอร์หลายคนที่มาช่วยกันสปอยเป็นบางจุด
แต่เพราะความรัก มันก็ผ่านพ้นมาได้ (เน่าแต่จริงค่ะ แปลไป นึกหน้ายงซอไปค่ะ)
ถ้ามีอะไรก้ไขหรือเพิ่มเติมจะมาแก้ไขเพิ่มนะคะ
ในที่สุด ยงซอเค้าก็จูบกันแล้ว
ยงโชคดีมากนะ เป็นคนแรก และขอให้เป็นคนเดียวและคนสุดท้ายของซอจูฮยอนนะ ยงงงง

ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับ ส้ม ที่ช่วยไขข้อข้องใจในบางจุดให้
ขอบคุณกำลังใจจากพี่ๆเพื่อนๆน้องๆคนรักยงซอที่คอยปลอบ ตอนคนแปลอารมณ์ขึ้น ขอบคุณมากๆค่ะ ^^

Cr : juhee@Seohwa Soompi
Cr : kay77,aisuo415@Seohwa Soompi
Cr : SonemsSubs05 06@YT
Thai Translation by Cheri Merci : The Sweet Potato Couple thread @//wgm.pantipmember.com/
ติดตามข่าวสารงานแปลเพิ่มเติมได้ที่ //cherimerci.exteen.com/
(Please take out with full credit)

วันถ่ายรูปแต่งงานของคู่ยงซอ

SH: ใช้ได้ไหมคะ
YH: พี่เลือกแล้วนี่
SH: จริงหรอคะ
<เลือกชุดของทั้งคู่>
SH: ตัวนี้หรอคะ ยืนตรงนั้นค่ะ
<แม้ว่ามันจะทักซิโด้และชุดที่ดูเคอะเขิน>
SH: ทำไมพี่ถึงเอาแต่เดินออกมาล่ะคะ
YH: มันเขินนี่ ยืนตรงนี้อ่ะ!
SH: 1…2…
<การถ่ายภาพแต่งงานเซ็ตแรกที่ทั้งสนุกและประหม่า>
SH: โพสต์!
<กำลังรอ หลังจากที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก่อน>
MC: สวยจัง~
SL: ยงฮวา!
NY: สวัสดีค่ะ!

CNBlue: สวัสดีครับ
NY: สำหรับดาราดัง พวกเขารีบเดินมาต้อนรับเราเลยนะ
<มาให้กำลังใจเจ้าบ่าวและเจ้าสาว?>
YH: ขอบคุณครับ
SL: นายดูเท่มากเลยนะ ยงฮวา!
NY: คุณดูเหมือนเจ้าบ่าวที่เท่ๆน่ะ เท่มากเลย!
JH: ว้าว พี่ นี่พิซซ่าใช่ไหมครับ
SL: ใช่~
SL: ซอฮยอนอยู่ข้างในหรอ
YH: ใช่ครับ เธอเตรียมตัวอยู่ครับ
JH: ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ
SL: เดาได้เลยนะว่าต้องดูดีมากๆเวลาอยู่ด้วยกันแน่ๆ!
SL&NY: โอ้ สวัสดีครับ/ค่ะ
MC: เขากำลังอ้าปากค้าง สวยมากเลย!
MC: จริงๆนะ ซอฮยอนไม่สวยหรอ
NY: โอ้ สวยมากๆ
SH: มาได้ยังไงคะ
NY: ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ฉันมักจะมีคนมาคอยต้อนรับอยู่เสมอนะ แต่ที่นี่…
SL: พวกคุณเหมาะกันมากเลยนะ
SH: ขอบคุณค่ะ
<คู่รักที่เหมาะสมกันมากจริงๆ>
<แต่>
SH: ฉันหมายความอย่างนั้นจริงๆนะคะ
NY: แต่ตอนที่พวกคุณถ่ายรูปด้วยกัน ส่วนสูงก็เป็นเรื่องสำคัญนะ ฉันว่าเจ้าบ่าวต้องเขย่งขึ้นนะ
<ฉันว่าเจ้าบ่าวต้องเขย่งขึ้นนะ>
YH: รีบๆไปกันเถอะ!
ทุกคน: ขอบคุณสำหรับอาหารนะครับ/ค่ะ!
NY: เมื่อคืน พวกคุณคงนอนไม่หลับเลยใช่ไหม เพื่อนๆบอกฉันว่ามันยากนะที่จะนอนหลับก่อนวันถ่ายชุดแต่งงานน่ะ
<นอนไม่หลับก่อนการถ่ายภาพแต่งงาน>
<แต่ที่จริงแล้ว ฮยอนนอนหลับลึกเลย>
SL: ตัวอย่างเช่น คุณจะกินข้าวไม่ลง เพราะคุณคิดว่าคุณจะน้ำหนักขึ้น
YH: ก็อะไรประมาณนั้นน่ะครับ
SL: ยงฮวา นายตาถึงนะเนี่ย
NY: ใช่ นานแค่ไหนแล้วเนี่ยจนถึงตอนนี้
SL: ก็น่าจะมากกว่า 200 วันแล้วนะ
SH: เราหรอคะ
YH: เกือบปีแล้วครับ
<เกือบปีแล้ว>
SH: น่าจะเกือบปีแล้วค่ะ
NY: ถ้าผ่านมาเกือบปีนึงแล้ว…
SL: พวกเขาก็น่าจะพร้อมที่จะจูบแล้วเนอะ
<พร้อมที่จะจูบแล้ว>
SH: หา?! ทำไมถึงเป็นแบบนี้ล่ะคะ…
<ในที่สุด พวกเขาก็เข้าประเด็นนี้จนได้?!>
NY: และตอนถ่ายรูปแต่งงานนะ เขาก็จูบกันเสมอเลยแหละ
SH: นั่นล่ะค่ะที่ฉํนหมายถึงล่ะค่ะ!
NY: ควอนกับกาอินไง
<เจ้าบ่าวเจ้าสาวพูดอะไรไม่ออก>
NY: ที่บาหลี… หรือกวมนะ…พวกเขาจูบกันตอนถ่ายรูปแต่งงาน อย่างน้อยพวกคุณก็เตรียมพร้อมกันก่อนดีไหม
NY: ทำไมคุณเครียดจังเลยล่ะ
MC: ฉันว่าเขาก็คงคิดถึงเรื่องนั้นอยู่!
<เขาออกอาการโดยไม่รู้ตัว>
MC: เขาหน้าแดงอ่ะ
NY: แต่สำหรับซอฮยอน นี่ใช่จูบแรกของคุณไหม
SH: คะ??
YH: เราไม่ทำหรอกครับ~
SH: ไม่ค่ะ!
NY: ไม่หรอ
JS: นี่ก็เป็นจูบแรกของพี่ยงฮวาเหมือนกันครับ
SL: นายด้วยหรอ??
NY: เป็นจูบแรกของคุณหรอ?
YH: หา??
YH: ดื่มโค้ก
SL: เราจะไม่พยายามกดดันพวกคุณนะ แต่ถ้าพวกคุณทำได้ในวันนี้ มันก็คงจะดีมากๆเลยล่ะ~
NY: ใช่ มันจะเยี่ยมมากเลย ถ้าพวกคุณทำได้ในวันนี้
SL: เราไม่ได้กำลังพยายามกดดันพวกคุณจริงๆนะ! พวกคุณไม่ต้องแสดงด้านนี้ให้เราได้เห็นตอนนี้หรอก
<นี่เขาหมายความตามสิ่งที่เขาพูดจริงๆหรอ>
<ตอนนี้ได้เวลาที่คู่รักต้องไปถ่ายรูปแล้ว>
SL: หลังจากที่กินอาหารแล้ว คุณต้องไปถ่ายรูปเลยหรอ
YH: ใช่ครับ
NY: ทำไมคุณไม่ใช้น้ำยาบ้วนปากสักหน่อยล่ะ
SH: หา?
SL: พวกคุณน่าจะใช้น้ำยาบ้วนปากนะ เพราะคุณเพิ่งกินเสร็จน่ะ ไม่ไปบ้วนปากหรอ
YH: เป้าหมายที่แท้จริงของพี่คืออะไรกันแน่ครับ
<คนมากมายที่ต้องการเห็นพวกเขาจูบกัน>
NY: ฉันบ้วนปากหลังอาหารเสมอเลยนะ
SH: จริงหรอคะ
NY: ฉันเตรียมพร้อมตลอดเวลาไง
MC: ถ้าพวกเขามีฉากจูบ มันคือจูบแรกของซอฮยอนเลยนะ
MC: คุณกำลังพูดว่าเป็นจูบแรกของเธอหรอ
MC: ใช่ ริมฝีปากของเธอยังบริสุทธิ์อยู่
MC: ริมฝีปากบริสุทธิ์?!
<คนที่อยู่ข้างหลังมีความปรารถนาอันแรงกล้าที่จะได้เห็นสองคนนี้จูบกัน>
<ถ่ายภาพหมู่>
NY: มันดูเหมือนว่าฉันเป็นคนเดียวที่สนุกนะ~
<หัวเราะจริงๆหรือแกล้ง?>
MC: เพื่อนๆก็มาเพื่อการนี้แหละ
<ภาพถ่ายหมู่กลมเกลียว>
NY: รูปออกมาดีมากเลย~
SL: พี่ NahYoung พี่ท้องหรอครับ
<ฉันก็อยากแต่งงานเหมือนกันนะ!>
ช่างภาพ ตัวย่อคือ P
P: จากนี้ จะเป็นการถ่ายภาพแค่สองคนนะครับ
<อธิบายฉากต่อไป>
P: พวกเขาจะนั่งหันหลังชนกัน ยงฮวาจะร้องเพลงจีบเธอด้วยกีต้าร์ของเขา ขณะที่เธอก็จะแบบว่า “โอ้ พี่ยงฮวาเท่จังเลยค่ะ”
<ตัวหลักสำคัญชิ้นต่อไปคือกีต้าร์!>
SL: แล้ว จะดีไหมครับ ถ้ามีบางรูปที่พวกเขาจูบกัน
MC: ใช่เลย! ดีมาก!
SL: หรืออะไรที่ให้อารมณ์ความรู้สึกคล้ายๆแบบนั้นน่ะครับ
P: นั่นคือสิ่งที่ผมกำลังจะทำต่อจากนี้ครับ ผมจะขึ้นไปอยู่บนเพดานแล้วก็ถ่ายรูปลงมา
<เตรียมฉากจูบไว้แล้ว?!>
NY: เราจะปล่อยให้พวกเขาอยู่ในความดูแลของคุณค่ะ
P: ต่อจากนี้เลยครับ~
SH: อะไรนะคะ
YH: คุณไม่ต้องรีบก็ได้นะครับ ตอนถ่ายรูปนั่นน่ะครับ (แบบว่าไม่ต้องรีบมีฉากจูบก็ได้อ่ะค่ะ)
<งั้นนี่ก็เป็นการยืนยันถึงฉากจูบใช่ไหม>
<การถ่ายภาพเริ่มขึ้นอีกครั้ง>
YH: เธอดูเหมือนกำลังนั่งอยู่บนเมฆเลย
SH: หรอคะ
YH: ใช่
MC: NahYoung คุณทำอะไรอ่ะ
SH: เดินทางกลับโดยสวัสดิภาพนะคะ! ขอบคุณค่ะ
NY: สวยจังเลย!
MC: เธอตะโกนว่าอะไรอ่ะ
MC: ว่าเธอสวย
NY: สวยค่ะ
P: ทีนี้เอากีต้าร์ให้ยงฮวาครับ
<ครั้งแรก กับกีต้าร์ของเขา>
MC: ปีนึงมาแล้วนะ
YH: ทีนี้ คอร์ส C
<วิธีที่คู่รักใช้เชื่อมโยงถึงกันคือกีต้าร์>
YH: G ถ้าคุณเล่นไปเรื่อยๆ คุณเป็นอัจฉริยะทางกีต้าร์ได้เลยนะ
SH: จริงหรอคะ?!
<สิ่งที่เชื่อมโยงคู่ยงซอเข้าด้วยกันคือกีต้าร์>
P: ทางขวาหันไปหาซอฮยอนครับ แล้วก็ส่งยิ้มมาให้ผม~
MC: ตอนนั้นเธอเป็นเด็กสาว แต่ตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงเต็มตัวแล้ว
<เวลาในการถ่ายภาพกับแหวน>
<แหวนคู่รักที่พวกเขาสวมให้กันที่ทริปตกปลาที่ KangWanDo>
MC: อ่า ความทรงจำของพวกเขาที่ทริปตกปลา
SH: ฉันมีบางอย่างมาให้คุณค่ะ
YH: โอ้ นี่อะไรอ่ะ?! คุณแน่ใจนะว่าถูกไซส์
SH: ถูกสิคะ
<ตอนนี้ความทรงจำเรื่องแหวนคู่ของพวกเขา >
SH: อย่าทำอย่างนั้นค่ะ~
<ทำหน้าตามหน้าฮยอน>
SH: อ่า~ จริงๆเลยค่ะ!
YH: ทำไมล่ะ
MC: สวยมากเลย~
MC: เธอดูเหมือนเจ้าหญิงจริงๆ
P: หลังจากพักห้านาที เราจะกลับมานะครับ
YH & SH: ครับ/ค่ะ
<ฉากต่อไปอาจจะเป็น…!>
YH: ซอจูฮยอน~
SH: ค่ะ~
YH: ยากไหม
SH: ไม่ค่ะ
YH: สนุกไหม
SH: สนุกค่ะ
P: นั่งอยู่ตรงนั้นนะครับ ส่วนผมกำลังจะขึ้นไปตรงนั้นครับ
YH: คุณจะขึ้นไปบนนั้นได้ยังไงครับ
P: บันไดครับ! พวกคุณจะนอนอยูเคียงข้างกัน ฉากนี้คือ อุปป้า (พี่) กำลังอ่านหนังสือให้เธอฟัง
<ขณะที่นอนลง เจ้าบ่าวจะอ่านหนังสือให้เจ้าสาวฟัง>
P: หลังจากอ่านหนังสือแล้ว เราก็จะเห็นว่าเจ้าสาวหลับไป และนั่นล่ะโอกาสของคุณ
MC: อ่า ในที่สุดก็ถึงฉากจูบแล้วใช่ไหม?!
P: ค่อยๆเข้าไปหาเธอช้าๆ และจูบเธอเบาๆที่หน้าผาก
<นี่คือจูบที่หน้าผาก?>
SH: หา? จริงหรอคะ?
YH: คุณอยากได้แบบนี้จริงๆหรอครับ…
MC: อ่า นานแล้วนะที่ฉันโดนจูบที่หน้าผาก!
P: ตอนนี้ ทีมงานช่วยเตรียมพร้อมด้วยนะครับ!
<สามียง กำลังทรมาน?!>
MC: เขาหัวเราะอยู่ค่ะ
<ช่างภาพกำลังขึ้นไปแล้ว>
P: โอเค พร้อมแล้วครับ~
YH: คุณขึ้นไปบนนั้นแล้วหรอครับ
MC: ยงฮวาคงจะกังวลด้วยเหมือนกันนะ
YH: เราไม่น่าให้ Seulong มาเลยนะ
MC: แต่สำหรับพวกเรา ต้องขอบคุณ Seulong นะ
MC: ใช่ค่ะ
P: ปล่อยมือไปตามธรรมชาติ
YH: หา?
ทีมงาน: ขยับเข้ามาใกล้ๆค่ะ
P: ตอนนี้เราจะเริ่มที่คุณกำลังอ่านหนังสืออยู่
YH: อ่า มันเป็นภาษาอังกฤษครับ
MC: ดูเหมือนว่าพวกเขาจะให้หนังสือภาษาอังกฤษแท้ๆกับเขานะ
YH: ผมอ่านไม่ได้ครับ ผม… And will have~ (อ่านเป็นภาษาอังกฤษ สำเนียงเริ่ดมาก ยงงง)
P: อ่า เป็นภาษาอังกฤษนี่เอง ขอโทษครับ~ ทีนี้ เจ้าบ่าวค่อยๆก้มลงไปข้างๆเธอครับ
<คู่รักเข้าใกล้กันมากขึ้นอีกนิด>
NY: สวยจัง~
MC: อารมณ์ความรู้สึกดีมากๆ!
SH: ฉันอยู่แบบนี้หรอคะ
YH: Obviously… (ยงอ่านภาษาอังกฤษ)
<เริ่มถ่ายภาพ>
P: ขณะที่คุณกำลังอ่านภาษาอังกฤษไปเรื่อยๆ เจ้าสาวก็หลับไป
<เจ้าบ่าวอ่านหนังสือให้ฟัง เจ้าสาวหลับ>
P: ตอนนี้ พอเห็นว่าเธอหลับไปแล้ว ก็ค่อยๆก้มไปที่หน้าผากของเจ้าสาวช้าๆ…
<จูบที่หน้าผาก>
SH: ฉันต้องหลับตาใช่ไหมคะ
P: หรือว่าคุณจะลืมตาครับ…
SH: ไม่ค่ะ… ไม่..ไม่เป็นไรค่ะ
P: หลับตาแบบเป็นธรรมชาติครับ
SH: ค่ะ
P: หลับไปแบบมีรอยยิ้มครับ
<ในที่สุดเจ้าสาวก็หลับไปแล้ว>
MC: นี่คงจะยากสำหรับซอฮยอน
JS: ก็แค่ตอนเริ่มต้นที่ยากที่สุดครับ จากนั้นพวกเขาก็จะเคยชินครับ
MC: ใช่ ตอนเริ่มต้นเท่านั้นแหละที่ยาก
NY: อ่า นั่นมันแบบโบราณมากเลย
P: เอาล่ะครับ ทีนี้ลดหนังสือลงนิดนึงครับ
YH: อ่า~ จริงๆหรอครับ~
P: ผมบอกไม่ได้เลยว่าพวกคุณเป็นใครในภาพ เจ้าบ่าวต้องกล้าๆหน่อยครับ
<สามียงผู้มีความขัดแย้ง>
YH: ต้องทำจริงๆหรอครับ
SH: พี่ไม่ต้องเข้ามาใกล้อีกหรอคะ
YH: ซอฮยอน พี่ควรจะทำจริงๆไหม
SH: หา?
YH: ให้เธอเป็นคนตัดสินใจนะ
<เหลือแค่ให้ฮยอนผู้หวาดกลัวเป็นคนตัดสินใจ>
YH: พี่ควรจะทำไหม~
SH: ค่ะ…
YH: ให้ทำไหม
MC: เธอพูดแล้วว่าให้ทำ
YH: คุณต้องถ่ายให้ผ่านในเทคเดียวนะครับ!
P: ได้ครับ~
<สามียงผู้ระมัดระวังอย่างจริงจัง>
YH: คุณต้องถ่ายให้ผ่านในครั้งเดียวนะครับ!
P: ค่อยๆโน้มไปข้างหน้าครับ โอเค… ทีนี้… หนังสือ… หนังสืออะไรครับ
<ค่อยๆ… ค่อยๆ…>
<เวลานี้…>
P: คุณไม่ได้กำลังพยายามดมผมเธออยู่ใช่ไหมครับ
YH: ทำไมเธอถึงใส่สเปรย์เยอะขนาดนี้เนี่ย
SH: ฉันไม่รู้ค่ะ
P: นี่จะเป็นครั้งสุดท้ายนะครับและก็ถ่ายแค่ครั้งเดียวด้วยครับ
<ครั้งนี้…>
P: อีกนิดครับ… อีกนิดนึงครับ!
YH: ขอบคุณที่ตั้งใจทำงานอย่างหนักครับ(?)
SH: ขอบคุณที่ตั้งใจทำงานอย่างหนักค่ะ
YH: ซอฮยอน ขอโทษนะ (ยง สุภาพบุรุษมากกกก)
P: จากตรงนั้น ผมจะถ่ายคุณมองขึ้นมาข้างบนนะครับ
<และนั่นก็คือว่าพวกเขาได้จูบแรกกันสำเร็จไปแล้ว>

สัมภาษณ์ห้องมืด
SH: ก็คือ… ตอนนั้น… คือ… ถ้าเขาเข้ามาช้าๆ มันก็ดีค่ะ
YH: ผมคิดเยอะมากเลยครับว่าผมควรจะทำหรือไม่ทำดี เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกของซอฮยอน ผมก็เลยคิดว่าผมจำเป็นต้องให้เกียรติเธอครับ การได้เห็นเธอแบบนั้น เธอน่ารักครับ เธอหลับตาตลอดเลยครับ…แล้วก็ทำเป็นว่าเธอหลับอยู่ แม้ว่าผมจะเข้าไปใกล้หน้าผากเธอ แต่มันก็รู้สึกเหมือนว่ายังอยู่ไกลครับ…(แบบว่าไม่กล้าเข้าไปเพราะเกรงใจน้องน่ะค่ะ)

<หลังจากความยากลำบากในการถ่ายฉากจูบหน้าผาก…>
<ยงกำลังรอฮยอน>
MC: สำหรับเขา การได้เห็นเธอด้านข้าง คงจะสวยมากเลยนะ~
<แค่ได้เห็นเธอก็ทำให้เขายิ้มได้>
MC: เพราะว่าจูบนั้น พวกเขาเลยรู้สึกใกล้ชิดกันมากขึ้น
<สามียงที่มาปรากฎตัวพร้อมกีต้าร์>
YH: ซอจูฮยอน… รีบๆออกมาได้แล้ว~
SH: รอแป๊บนึงนะคะ~
YH: ช่างภาพกำลังรออยู่ด้วยนะ~
<ครั้งนี้ใส่เดรสสั้น!>
YH: โอ้~ มิสซอจูฮยอน Pink lady (สุภาพสตรีสีชมพู) ~
SH: หูกระต่ายสีชมพูน่ารักค่ะ!
YH: เธอคิดว่ามันไม่น่ารักใช่ไหมล่ะ
SH: ฉันต้องคิดว่าจะชมพี่หรือไม่ชมดีค่ะ อ่า มันเทศ!
<แนวคิดนี้คือ…?>
<แนวคิดนี้คือมันเทศ>
MC: อ่า คุณลืมมันเทศไปไม่ได้
SH: ถ้าเราปลูกมันเทศเอง มันจะออกมาดีแบบนี้นะคะ
YH: จริงหรอ…
<ครั้งแรกที่ได้พบกัน: มันเทศ>
SH: คุณชอบมันเทศไหมคะ
YH: คุณพูดว่าอะไรนะ
SH: ฉันรักมันเทศมากๆเลยค่ะ
YH: จากนี้ไป ผมจะรักมันเทศตลอดไปครับ
<แต่…>
YH: มันเทศอยู่ที่ไหน!!
SH: ออก~ มานะ~
YH: มันเทศไม่ออกมาเลยอ่ะ~
SH: เราทำพังหมดแล้วค่ะ!
P: เราใส่มันเทศไว้เรียบร้อยแล้วครับ เพราะฉะนั้นอารมณ์ก็คือยินดีที่ได้กลับบ้านนะครับ (เหมือนเก็บมันเสร็จแล้ว ก็กลับบ้านน่ะค่ะ)
YH: นี่เป็นการแก้มือจากคราวที่แล้วใช่ไหมเนี่ย
MC: แต่มันเทศที่เหมือนหัวไชเท้านั่นอร่อยนะ
<เริ่มการถ่ายภาพกับมันเทศ>
MC: เราได้รับและก็กินมันอย่างอร่อยเลยนะ
<สกินชิพที่เข้มข้นขึ้นอีกนิด(?)>
P: ทีนี้ นี่จะเป็นเหมือนการแต่งงานจริงๆนะครับ แค่ไว้วางใจทุกอย่างกับอุปป้าของคุณครับ อย่าเป็นกังวลอะไร กอดเอวเธอไว้…
MC: แบบนี้~
YH: แบบนี้?!
<ยงผู้แข็งกร้าว!>
SH: อะไรคะ
MC: อ่า~ มือมันยังแปลกๆอยู่นะ!
<มือยังเคอะเขินอยู่>
<แต่สีหน้าดูอินมาก!>
P: อ่อนโยนกว่านี้ครับ
MC: ท่านี้ ผู้หญิงจะกลั้นหายใจนะ
MC: คุณรู้ไหมว่าเราต้องเก็บแรงในท้องของเรามากแค่ไหน อวัยวะภายในแทบจะออกมากองข้างนอกเลยล่ะ
SH: โอเคไหมคะ โอเคนะคะ
YH: ท่าทางแย่ๆของคุณออกมาแล้ว~(เหมือนน้องไม่ได้เป็นคนเรียบร้อยแล้ว ประมาณนี้ค่ะ)
P: นี่คือท่าสุดท้ายครับ อุ้มเธอขึ้นเลยครับ
<อุ้มเจ้าสาว>
YH: คุณอยากให้ผมอุ้มซอฮยอนหรอครับ
SH: ฉันไม่คิดว่าพี่เขาจะอุ้มได้นะคะ
YH: ผมจะอุ้มเธอขึ้นแล้วก็…
SH: โยนฉันทิ้งหรอคะ?!
P: อ่า คุณต้องไว้ใจเจ้าบ่าวของคุณสิครับ
<ตัดสินใจแน่วแน่>
SH: เข้าใจแล้วค่ะ!
MC: อ่า แบบนั้นแหละ
<สีหน้าของเขาเหมือนตุ๊กตาหิน!>
P: ใช่ แบบนั้นล่ะครับ! มีความสุขหน่อย!

<ในระหว่างนั้น รูปแบบต่อไปที่เหลือสำหรับคู่ยงซอ>
<ภาพแบบไหนที่พวกเขาอยากให้เราเห็น…>
MC: อ่า! น่ารักจัง!
P: โอ้ คุณดูน่ารักมากเลยครับ!
SH: จริงหรอคะ
P: ครับ!
SH: โล่งอกเลยค่ะ ฉันมีพร๊อพ(อุปกรณ์)มาด้วยค่ะ
P: พอเจ้าบ่าวออกมา ผมจะอธิบายว่าต้องทำอะไรนะครับ
MC: คราวนี้เจ้าบ่าวแต่งตัวนานกว่านะ
P: ทำไมเจ้าบ่าวถึงใช้เวลามากกว่าล่ะ
SH: เจ้าบ่าว~ ทำไมแต่งตัวนานจังคะ
MC: ฉันเดาว่าพวกเขาต้องพยายามทำให้ดูน่ารักอ่ะ
<ในที่สุดสามียงก็ออกมา>
<เปลี่ยนเป็นยงเด็กน้อยอย่างสมบูรณ์แบบ!>
NY: น่ารัก
SH: เหมือนน้องหมาเลยค่ะ
YH: คุณดูเหมือนเซเลอร์มูนอ่ะ
SH: ตลกจังเลยค่ะ~
YH: ทำไม…
P: ความคิดทั้งหมดนี้มาจากเจ้าสาวครับ
SH: ใช่ค่ะ 555 น่าสนุกใช่ไหมคะ
YH: ใช่… น่าสนุก… เธอเก่งที่สุดเลย… เป่าขลุ่ยเป็นไหม พี่ได้เอตลอดเลยนะ
SH: ฉันเป่าขลุ่ยไม้ไผ่สั้นๆเก่งด้วยนะคะ
P: พวกคุณเคยเล่นด้วยกันมาก่อนหรอครับ
SH: ไม่เคยค่ะ~
P: แกล้งทำเหมือนว่าพวกคุณทะเลาะกันอยู่ครับ
<การแข่งขันระหว่างทั้งคู่เริ่มขึ้น>
SH: นี่มันเหมือนกับว่าฉันได้เห็นภาพปกติของพี่เลยค่ะ
P: ประเด็นหลักไม่ใช่เครื่องดนตรีนะครับ…แต่เป็นต๊อกบกกี!
MC: ต๊อกบกกี!
<อ่า! มันคือต๊อกบกกี…>
NY: อ่า ตอนที่พวกเขาไปกินต๊อกบกกีด้วยกัน
<อาหารมื้อแรกที่กินด้วยกันของคู่รัก!>
YH: คุณกินต๊อกบกกีตอนกลางดึกได้นะ~
SH: หา? ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ~
<ต๊อกบกกีมื้อดึก>
SH: น่าจะเผ็ดนะคะ เผ็ดไหมคะ
P: เผ็ดจริงๆครับ
P: ลองกินได้ครับ
SH: กินก่อนถ่ายรูปเลยนะคะ!
MC: ดูว่าน่าจะเผ็ดนะ~
MC: เผ็ด เผ็ด
P: คุณค่อยๆป้อนเธอครับ
<ป้อนต๊อกบกกีให้กันและกัน>
P: ช้าๆครับ~ อ่า พูดว่าอร่อยครับ~
P: ใช่ครับ อีกชิ้นครับ!
P: ใช่ครับ! ป้อนกันครับ~
P: ดีมาก! ดีมาก!
MC: อ่า น่ารัก!
MC: พวกเขาดูเหมือนคู่รักวัยเด็กจริงๆ
<ทันใดนั้น เอากระเป๋าผ้าออกมา>
NY: อ่า ฉันเคยเอากระเป๋าแบบนั้นฟาดทุกคนเลยนะ
MC: ตอนที่คุณฟาด ผมก็ลืมไง~
YH: แม่เราห่อข้าวกลางวันมาให้ด้วย~
<การแสดงที่เหมือนจริงเกินไปนิดของเด็กชายยง>
YH: เธออยู่ชั้นไหนหรอ ห้องไหนด้วย
SH: ฉันอยู่ ป.6
YH: เธออยู่ ป.6 หรอ เราอยู่ ป. 1 เอง…
<ฮยอน ป.6 กับยง ป.1 ไปโรงเรียนด้วยกัน…>
YH: ฆ้อน กระดาษ กรรไกร
<หลังจากเล่นด้วยกัน พวกเขาก็เป็นเพื่อนกันมากขึ้น>
YH: คุณอยากให้มันเหมือนจริงใช่ไหมครับ
SH: ไม่ได้นะคะ
P: ครั้งนี้ คุณทำตามความปรารถนาของเธอและโดนตีแทน~
YH: เราจะให้ความปรารถนาเธอข้อหนึ่ง เราจะยอมโดนตีแทน
SH: งั้นฉันก็แค่ตีพี่เขาหรอคะ
P: ใช่! มันต้องเจ็บนะครับ!
SH: จริงหรอคะ
P: ใช่ เอาแบบที่เจ็บจริงๆ จริงมากๆเลยครับ!
SH: ฉันจะดีดแล้วนะคะ
P: 1…2…3!
<เสียงดังสนั่นสตูดิโอ!>
SH: อ่า! ขอโทษค่ะ!
MC: เสียงทำด้วยไม้ชัดเจนมาเลย (เหมือนเวลาดีดของที่ทำด้วยไม้น่ะค่ะ)
P: นี่คือฉากสุดท้ายแล้วครับ เขาทั้งซื้อต๊อกบกกีมาให้คุณ และก็ยอมแม้แต่โดนตีแทนคุณ คุณก็เลยรู้สึกซาบซื้งจนมอบจูบที่แก้มให้เขาครับ
<จูบ>
MC: ใช่เลย!
YH: ผมจะไม่ให้ความปรารถนานั้นกับเธอครับ
SH: ไม่ค่ะ… หา?
YH: ได้โปรดอย่าทำอย่างนั้นเลยครับ~
<ปากบอกไม่ แต่ทำไมยิ้มล่ะจ้ะ>
P: คุณก็แค่กำลังไปแถวๆบ้าน
YH: ผมเข้าใจครับ…
<ความสามารถในการปฏิเสธอ่อนกำลังลงกว่าก่อนหน้านี้>
YH: ผมจะแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้ละกันนะ หา… อะไรอ่ะ?!
<เธอมีท่าโพสต์แล้วเรียบร้อย…>
<ยงเล่นไปเรื่อยอย่างไม่มีเหตุผล>
YH: อ่า อะไรอ่ะ!
SH: มองไปข้างหน้าค่ะ
P: คุณต้องเอนไปหาเจ้าสาวนิดนึงครับ…
SH: ฉันเข้าไปหาพี่เขาไม่ได้ค่ะ
<ลองอีกครั้ง>
P: อ่า~ ระยะห่างมากไปครับ~ ผมจะถ่ายแค่ครั้งเดียวครับ~
SH: ฉันก็แค่เข้าไปใกล้ๆใช่ไหมคะ
<ครั้งนี้ใกล้เข้าไปอีกนิด…>
SH: ฉันทำไปแล้วค่ะ~
P: ทำไปตอนไหนครับ ผมยังไม่ได้ถ่ายเลยครับ!
YH: เธออยากทำสองครั้งหรอเนี่ย
SH: คุณไม่เห็นหรอคะ
P: คุณต้องแตะโดนเลยนะครับ ไม่งั้นผมถ่ายไม่ได้ครับ!
SH: ฉันโดนไปแล้วค่ะ… ใช่ไหมคะ…
YH: มันก็แค่ลมหายใจจากจมูกเธอเท่านั้นแหละ!
SH: ก็ได้ค่ะ ฉันจะทำอีกครั้งค่ะ… คุณต้องถ่ายนะคะ
<ในที่สุด>
P: โอเคนะครับ 1…2…3… จูบ!
<ริมฝีปากฮยอนจะแตะโดนแก้มยงไหม…?>
<ริมฝีปากฮยอนแตะแก้มยงได้ทันเวลาพอดี>
NY: บราโว!
<ท่าโพสต์นี้เหมือนนางเอกในเรื่อง Secret garden>
MC: อ่า ซอฮยอนทำงานหนักมากจริงๆ
<ในที่สุดการถ่ายภาพแต่งงานที่แสนยากก็จบลง>
MC: แต่ตอนนี้พวกเขาก็มีความทรงจำดีดีร่วมกันเยอะมากนะ
MC: พวกเขาดูน่ารักมาก
P: ความกล้าในตอนสุดท้ายของคุณน่าทึ่งมากครับ
SH: ขอบคุณค่ะ
P: กล้าเพราะรักนะครับ~
MC: ฉันเดาว่าตอนที่เขากลับบ้าน เขาน่าจะอารมณ์ดี
JS: ใช่ครับ ผมก็คิดอย่างนั้นครับ!
YH: ซอฮยอน ขอบคุณที่ทำงานหนักนะ…
SH: ขอบคุณที่ทำงานหนักค่ะ~ สนุกดีค่ะ
YH: ตอนนี้เราต้องไปโรงเรียนแล้ว
SH: ใช่ค่ะ

สัมภาษณ์ห้องมืด
SH: ฉันค่อยๆเข้าไปหาเขาทีละนิด ช้าๆค่ะ ฉันคิดว่ายังไงสุดท้ายฉันก็จะจูบจริงๆค่ะ… มันน่าสนใจค่ะ… มันเป็นครั้งแรกของฉันค่ะ…(ยง โชคดีมากกกก)
YH: สาวน้อยผู้กล้าหาญ~ เธอมีเสน่ห์ในแบบของเธอครับ
MC: เขาพูดว่าเธอมีเสน่ห์ ถ้านั่นคือเสน่ห์ของเธอ ถ้าเธอจูบคุณที่ปาก คงเป็นลมไปเลยล่ะ…

<หลังจากถ่ายภาพแต่งงานเสร็จแล้ว ทั้งสองคนก็เดินออกมาข้างนอก>
SH: อ่า หนาวจังเลย!
MC: ท่าทางแบบนั้นดูเหมือนจะเป็นวันที่หนาวมากจริงๆ
<ใช้มือเปล่าของเขาจับหิมะที่เย็นเฉียบ>
SH: พี่ทำอะไรคะ อย่านะคะ!
<เด็กชายยงตัวจริงเสียงจริง>
SH: ไม่หนาวหรอคะ มันน่าจะเย็นนะคะ~
YH: อ่า เหนื่อยนะ~
SH: ขอบคุณที่ตั้งใจทำงานอย่างหนักค่ะ
YH: เธอทำได้ดีมากนะ
YH: พี่ไม่คิดว่าพี่จะได้เห็นหรือเลือกชุดเดรสหรือทักซิโด้อีกแล้วอ่ะ (กะแต่งครั้งนี้ครั้งเดียวเลยใช่ไหม ยง)
SH: จริงหรอคะ
YH: ใช่ มันยากมากเลยอ่ะ
SH: มันก็ไม่ใช่งานที่ทำกันเป็นปกติหรอกค่ะ
YH: เริ่มตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้
SH: ใช่ค่ะ…
YH: ยากนะแต่สนุกดี
SH: ฉันไม่เคยใส่ชุดที่เป็นทางการแบบนั้นเลยค่ะ
MC: มันต้องหนาวแน่ๆเลย เพราะว่าพวกเขาอ้าปากไม่ได้เลย
YH: แต่เธอเหมาะกับเดรสพวกนั้นมากนะ
SH: จริงหรอคะ อ่า~ หนาวจังเลยค่ะ
MC: เธอเอาแต่พูดว่าเธอหนาว
MC: ในเวลาแบบนี้คุณต้องกอดเธอสิคะ
SH: ทำไมพี่ไม่พันผ้าพันคอคะ
YH: เธอก็ต้องพันด้วยเหมือนกัน
SH: ฉันพันผ้าพันคอบ่อยค่ะ
<เป็นห่วงคอสามีในอากาศที่หนาวเย็นแบบนี้>
SH: ฉันพันผ้าพันคอประจำล่ะค่ะ แต่วันนี้ไม่ได้พันมาค่ะ
YH: พี่มีผ้าพันคออยู่แล้ว!
SH: อ่า~ นอกจากอันนั้นล่ะคะ
YH: อ่า~ มันหายใจไม่ถนัดอ่ะ ไว้หนาวกว่านี้แล้วพี่จะใส่นะ
SH: ถ้าพี่อยากรักษาเสียงพี่ไว้ พี่ก็ต้องทำให้คออุ่นค่ะ และ…
YH: คุณซอจูฮยอนครับ
SH: ฟังฉันสิคะ
<เด็กชายยงไม่ยอมฟังคุณแม่ฮยอน>
YH: ก็ได้~
SH: พี่ต้องใส่ผ้าพันคอไว้ตลอดค่ะ
YH: ได้ครับ…
SH: เด็ก! เด็กชายยง~
YH: เธอเหมือนปลาหมึกเลย
SH: อะไรนะคะ
YH: พี่จะเปิดร้านขายปลาหมึก!
SH: อ่า~ ฉันหนาวมากเลยค่ะ
YH: อะไร…เธอต้องการอะไรกันแน่เนี่ย
SH: เปล่าค่ะ มันไม่ใช่อะไรแบบนั้นสักหน่อยค่ะ…
YH: เธออยากให้พี่กอดเธอหรือว่าอะไรล่ะ
<เธออยากให้พี่กอดเธอหรือว่าอะไรล่ะ>
YH: ทำไมเธอพูดอ้อมไปอ้อมมาตลอดเลยล่ะ
MC: เธออยากให้กอดแน่นอนอยู่แล้ว
SH: พี่จะต้องถูกกระตุ้นค่ะ…
YH: ทำไมล่ะ
SH: ฉันไม่รู้ค่ะ…
YH: เธอเอาแต่พูดว่าเธอหนาว เธอหนาว
SH: นั่นก็เพราะว่าฉันหนาวจริงๆค่ะ…
YH: อย่าทำให้พี่หัวเราะน่า~
SH: อ่า จริงๆเลยค่ะ เกิดอะไรขึ้นกับคนคนนี้เนี่ย
YH: อะไรล่ะ เธออยากได้อะไร
SH: พี่นั่นแหละ ปลาหมึก!
YH: พี่รออยู่สักพักแล้วนะ ตั้งแต่ที่เธอเอาแต่พูดว่าหนาว หนาว
<บางอย่างทำให้สามียงจับสังเกตได้>
SH: อ่า~ จริงๆเลยค่ะ พี่กำลังพูดเรื่องอะไรอยู่คะเนี่ย
YH: เธออยากรู้ว่าพี่คิดอะไรอยู่หรอ
MC: กอดจากข้างหลังมาแล้ว!!!!!!!
<สกินชิพที่แน่นอนที่สุดจากยง~>
YH: อย่าแกล้งทำเป็นว่าเธอไม่ชอบเลย พี่เห็นทุกอย่างจากตาเธอหมดแล้ว (กรี๊ดดดด)
SH: ฉันว่า จริงๆนะคะ เพราะพี่อ่ะ ฉันคิดว่าฉันจะเป็นโรคหืดแล้ว (แม่ยกในซุม ช่วยมาขยายความประมาณว่า อาการโรคหอบหืด คือ ไอ หายใจติดขัด น้องเป็นกุลสตรีไม่กล้าบอกความนัยแบบตรงๆกับยง ว่าน้องมีอาการแบบนี้เวลาอยู่กับยงน่ะค่ะ กรี๊ดดดดเนอะ ^^)
MC: ทำไมล่ะ
YH: ไอหรอ
SH: ใช่ค่ะ
YH: ทำไมเธอถึงจะติดไอจากพี่ล่ะ
SH: เพราะว่าฉัน…
YH: อ่า~ รีบๆบอกมาเลย อย่าอ้อมไปอ้อมมา แค่บอกออกมาเลยตรงๆ ว่าเธอตั้งใจทำผ้าพันคออย่างหนักเลยล่ะสิ
SH: หา?
YH: เธอทำผ้าพันคอ
SH: ทำไมต้องเป็นผ้าพันคอล่ะคะ
YH: พี่พูดถูกใช่ไหม
SH: ไม่ค่ะ~
YH: ถุงมือ? หน้ากาก?
SH: ลืมไปเถอะค่ะ แค่เดินไปกันเถอะค่ะ
YH: รีบๆบอกพี่มานะ
SH: เป็นการลงโทษจากฉันค่ะ
SH: ถือกระเป๋าให้ฉันเลยค่ะ…
YH: อ่า ต้องมีอะไรอยู่ในนี้แน่ๆเลย…
SH: เปล่าค่ะ ถือไว้ด้านนี้นะคะ…
YH: พี่ไม่อยากทำนี่~
<ภรรยาฮยอนเริ่มไม่ค่อยสนุกแล้ว~>
YH: หยุดซ่อนได้แล้ว แล้วก็บอกพี่มา!
SH: อ่า! เด็กมากเลย!
YH: ทำไมเธอเอาแต่อ้อมไปอ้อมมาล่ะ เธอคิดจริงๆหรอว่าพี่จะไม่รู้อ่ะ
SH: หนาวค่ะ!
YH: ใครในโลกนี้อีกเนี่ยที่จะรู้ถึงความทรมานของเธอ! ก็ได้ พี่จะถือไว้ตรงนี้… เห็นไหมพี่สะพายไว้ตรงนี้นะ~
SH: ขอบคุณค่ะ พี่ทำอะไรคะ
YH: เธอนี่ ท่ามากจริงๆเลยนะ (ยงพูดแบบเอ็นดูน้องนะคะ)
SH: ก็ได้ค่ะ
YH: อะไรล่ะ แล้วถ้าหากว่าพี่ไม่ซึ้งกับมันล่ะ
SH: ถ้าพี่ไม่ซึ้งกับมัน!!
YH: พี่จะทำท่าว่าซึ้งก่อนละกันนะ
<มุกสุดท้ายจากเด็กชายยง>
YH: ก็ได้ ก็ได้!
SH: ลืมไปเถอะค่ะ!
YH: พี่เล่นไปเรื่อยแหละ
SH: ฉันน่ะ ฉัน ตั้งใจทำสิ่งนี้มากนะคะ…
YH: อะไรหรอ
SH: แต่นแต๊น
<ผ้าพันคอ ของขวัญเซอร์ไพรส์>
YH: ผ้าพันคอจริงๆ~
<เด็กชายยงทายถูกเป๊ะ>
SH: พี่ไม่รู้หรอกค่ะว่าฉันไปถักมันยังไง!
<ผ้าพันคอถักนิตติ้งเข็มต่อเข็ม!>
MC: ถ้ามันถักมาเข็มต่อเข็ม แน่นอนว่าคุณต้องซึ้งแน่
MC: ช่างฝีมือชาวอิตาเลี่ยน(?) ถักมันทีละเข็มเลยนะ…
YH: อ่า ยงซอ~
<ภรรยาถักผ้าพันคอมีชื่อย่อว่า Y.S>
MC: เธอใส่ชื่อย่อของพวกเขาลงไปด้วย
YH: พี่ขอบคุณจริงๆนะ
SH: ฉันจะใส่ให้ค่ะ
MC: เขาดูมีความสุขมาก แต่ก็แอบเสียใจนิดๆในเวลาเดียวกัน
MC: ใช่ คุณพูดถูก
<แก้แค้น>
YH: พี่คิดว่าพี่จะตายเพราะความร้อนอ่ะ
SH: ฉันทำให้มันมีเอกลักษณ์ค่ะ (ไม่ได้เรียบร้อย สวยเหมือนซื้อมา)
MC: มันจะเป็นของที่มีชิ้นเดียวในโลก!
YH: ขอบคุณนะ~
SH: ฉันไม่คิดว่าฉันมีความรู้สึกอะไรนะคะ แต่ฉันมีความรู้สึกเมื่อมันมาถึงตรงนี้ค่ะ ฉันอยากจะแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้ แต่ฉันรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆค่ะ สามียงทำเพื่อฉันมากมาย ฉันก็เลยอยากจะขอบคุณเขาที่ทำเพื่อฉันมามากค่ะ
YH: ผมรู้สึกเสียใจครับ บางทีผมควรจะแกล้งทำเป็นว่าไม่รู้ เพราะว่าผ้าพันคอนิตติ้งผืนนั้น ผมรู้สึกจริงๆครับว่า… มันอุ่นกว่าผ้าแคชเมียร์อีกครับ ครับ ผมใส่ทุกวันเลยครับ (มันอุ่นไปถึงหัวใจใช่ไหมล่ะ ยงงงง)
YH: อะไร
SH: มันเข้ากับพี่ค่ะ
YH: เข้ากับพี่หรอ เพราะว่ามันปิดปากพี่ไว้อยู่น่ะสิ
SH: ใช่ค่ะ!
YH: ซอฮยอน~ เธอทำงานหนักมากอีกแล้วนะ~ อาอีกู~
SH: อ่า จริงๆเลยค่ะ ฉันกำลังทำอะไรอยู่คะเนี่ย
YH: อาอีกู ซอฮยอนของเราทำงานหนักมาก
SH: ไม่หรอกค่ะ… ใส่บ่อยๆนะคะ
YH: ได้เลย
SH: อย่าลืมว่าต้องใส่นะคะ
<ยิ่งใหญ่พอๆกับหัวใจของภรรยาฮยอน…เขาทำสัญญาว่าจะใส่ผ้าพันคอผืนนี้>

พรีวิว
SH: อะไรคะ
วันนี้สามียงดูแปลกๆไป
SH: คราวนี้ อะไรล่ะค่ะ
SH: พี่ไม่ได้ทำหาย ใช่ไหมคะ
สามียงทำอะไรหาย?
ดูเหมือนว่าครั้งนี้ภรรยาฮยอนจะค่อนข้างโกรธ
SH: ฉันจะไม่เปิดประตูให้เขาเข้ามาเลย อ่า จริงๆเลยนะ
สามียงโดนไล่ออกไปแบบนี้หรอ??

"This post confirms my ownership of the site and that this site adheres to Google AdSense program policies and Terms and Conditions."

Create Date : 08 มีนาคม 2554
Last Update : 8 มีนาคม 2554 16:21:08 น.
Counter : 594 Pageviews.

0 comment

คำแปลคู่รักมันหวาน 46 โดย คุณเชอรี่ค้า..หวานมาก..เจ๊..อิจฉามาก55

Free Counterwww.blackjack-online-casino.net

คำแปลคู่รักมันหวาน 46 โดย คุณเชอรี่ค้า..หวานมาก..เจ๊..อิจฉามาก55
Tran] ยงซอ อีพี 46-*+

posted on 28 Feb 2011 19:00 by cherimerci in Translation
อีพีนี้ ยงซอสกินชิพกันไม่เยอะ แต่สายตานี่ชนะเลิศมาก โดยเฉพาะยงซอบัง อาการอ้าปากค้างตกตะลึงในความงามประดุจนางฟ้าของภรรยา ถึงขั้นพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ได้แต่พูดว่าสวย สวยมาก นางฟ้าของผม~ ไหวไหม ยงงงง น้องซอก็สวยสมการรอคอยของพี่ยงและแม่ยกจริงๆ สงสัยอีพีหน้า เราจะไม่มีใครรอด เพราะอาจจะมี kiss~ มีอุ้มมมม (จิ้นไว้เถิด จะเกิดผล อิอิ) มีความสุข~

Cr : DDuk@Seohwa Soompi
Cr : aisuo415@Seohwa Soompi
Cr : SONEmsSubs05@YT
Thai Translation by Cheri Merci : The Sweet Potato Couple thread @//wgm.pantipmember.com/
ติดตามข่าวสารงานแปลเพิ่มเติมได้ที่ //cherimerci.exteen.com/
(Please take out with full credit)

Y: มันคือการ์ดภารกิจอีกอันอ่ะ!
H: โอ้ จริงหรอเนี่ย
Y & S: ด้วยกัน ด้วยกัน
Y: โอ้ มันหนาอ่ะ
<ภารกิจที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาคือ…?>
Y&S: ภารกิจของวันนี้…
<ความโรแมนติกของคู่รักต้องผ่านขั้นตอน…>
MC: ฮันนีมูน?
Y: ฮันนีมูน?
S: อ่า~ จริงหรอคะ พี่คิดว่าคืออะไรคะ
Y: การถ่ายภาพแต่งงาน!
S: จริงหรอคะ
<ริมฝีปากที่อ้ากว้างเพราะความช็อค>
<ข้างในซองภารกิจมีจดหมายอีกฉบับ>
Y: นี่คืออะไรอ่ะ
<สงสัย>
<สงสัย>
Y: นี่เป็นแผนขอแต่งงานหรอ
<รูปแต่งงานของนักแสดงชายหญิงคนอื่นๆ>
Y: อันนี้สวยดี
<รูปแต่งงานของจางดองกันและโกโซยอง>
<มีรูปที่สกินชิพกันแบบชัดเจนด้วย!>
MC: คุณลืมท่านั้นไม่ได้เลยนะ!
<และแล้ว!>
<ใส่ชุดแต่งงานไปแล้ว…>
<รูปหน้าปกอัลบั้มวง Trax>
MC: อ่าาา~! กับจองโมอุปป้าไง
MC: โอ้ Trax, trax
S: โอ้ ฉันนี่คะ!
Y: อะไรอ่ะ นี่อะไรอ่ะ
S: โอ้ สวยจังเลยค่ะ ฉันอยากรู้จังเลยว่าคนนี้เป็นใคร
Y: ใช่สิ นี่จะเป็นการใส่ชุดแต่งงานครั้งที่สองของเธอ เธอก็เลยไม่กลัวเลย ใช่ไหมล่ะ
S: เอ่อ พี่อาจจะพูดถูกนะคะ
Y: พี่ก็เคยใส่ทักซิโด้มาแล้วครั้งหนึ่งเหมือนกัน
MC: ตอนนี้เขากำลังหึง
MC: เขาหึง
S: อืม มันคือรูปแต่งงานนี่เอง…

สัมภาษณ์ห้องมืด
S: ฉันชอบนะคะ แต่…แต่ก็ไม่รู้ค่ะ โอ้ ว้าว ฉันกำลังจะได้ไปถ่ายรูปแต่งงานค่ะ…
S: ฉันเคยคิดถึงการถ่ายรูปแต่งงานมาก่อนนะคะ
S: และเพราะว่าอารมณ์ในการถ่ายคงจะมีความสุขมาก ฉันก็เลยอยากมีอารมณ์แบบนั้นบ้างน่ะค่ะ
<ความคิดเห็นทางฝั่งเจ้าบ่าว>
MC: โอ้ ดูเหมือนว่าเขาไปขี่มอเตอร์ไซค์มาเลยนะ
Y: ภารกิจที่ไม่เคยทำมาก่อนครับ
<ภารกิจที่ไม่คุ้นเคย>
Y: กับภารกิจอื่นๆผมก็แค่คิดว่า ผมสามารถทำได้นะ แต่เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกของผมที่ได้ถ่ายภาพแต่งงานครับ…
PD: ไม่มีใครเขาถ่ายกันสองครั้งหรอก
Y: คุณก็พูดถูกครับ…ผมก็ไม่ทำอีกเป็นครั้งที่สองหรอกครับ…แต่เพราะว่ามันเป็นครั้งแรกของผมครับ…(ยงงงง คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิตเลย ใช่ไหมมม)

<ภารกิจที่น่ากลัวที่สุด การถ่ายภาพแต่งงาน>
เจ็ดโมงเช้า
MC: เวลาที่คุณไปถ่ายรูปแต่งงาน คุณต้องตื่นแต่เช้าตรู่
<ยง &ฮยอนกำลังแต่งหน้า>
S: ฉันเครียดค่ะ
Y: ชุดนี้… มันจริงๆเลยนะ…
<เจ้าบ่าว เจ้าสาวอยู่ในชุดเสื้อคลุมแต่งหน้า….>
Y: ไม่มีเหตุผลที่ต้องใส่เสื้อคลุมนี้เลยนะ…
<จองยงฮวา – เจ้าบ่าว>
<ป้ายชื่อที่ระบุชื่อบ่าวสาว>
MC: โอ้ พวกเขาต้องกังวลมากแน่ๆ
S: ความแตกต่างระหว่างการแต่งหน้าเจ้าสาวคืออะไรคะ
Y: ต้องแต่งเข้มไง
H: โอ้ ทำไมคะ จริงๆเลยค่ะ
MC: เพื่อทำให้เธอกังวลน้อยลง
S: ไม่เข้มหรอกค่ะ
Y: ช่วงงานแต่ง มีคนที่ใส่ชุดแต่งงานมาที่นี่แล้วก็ไปงานเลยไหมครับ
ช่างแต่งหน้า: มีค่ะ
Y: โอ้~ พวกเขาไปที่งานได้ยังไงนะ
S: ใช้รถสิคะ
ช่างแต่งหน้า: มีครั้งหนึ่งค่ะ เจ้าสาวใส่ชุดแต่งงานมาและก็ต้องขับรถด้วยค่ะ
S: โอ้ จริงหรอคะ
ช่างแต่งหน้า: เจ้าบ่าวขับรถไม่เป็นน่ะค่ะ
S: โอ้ เหมือนเราเลยค่ะ
<โอ้ นั่นเหมือนเรา!>
<เตือนความจำยง>
ช่างแต่งหน้า: ปัญหาใหญ่นะคะ
<ล้อเล่น ล้อเล่น>
Y: ไม่ต้องห่วงหรอก พี่เป็นคนประเภทที่จะเดินในวันแต่งงานน่ะ
H: โอ้ จริงหรอคะ
Y: พี่จะเดินไป
S: พี่รู้ว่าเราจะได้ถ่ายรูปในชุดลำลองด้วยใช่ไหมคะ
Y: จริงหรอ
S: คนอื่นๆเขาก็ทำกันค่ะ…
Y: จริงหรอ
S: ฉันคิดถึงแบบที่สนุกๆไว้หลายแบบเลยค่ะ
MC: โอ้ พวกเขามีแนวความคิดแล้ว
MC: ผู้คนมากมายก็มีแนวคิดตอนที่ถ่ายรูปนะ
Y: โอ้ อันนี้!
Y: ซอฮยอนเคยใช้อันนี้ครั้งหนึ่งครับ
S: อะไรคะ ใช่เลยค่ะ
<ที่ดัดขนตาไว้ดัดขนตา!>
S: ที่ดัดขนตา! ฉันเคยลองใช้กับพี่เขาค่ะ
<ภรรยาแต่งหน้าให้ >
S: มองต่ำค่ะ
MC: เธอหนีบหนังตาเขาด้วยนี่
MC: น่ากลัวนะนั่น
H: เป็นอะไรคะ
Y: เธอหนีบหนังตาพี่อ่ะ
Y: ใช่ แต่นี่ต่างกันนะ…
S: อะไรคะ
Y: เธอหนีบหนังตาพี่อ่ะ
Y: เพราะแบบนั้น พี่ก็เลยมีตาสองชั้นไง!
S: โอ้ พี่พูดอะไรคะ!?
S: ฉันหนีบหนังตาอีกข้างของพี่ต่างหากค่ะ
Y: เธอก็หนีบทั้งสองข้างนั่นแหละ
S: ไม่ค่ะ ฉันเปล่านะคะ!
MC: เด็กกันมากๆ…
S: โอ้! คุณกำลังจะติดขนตาปลอมหรอคะ
Y: พี่ต้องดูว่าเธอติดขนตายังไง
S: อย่ามองค่ะ~
Y: พี่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
S: พี่ไม่ต้องเห็นหรอกค่ะ
<เจ้าสาวผู้เขินอายที่จะแสดงการติดขนตา>
Y: พี่อยากเห็นสักครั้งน่ะ
<เจ้าบ่าวผู้อยากรู้อยากเห็น>
S: ฉันไม่อยากให้มองนี่คะ!
Y: ไม่มอง ไม่มอง
<ฮยอนผู้กำลังติดขนตา >
<ถึงแม้ว่าเขาจะพูดว่าจะไม่มอง เขาก็ยังมองอยู่ดี>
S: น่าทึ่งใช่ไหมคะ
Y: เธอติดด้วยกาวหรอ
S: แล้วอะไรล่ะคะ พี่คิดว่าฉันเย็บติดหรอคะ
MC: สำหรับฉันนะ ฉันเย็บติดไว้เยอะเลยล่ะ
MC: คุณเย็บติดเลยหรอ
<คราวนี้ คือ…!>
MC: โอ้ เธอใช้ไฟด้วย
MC: โอ้ ผู้ชายมักจะรู้สึกว่ามันน่าทึ่ง
Y: นั่นอะไรอ่ะ
ช่างแต่งหน้า: มันช่วยให้ขนตาเด้งขึ้นค่ะ
Y: เธอติดกาวไว้แล้วใช่ไหม
S: ค่ะ ฉันทากาวไว้ แต่แค่ตรงปลายๆนะคะ
MC: ถ้าคุณใช้ไฟช่วย ขนตาจะเด้งขึ้นเลย
Y: โอ้~ เธอดูสวยสง่าขึ้นมาเลย
<ยงชมฉัน>
ช่างแต่งหน้า: เสร็จแล้วค่ะ
<เจ้าบ่าวแต่งหน้าเสร็จก่อน>
ช่างแต่งหน้า: ยินดีด้วยนะคะ
Y: ครับ ขอบคุณครับ
H: พี่ก็..
Y: เราจะรักกันให้นานและมีความสุขครับ (ยงงง มาจากใจ ชิมิ)
<ตอนนี้ เจ้าบ่าวที่แต่งหน้าเสร็จแล้วอยู่ในโหมดเฝ้ามอง>
MC: โอ้ เธอสวยจัง!
<ฮยอนแต่งหน้าเจ้าสาวเสร็จแล้ว>
<ตอนนี้ ก็ไปทำผม>
<พวกเขาต้องเลือกทรงผมแบบที่ต้องการ>
S: พี่คะ พี่ชอบแบบไหนคะ
Y: ทำทรงไหนก็ได้ที่เธอชอบเถอะ พูดจริงๆเลยนะ พี่ก็ไม่รู้หรอก
S: พี่ก็แค่ดูและก็บอกว่าพี่ชอบแบบนี้…
Y: พี่ชอบอะไรประมาณนี้อ่ะ…
<ทรงผมแต่งงานปล่อยยาวสง่างาม>
MC: ปล่อยผมอ่ะ ดีที่สุดเลย
<ทรงผมของวันนี้>
MC: ผู้ชายไม่ชอบให้เกล้าผมนะ
ช่างผม: คุณชอบแบบนี้ไหมคะ
Y: ครับ ผมคิดว่าผมชอบแบบนี้ครับ
MC: ผมชอบให้เกล้าผมและก็กระโปรงมีลูกไม้ที่ด้านข้าง
MC: นั่นแหละแบบที่ผมชอบ
<เริ่มออกแบบทรงผมแต่งงาน!>
<เธอจะเปลี่ยนไปเป็นแบบไหน>
MC: โอ้ เขาเอาแต่คอยมองเธอ
MC: เธอจะสวยขนาดไหนนะ
MC: หุบปากด้วย
<ยงผู้ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้>
<ฮยอนผู้กลายร่างได้อย่างสวยสง่า>
Y: โอ้ นางฟ้าของผม~ (เพลงวง Trax)
MC: เขาเรียกเธอว่านางฟ้าของผม
Y: นางฟ้าของผม~
S: ขอบคุณค่ะ
S: ขอบคุณนะคะ
S: โอ้ หนาวค่ะ
<ตอนนี้กำลังไปร้านชุดแต่งงาน>
<ทั้งสองคนดูสวยหล่อมากขึ้นมากขึ้น>
S: โอ้ หนาวค่ะ!
S: ลมหายใจเย็นๆค่ะ!
Y: ลองหายใจออกทางจมูกสิ
S: โอ้ ออกมาด้วยค่ะ
<เจ้าสาวผู้หายใจออกมาทางจมูก>
Y: ออกมาไหม
S: ไม่ค่ะ
MC: เพราะว่าพวกเขาเดินไป น่าจะเดินใกล้ๆกันนะ
<มาถึงหน้าร้านชุดแต่งงาน>
Y: เจ้าสาว เชิญด้านในเลยครับ
Y: พี่ไม่เคยมาที่แบบนี้เลยสักครั้งนะ
S: ฉันก็เหมือนกันค่ะ!
MC: โอ้ พวกเขาโชคดีจังค่ะ!
MC: คุณอิจฉาหรอ
MC: ใช่ค่ะ
<สาว 19 อยากไปบ้าง>
S: สวัสดีค่ะ
Y: สวัสดีครับ
<ครั้งแรกที่ได้มาที่ร้านชุดแต่งงาน!>
Y: เธอดูทีวีจากตรงนี้ได้นะ
S: โอ้ จริงๆเลยค่ะ
<เครื่องประดับชุดวิวาห์>
Y: นี่คือของขวัญแต่งงานหรอ
<คุณจะได้รับของขวัญแต่งงานระหว่างวันแต่ง…>
Y: มันออกจะเคอะเขินอยู่นะ ใช่ไหม
S: มันออกจะเคอะเขินอยู่ ใช่ไหมคะ
Y: อืม
<เคอะเขิน>
<เคอะเขิน>
ผู้จัดการ: สวัสดีค่ะ
Y&S: สวัสดีครับ/ค่ะ
ผู้จัดการ: ยินดีที่ได้พบนะคะ
<ผู้จัดการเข้ามาให้ความช่วยเหลือ>
ผู้จัดการ: ดูอัลบั้มพวกนี้นะคะ แล้วก็เลือกแบบที่คุณชอบมากที่สุดค่ะ
Y: โอ้ แบบนี้สง่ามากเลย
Y: ต่างประเทศ..เหมือนตอนดูหนัง..
Y: ครอบครัวคนรวย…
S: ถ้ามีอะไรที่สวย บอกฉันนะคะ
Y: ทุกอย่างสวยไปหมดเลย
MC: สำหรับฉันนะ ฉันจะไม่ใส่ชุดสีขาวหรอก
MC: โอ้?! งั้นสีดำเป็นไง
<งั้นชุดสีดำ?!>
MC: ไม่! ไม่!
MC: สีเหลืองอ่อนค่ะ
MC: ใส่ชุดสีดินแดงเลยสิ
S: ฉันคิดว่าฉันจะรู้ตอนที่ได้ใส่อ่ะค่ะ ฉันบอกไม่ได้จริงๆค่ะ
ผู้จัดการ: งั้นเราไปลองชุดกันเลยดีกว่าค่ะ
<แล้วค่อยตัดสินใจหลังจากลองใส่แล้ว>
Y: ว้าว
<ชุดแต่งงาน>
S: ว้าว สวยจังเลยค่ะ
Y: ว้าว นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแบบใกล้ๆแบบนี้นะ
S: นี่ก็เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นชุดเยอะขนาดนี้ด้วยเหมือนกันค่ะ
MC: หุบปากด้วย
MC: มันก็ดูเหมือนกันหมดนะ…
<จากสายตาผู้ชาย>
MC: ไม่เหมือนกันเลยสักชุดค่ะ
S: ชุดไหนสวยคะ
Y: สวยมากทุกชุดเลย
S: ดูดีดีนะคะว่า…ชุดไหนสวยที่สุด
S: รอสักครู่นะคะ…
<กำลังไปเปลี่ยนชุด…>
S: นั่งก่อนนะคะ
<อยากรู้ว่าซอฮยอนจะดูเป็นยังไงเมื่อใส่ชุดแต่งงาน>
MC: ฉันกำลังคาดหวังอยู่นะเนี่ย
<ดูรูป>
<กำลังคิด>
<เจ้าสาวฮยอนของเราจะดูเป็นยังไงนะในชุดแต่งงาน>
MC: พอม่านเปิด ฉันอยากรู้ว่าซอฮยอนจะสวยขนาดไหน
MC: ฉันพนันกับคุณได้เลยว่าซอฮยอนคงจะกำลังคาดหวังอยู่เหมือนกัน
MC: ในละคร ผู้ชายมักจะหลงเสน่ห์นะ
MC: ใช่ ผู้ชายต้องเป็นแบบนั้น
ผู้จัดการ: เปิดได้เลยค่ะ
<ครั้งแรกที่ได้เห็นฮยอนในชุดแต่งงาน>
MC: โอ้ พระเจ้า เธอสวยมาก!
<ฮยอนในชุดขาวบริสุทธิ์สวยสง่ามาก>
MC: เขาพูดไม่ออกเลยอ่ะ
Y: ว้าว เธอสวยมากจริงๆ
MC: เธอสวยจริงๆ
MC: เขาไม่รู้จะพูดอะไรเลย
MC: เพราะว่าเธอสวยมากไง
S: ดูใช้ได้ไหมคะ
Y: เธอสวยสมบูรณ์แบบมาก
Y: เปลี่ยนทรงผมนี่
S: ฉันคลายลอนน่ะค่ะ
<เขาอ้าปากค้างเองโดยธรรมชาติ>
MC: เขาชอบมากเลย

สัมภาษณ์ห้องมืด
Y: เพราะว่าทุกอย่างมันเป็นสีขาวไปหมดเลยครับ ก็เลยดูเหมือนว่าเธอมาจากเมืองน้ำแข็งครับ
Y: ค่อนข้างจะ…คล้ายๆ…ผมรู้สึกนิดๆว่าเธอเป็นนางฟ้าครับ ผมรู้สึกแบบนั้นครับ (ยงเอ้ยยยยย ไม่รอดดดด)
Y: ผมรู้สึกเหมือนกับว่าผมต้องทำตัวให้ดีขึ้นครับ (จะได้คู่ควรกับนางฟ้า)
Y: โอ้ ซอฮยอนสวยมากจริงๆครับ

<อารมณ์ดีขึ้นเพราะคำชมของยง>
S: จำไว้นะคะ
Y: ได้ๆ พี่จะจำไว้ โอ้ ใช่ๆ รูป.. พี่มีกล้อง (ตกลงกล้องใครกันเนี่ย)
MC: ใช่! คุณต้องถ่ายรูปไว้เยอะๆ
MC: ฉันอยากให้สามีทุกคนจดจำช่วงเวลาที่พวกเขาได้เห็นความสวยของภรรยาของเขาไปนานๆ
Y: จะถ่ายแล้วนะ
S: ค่ะ
MC: เพราะอย่างนั้นพวกเขาจะได้พูดได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ผมรักและเป็นคนที่สวยมาก อะไรประมาณนั้นน่ะ
S: ดูโอเคใช่ไหมคะ
S: เราควรจะลองชุดอื่นๆอีกนะคะ
<ลอง>
<สามียงเริ่มการรอคอยอีกครั้ง>
<จู่ๆเขาก็ลุกขึ้น>
<สนใจ>
MC: ดูเหมือนว่าเขาชอบชุดนั้นที่สุดนะ
MC: โอ้ ดูสวยนะ!
MC: โอ้ เพราะว่ามันดูระยิบระยับ มันดูแพงนะ
<จะนั่งแล้วแต่ก็เดินกลับไป>
<ชุดตกแต่งด้วยลูกปัดหรูหรา>
<ยิ้ม>
<หัวใจของเขากำลังเต้นรัว>
S: พี่คะ
Y: หือ?
S: ฉันเสร็จแล้วค่ะ รอแค่วินาทีเดียวค่ะ
<ชุดที่สองของภรรยาฮยอน>
MC: ผมคิดว่านี่คือชุดที่เขาชอบในตอนแรก
<อีกครั้งพร้อมกล้อง?>
Y: โอ้…ชุดนี้ไม่เหมือนเดิมนะ
S: พี่คิดว่ามันเหมือนกันหรอคะ
Y: มันดูเหมือนๆกันน่ะ แต่พี่ว่าชุดนี้สวยกว่า
<กำลังแนะนำให้ลองชุดแบบที่ต่างออกไป>
Y: ชุดนี้!
MC: เขาเลือกชุดที่ดูหรูหรา
<ชุดที่เขาเข้าไปดูก่อนหน้านี้!>
S: มันดูหรูหราจริงๆค่ะ
S: ฉันจะลองชุดนั้นค่ะ
Y: ถ้าเธอใส่ ต้องสวยแน่ๆ
MC: การเปลี่ยนชุดต้องเป็นเรื่องที่น่ารำคาญแน่ๆ แต่เธอพูดว่าเธอจะใส่ชุดนั้น
MC: โอ้ ไม่ ตอนผู้หญิงลองชุด มันไม่ได้รำคาญหรือยุ่งยากอะไรเลย
MC: โอ้ ไม่หรอ
MC: ผู้หญิงลองชุดได้เป็น 100 ชุดเลยนะ
<การลองชุดครั้งนี้>
S: ฉันจะออกไปแล้วนะคะ
<เจ้าสาวที่สวมชุดที่ยงเลือกด้วยความรัก>
MC: โอ้ บราโว
MC: โอ้ ชุดนี้ดูดีมากจริงๆ!
S: พี่คิดว่าไงคะ
Y: สวย
MC: นี่เป็นครั้งแรกที่เขาปรบมือ
MC: สวยๆ
<ถ่ายรูปทันที>
S: งั้นนี่ก็เป็นแบบที่พี่ชอบ
S: ฉันคิดว่ามันสวยค่ะ
Y: สวยไหม
S: ค่ะ
Y: เธอสวย
Y: โอ้ มันเหมาะกับเธอนะ
S: เหมาะกับฉันหรอคะ
S: ฉันน่าจะลองชุดอื่นอีกไหมคะ ฉันอยากจะลองแบบที่ต่างออกไปบ้างน่ะค่ะ
Y: พี่เลือกแล้วนะ
S: ชุดนี้หรอคะ
Y: สำหรับพี่ ต้องชุดนี้เท่านั้น
<ตกหลุมรักชุดที่ดูหรูหรานี้อย่างถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว>
S: ฉันอยากดูแบบอื่นด้วยอ่ะค่ะ
<ลองชุด>
<2 ชั่วโมงผ่านไปกับการเลือกชุด>
<ยงเริ่มเบื่อทีละนิด ทีละนิด>
Y: ซอฮยอน~
S: เกือบเสร็จแล้วค่ะ รอแค่นาทีเดียวค่ะ
<หมุน>
<หมุน>
<อุณหภูมิอบอุ่น>
MC: เขาเริ่มเบื่อ
<เริ่มเบื่อนิดหน่อย!>
<เขากำลังทำอะไร>
<เริ่มเล่นกับกล้อง>
<ผลงานของยงเด็กน้อยชิ้นที่ 1>
<หัวหุ่น>
<ผลงานของยงเด็กน้อยชิ้นที่ 2>
<ซอฮยอน รีบๆออกมาเหอะ!>
<ผลงานของยงเด็กน้อยชิ้นที่ 3>
<ผมกำลังรอคอยมานานแล้วนะ>
<นาฬิกาข้อมือของเขาเอง…>
<ตอนนี้เขากำลังทำอะไร>
S: ฉันเสร็จแล้วค่ะ!
MC: โอ้ สวยจัง!
<ชุดที่เป็นแบบแนบลำตัว>
MC: เธอดูดีทุกชุดเลย
S: พี่คิดว่าไงคะ
Y: ชุดนี้ก็สวยมากเหมือนกัน
Y: แล้วเธอจะเลือกได้ยังไงเนี่ย
<ลองใส่ชุดที่ต่างออกไปเรื่อยๆ!!>
S: หนึ่ง สอง สาม ชุดกระโปรงสั้น!
Y: โอ้ จริงหรอเนี่ย
<พาเหรดชุดแต่งงานยังมีมาอย่างต่อเนื่อง>
S: นี่มันให้ความรู้สึกที่ต่างไปนะคะ
<รึเปล่า?>
S: พี่คิดว่าไงคะ
Y: นี่ก็สวยเหมือนกัน
S: ทำไมไม่สนใจเลยล่ะค่ะ
Y: หมายความว่าไง พี่อ่ะหรอไม่สนใจ
S: ก็มองในกระจก ดูเหมือนพี่ไม่สนใจเลยอ่ะค่ะ

สัมภาษณ์ห้องมืด
S: เขาเหมือนกิมจิหมักน่ะค่ะ เขาดูเหนื่อยมาก
S: แต่เพราะว่าเขาไม่ค่อยสนใจ ฉันก็เลยคิดว่า อ่า ฉันคงต้องเลือกเองแล้วค่ะ
Y: หลังจากที่ลองชุดพวกนั้นหมดแล้ว ทำไมเธอยังไม่เลือกซักที
Y: ผมก็เลยได้แต่คิดว่า เธอคิดอะไรอยู่นะ

Y: ซอฮยอน ตามสบาย ไม่ต้องรีบนะ พี่จะใช้เวลาเป็นสองเท่าเลย
<ในระหว่างนั้น หลังจากที่ฮยอนลองไปหมดแล้วทุกชุด>
Y: ยินดีที่ได้พบนะครับ
S: ยินดีที่ได้พบค่ะ
Y: เธอกลับมาแล้ว
Y: พี่จะกลับมาพร้อมใส่สูทสามชิ้นนะ
<ครั้งนี้ถึงตาสามียงแล้ว!>
S: โอเคค่ะ
MC: เพราะว่าเป็นเสื้อผ้าผู้ชาย ก็เลยเปลี่ยนง่าย
<ภรรยาฮยอนรอไปก็เบื่อไป>
MC: เธอเบื่อ
S: พี่ใช้เวลาเท่ากันกับตอนที่ฉันเปลี่ยนชุดเลยค่ะ
Y: ไม่เท่าสักหน่อย
Y: หนึ่ง สอง สาม!
<สามียงในชุดทักซิโด้>
Y: เธอเคยเห็นพี่ใส่ชุดแบบนี้บ่อยๆแล้ว ใช่ไหมล่ะ
S: โอ้ ดูดีค่ะ ฉันมีความรู้สึกว่าพี่กำลังจะไปร้องเพลง I’m a loner ค่ะ
Y: ดู ดู!~ (เนื้อเพลง I'm a loner)
Y: เธอคิดว่าไง
S: เหมาะกับพี่ดีค่ะ
Y: จริงหรอ
S: ค่ะ ดูดีค่ะ
<แต่จู่ๆก็เกิดความรู้สึกเคอะเขิน>
<จับเสื้อไปงั้นแหละ>
S: พี่คะ พี่ใช้เวลานานมากเลยนะคะ
Y: อะไรนะ
S: พี่ใช้เวลานานค่ะ
Y: พี่เนี่ยนะ นาน?
Y: งั้นไปนอนก่อนเลย
S: ได้ค่ะ ตอนนี้ไปลองชุดต่อไปได้แล้วค่ะ
Y: งีบไปเลย
S: ฉันอาจจะไม่อยู่ที่นี่เลยด้วยซ้ำนะคะ
Y: ได้ๆ เดี๋ยวพี่โทรไป
S: โอ้ ใช่ค่ะ!
Y: อะไร
S: ฉันยังไม่ได้ถ่ายรูปค่ะ!
Y: ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เธอดูพี่แล้วนี่
S: กลับออกมาก่อนค่ะ เร็วๆเลยค่ะ!
<เปิดม่าน เดินกลับออกมา>
S: ยืนตรงนั้นค่ะ
MC: คุณต้องยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อทำให้ตัวเองดูดี
S: ทำไมพี่ถึงเอาแต่เดินออกมาล่ะคะ ขึ้นไปยืนข้างบนค่ะ ขึ้นไปค่ะ
Y: พี่อายอ่ะถ้าพี่ขึ้นไปตรงนี้
S: ขึ้นไปค่ะ
S: หนึ่ง สอง สาม!
S: ทำไมพี่ตัวแข็งทื่อเลยล่ะคะ!?
Y: มันน่าอายจริงๆอ่ะที่ทำแบบนี้อ่ะ พี่ไม่ชอบเลยจริงๆนะ
Y: เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว
S: โอ้ เร็วจังเลยค่ะ
<เปลี่ยนเป็นทักซิโด้ชุดที่สองอย่างรวดเร็ว>
S: หนึ่ง สอง สาม!
<ครั้งนี้ ทักซิโด้สีขาว!>
S: โอ้ กางเกงตัวเดิมนี่คะ
Y: เปลี่ยนแต่ท่อนบน
S: เพราะฉะนั้นกางเกงจะเป็นสีดำหมดเลยหรอคะ
Y: ให้พี่ลงไปจากตรงนี้เหอะนะ
S: โอ้ ยืนตรงนั้นค่ะ
Y: มันค่อนข้าง…TT.TT
MC: มันต้องเคอะเขินแน่ๆ เพราะว่ามันเคอะเขินมากๆ…
S: หนึ่ง สอง สาม!
Y: เดี๋ยว
S: โพสต์ท่าสวยๆค่ะ!
Y: อ่า พี่ไม่อยากทำอ่ะ
S: ท่าเท่ๆค่ะ!
Y: อ่า ไม่มีหรอก
S: เร็วๆค่ะ!
<แต่ก็ยัง..แต่นเต๊น!>
S: หนึ่ง สอง สาม!
Y: เดี๋ยวเจอกันนะ
S: อ่า ตลกจังเลยค่ะ!
Y: โอ้ น่าอายจังเลย!
S: ชุดที่อยู่บนราวแขวน เราลองอีกครั้งได้ไหมคะ
<ได้>
<มีตัวอื่นอีกที่เธออยากให้เขาลอง>
Y: หนึ่ง สอง สาม
Y: สวัสดี ซอฮยอน!
<เขาเดินออกมาอีกแล้ว>
MC: ทำไมเขาเดินลงมาอีกแล้วล่ะ
MC: เพราะว่ามันน่าอาย
Y: พี่กลัวอ่ะ มันน่ากลัวกว่าตอนอยู่บนเวทีอีก!
S: พี่กลัวเพราะว่าไม่ได้ถือกีต้าร์ใช่ไหมคะ
Y: มันรู้สึกเหมือนว่าอยู่ในการแสดงน่ะ
MC: โอ้ มันเหมาะกับเขามากเลย
S: โอ้ เหมาะกับพี่มากเลยค่ะ ฉันจะถ่ายรูปนะคะ
Y: ถ่ายรึยัง
S: ด้านข้างค่ะ หนึ่ง สอง สาม
S: ด้านหลังค่ะ
Y: ทำไมต้องถ่ายรูปพวกนี้ด้วยล่ะ
S: ก็เพราะว่า…
Y: เดี๋ยวผมออกไปหลังจากเปลี่ยนชุดนะครับ
<ตอนที่ใส่ชุดสูทชายยาว เขาสุภาพมาก>
S: พี่จะไปลองอีกชุดใช่ไหมคะ
Y: พี่ลองครบสามตัวแล้ว
S: ฉันใส่ไปอีกชุดค่ะ ไปลองชุดนั้นค่ะ
Y: อ่า ก็ได้ครับ
MC: ทำไมเขาถึงแข็งทื่อขนาดนั้น!?
<ยงแข็งทื่อ>
S: สีหน้าของพี่มันไร้ความรู้สึกจริงๆเลยค่ะ
<ท่าโพสต์นี้จะอยู่ในการถ่ายรูปแต่งงานด้วยหรอ!?>
<อีกสักพักต่อมา…>
<คู่รักก็มาถึงสตูดิโอถ่ายภาพชุดแต่งงาน>
<กว้างขวาง>
S: ว้าว จริงๆเลยค่ะ!
<ครั้งแรกที่ได้มาสตูดิโอถ่ายชุดแต่งงาน!>
Y&S: สวัสดีครับ/ค่ะ
ทีมงาน: ยินดีที่ได้พบครับ
<นัดพบกับทีมงานเพื่อจัดรูปแบบการถ่ายภาพ!>
ทีมงาน: นี่คือคุณลีแจโฮ ช่างภาพครับ
Y&S : โอ้ สวัสดีครับ/ค่ะ
MC: โอ้ ผู้ชายคนนั้น ตอนนี้เขากำลังมีชื่อเสียงมากเลยนะ ภาพถ่ายของเขาน่ะ
MC: เขาได้ถ่ายโฆษณาเยอะมากด้วยนะ
ทีมงาน: คุณเจอกันครั้งแรกเป็นยังไงบ้างครับ
S: เราเจอกันที่ล็อบบี้สตูดิโอค่ะ
<ก่อนอื่นต้องการรู้เรื่องราวของคู่รักของเรา>
ช่างภาพ: ตอนที่พวกคุณเจอกันครั้งแรก ความประทับใจแรกของพวกคุณคืออะไรครับ
Y: เด็กที่ตรงไปตรงมามากๆครับ
<ทีมงานเริ่มเขียนทันที>
S: นั่นคือที่พี่คิดถึงฉันตอนเจอฉันครั้งแรกหรอคะ!?
ช่างภาพ: ตรงไปตรงมา มารยาทดีมาก..
S: คนที่ซนมากๆและขี้เล่นเป็นบางครั้งคือความประทับใจแรกของฉันค่ะ
<ความคิดแรกที่มีต่อกันและกัน>
Y: ได้จับคู่กับเธอ เธอไม่พูดอะไรเลยครับ
Y: เราได้เที่ยวที่ญี่ปุ่นกันด้วยครับ
<จำทริปที่ญี่ปุ่นได้!>
Y: ซอฮยอนดื่มเบียร์ไม่มีแอลกอฮอล์ ส่วนผมดื่มเบียร์ครับ นั่นคือครั้งแรกที่เราพูดเปิดอกต่อกันและกันจริงๆครับ
ทีมงาน: เราจัดฉากดื่มเบียร์ดีไหม!?
ช่างภาพ: ประเด็นคือเรากำลังจะใส่มันลงไปในภาพถ่ายครับ
<เรื่องราวที่ผ่านมาจะถูกใส่ไว้ในภาพถ่าย!>
ช่างภาพ: เรื่องราวที่เป็นของคุณแค่สองคน
<เรื่องราวของพวกเขาแค่สองคน อัลบั้มแต่งงาน!>
MC: โอ้ พวกเขาจะไม่ใช่แค่ถ่ายรูปอะไรไปก็ได้นะ…
MC: โอ้ ตอนนี้ฉันคาดหวังแล้วอ่ะ ฉันอยากรู้ว่าจะออกมาเป็นยังไง
S: ฉันกำลังคิดถึงเรื่องนี้นะคะ ฉันอยากให้ออกมาสนุกๆน่ะค่ะ
<แนวคิดที่ต่างออกไปของภรรยา!?>
S: บางครั้งสามีของฉันจะทำอะไรที่เรียกว่ายงเด็กน้อยค่ะ
ช่างภาพ: แน่นอนครับ ขี้เล่นและซุกซน
S: เพราะฉะนั้นในภาพถ่าย ฉันก็เลยสงสัยว่าเขาจะดูเป็นเหมือนนักเรียนในภาพบ้างได้ไหมคะ
<แนวคิดโรงเรียนประถมกับการถ่ายภาพแต่งงาน!?>
ช่างภาพ: โอ้ เป็นความคิดที่ดีครับ
S: ฉันคิดว่ามันเป็นความคิดที่สนุกดีค่ะ
<คุยเรื่องแนวคิดเสร็จแล้ว!>
<ระหว่างนั้น…>
<เตรียมความพร้อมสำหรับการถ่ายภาพ!>
<ในตอนนั้นเอง!>
Y: โอ้ สวัสดี
JH: โอ้ สวัสดี จองยงฮวา
<เพื่อนเจ้าบ่าวจงฮยอนกับจองชิน!>
JS: เรามาที่นี่เพื่อเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว!
MC: อ่า จองชินไม่เจอกันสักพักแล้วนะ
Y: ตอนนี้ ซอฮยอนกำลังเตรียมตัวอยู่
JH: สวัสดี เจ้าสาว!
S: โอ้ ใครคะ
JH: สวัสดี เจ้าสาว
S: โอ้ สวัสดีค่ะ สักพักแล้วนะคะ หวัดดี
<สักพักหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ฮยอนได้เจอน้องๆสามี>
JH: พี่ชายของเราแต่งงานไปแล้ว…. TT.TT
<ความรู้สึกของน้องชายที่ไม่อยากจากพี่ชาย?!>
Y: เฮ้ มันก็ตั้งปีหนึ่งมาแล้วนะ!
JH: พี่รู้สึกยังไงบ้าง
JH: ตื่นเต้นล่ะสิ!
<เขากำลังหน้าแดงนิดหน่อย!>
Y: ไม่ ฉันเปล่านะ ฉันไม่รู้ว่าฉันกำลังทำอะไรอยู่น่ะ
JH: ตอนนี้ ผมเริ่มตื่นเต้นแล้วอ่ะ
JS: ตอนนี้ผมอยากแต่งงานบ้างอ่ะ
<ทันใดนั้น เจ้าสาวที่เตรียมตัวพร้อมแล้วก็ออกมา!>
MC: โอ้ สวยมาก!
Y: ว้าว
JS: โอ้ เจ้าสาว!
<ลุกขึ้น>
<ลุกขึ้นทำไม?>
<คุณสวยมาก!>
MC: อ่า พวกเขาทำได้ดีนะ!
MC: พวกเขาต้องทำแบบนั้นแหละ!
<มีความสุขแบบไม่แสดงออก>
<คุณสวย…!>
Y: เหมาะกับเธอนะ
S: โอเคใช่ไหมคะ
ช่างภาพ: พวกคุณพร้อมแล้วนะครับ
S: ค่ะ
ช่างภาพ: ว้าว โอ้ คุณสวยมากครับ ตอนนี้เรากำลังจะเริ่มถ่ายฉากแรกของเรากันนะครับ
Y: ฉันต้องไปแล้ว
<ในที่สุดการถ่ายภาพก็เริ่มขึ้น!>
JS: อยากกินอะไรไหม
S: ขนมปังปลา! (ขนมปังรูปปลาสอดไส้ถั่ว)
Y: น้ำส้ม
<ในขณะนั้น ฉากแรกคือ...>
ช่างภาพ: งั้นเรามาอธิบายสั้นๆเกี่ยวกับฉากแรกกันนะครับ
H: ค่ะ
ช่างภาพ: สถานการณ์การทักทายกันครั้งแรกครับ
<สถานการณ์การพบกันครั้งแรกของคู่ยงซอ>
S: ยง
Y: ผมเป็นมังกรหรอ!?
MC: อ่า ตอนที่พวกเขาพบกันครั้งแรก!
<ตอนที่พบกันครั้งแรกทุกอย่างเคอะเขินและประหม่า>
S: ถ้าฉันกินนี่ไปเรื่อยๆ มือฉันจะเหลืองค่ะ…
Y: อะไรนะ?!
S: รักแรกคืออะไรคะ
Y: อะไรนะ รักแรกคืออะไรหรอ
S: รักกับชอบต่างกันตรงไหนคะ
Y: คุณ…คุณนี่สุดยอดจริงๆ
<นึกถึงความรู้สึกนั้นอีกครั้ง>
ช่างภาพ: ผมจะอยู่ข้างหลังคอยถ่ายภาพอยู่ตลอดนะครับ
<ในที่สุดการถ่ายภาพก็เริ่มขึ้น>
S: โอ้ มันเคอะเขินมากเลยค่ะ
MC: เธอพูดถูกนะ มันต้องเคอะเขินมากแน่ๆเลย
Y: จะทำยังไงดีเนี่ย
<แม้ว่าพวกเขาจะเริ่มถ่ายแล้ว แต่ก็ยังเคอะเขินอยู่ดี>
JS: อย่าเขิน!
JS: อย่าประหม่า!
MC: ดีนะที่พวกเขาอยู่ที่นั่นด้วย จะได้ช่วยคลายความเครียดไง
JS: ทำตัวสบายๆ
Y: ซอฮยอน ยินดีที่ได้รู้จักครับ
S: สวัสดีค่ะ
Y: ผม CNBLUE จองยงฮวาครับ
S: ฉัน SNSD ซอฮยอนค่ะ
<การถ่ายภาพแบบสบายๆเริ่มต้นขึ้น>
Y: ผมเคยเป็นแฟน (เพลง)นะครับ
S: โอ้ จริงหรอคะ
Y: ผมเคยเป็นแฟนครับ
S: แล้วตอนนี้ล่ะค่ะ
Y: ตอนนี้…เราก็เป็นคู่แต่งงานกันไงครับ
MC: อี๊!
MC: ดีนะ!
<ย้อนนึกถึงความทรงจำ>
S: โอ้ คุณพูดถูกค่ะ
ช่างภาพ: ย้อนไปตอนนั้น เราเป็นยังไง พูดคุยกัน ซอฮยอน ตอนนั้นเราเป็นยังไง
Y: ตอนนั้นเราเป็นยังไง
ช่างภาพ: โอ้ ดีมากๆเลย!
MC: โอ้ เธอสวยจริงๆ
<ทำให้เกิดความเคอะเขิน ยงจับมือ>
ช่างภาพ: โอ้ ดีมาก!
MC: โอ้ ดี
ช่างภาพ: โอเค สวย!
MC: น่ารักจัง!
<ระหว่างนั้น เพื่อนเจ้าบ่าวออกไปซื้ออาหาร>
<ครั้งนี้ ฮยอนจริงจัง!>
ช่างภาพ: ดีมาก!
Y: ตอนนี้คุณอายุเท่าไหร่แล้วครับ
S: ฉันอายุ 20 ปีค่ะ
ช่างภาพ: โอ้ สวยมาก!
Y: โอ้ คุณอายุ 20 หรอ แล้วทำไมคุณถึงมีขนนกบนหัวล่ะ
S: ฉันใส่ไว้เพื่อให้ดูสวยค่ะ
Y: คุณไม่ได้บังเอิญเป็นนางฟ้าหรอครับ ผมกำลังมองนางฟ้าอยู่รึเปล่าครับ (ยง จากใจ ชิมิ ^^)
<สามียง…คุณทำได้ดีนะ!>
Y: ตอนแรกๆ พี่เป็นยังไงกับเธอบ้าง
S: กับฉันหรอคะ พี่เป็นคนที่เอาใจใส่มากเลยค่ะ
Y: ยังไงหรอ
S: พี่ปรับตัวเข้าหาฉันมากเลยค่ะ
<ทั้งคู่ย้อนนึกถึงการพบกันครั้งแรก>
S: ตอนที่ฉันพบพี่ครั้งแรก
Y: สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ
S: สวัสดีค่ะ
<ความคิดถึงอาการเคอะเขินกลับมาอีกครั้ง>
ช่างภาพ: นี่คือเหตุผลว่าทำไมช่วงแรกๆ พวกคุณถึงไม่ได้สนิทกันมาก
Y: คุณไม่รู้หรอกว่าผมพยายามมากแค่ไหนครับ
ช่างภาพ: ใช้มือหน่อยครับ
MC: โอ้ เขารู้ว่าจะทำท่ายังไง
S: โอ้ ว้าว พี่รู้ว่าต้องทำยังไงดีจังเลยค่ะ
ช่างภาพ: เราดื่มชากันหน่อยดีไหม
ช่างภาพ: โอ้ คุณภรรยาสวยครับ!
Y: เธอสวยหรอครับ!?
Y: เธอเพิ่งพูดอะไรออกไปนะ!?
S: อะไรคะ
Y: ฆ่าให้ตายหรอ!?
S: พี่ไม่ตายหรอกค่ะ!
ช่างภาพ: เราถ่ายด้านนี้เสร็จแล้วครับ
Y: เธอพูดว่าอะไรนะ
ช่างภาพ: พวกคุณทำได้ดีครับ!
<นั่นคือการถ่ายภาพการพบกันครั้งแรกของพวกเขา>
<ระหว่างนั้น เพื่อนเจ้าบ่าว….>
MC: พวกเขากำลังกินเองอยู่!
<พวกเขาเติมพลังให้ตัวเองก่อน!?!>
<ออกมาเพื่อซื้อขนมปังปลา>
ช่างภาพ: ตอนนี้ แนวคิดต่อไปคือหลังจากที่พวกคุณได้พบกันครั้งแรกแล้ว พวกคุณก็ต้องแยกจากกัน และไม่ว่าคุณจะเล่นกีต้าร์หรืออ่านหนังสือ แต่ก็ยังมีบางอย่างรบกวนจิตใจคุณ
<ตอนนี้เป็นการถ่ายภาพเดี่ยว>
<แม้แต่หลังจากที่แยกกัน คู่รักก็ร่ำร้องเพรียกหากันและกัน>
Y: อ่า มันเป็นเพราะซอฮยอน
ช่างภาพ: คุณมองไปที่หน้าต่างและคิดถึงหน้าซอฮยอนหรืออะไรประมาณนั้นครับ
<อยากรู้ว่าการถ่ายภาพเดี่ยวของพวกเขาจะรู้สึกยังไง>
Y: แสงอาทิตย์…พระอาทิตย์ก็คือหน้าของซอฮยอน
ช่างภาพ: ซอฮยอน ของคุณก็เหมือนกันนะครับ
S: ค่ะ
ช่างภาพ: พักกันสักครู่นะครับ
<มาทันเวลาพอดี!>
<น้องๆสามีเอาอาหารมาให้พวกเขา>
MC: มันคือช่วงเวลาที่เพื่อนที่อยู่ที่นั่น จะมีความสำคัญครับ
JH: ซอฮยอน~
<แน่นอน พี่สะใภ้ต้องมาก่อน>
S: นี่อะไรหรอคะ
MC: น้องสามีดีกับซอฮยอนจริงๆ
MC: ใช่ พวกเขาดูแลเธอดีจริงๆ
<น้ำอุ่น>
JS: ซอฮยอน ไม่หิวหรอ!?
S: หิวสิ!
JS: พูดตามตรงเลยนะ ไม่มีขนมปังปลาอ่ะ เราเลยซื้อคุกกี้วอลนัทมาแทน
S: โอ้! วอลนัทดีดว่าอีกนะ
JS: และเราก็คิดด้วยว่าเธอน่าจะหิว เราเลยซื้อต๊อกบกกีมาด้วย
<น้องสามีดูแลดีมาก>
S: ไม่ใช่ว่าเธอกำลังจะกินเองหรอ
S: ขอบคุณนะ ขอบคุณค่ะ
<น้องสามีที่แข็งแรงทั้งสอง>
JS: กิน กิน!
JH: เครื่องดื่มที่พี่ชอบที่สุด กาแฟอเมริกาโน่
Y: ฉันไม่ดื่มกาแฟแล้ว
S: โอ้ เขาดื่มกาแฟไม่ได้ค่ะ!
JH: ทำไมล่ะ
MC: เพราะว่าลำไส้ของเขา
<ต้องดูแลลำไส้ของเขา>
S: เขาดื่มกาแฟไม่ได้ค่ะ
JH: จริงหรอ
ช่างภาพ: คุณได้พักบ้างแล้วใช่ไหมครับ
S: ค่ะ
ช่างภาพ: โอเคโอเคโอเค
<ตอนนี้เริ่มถ่ายภาพเดี่ยวของภรรยา…>
ช่างภาพ: เนื่องจากว่าตอนนี้ภรรยาจะถ่ายภาพคนเดียวนะครับ แต่คุณสามีก็อย่าไปไหนไกลนะครับ…
Y: ครับ ผมจะตั้งใจดูเลยครับ
ช่างภาพ: ซอฮยอนต้องดึงอารมณ์บางส่วนของเธอออกมาครับ
Y: ครับ นั่นคือความถนัดของผมเลยครับ
<ในที่สุดก็ถึงคิวซอฮยอนถ่ายภาพเดี่ยว>
MC: โอ้ ควัน!
Y: เฮ้ เด็กๆ ตามพี่มา!
<ยืนอยู่ริมหน้าต่าง…ฮยอนร่ำเรียกเพรียกหายง>
MC: โอ้ สวยจัง!
Y: โอ้ นี่คือการมองที่ดีมาก
Y: ว้าว ซอฮยอน!
JS&JH: นางฟ้า นางฟ้าชัดๆ
Y: นางฟ้าของผม~ (ยงแสดงความเป็นเจ้าของทันทีเลยนะ)
JS: โอ้ ผมชอบนะ!
MC: เธอดูเหมือนเจ้าหญิงเลยนะ ใช่ไหม
Y: โอ้ เธอสวยมาก!
S: โอ้ นี่มันน่าอายจริงๆค่ะ
MC: แต่ยังไงเธอก็ไม่ได้ไม่ชอบมันนะ
MC: เธอดูมีความสุขอ่ะ
Y: เพราะว่าชุดมันยาวมาก ขาเธอเลยดูยาวไปด้วย
Y: เธอมีสัดส่วนร่างกายเท่าไหร่นะ
(หมายเหตุ: ร่างกายถูกแยกเป็นตัวเลข และถ้าคุณมีสัดส่วนร่างกายเป็นเลข 8 คุณก็จะได้รับการพิจารณาว่าคุณสวยที่สุด)
Y: 1, 2,3,9, 10,11,…
MC: เขาเล่นมุกอีกแล้ว!
Y: โอ้ มายก็อด 22 หรอ
MC: นั่นมันคนหรอ มันเหมือนเอเลี่ยนมากกว่านะ!
MC: มันต้องแปลกมากแน่ๆเลย!
ช่างภาพ : โอเค งั้นคุณก็เพิ่งมาที่บ้าน…และ โอ้มองมาทางนี้..คุณสวยมากจริงๆ!
JS: มันเหมือนในละครเลย
ช่างภาพ: OMG
Y: OMG
MC: OMG
JS: OMG!
ช่างภาพ: ว้าว สวย!
<ภรรยาดูจออย่างรวดเร็ว>
Y: ซอฮยอน~
<หัวหน้าบริกรเอาน้ำมาให้>
MC: บริการของเขาค่อนข้างดีนะ
ช่างภาพ: แล้วผมล่ะ
Y: อยู่ในใจผมครับ…
<สามียง นักสร้างบรรยากาศที่ช่างคุยจริงๆ>
<ตอนนี้ ถึงคิวยงคิดถึงซอฮยอนบ้าง!>
ช่างภาพ: คุณกำลังอ่านหนังสืออยู่ แต่แล้ว…
Y: มีแต่หน้าซอฮยอน…หน้าแล้วหน้าเล่า มีแต่หน้าซอฮยอนเต็มไปหมด
MC: ใช่ ตอนที่พวกเขาเจอกันครั้งแรก ซอฮยอนให้หนังสือยงเป็นของขวัญ
<ระหว่างที่พวกเขาแต่งงานกัน จำได้ไหมว่าพวกเขาใช้หนังสือเป็นสื่อกลางให้พวกเขาใกล้ชิดกันมากขึ้น>
<ยงที่ร่ำร้องหาฮยอนขณะที่อ่านหนังสือ>
MC: พวกเขาต้องคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาของพวกเขาเพราะสิ่งนี้แน่ๆ
S: คุณทำได้ดีค่ะ!
JS: พี่ไม่ได้อ่านหนังสือปัจจุบันเยอะแยะเลยนะ พี่กำลังอ่านหนังสือโบราณอยู่
ช่างภาพ: เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณแค่ได้ยินชื่อซอฮยอน คุณก็จะยิ้มกว้างออกมา
Y: ซอฮยอน ซอฮยอน ซอฮยอน!
<ผมคิดถึงคุณ…>
S: คุณทำได้ดีค่ะ
ช่างภาพ: ขณะที่คุณคิดถึงซอฮยอน คุณก็จะยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน
Y: อ่า ซอฮยอนอีกแล้ว
ช่างภาพ: เกือบเสร็จแล้วครับ
S: ว้าว รูปพี่สวยจังเลยค่ะ
ช่างภาพ: เขารู้มุมของเขาครับ
S: บอกฉันหน่อยสิคะว่าทำยังไงถึงจะได้รูปสวยๆ พี่ทำได้ดีมากเลยค่ะ
Y: เธอต้องคิดก่อนแล้วก็โพสต์
<การถ่ายภาพแต่งงานแบบเต็มรูปแบบเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น!>

Create Date : 01 มีนาคม 2554
Last Update : 1 มีนาคม 2554 20:19:54 น.
Counter : 554 Pageviews.

1 comment