กุมภาพันธ์ 2556
สวัสดีจ้าเพื่อนๆในสายลม
แวะมาทักทายจากที่หายไปนานมั่กๆ ตอนนี้เราแฮปปี้มากกับที่ทำงาน ทำงานผ่านมา 1 ปี โอเคเลย หลังจากที่เพื่อนร่วมงานลาออกเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาเราก็เครียดอยู่ประมาณ 2 อาทิตย์ เพราะเราต้องมีภาระงานเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว ที่จากเดิมก็จะแย่อยู่แล้ว มันก็กลายไปแยะไปใหญ่ แต่ฟ้าดินไม่โหดร้ายถึงเพียงนั้น ทุกอย่างก็ค่อยๆ คลี่คลายไปด้วยดี ผู้บริหารก็เข้าใจ เราก็เลยไม่หนักใจ หาคนมาแทนตำแหน่งที่ขาดหาย เราก็หาๆๆๆๆๆ หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ใครจะมาแทนตำแหน่ง ART TEACHER ได้ดี ทนทาน อึด สู้ชีวิตได้บ้างเนี่ย เงินเดือนที่นี่ก็ไม่น้อยนะ แต่ก็ดูจะไม่มีใครอยากเอา........เฮ้อ....!! วันนึง เราได้รับงานวจนพิธีปิดการศึกษา 2555 เราทำงานคนเดียว เปล่าเปลี่ยว เดียวดาย งานเร่ง ไม่อยากอยู่ดึก ใจก็นึกถึงเพื่อนร่วมงานเก่า เมื่องานเสร็จ ขับรถกลับบ้านคนเดียวก็นึกถึงเพื่อนร่วมงานใหม่ คิดในใจ "ใครดีว่ะ" นึกไปนึกมา นึกไปถึงเพื่อนใน Bloggang ที่รู้จักกันมานานแล้วตั้งแต่สมัยเขียน blog ใหม่ๆ จน ณ บัดนาว กลายเป็นบล็อคร้างไปแล้ว เดี๋ยวอาทิตย์หน้าเค้าจะไปสมัคร สาธุ...................................!! แล้วเพื่อนในบล็อคก็มาสมัครจริงๆ แล้วเค้าก็ได้ด้วย เพื่อนก็ได้งานได้ประสบการณ์ใหม่ เราก็ได้เพื่อนร่วมงานที่เก่งและมีความสามารถ คราวนี้ล่ะหมวดศิลปะของโรงเรียนเราจะรุ่งเรืองอย่างแน่นอน^^ Life $ Update
24สิงหาคม 2555
มาทำงานที่ใหม่นี้ ตั้งแต่วันที่2เดือนเมษายนทำงานมา 4 เดือนแล้ว ทุกวันเป็นวันที่เหนื่อยมากมาย แต่ก็มีความสุขนะที่ได้ทำ เพื่อนร่วมงานก็ดี แต่วันนี้เป็นวันที่เราเหนื่อยเพลียมากที่สุด ลูก 2 คนก็ไม่สบายเราอาจติดไข้มา ทำให้เราง่วงนอนมากที่สุด ธันวาคม 2554
เราไปทำงานที่ใหม่มา 2 วันแล้ว
เหนื่อยมากกว่าที่เดิม แต่ก็ได้เห็นสิ่งแปลกใหม่ตลอดเวลา เราก็พยายามอดทนเรียนรู้งานและก็ปรับปรุงตัวให้ดีขึ้นเรื่อยๆ อาทิตย์ก็น่าจะลงตัวมากขึ้น อะไรทำได้ก็ทำไป สนุกดี^^ พฤศจิกายน 2554
25 พฤศจิกายน 2554
บ้านที่ดอนเมืองน้ำยังท่วมอยู่ บ้านที่คลองสามวาก็ยังท่วมปากทางเข้าหมู่บ้านอยู่ หยุดงานไปนาน 25 วันได้ รู้สึกว่าเพื่อนร่วมงานไม่ค่อยพอใจ ทั้งๆที่เพื่อนคนนั้นก็เคยสนิทกันมาก่อน ทำให้เราคิดได้ว่าเพื่อนคนนี้ไม่น่าคบจริงๆ เพราะเพื่อนคนนี้เราคบตอนกินส้มตำปลาร้า เพราะฉะนั้นมันก็คือเพื่อนกินจริงๆ น่ะแหละ เจ้านงเจ้านายก็หมางเมิน (อ้าว..ก็น้ำท่วมบ้านตูนี่หว่า เพื่อนร่วมงานไม่เห็นมีใครน้ำท่วมหนักๆ เลย) เราไม่ค่อยเข้าใจคนพวกนี้เลยง่ะ เรารู้สึกว่าไม่อยากทำงานกับคนพวกนี้แล้ว ไม่จริงใจ ชอบเห็นคนอื่นลำบากถึงจะสะใจชิมิ เออ..จำไว้เราไม่แคร์คนพวกนี้หรอก :P ว่าแต่ตอนนี้เราก็เริ่มลำบากมากเลย รถก็ไม่มีใช้ ต้องนั่งรถเมล์ต่อรถสองแถว แล้วก็ยืนคอยๆๆๆๆแล้วก็คอย แต่ค่ารถถูกดีนะ ไม่ต้องเติมน้ำมันแพง..อิอิ 19 กันยายน 2554
ทำงานไม่ได้หยุดหย่อน วันหยุดก็มีแค่ 1 วัน ทำงานที่นี่มาครบปีแล้ว รู้สึกว่าเริ่มเบื่อเล็กน้อยแล้วง่า
เรามันจะเป็นแบบนี้ทุกทีเลย ทำได้ ปีก็เบื่อ 2ปีนานสุด ทำไงกับนิสัยแบบนี้ดีนะ สงสัยต้องเก็บตังค์เปิดเองทำเองดีกว่าละมั้ง ลูกๆก็ติดแม่แจเลย วันๆไม่ค่อยมีเวลาทบทวนการบ้านเสร็จก็นอนแล้ว เรารู้สึกว่าเราเริ่มล้าแล้วล่ะ...บางทีหลับก่อนลูกซะอีก..อิอิ |
Neilnuch_T
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?] ภาพทั้งหมด เป็นของ TRio Monalisa ค่ะ :) .. ขอสงวนไว้ ณ ที่นี้ค่ะ :X Group Blog All Blog Link |
||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |