Bloggang.com : พุดดิ้งรสกาแฟ

เสียงนกร้องดังขึ้นทางนอกหน้าต่าง
เลยลุกขึ้นไปแง้มม่านออกดู
คล้ายครอบครัวนกมาสังสรรค์กันเลย

เกาะ 2 ขา เรียงแถวบนกำแพงร้าง
ข้างบ้าน

เป็นกำแพงที่อายุกว่า 50 ปีแล้ว
ในยุค 90 ตอนต้น
ข้างบ้านเคยเป็นฟาร์มเลี้ยงหมูที่ใหญ่โตมาก
และสร้างภาวะกลิ่นเป็นพิษ
อบอวลไปทั่วย่านฝั่งคลองนี้
ทำให้บ้านฉันต้องติดกระจกรอบ
เพื่อติดตั้งแอร์

จนที่สุด คล้ายว่าจะเพราะน้ำท่วมใหญ่
สมัยพายุเกย์นี่ละมั้ง
ฟาร์มหมูถึงคราว sad ending
เพราะหมูหลายร้อยตัวลอยไปตามน้ำ
แล้วลูกจ้างเลี้ยงหมูก็ล้มหายตายจาก

แต่ฟาร์มหมูมาถูกรื้อถอนจนหมดสิ้น
หลังจากน้ำท่วมหนักผ่านมาแล้ว 3-4 ปี
เพราะมีการปรับผังเมือง
ทำให้ย่านนี้กลายเป็นเขตเทศบาลนคร

ทว่า กำแพงอิฐยังคงอยู่
แบบรกร้างลงเรื่อย ๆ
หากก็กลายเป็นกำแพงซ้อนกัน 2 ชั้น
ป้องกันบ้านฉันได้แน่นหนาขึ้น

รวมถึงกลายเป็นสถานที่ตั้งสภากาแฟยามเช้า
ของมวลหมู่นก

เหมือนเช่นวันนี้

จริง ๆ ครอบครัวนกแถวนี้เยอะมาก
เยอะมาตลอด
เพราะต้นไม้ใหญ่เยอะ

เมื่อก่อนเหล่านกชอบคาบกิ่งไม้
มาสร้างรังไว้ใต้หลังคาบ้านฉัน
แต่ 2-3 ปีหลัง ตัดสินใจจ้างช่างมาขึงตาข่าย
อุดกั้นทางที่นกบินผ่านรางน้ำเข้ามา
เพราะนกลุกลามไปสร้างรังในรางน้ำ
ทำให้น้ำบนหลังคาระบายไม่ทัน
เอ่อล้นท่วมลงมาในห้องนอนฉันพอดี

พออุดรางน้ำแบบออกได้
เข้าไม่ได้นะจ๊ะหนูนก
นกก็เลยย้ายที่ชุมนุม
ไปปักหลักช่วงเช้า ๆ อยู่บนขอบกำแพงร้าง

ช่วงพายุฝนกระหน่ำ
นกหายไปนานเลย
เสียงยามเช้าเลยเงียบมาเกือบเดือน

จนวันนี้แหละ
แดดดีมากจนน่าซักผ้าตาก
เสียงเจื้อยแจ้วจิ๊บจิ๊บก็เลยกลับมาแล้ว

คิดถึงกันบ้างไหมในวันที่หายไปน่ะ