Bloggang.com : Mita - จดหมายเก่าเก็บของชิมชางมิน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Group Blog

All blogs

จดหมายเก่าเก็บของชิมชางมิน

[Trans] Changmin Diary เพราะหัวใจรู้สึกอบอุ่นทำให้ไม่รู้สึกหนาว

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2550
สภาพอากาศ : เพราะหัวใจรู้สึกอบอุ่นทำให้ไม่รู้สึกหนาวเลย ^^
ผู้เขียน : ชางมิน

อย่างที่รู้ๆกันว่า ในวันที่ 25 ตุลาคมที่ผ่านมา พี่ยุนโฮได้รับบาดเจ็บที่หลังระหว่างการฝึกซ้อม
ตอนแรกพวกเราก็คิดว่าอาการคงจะไม่หนักหนาสาหัสอะไร น่าจะแค่เคล็ดหลัง
แต่พี่ยุนโฮรู้สึกไม่ค่อยดี แล้วด้วยการขอร้องจากทุกๆคน พี่ยุนโฮเลยยอมไปหาหมอ
คุณหมอบอกว่าอาการเจ็บทีหลังของพี่ยุนโฮต้องได้รับการพักสักสองสามอาทิตย์
พี่ยุนโฮจะไม่สามารถเต้นหรือทำการออกกำลังกายหนักๆได้ในระหว่างพักรักษาตัว
หลังจากที่พวกเราทราบข่าวเรื่องนี้ พวกเราตกใจกันมาก
เพราะว่าคอนเสิร์ตจะมีขึ้นในอีกสองวัน
นั่นหมายความว่าพี่ยุนโฮจะเต้นไม่ได้ในคอนเสิร์ตครั้งนี้
สีหน้าพี่ยุนโฮบ่งบอกได้เลยว่าช๊อคมากหลังจากได้ยินหมอบอกเกี่ยวกับอาการของพี่เค้า
พวกเราทุกคนรู้สึกกังวล พี่ผู้จัดการและพนักงานได้รับการติดต่อเรื่องนี้
แล้วพวกเค้าก็ตัดสินใจว่าจะไม่ให้ยุนโฮขึ้นแสดงบนเวที
แต่พี่ยุนโฮก็ปฏิเสธดื้อดึงต่อความคิดนี้ พวกเราเห็นด้วยว่าพี่ยุนโฮไม่ควรจะขึ้นแสดงบนเวที
แต่ใครหล่ะจะหยุดพี่ยุนโฮที่แสนจะดื้อดึงคนนี้ได้
ในที่สุดพวกเราก็ตกลงกันว่าจะยอมให้ยุนโฮขึ้นแสดงบนเวที
แต่จะให้แค่ร้องเพลงเท่านั้น จะไม่ให้เต้นหนักๆ

ระหว่างการแสดงคอนเสิร์ตเมื่อวาน ทุกๆคน(สมาชิกดงบังรวมไปถึงเจ้าหน้าที่)
ต่างคอยจับตามองที่พี่ยุนโฮตลอดเวลาการแสดง
เพราะพวกเรากลัวว่าพี่เค้าจะอดใจไม่ไหวเผลอเต้นขึ้นมา
ถึงแม้ว่าการแสดงครั้งนี้จะมีข้อผิดบ้างเล็กๆน้อยๆอยู่บ้างก็ตาม
แต่มันก็จบลงด้วยดี -- ที่หลังเวที พี่ยุนโฮดูเหมือนจะรู้สึกไม่ค่อยดี
เค้าก้มหัวลงแล้วจับสะโพกตัวเองไว้
พี่ผู้จัดการพาตัวพี่ยุนโฮออกไปโรงพยาบาลก่อน
คนอื่นๆกับผมก็ตามไปหลังจากทำงานกันเสร็จแล้ว

ตอนที่ผม พี่ยูชอน และพี่จุนซูมาถึงโรงพยาบาลพี่แจจุงก็อยู่ในห้องคนไข้ของยุนโฮก่อนหน้านี้แล้ว
พี่ผู้จัดการซึ่งรออยู่นอกห้องบอกพวกเราว่า
“การแสดงคอนเสิร์ตสองครั้งที่เหลือคุณหมอไม่อนุญาตให้ยุนโฮขึ้นแสดง แต่ยุนโฮก็ยังยืนกรานที่จะขึ้นแสดงให้ได้”
พวกเราทุกคนได้แต่นิ่งเงียบหลังจากที่ได้ฟัง
พวกเราไม่รู้ว่าเราควรจะเข้าข้างพี่ยุนโฮโดยการปล่อยให้พี่เค้าขึ้นแสดง
หรือควรจะห้ามพี่เค้าดี
พวกเราได้แต่ยืนคิดอย่างลังเลอยู่นอกห้องคนไข้อยู่อย่างนั้น

"แจจุง แล้วคนอื่นๆหล่ะ" เสียงยุนโฮลอดออกมาจากห้อง

"เดี๋ยวก็มากันแล้วหล่ะ นายควรจะนอน นายเพิ่งกินยาไปเองนะ นายต้องพักผ่อน"
แจจุงพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
(รึเปล่า หรือพูดด้วยเสียงเบาๆนิ่มๆหว่า อ่านฟิคมากเอาศัพท์ฟิคมาใช้ละกันนะ 55)

"อืมม...แจจุง ยื่นมือนายมาให้ฉันจับหน่อยสิ"
(ประมาณว่ายืมมือนายเป็นหลักยึดให้ฉันดันตัวขึ้นประมาณนั้นอ่ะนะ)

"โอเค...นอนลงซะ อย่าขยับ (เข้าใจมั้ย)"

"แจจุง ......ฉันปวดจังเลยอ่ะ"

"กรรม ยุนโฮเอ๊ย...... ถ้านายรู้สึกปวด นายก็บอกสิว่านายรู้สึกปวด
ทำไมถึงดื้ออย่างนี้ด้วยนะ ? ไม่รู้หรือไงว่าทุกคนเค้าเป็นห่วงนาย?"

"ฉันก็แค่ไม่อยากให้คนอื่นเห็นด้านอ่อนแอของฉันนี่นา
แจจุง... มันเจ็บจริงๆนะเนี่ย"

"เจ็บมากมั้ย ? งั้นฉันไปตามหมอก่อนนะ"

"ไม่ต้องหรอก ฉันหมายความว่าใจฉันต่างหากที่รู้สึกเจ็บ
พวกเราฝึกซ้อมมาตั้งนาน แล้วพวกเราก็ซ้อมกันอย่างมีความสุขก่อนถึงเมื่อวานนี้ แต่ท้ายที่สุดแล้ว...................."
แต่จู่ๆเสียงพี่ยุนโฮเงียบลงทันที

พี่ยูซอนพี่จุนซูและผมมองหน้ากัน เราไม่พูดอะไรกัน
รู้สึกเหมือนว่ามีมดมากัดที่หัวใจของผม

"นี่นายร้องไห้อยู่เหรอ? มันทำให้นายรู้สึกแย่ขนาดนั้นเลยใช่มั้ย?
อย่าเศร้าไปเลย เรายังมีโอกาสอีกน่าเมื่อนายหายดีเมื่อไหร่
นายก็ยังมีโอากาสได้ขึ้นแสดงด้านที่ดีที่สุดของนายให้พวกแฟนๆได้เห็นแน่
(จริงๆในประโยค eng มันบอกประมาณว่า หมียังมีโอากาสที่จะแสดงด้านที่ยอดเยี่ยมเมื่อหมีหายดี)
มานี่ เดี๋ยวฉันเช็ดน้ำตาให้นายก่อนนะ ไม่งั้นน้องๆมาเห็นจะหัวเราะเยาะนายเอาได้

"แจจุง แฟนๆจะรู้สึกผิดหวังมั้ย ที่ฉันขึ้นแสดงแค่นิดเดียวในคอนเสิร์ตวันนี้"

"ไม่หรอก พวกเค้าเข้าใจนายเหมือนอย่างที่ฉันเข้าใจนายนั่นแหละ
นายหน่ะสุดยอดแล้ว นายเป็นลีดเดอร์ที่ดีที่สุด
เมื่อนายเจ็บก็แหมือนว่าเราดงบังชินกิทุกคนเจ็บด้วย
ถ้านายยังอยากจะเป็นหัวหน้าที่ดีที่สุดต่อไปละก็
นายต้องดูแลรักษาสุขภาพของตัวเอง เมื่อนายหายดีเมื่อนั้นดงบังชินกิก็จะหายดีเช่นกัน

"แจจุง คำพูดนายเนี่ยทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นได้ทุกครั้งจริงๆนะ ขอบใจนายมาก"

"พวกเราสิต้องขอบใจนาย ถ้าไม่มีนายวงของพวกเราก็มาได้ไม่ไกลขนาดนี้หรอก
นายได้รับบาดเจ็บง่ายๆไปล่ะ นายต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ
อย่าทำให้ฉันต้องเป็นห่วงอีก โอเค๊?"

"ฉันรู้สึกเหมือนฉันกำลังเต้นอยู่เลยหล่ะ ฉันจะรักษาตัวให้หายไวๆ
เชื่อฉันนะชองยุนโฮไม่ล้มๆง่ายๆหรอก ฉันจะทำให้เสน่ห์ของฉันคืนมา ---
(ประโยคหลังไม่แน่ใจ แต่ขอแปลอย่างนี้ละกัน ประมาณว่าหมีหลงตัวเอง 555
แต่โดยๆรวมๆแล้วหมายความประมาณว่าหมีไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
ล้มแล้วลุกได้อย่างรวดเร็ว spirit แรงกล้า สมเป็นหมี)

"อืม นี่แหละสิ่งที่ฉันชอบเกี่ยวกับตัวนาย ชองยุนโฮ
ดังนั้นก็เลิกทำตัวงอแงเป็นเด็กๆเสียที แล้วก็พักผ่อนได้แล้ว"

"ฉันไม่ได้ทำตัวงอแงเป็นเด็กๆเสียหน่อย"

บทสนทนาระหว่างพี่ยุนโฮกับพี่แจจุง ทำให้เราที่ยืนอยู่นอกห้องคนไข้รู้สึกผ่อนคลายขึ้น
ดูเหมือนว่าพี่ยุนโฮจะปรับอารมณ์ของตัวเองได้แล้ว
พี่ยูซอนกับพี่จุนซู รวมทั้งตัวผมเองก็ยิ้มให้กันแล้วก็ผลักประตูเปิดเข้าไปในห้อง

"พวกเรามาแล้ว พี่ชาย ตอนที่อยู่หน้าเวที พี่ได้ดูตอนที่พี่จุนซูเต้นแทนส่วนของพี่มั้ย
ตอน intro เพลง 'O' หน่ะ ตอนที่พี่เค้าเต้นแล้วบิดก้น น่าเกลียดจริงๆล่ะ
ผมอยู่ด้านหลังเนี่ยทนมองไม่ได้จริงๆ"
ผม (ชางมิน) ชี้ไปที่พี่เซียแล้วก็หัวเราะอย่างสะใจ

"อะไรกัน ชางมิน นายก็พูดเกินไปแล้ว ฉันบิดก้นได้น่าเกลียดอย่างนั้นตอนไหนอ่ะ
ก้นฉันหน่ะเป็นก้นที่เซ็กซี่ที่สุดในเอเชียเชียวนะ
ก้นทรงเสน่ห์น่าดึงดูดน่าหลงใหล ใครจะมาสู้ก้นฉันได้ ?"
ระหว่างที่เซียพูดก็ทำท่า s-line ประกอบไปด้วย ยิ่งทำให้ทุกคนหัวเราะไปใหญ่
โดยเฉพาะพี่ยูซอนหัวเราะมากจนต้องยึดตัวพี่จุนซูเอาไว้

"ผมคนเดียวต้องมาเต้นแทนในถึงส่วนของ 2 คนเชียวนะ
มันเหนื่อยเอาการอยู่นะ พี่อ่ะได้โปรดหายให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เลยนะ
ไม่งั้นผมก็จะต้องเป็นลีดเดอร์แทนพี่ มันลำบากจริงๆนะ"

"นี่ นายไปแทนฉันตั้งแต่เมื่อไหร่" พี่ยุนโฮถามพี่จุนซูด้วยน้ำเสียงปนหัวเราะ

".......ลีดเดอร์ พี่จุนซูเนี่ยนะ? โอ้โห ตำแหน่งในวงเริ่มสั่นคลอนแล้วสิเนี่ย"
ผม (ชางมิน) พูด

"เซียเนี่ยนะ? ลีดเดอร์ที่จะมาแทนที่? Oh My God (พูดเป็น eng)"
พี่ยูชอนตบหน้าผากตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย
(คือเข้าใจว่าตบเล่นๆแบบแกล้งๆ ตบหน้าผากตัวเองด้วยท่าทางที่เกินจริงไปหน่อย)

"ยูซอน เลิกตบหน้าผากตัวเองได้แล้ว ไม่งั้นหน้าผากนายจะเถิกกว่าเดิมนะ"
พี่จุนซูพูดโดยแกล้งทำเป็นโกรธ

555 ทุกคนหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"ขอบใจพวกนายมากนะ ระหว่างที่ฉันพักฟื้นหน่ะ
การแสดงที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับพวกนายแล้วนะ ฉันจะหายไวๆ
แล้วเรื่องเต้นส่วนที่เป็นของฉันหน่ะก็ฝากนายด้วยละกันนะ จุนซู"
พี่ยุนโฮยิ้มแล้วก็พูดกับพวกเราอย่างจริงใจ
(ประโยคนี้ไม่เข้าใจเท่าไหร่ว่าหมีพูดกับใคร แต่คิดเอาเองว่าเรื่องเต้นคงจะพูดกับเซีย เลยเติมชื่อเซียลงไป 55 ในประโยคภาษา eng ไม่มีนะ)

"พี่ พวกเรารวมกันเป็นหนึ่ง
ตอนที่พวกเราเต้นกันอยู่บนเวทีก็เท่ากับว่ามีพี่เต้นอยู่กับพวกเราด้วย"
ผม(ชางมิน) พูดกับพี่ยุนโฮอย่างหนักแน่น (ด้วยความมั่นใจอ่ะแหละ)

"ว้าว.....คำพูดของชางมินนี่มีความหมายลึกซึ้งเสมอเลยนะ
นายพูดถูกชางมิน มา....มาพูดคำว่า "Fighting" พร้อมกัน ตกลงมั้ย?"
แจจุงเปรยให้พวกเรามายืนรอบพี่ยุนโฮ

"เอาละ ยื่นมือออกมา ฉันจะนับ 1-3 แล้วพวกเราก็ตะโกนพร้อมๆกัน"

"1-2-3 ดงบังชินกิน รวมกันเป็นหนึ่ง Fighting"

ณ วันนี้ ตอนนี้ เป็นอีกครั้งที่เราได้ยืนอยู่บนเวทีด้วยกัน พี่ยุนโฮ.....
พี่เห็นมั้ยครับ แฟนๆที่อยู่ข้างล่างหน่ะตะโกนชื่อพี่กันใหญ่เลยนะ
ถึงแม้ว่าพี่จะทำได้แค่ร้องเพลงแต่เต้นอย่างมีเสน่ห์แบบพี่ไม่ได้ก็ตาม
แต่เวทีนี้ก็ยังเป็นของพวกเราทั้ง 5 คน หัวใจของพวกเราและใจของพี่รวมเป็นหนึ่ง
ดังนั้น หายไวๆนะครับ
ดงบังชินกิจะเป็นดงบังชินกิได้ก็ต่อเมื่อมีพี่ร่วมแสดงอยู่กับพวกเราด้วยเท่านั้น

ด้วยรัก / ด้วยความนับถือ
ไดอารี่วันนี้ ชางมิน เจ้าชายน้อยผู้ซึ่งหลงใหลในการร้องเพลงหวังว่าพี่ยุนโฮจะหายป่วยกลับมามีสุขภาพแข็งแรงเร็ววัน

ผู้ตอบ : ชอง ยุนโฮ
หัวข้อที่ตอบ :

ชางมิน พี่แจจุงของนายหน่ะพูดถูกนะ ถ้านายรู้สึกปวดก็ควรพูดมันออกมา แม้ว่าตามความจริงแล้วผู้ชายควรจะอดทนต่อความเจ็บปวด แต่นายรู้มั้ยเพราะนายมีอายุแค่ 19ปีเองนะ จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้พวกเราไม่ค่อยสนใจนาย พี่ขอโทษนะ ที่พี่ชายคนนี้ดูแลนายไม่ดี พี่รู้ว่านายหน่ะไม่ชอบทำตัวเป็นเด็กๆ (คือว่าไม่ชอบทำให้คนอื่นเป็นห่วง ชอบทำตัวเป็นผู้ใหญ่อยู่เสมอ) แต่ในสถานการณ์แบบนี้เนี่ย นายยอมทำตัวเป็นเด็กกับพวกเราสักครั้งได้มั้ย นายควรบอกพวกเราว่านายรู้สึกยังไง ปล่อยให้พวกพี่ๆได้ดูแลนายบ้าง ถ้ายาไม่พอ บอกพี่แจจุงของนายให้หามาเพิ่มให้นะ แจจุงยังพอมียาโรคกระเพาะอยู่บ้าง ช่วงหลังๆ มานี่พี่ก็ไม่ค่อยได้กินแล้ว
เอาล่ะ หวังว่านายคงจะหายจากโรคกระเพาะเร็วๆนะ แต่อาการโรคกระเพาะของพี่ก็ใช่ว่าจะดี (คือเป็นโรคเดียวกัน)พี่ แจจุงของนายชอบบังคับให้พี่กินยาตลอดเลยในช่วงสองสามวันมานี้ เราสองคนป่วยเป็นโรคเดียวกันแต่อาการต่างกัน

ด้วยรัก/ด้วยความนับถือ
ชอง ยุนโฮ ที่ตอนนี้อยู่ในระหว่างการพักฟื้น กำลังอ่านข้อความในไดอารี่ของชางมิน

ผู้ตอบ : คิม จุนซู
หัวข้อที่ตอบ :

หืม...? นี่แปลว่าอาการนายไม่ค่อยดีใช่มั้ย พี่ไม่แปลกใจหรอกเพราะว่าเมื่อคืนพี่เห็นนายลุกออกจากเตียงคืนก่อน
ถ้านายไม่สบายนายบอกพี่ได้นะ พวกเราเป็นรูมเมทกันนะ ถึงแม้ว่าพี่จะทำกับข้าวหรือมาม่าไม่เป็น(ขอเอายี่ห่อไทยใส่ไปละกันนะ ง่ายๆได้ใจความ) แต่พี่ก็ยังเป็นพี่ชายที่แสนดีที่นายจะพึ่งพาได้ อย่าได้มองว่าพี่จะพึ่งไม่ได้เชียว พี่หน่ะ เอาแต่หาวอยู่ตลอดเวลาเพราะพี่เหนื่อยมาก การแสดงสองสามวันมานี้มันหนักหนาสาหัสสำหรับพี่เลยแหละ ที่ต้องเต้นในส่วนของทั้ง 2 คน ไม่ง่ายเลยนะ ดูแลสุขภาพด้วยนะทุกๆคน ชางมิน จำไว้นะ ตอนกลางคืนเรียกพี่ได้เสมอถ้านายมีปัญหาอะไร (ปลุกได้ตลอดว่างั้น) พี่ไปนอนหล่ะ หายากนะเนี่ยที่พี่จะเข้านอนเร็วขนาดนี้ T_T

ด้วยรัก/ด้วยความนับถือ

คิม จุนซู ที่ตอนนี้เหนื่อยมากแล้วแต่ก็ยังนั่งจมป๊อกอ่านไดอารี่นี้อยู่

เครดิต...

English Traslated by anecia @ soompi.com
Thai Tranlated by TVXQ_MANIA @ tvxq dreamland+ edited by bin_bin

ปล.อัพสามร้อยเส็ดแล้ว...พุ่งเน้จะแปะ

Create Date : 18 มกราคม 2551

Last Update : 19 มกราคม 2551 5:41:36 น.

14 comments

Counter : 662 Pageviews.

ว่าแล้วกรูก็ยังไม่ได้แปะสามร้อยเหอะ -*-

โดย: Mita

วันที่: 20 มกราคม 2551 เวลา:14:31:19 น.

อ่านแล้วซึ้งอะ
มิตรภาพของทุกคนแน่นจริงๆ

โดย: แจแจ IP: 203.113.55.205 วันที่: 1 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:0:16:06 น.

ชอบจัง มิตรภาพแบบนี้
อ่านแล้วรักTVXQขึ้นอีกมากเลย
ขอบคุณนะที่นำมาให้อ่าน

โดย: lee UJin_F.T. IP: 125.26.114.205 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:43:45 น.

รักชางมิน

โดย: Re-E IP: 125.25.190.8 วันที่: 2 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:06:36 น.

รักกันดีจัง

โดย: t IP: 124.120.145.29 วันที่: 26 สิงหาคม 2551 เวลา:10:57:19 น.

กรี๊ดดดด

ชางมิน น่ารักจังเลยอ่า

น่ารักที่สุดนัยโลกเลยยยย

นัยวงเนี้ยรักกันดีจัง

อ่านแล้วซึ้งนัยมิตรภาพงะ

แต่ยังงัย ยังงัย ชางมินก้อน่ารักที่สุดอยู่แว้วววว

โดย: คนรักชางมินนน IP: 202.149.25.235 วันที่: 27 ตุลาคม 2551 เวลา:0:39:04 น.

รักชางมินที่สุดเรยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โดย: พอย IP: 58.8.239.237 วันที่: 26 มิถุนายน 2552 เวลา:23:30:49 น.