|
ปักหมุด
ขอเอาหมุดมาปักครับ แอบปลื้มใจเล็กๆนะเนี่ย ของHistatเอามาใส่ทีหลัง เลขเลยน้อยหน่อย สู้ๆ
Create Date : 11 กันยายน 2552 | | |
Last Update : 11 กันยายน 2552 22:28:03 น. |
Counter : 416 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ในวันที่ว่าง
ปกติผมจะประจการอยู่ที่ห้องสินธรเป็นหลัก แล้วก็มีแวบไปแวบมาห้องอื่นๆอีกสองสามห้องตามเรื่องราวที่สนใจ แต่เมื่อเร็วๆมานี้ผมเริ่มสนุกกับการเปิดดูกระทู้แนะนำของแต่ละห้องครับ เพราะคิดว่าเรื่องที่เค้าแนะนำมันต้องมีอะไรดีๆสิ และการทำแบบนี้มันทำให้เราใช้เวลาไปมากมายโดยที่บางครั้งเราไม่รู้ตัวเลย
เริ่มจากการหมดเวลาไปกับคุณคุกกี้แห่งมาบุญครอง กระทู้เรื่องราวเกี่ยวกับการหลงป่าแถบภูเขาไฟฟูจิ หรืออีกนัยหนึ่งนับว่าเป็นกระทู้อัตวินิบาตกรรมตัวเองโดยแท้ หลังจากที่มีล็อกอินหลายๆท่านนำโดยคุณว่านน้ำออกมาแฉซะไม่มีชิ้นดี รวมถึงประวัติอันยาวนานแต่หนหลังก็ถูกขุดคุ้ยออกมาแทบไม่รู้จักหมดสิ้น
หลังจากผ่านเรื่องนี้ไปได้ไม่หมดกลิ่นคาว ก็มีกระทู้ของนาธานจากห้องเฉลิมไทยส่งเข้าประกวด ซึ่งในคราวนี้ไม่ใช่การหลอกคนแค่ในสังคมออนไลน์แล้วครับ แต่เป็นการหลอกลวงคนไทยทั้งประเทศ ล่าสุดที่เข้าไปดูกระทู้เฉียดทศภาคเข้าไปทุกทีแล้ว ซึ่งในสังคมภายนอกเว็บเจ้าตัวก็ยังไม่ยอมรับอยู่ดี แต่ก็เช่นกันเรื่องราวในอดีตถูกตีแผ่จนไม่มีชิ้นดี
แล้วกระทู้ที่มาไล่เลี่ยกันคือกระทู้ลาบไก่ใส่ตับหมู แต่เนื่องจากกระทู้นี้ผมไม่ได้ตามมาแต่ทีแรก ตอนแรกแอบงงๆนะ สรุปว่าประเด็นคือใครระหว่างลาบไก่ใส่ตับหมูกับคุณหนายเตย :) กว่าจะรู้เรื่องก็อ่านไปนานเหมือนกัน สรุปว่าพันทิปนี่ก็ทำให้หลายคนแจ้งเกิดในหลายๆวงการได้เหมือนกันนะ ทั้งกรณีลาบไก่ใส่ตับหมู และกรณีของคุณคุกกี้ที่เริ่มมีคนรู้จักจากเว็บไซต์แห่งนี้นี่แหละ
นอกจากกระทู้หลักๆทั้งสามเรื่องแล้ว ก็ยังมีกรณีอีกมากมาย เช่น น้องอุ้มเมืองคาน ฮอนด้าสีดำไม่ติดป้ายทะเบียน กระทู้กุ๊กิ๊กและกุ๊กกู๋จากไกลบ้าน กระทู้เตือนภัยต่างๆ เยอะมากครับ
บางครั้งเวลาว่างๆไม่มีอะไรทำก็เปิดกระทู้พวกนี้แหละมานั่งอ่านเอาสนุกๆ บางทีอ่านไปอ่านมา อ้าวนี่มันหลายชั่วโมงแล้วนะกับกาอ่านกระทู้เรื่องเดียว(เรื่องเดียวแต่อามีหลายกระทู้ หลายภาค) บางทีอ่านไปๆมานั่งคิดนี่เรามาตามอ่านทำไมเนี่ย เรื่องของเราก็ไม่ใช่ สิ่งที่รู้ก็ไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรเล้ย :)
แต่อันที่จริงแล้วกระทู้เหล่านี้ทำให้เราได้รู้ถึงความเคลื่อนไหวบางอย่างในสังคมส่วนรวมได้ การอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์หลายครั้งก็ทำให้เราเข้าถึงจิตใจคนส่วนใหญ่ได้ เช่น บางครั้งก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเขาหรอก แต่พอมีเรื่องมาก็ตามน้ำไป กระทู้ประเภท กูว่าแล้ว รู้อยู่แล้ว กะแล้วเชียว ไม่เชื่อแต่แรก ออกมากันให้พรึ่บ แต่หากเรื่องราวกลับตาลปัตรล็อกอินเหล่านี้ก็จะหายไปกับเกลียวคลื่น เพื่อรอวันกลับมาใหม่
หลายครั้งก็แอบเห็นใจนะกับผู้ถูกกล่าวถึง เพราะพอกระแสสังคมได้พิพากษาไปแล้ว จากนั้นมาข้อมูลประเภทเขาเล่าว่า ได้ยินว่า รู้สึกว่าก็ยังได้รับความเชื่อถือว่าเป็นความจริง ขอให้มันเป็นเรื่องไม่ดีของผู้ถูกกล่าวถึงเถอะ รับฟังได้ และยินยอมเชื่อกันซะเป็นส่วนใหญ่ ต่อให้เรื่องนั่นถูกแก้ทีหลังล็อกอินที่มาตามน้ำก็จะไม่โดนต่อว่าแต่ประการใด ในขณะที่ล็อกอินต้นเหตุเสื่อมเสียเพิ่มโดยใช่เหตุ
อ่านไปทั้งกระทู้หลักๆทั้งสาม ทั้งกระทู้อื่นๆมันก็ให้ความสนุก นวมทั้งให้แง่คิดอะไรหลายๆอย่างด้วยถ้าไม่อ่านเอามันส์ เอาความสะใจแต่เพียงอย่างเดียว หากเราอ่านแล้วเราคิดพิจารณาความเป็นไปได้ หลักเหตุและผล หรือกระทั่งอ่านไปแล้วดูซิว่าจิตเราเคลื่อนไหม
สุดท้ายขอสดุดีแห่งนักสืบพันทิปทุกท่าน ที่นี่เป็นสังคมที่กว้างขวางมากจริงๆ การจะหาข้อมูลใดๆนี่ใช้เวลาไม่กี่วันข้อมูล็อ่านกันจนแทบสำลักแล้ว นี่ก็เป็นข้อเตือนใจได้อย่างหนึ่งว่า "กำแพงมีหู ประตูมีช่อง" โดยเฉพาะในสังคมไซเบอร์แห่งนี้ที่มีคนมากมายจากที่ต่างๆมารวมตัวกัน
ดังนั้นแล้วทำอะไร อย่านึกว่าไม่มใครรู้ครับ
Create Date : 20 สิงหาคม 2552 | | |
Last Update : 20 สิงหาคม 2552 15:27:06 น. |
Counter : 438 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
สามเรื่องราวที่กระทบอารมณ์
วันนี้มีเรื่องราวเข้ามากระทบอารมณ์ ก็ไม่ได้หนักหน่วงอะไรมากมาย แต่ก็ทำให้รู้สึกวูบวาบกับสิ่งที่มากระทบได้พอสมควร คือ"รู้"ตัวว่าเกิดอารมณ์แล้วนะ วูบวาบมากกว่าปกตินะ เป็นสองเรื่องที่ชวนหงุดหงิด กับอีกเรื่องที่น่าเบิกบาน
เรื่องแรก ไปซื้อข้าวกินก็ไปหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน หัวเขียวซะด้วย(ปกติอ่านหนังสือพิมพ์ธุรกิจในเว็บ) เรื่องของการกระตุ้นการส่งออกกล้วยไม้ให้เติบโตเป็นหมื่นล้าน ซึ่งต้องใช้งบประมาณ600ล้านบาท โดยปัจจุบันมูลค่าส่งออกอยู่ที่ประมาณ2800ล้าน แม่เจ้า ใช้เงิน6%จากเป้าหมายที่ไม่รู้จะทำได้หรือเปล่า หรือเกือบ25%จากมูลค่าปัจจุบัน นี่เฉพาะเงินที่จะเอาจากรัฐนะเนี่ย ไม่รวมที่ผู้ประกอบการใช้อยู่แล้ว ใช้อะไรทำงานกันก็ไม่รู้สินะ แล้วการจะเพิ่มมูลค่าการส่งออกกว่า4เท่าน่ะ ไปดูของจริงรึยัง หรือเอาข้อมูลมาจากไหนครับ ไปแก้ปัญหาที่พื้นฐนานก่อนดีกว่าไหม ก่อนจะมาเอางบไปละลายน้ำเล่น
เคยไปดูงานที่สวนกล้วยไม้มา เค้าบอกกล้วยไม้บ้านเราที่ส่งออกส่วนใหญ่เป็นกล้วยไม้ที่หาได้ทั่วไป มีมูลค่าการตลาดไม่มาก ดังนั้นจึงขายแพงไม่ได้ เพราะใครๆก็ปลูกได้ แล้วไอ้จะเพิ่มมูลค่าตลาดอีก4เท่า มีแผนงานดีและข้อมูลเพียงพอไหมครับ นอกจากนี้กฏหมายเมืองไทยยังไม่เหมาะสมอีกด้วย สมมติเราพัฒนาพันธุ์กล้วยไม้ได้ใหม่ ถ้าเราเอาไปจดทะเบียนก็แค่ระบุว่าพันธุ์นี้เราพัฒนาขึ้นมา เท่านั้นเอง!!! คนอื่นซื้อไปขยายพันธุ์ได้เลย ไม่ห้าม!!!!!!!!!!!! ต่างกับต่างประเทศที่ซื้อไปปุ๊บกำหนดเลยว่าเอาไปขยายได้มั้ย ถ้าได้ไม่เกินกี่ต้นๆ ของเราพัฒนาให้ตายผู้พัฒนาก็ได้ผลไม่เต็มที่ เพราะใครเอาไปก็อปก็ได้ ไม่เว้นแม้แต่ต่างชาติ แล้วชาติไหนมันจะเจริญได้เนี่ย
เรื่องสอง รายการภาษาของช่องสาม เค้าสอนเรื่อง I'm hot. แปลว่าฉันร้อน ตอนร่ำเรียนมาเค้าบอกมันแปลว่า เร่าร้อน ไม่ใช่ร้อนแบบอากาศร้อน ถ้าร้อนเพราะอากาศร้อนพูดว่า It's hot. อะไรประมาณนี้ ที่นี่บอกใช้ได้ความหมายเหมือนกัน ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร ด้วยความไม่ถนัดด้านภาษา แต่ที่วูบวาบคือ "แปลว่ามันล้อนนะคะ ล้อน ใช้ได้เหมือนกันว่าฉันล้อน" คือผมว่าถ้าจะสอนภาษาต่างประเทศให้กับเด็กๆ ยังไงพูดภาษาไทยให้ชัดเจนก่อนดีกว่าครับ อีกหน่อยผืนแผ่นดินนี้คงมีแต่คนไทยพูดภาษาฝรั่งได้แต่พูดไทยไม่ชัด มันล้อนมากเลยนะวันนี้ ว่าจะไปดูคั้งคาวที่ลาดบุลีสักหน่อย โอ้จอร์จ
เรื่องสาม เรื่องนี้ดีใจครับดูรายการคุณสุทธิชัย หยุ่น ที่จังหวัดพะเยามีการสอนดนตรีคลาสสิค ผมว่าคนกลุ่มนี้ต้อง"รัก"ในสิ่งที่ทำมากแน่ๆเลย ดนตรีที่บ้านเมืองเราไม่ค่อยให้ความสนใจ แล้วคนกลุ่มนี้ก็มาสอนให้กับเด็กๆ ในรายการใช้ชื่อว่าพะเยา เวียนนาแห่งเอเชียอาคเนย์ ผมก็ไม่รู้ว่ามีโอกาสเป็นไปได้มากแค่ไหน แต่ก็ดีใจที่มีความพยายามกัน มีการสัมภาษณ์เด็กๆด้วย ที่ชอบมากคือมีน้องคนนึงตอบว่า ไม่ได้อยากเป็นนักดนตรี แต่มาเล่นเพราะว่าง สำหรับคนอื่นอาจมองว่าน้องเค้าไม่จริงจัง แต่ผมกลับมองว่านี่สิจริงใจ ทำไปโดยไม่ได้หวังประโยชน์ เห็นน้องๆฝึกกันแล้วชื่นใจ อยากฟังผลงานแบบนี้จากฝีมือคนไทยล้วนๆ ถ้ามีใครไปบอกน้องๆเค้าได้ ผมฟังดนตรีคลาสสิคไม่เป็น แต่อยากฟังดนตรีจากน้องๆมากเลย สู้ๆต่อไปนะครับ
แล้วก็มีคำถามตามมา อนาคตจะเหลือที่ว่างสำหรับระนาด ฆ้องวง ตะโพนมั่งไหมนะ ในกาลที่คลื่นแห่งวัฒนธรรมที่ถาโถม หรือในอนาคตพวกเราจะเรียนเรื่องเครื่องดนตรีไทย ในฐานะส่วนหนึ่งของวิชาประวัติศาสตร์เท่านั้น
มันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ แต่ทำไมมันวูบวาบก็ไม่รู้สิครับ แปลกดีๆ นี่ดูรายการตีสิบ รักษาโรคกรรม ยังไม่วูบวาบเท่านี้เลย เหอๆๆ (ใครได้ดูรู้สึกยังไงมั่งครับ ถามเพื่อนบอกไม่กล้าดูซะงั้น)
Create Date : 22 กรกฎาคม 2552 | | |
Last Update : 22 กรกฎาคม 2552 1:39:51 น. |
Counter : 478 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
ความฝัน ที่ไม่มีวันบรรจบ
วันนี้ได้รับเมล์จากต่างประเทศเมล์นึง ซึ่งปกติเป็นเมล์ที่ตั้งหน้าตั้งตารอเสมอๆ ตอนอ่านเมล์นี้ผมมักจะอ่านไปยิ้มไป ก็คนมันมีความสุขนี่เนอะ ในนั้นมีอะไรมากมาย อย่างน้อยๆผมเห็นอารมณ์ ความรู้สึกที่ถูกส่งผ่านมาทางตัวอักษร ซึ่งไม่รู้ว่าคนเขียนจะรู้สึกแบบที่ผมคิดไหม นอกจากนี้ ผมยังได้ความรู้ใหม่ๆ ได้สัมผัสประสบการณ์ที่ตัวเองอาจไม่มีโอกาสได้สัมผัส มันช่างสุดยอดจริงๆ
วันนี้ในตอนนึงของเมล์เค้าบอกว่าไปนั่งกินอาหารที่ระเบียงบ้าน ซึ่งอากาศหนาวมาก กินไปควันก็ขึ้นไป คงไม่ใช่เพราะความร้อน หากแต่เป็นไอเย็นของอากาศรอบๆตัวต่างหาก ผมสามารถจินตนาการภาพนั้นได้เลย เพราะนี่คือสิ่งที่ผมชอบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว อยากมาก อยากไปอยู่ประเทศที่มีอากาศหนาวๆ ตอนไปWork&Travelที่อเมริกา อากาศหนาวมากฝรั่งยังหนาว แต่ผมโดดน้ำตูมๆๆ มันก็หนาวนะ แต่ชอบ โกศแบบนี้มีแล้วไม่รู้จะมีหนที่สองหรือเปล่า ต้องเสพมันให้เต็มที่ เพื่อนๆไปทำงานใส่เสื้อไปสามสี่ชั้น ผมล่อเสื้อยืดกับขาสั้น ลมพัดมาทีสะท้านที แต่ก็มีความสุข
ความฝันผมแปลกๆนะ อยากไปเจออากาศหนาวๆ ชีวิตนี้ถ้าได้ไปเที่ยวขั้วโลกใต้คงดี อยากเดินกับแฟนกลางละอองหิมะ ในช่วงวันคริสมาสต์ที่ไหนก็ได้ที่เค้าฉลองกันจริงจัง ไม่ใช่เอาสนุกๆแบบในไทย อันนี้เข้าใจว่าดูหนังเกี่ยวกับคริสมาสต์มากไปหน่อย แต่ก้อยากทำอยากเสพบรรยากาศแบบนั้นมั่งนี่นา อยากเดินตากฝนสองคนกะคุณแฟน ถ้าได้อยู่ริมทะเลยิ่งดี โหววน่าสนุกแฮะ
หลายๆอย่างคงทำได้ยาก เพราะข้อแรกแฟนไม่ได้หากันง่ายๆนะเอ้อ ข้อสองด้วยสถานะส่วนตัว การไปต่างประเทศคงทำได้ยาก หรือกว่าจะไปได้อาจจะเลยวัย หรือเลื่อนสถานะจากแฟนเปนภรรยาไปแล้ว ข้อสาม ในโลกแห่งความจริง ผมคงทิ้งประเทศนี้ที่ผมรักไปได้ไม่นาน หลายครั้งที่มีคนทักว่าผมจะไปได้ดีในต่างแดน ผมยังคิดว่าจริงหรอ เราเนี่ยนะจะไปอยู่ต่างประเทศนานๆ ขนาดเพื่อนๆไปกัน หลายคนมีความฝันไปอยู่ต่างประเทศ ในความดีใจกับเค้าผมก็มีคำถามว่า ถ้าต้องการอาศัยในประเทศที่ดี แล้วทำไมเราไม่ทำที่นี่ให้ดีขึ้น ในการที่ได้เกิดมาที่นี่ ผมอยากทำอะไรเท่าที่พอจะทำได้ให้แผ่นดิน ให้ได้ดีขึ้นเท่าที่ความสามารถของเราจะอำนวย
เมื่อมองจากมุมนี้ ผมคงมีความสุขกับ"ความฝัน"เหล่านี้ไปได้นานแสนนานทีเดียว หรืออาจตลอดไป
ขอบคุณเมล์ทุกฉบับที่ส่งมา เมล์ที่สร้างความฝัน ปันประสบการณ์ให้ผมได้รับ อยากบอกว่ามีความสุขทุกครั้งที่อ่าน ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งอย่างที่ทำให้ผมเป็นผมในทุกวันนี้ ผู้ชายที่ยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุงอีกเยอะ ขอบคุณบล็อกแก็งค์ ที่มีที่ให้ระบายความรู้สึกในตอนตีสอง ขอบคุณทุกคน ที่ทนอ่านอารมณ์เพ้อๆของผู้ชายคนนึง
ราตรีสวัสดิ์ครับ
Create Date : 16 กรกฎาคม 2552 | | |
Last Update : 16 กรกฎาคม 2552 2:21:13 น. |
Counter : 410 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]
|
ผู้ประกาศกรุงเทพธุรกิจทีวี พิธีกรรายการแกะรอยหยักสมองและ World Class Smart Thai สนใจประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา ต่างประเทศ เทคโนโลยี สังคม และชนชั้น
ติดตามทวิตเตอร์ได้ที่ @atis_kttv นะครับ
|
|
|
|
|
|
|
|
|