หลายครั้งที่นั่งอ่านบอร์ด แล้วเจอกระทู้ "เริ่มแต่งหน้าใช้อะไรดีค่ะ"

มานั่งนึกๆดู เออเนอะ เมื่อตอนเราเริ่มแต่งหน้าเราใช้อะไรบ้างหว่า

แอบจำไม่ได้ค่ะ ฮ่าๆๆ

คิดไป คิดมา อ๋อ... ตอนนั้นคุณแม่จัดให้

เลยว่าจะเขียนไว้ เผื่อเพื่อนๆ พี่ๆ น้อง ที่จะเริ่มแต่งหน้า แล้วตั้งต้นไม่ถูก จะได้ใช้เป็นแนวทางได้นะคะ

คือ ขวัญเห็นเพื่อนเริ่มทาแป้งกันสมัยอยู่ ม.1 เห็นเพื่อนเริ่มทาแป้งกันก็เลยอยากทาบ้าง อิอิ

ก็เลยขอคุณแม่ แต่ก็ใช้แค่แป้งฝุ่นค่ะ เรื่อยๆมา (ส่วน skincare อย่าได้พูดถึง เหะๆ)

พอ ม.2 คุณแม่ซื้อบลัชออนให้ตลับนึง ซึ่งเมื่อวันก่อนเพิ่งเอาทิ้งไป

(เก็บมานานแต่ไม่ได้ใช้นะคะ แหะๆ) คือมันใช้เท่าไหร่ก็ไม่ยุบเลยสมัยนั้น

แต่ทั้งนี้ ขวัญไม่ได้แต่งหน้าไปโรงเรียนนะคะ เพราะรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม

ที่ทาเยอะสุดตอนอยู่มัธยม คือ แป้งผสมรองพื้น กับลิปกลอสมีสีแบบกระปุกของ MAC

ต่อมาก็ งงๆ จำไม่ค่อยได้

ความจริงใช้แค่ แป้งฝุ่น กับ บลัชออนมานาน ออกแนวขี้เกียจแต่งหน้าด้วยอะค่ะ ก็หน้าดำไปวันๆ เหอๆ

รู้สึกตอน ม.ปลาย จะมีใช้ เบสแต่ว่า มันไม่ค่อยจะช่วยอะไร ฮ่าๆๆ

ตอน มัธยมหน้าเยินสุดๆมาก ซึ่งมันก็ทิ้งร่องรอยอารยธรรมไว้จนกระทั่งทุกวันนี้เลยค่ะ

ครั้งแรกที่แต่งหน้าแบบลงรองพื้น มาสคาร่า บลัชออน ลิปกลอสมีสี คือ ม.5 ขึ้น ม.6 (ไม่นับแต่งหน้ารำละครนะคะ อิอิ)

ครั้งแรกที่แต่งหน้า รู้สึกว่า มันช่างจะมากมายมหาศาล

มี รองพื้น(รุ่นบาง) แป้งฝุ่น มาสคาร่า บลัชออน ลิปกลอสแบบมีสี ค่ะ

เอาใส่ถุงผ้าไว้ ติดกระเป๋าไปโรงเรียนบ่อยมาก (เพราะขี้เกียจหยิบออก) แต่ไม่เคยแต่งไปโรงเรียนเช่นเคย

รู้สึก(เอาเอง)ว่ามันไม่เหมาะกับสถานภาพของเราน่ะค่ะ

พอเข้ามหาวิทยาลัย

คราวนี้จัดเต็ม อิอิ

แต่ปี 1 ก็ยังไม่เยอะค่ะ (ยังขาด อายไลเนอร์เนอะ)

ขวัญเป็นคนไม่ค่อยชอบเขียนอายไลเนอร์ (โดยส่วนตัว)

ก็เลยเป็น รองพื้น (ซึ่งใช้แป้งผสมรองพื้นแทน) อายชาโดว์(สีอ่อนๆ เงาๆ) มาสคาร่า บลัชออน ลิปสติกบ้าง กลอสบ้าง

ทั้งนี้ มิเคยเติมเลย ระหว่างวัน นอกจากมีนัดกับเพื่อนๆตอนเย็น (มีทติ้งประมาณนั้น)

คือ อารมณ์ แบบ เช้าชั้นเห็นตัวเองแต่งหน้า พอใจละ

ลืมไปว่า จริงๆจัดเต็ม เมื่อ ม.6 ตอนไปงานพรอมน่ะค่ะ ไปงานพรอมก็แต่งหน้าเอง ผมคุณแม่ทำ ประหยัดดี อิอิ

แต่อยู่มหาลัย พอปีเริ่มสูงขึ้นก็แต่งหน้าเยอะขึ้นนะคะ

มันเป็นความสุขเล็กๆน้อยๆน่ะเนอะ

เรียนมาไม่เคยเกรดตกเพราะแต่งหน้าเลย (แต่ตกไปเพราะอย่างอื่น ฮา~~~.. เรื่องจริงนะ)

มารู้ตัวทีหลังว่า ไอ้ที่ทาๆไปน่ะ คนเค้าไม่เรียกแต่งหน้ากันหรอก

เพราะตอนซ้อมรับปริญญา ร้านน้ำที่คณะบอกว่า ว้าว วันนี้แต่งหน้าด้วย

อาจจะเพราะกันคิ้ว คือ ตลอดชีวิตมา ไม่เคยกันคิ้วเลย (คุณแม่เถียงว่าเคย 1 ครั้ง แหงะๆ)

ตั้งใจอย่างยิ่งยวดว่า วิวัฒนาการ การแต่งหน้าหลังเรียนจบ คือกันคิ้วค่ะ

กลับมาเล่าให้คุณแม่ฟังเรื่องร้านน้ำ ด้วยความข้องใจว่า แล้วชั้นจะแต่งหน้าทุกวันเพื่อ !!

แต่ก็ไม่ใช่ว่าแต่งหน้าทุกวันนะคะ วันไหนงานหนักๆก็ขอนอนดีกว่า ตื่นมาไปเลย หัวเหอ ไม่มีแปรง (ซกมกซะไม่มี แต่อาบน้ำ แปรงฟันนะงิ)

ทุกวันนี้ก็พัฒนามาเป็นจัดเต็มตลอด ยกเว้นคอนซีลเลอร์(เพราะขี้เกียจ)

ปล. แต่เวลาทำงานที่บ้าน นาน น้าน จะแต่งหน้าซักหนนึงค่ะ (แต่พอออกนอกบ้านก็ ... นะ อิอิ)

ให้ตายเถอะ ยัยขวัญ ชั้นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ขี้เกียจที่สุดในโลกนะ !!!

สิ่งสำคัญอย่างนึง คือ ขวัญถือว่าเราต้องแต่งหน้าให้ถูกกาลเทศะ

เพราะจะทำให้นอกจากสวยขึ้นแล้ว ยังดูดี เป็นที่ชื่นชมของคนอื่นๆด้วยค่ะ

อย่างนึงที่ขวัญไม่ชอบใช้เวลาแต่งหน้าคือ ขนตาปลอม เพราะมันบังทัศนียภาพเหลือเกิน

อาจจะเพราะโชคดีที่ขนตายาวอยู่แล้ว เลยรอดไป

แต่ถ้าสาวๆคนไหนใช้ อย่าลืมรักษาความสะอาดดีๆ นะคะ เพื่อสุขภาพตาของเราเอง ^^

เริ่มแต่งหน้าครั้งแรก ขวัญว่าแป้งผสมรองพื้นใช้ง่ายกว่าค่ะ แต่ไปๆ จะรักรองพื้นกันมากกว่า อิอิ

วันนี้คงมาเม้าท์ไว้เท่านี้ก่อน

ไปก่อนล่ะค่า บ๊ายบาย

แล้วเจอกันบล็อกหน้านะคะ

ขอบคุณที่แวะมาค่ะ