|
|
เหตุมิให้ประกันตัว
ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 108/1 บัญญัติว่า การสั่งไม่ให้ปล่อยชั่วคราวจะกระทำได้ต่อเมื่อมีเหตุอันควรเชื่อเหตุใดเหตุหนึ่งดังต่อไปนี้
1. ผู้ต้องหาหรือจำเลยจะหลบหนี
2. ผู้ต้องหาหรือจำเลยจะไปยุ่งเหยิงกับพยานหลักฐาน
3. ผู้ต้องหาหรือจำเลยจะไปก่อเหตุอันตรายประการอื่น
4. ผู้ร้องขอประกันหรือหลักประกันไม่น่าเชื่อถือ
5. การปล่อยชั่วคราวจะเป็นอุปสรรคหรือก่อให้เกิดความเสียหายต่อการสอบสวนของเจ้าพนักงานหรือการดำเนินคดีในศาล
คำสั่งไม่ให้ปล่อยชั่วคราวต้องแสดงเหตุผลและต้องแจ้งเหตุผลดังกล่าวให้ผู้ต้องหาหรือจำเลย และผู้ยื่นคำร้องขอให้ปล่อยชั่วคราวทราบเป็นหนังสือโดยเร็ว
หมายเหตุ
การพิจารณาเรื่องประกันตัวศาลต้องดูความน่าเชื่อถือของผู้ต้องหาหรือจำเลย ลักษณะคดี สถานภาพของผู้ต้องหาหรือจำเลยและผู้ประกัน กฎหมายยังกำหนดเหตุไม่ให้ประกันตัวไว้ด้วย ถ้ามีพฤติกรรมเข้าเหตุดังกล่าว ศาลจะไม่ให้ประกันตัว ในทางตรงกันข้ามถ้าไม่มีเหตุดังกล่าวศาลต้องให้ประกันตัว ดังนั้น การจะได้ประกันตัวหรือไม่ จักขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงและดุลพินิจของผู้พิพากษาแต่ละท่าน หลายคนอาจเคยเห็นผู้มีอิทธิพลหรือนักเลงซึ่งต้องคดีฆ่าคนหรือฉ้อโกงเงินรัฐได้รับการประกันตัว ขณะที่ผู้มีตำแหน่งทางราชการหรือผู้มีฐานะการเงินและมีที่อยู่เป็นหลักแหล่งในคดีที่เบากว่าอาจไม่ได้รับอนุญาตให้ประกันตัวก็ได้ ดุลพินิจเปรียบคล้ายกับการมองผ่านหน้าต่างคนละบานไปที่ข้อเท็จจริงเดียวกัน อาจเห็นภาพแตกต่างกันเมื่อเพิ่มความเป็นมนุษย์หรือแรงกดดันรอบข้าง การใช้กฎหมายอย่างยุติธรรมจึงอาจคลาดเคลื่อนได้ ดุลพินิจถือเป็นเอกสิทธิ์ของผู้พิพากษาที่ทุกคนต้องยอมรับ แต่ไม่ตัดสิทธิ์ในการอุทธรณ์ฎีกาต่อไป
********************************
| Create Date : 31 กรกฎาคม 2549 |
| Last Update : 31 กรกฎาคม 2549 15:08:28 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 621 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [