อุ๊กกกกกกกก จุกอก คนอยู่ในยุคเดียวกันคุ้นมาก

วิธีที่ว่าในมุขนี้ทำมาบ้างแล้ว ต้องทักเพิ่ม
เจ๊ๆลืมวิธีใช้แอร์บลัชแบบประหยัดไปป่าว เอาหมึกดำมาอมละก็พ่น ปู้ดๆๆไง ประหยั๊ดประหยัด

ของยุ้ยเคยทำแค่แอร์บลัชแบบ แปลงสีฟันเก่าไม่ใช้ กะหมึกอินเดียอิ้งค์ แล้วสะบัดเอา ตอนนั้นเล็บดำ อินเทรนด์อย่างกะสาว J-Rockเลย

สกรีนกระดาษนี่ผู้เคยผ่านมามีเยอะเลยนะ เห็นหลายคน เพ่งหาเส้นตาแทบบอด

จำคนนั้นที่ระบายสีก่อนนู้นที่พี่เล่าได้ ที่ใช้สีเมจิกระบายใส่จานสีทิ้งไว้ให้แห้ง ละเวลาจะระบายก็เอาน้ำลูบๆละมาระบายงาน

วิธีในภาพแรกนี่ทำครบหมดเลย ก็มันไม่รู้นี่นาว่านักเขียนเค้าใช้อะไร เคยเอาปากกาเคมีนั่งจุดเป็นลายสกรีนด้วยตาลายเลย


เราว่าตัวเองเป็นนักอ่านอะ เรียกว่าไรอะ รีดเด้อ...(engนี่คะแนนค่อนข้างอุ๊) ไม่ใช่วาดภาพโชว์เหมือนกัน เห็นเด็กๆสมัยนี้ละอิจฉ๊าอิจฉา วาดได้สบายกว่าเราอีก แต่พอติดโอเอะฯนี่วาดแต่แบบที่พี่เคยทัก ภาพดูดีแค่ส่วนคอขึ้นไป ก็จอมันเล็กนี่นา

น่ารักดีอะค่า

เหอๆๆๆ
ลายเส้นเก่าจริงๆแฮะอันนี้
แต่น่ารักดีนะคะ จัดช่องลงตัวดีจัง ^^
มันเล็กไปหน่อยนะคะ บางตัวอ่านไม่ค่อยออก(ตาไม่ค่อยดี)
ว่างๆจามาเยี่ยมใหม่น้า ชอบจังบล็อกนี้

kisara > จะให้อ่านว่า เค อิสรา จิงเหยอ? แปลว่า พลัง K อย่างอิสระ สินะ อิอิ (ว่าเข้าไปนั่น~~)
วิธีอมหมึกแล้วพ่น ประหยัดค่าอุปกรณ์จริงจ้ะ แต่ไม่ประหยัดตอนไปหาหมอนะ (ฮา) อ้อ แต่เคยใช้วิธีสลัดน้ำหมึกด้วยการเคาะด้ามพู่กันอะ ได้ออกมาเหมือนเลือดแตกฝอยเลย
ถ้าเขียนถึงวิธีลงสีอย่างประหยัด จะมีอีกเพียบเลยจ้า แบบว่าทำได้จริงชัวร์ๆ ถ้ามีฝีมือจะออกมาสวยด้วย (วิธีฝนสีเมจิกลงจานสีแล้วใช้น้ำหยดนั่นก็ใช้ได้เหมือนกัน แต่ก็มีวิธีระบายโดยใช้สีผสมอาหารด้วยนะ อย่างประหยัดเลยแบบนี้ สีซองหนึ่งๆ ใช้ได้ทั้งชาติ ราคาก็ไม่เกิน 20 บาท)

คุณ Gloriana > ขอบคุณที่มาเยี่ยมกันค่า~~

คุณไม้ไต่คู้ > งือ... งานนี้เก๊าเก่าจริงๆ อะค่ะ ยังมีโบราณกว่านี้อีกแต่มิกล้าเอามาลงค่า... อับอายสุดๆ เยย
ขอโต๊ดที่ตัวหนังสือเล็กไปหน่อยนะคะ >_<' อยากจะเซฟให้ละเอียด แต่มันจะเกิน 150 KB อะค่ะ แหะแหะ อ่านพอรู้เรื่องเราก็ดีใจแล้วค่ะ (ตัวเล็กๆ ส่วนมากเป็นตัวแซวค่ะ) ขอบคุณนะคะที่มาเยี่ยมเยือนบ่อยๆ ทั้งที่บล็อกเราก็ดูไม่ค่อยมีอะไร (แต่จะพยายามให้มีอะไร) อุอุ ///


*อือ...ไม่รู้ว่าตั้งหัวข้อไว้ไม่เคลียร์ชวนให้เข้าใจผิดกันรึป่าวนะคะ? เพิ่งรู้สึกว่าหัวข้อเรากำกวมอะค่ะ คำว่า "แง้มงานการ์ตูนเก่า" อาจจะมีใครเข้าใจเป็นการ์ตูนญี่ปุ่นเก่าๆ หรือ การจัดงานการ์ตูนครั้งผ่านๆ มาก็ได้ ที่ไหนได้...กลายเป็นการ์ตูนเก่าๆ ที่จขบ.เขียนเองเสียนี่?

ก็ขออภัยทุกท่านล่วงหน้า ถ้าหลงมาด้วยความกำกวมในหัวข้อด้วยนะคะ~~

แค่เห็นฟอนต์ทำมือ "อะไรจะปานนั้น" ก็อะไรจะปานน้านนนนนนแล้วค่ะ

ไม่เคยเห็นชิ้นนี้ (แต่เคยเห็นชิ้นอื่นบ้าง อิๆๆ) เห็นแล้วคิดถึงช่วงวันเวลาสายลมแสงแดดของตัวเอง ซิกๆๆ

ดูจากพ่อหนุ่มพรีเซนเตอร์นี่ รู้สึกว่าจะเป็นลายเส้นในช่วงที่เราชอบนะคะเนี่ย (เพราะงั้นหัวข้อบล็อก "แง้มงานการ์ตูนเก่า" ก็ไม่ผิดคอนเซ็ปต์ซักติ๊ด 5555) แล้วเอามาลงอีกสิคะ

อุ๊ยรู้อีกว่าเราชอบพลัง K ตายละท่าทางพรีเซ้นท์ตัวเองมากไป 55 ยุ้ยคล่งพลัง K M N Y L อะ สายผสม

เมื่อก่อนตอนทำแบล็คกราวด์ แบบประหยัดมีอยู่ภาพนึงที่พี่ถามเพราะเห็นฉากมันแปลกๆไปจำได้ไหมอันนั้นทิชชู่ปั๊มลงบนภาพเอา ทำละมันเปลืองสีชอบกล เลยใช้นิ้วโป้งลงแทน แต่ภาพยุคนั้นห่วยมากไม่กล้าโชว์อะ

เรื่อง msn น้องมัน เปิดออนไว้ตลอดของยุ้ยมีแต่เมลล์ พอดีเปิดเล่นเกมเลยมีแต่ msn น้อง ซึ่งจะมีข้อความแปลกๆ - -" มะเหมาะกะคุยเท่าไหร่เลย...เฮ้อ

คุณวีวี่ > อ่า... เราชักผวาๆ แล้วสิคะ คุณวี่เก๋าเหมือนกันนะนี่...จริงๆ การ์ตูนของเราเหมือนการ์ตูนเช็กอายุผู้อ่าน กับผู้วาดได้เลยนะคะ (ดูจากยุคสมัยแล้ว อืม... ) อา...ยุคสายลมแสงแดด งือๆ คิดถึงค่ะ ตอนนั้นยังวาดการ์ตูนไร้ความกดดันอยู่เลย แถมอ่านการ์ตูนช่วงนั้นก็สนุกไปหมด ไหงตอนนี้อ่านแล้วชักจะไม่สนุกแล้วก็ไม่รู้ (หรือรู้แล้วก็ไม่รับความจริง 555 - เพราะเราแก่แล้วนี่เอง)

หนูเค > อืมๆ สายผสมเหยอ? นี่มันครบทุกสายแล้วนี่นา? อ่า ส่วนพี่ไม่รู้เลือกสายอะไรอะ วายก็ไม่ใช่แน่นอนอะนะ (ถึงจะถูกเหมากลายๆ ก็เหอะ เอาเป็น "สายกลาง" ละกัน ก็อ่านได้ทุกแนวแหละจ้า แต่โอ่ย กับ H มากก็ไม่ไหว... แต่ครั้งหนึ่งอาจารย์อินาบะ (อาจารย์สอนวาดการ์ตูน) เคยบอกกะพี่ว่า ท่าทางจะ "โชตะค่อน" นะเรา แง้ๆๆ แค่ส่งสตอรี่บอร์ดเป็นเรื่องเด็กผู้ชาย 2 คนเองอ้ะ)

โอ้ยยยย เป็นวิธีการวาดการ์ตูนที่ยอดเยี่ยมจริงค่ะ เหมาะกับยุคประหยัดเศรษฐกิจพอเพียงจริงๆ จะบอกว่าเคยทำวิธีส่องกับแสงอาทิตย์ค่ะ ส่วนซองทาโร่ตอนนั้นยังไม่มีขายแบบฟุตอ่ะค่ะ เอิ้ก

ไม่เห็นรู้เรื่องเลย