"ข้อความ" ปราศจาก อารมณ์ วันนี้ตื่นเช้ามา พร้อมความสดใส ตั้งใจว่า วันนี้จะอ่านหนังสือวิชานึงให้จบ แล้วพร้อมสู้รบกับการบ้าน แต่ได้รับอีเมล์ส่งมาจากเฟซบุ๊คที่เราไปเม้นไว้มะคืน หลังจากเห็นภาพที่พี่คนนึงถ่ายไว้ เห็นแล้วอยากกินมาก ๆ อยากกลับไทย ก็แค่ไปบอกว่า อยากกินเท่านั้นเอง ข้อความกลับมา มาจากเพื่อนเรา บอกว่า ให้เรากลับไป เรากับเพื่อนก็พิมพ์ตอบกันตามปกติ แต่ด้วยความที่ไปอยู่บนพื้นที่ของพี่คนนั้น ข้อความใหม่ที่เกิดบนนั้น ก็จะส่งไปยังเจ้าของพื้นที่ และคนที่พิมพ์แสดงความคิดเห็นบนพื้นที่ตรงนั้น และแล้ว ปัญหาที่ไม่คิดว่าจะเกิด ก็เกิดขึ้นมา พร้อมกับความงง ๆ ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร!!! เรากลับมาทบทวน เราก็รู้ตัวว่าผิดที่ไปเม้นในพื้นที่ของเขา! โดยที่เขาบอกชัดเจนว่า เป็นพื้นที่ของเขา!! รู้ว่า คนที่เม้นในรูปนั้นจะได้เมล์เหมือนกัน แต่ว่า เราไม่ได้ไปทำไรไม่ดีนี่นา เราออกจะระมัดระวังคำพูดทั้งพูดต่อหน้า ลับหลัง และบนโลกอินเตอร์เน็ต แค่การพิมพ์เล่น ๆ กัน กลับหาว่า ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับเขา มานก็...สมควร แต่จะพูดกัน เคลียร์กันเอง แล้วไม่ทำร้ายจิตใจกันเอง ทำไม เขาไม่ทำซะก่อนล่ะ! เหตุการณ์สมมติ เรา -"อยากกินจัง" เพื่อน -"กลับมาแล้วจะเลี้ยง" เรา -"ไม่เอา ถ้านายเลี้ยง เราขอแพงกว่านี้ (นายตายแน่)" เพื่อน -"ไม่ไหว" พี่..."อย่าทะเลาะกัน ใครจาเอาฝ่ายน้ำเงิน ฝ่ายแดง" เรา - "ไม่ทะเลาะ จะเอาฝ่ายน้ำเงินก็ได้ ให้อีกคนฝ่ายแดง (มานชอบสีแดง)" บลา ๆ พี่..."เล่นนอกกติกา" เรา -"อ่าว ก็ไม่เห็นมีกติกานี่">>> ก็ไม่เห็นจริง ๆนี่ว่า งง ๆ เลยตอบไป เพื่อน -"พอแระ ... ไป ๆ" เรา - (ไม่ตอบแระ ขี้เกียจ ไปอ่านสือดีกว่า ....ซักพักก็ออกไปส่งหนังสือ) กลับจากไปส่งหนังสือที่ขายได้บนเวป ก็เตรียมอาหารพร้อมจากิน แต่ได้ยินเสียงติ๊ง จากเอ็มเอสเอ็น เลยรีบวางอาหารไว้ แล้วมาดูสิ ว่าใครทิ้งข้อความไว้ เพื่อน - มะกี้โกรธเหรอ เรา - โกรธอะไร (งง) เพื่อน - ไม่มีไรหรอก เรา - ไม่เห็นมีไรนี่ เพื่อน - พอดีพี่คนนั้นเค้าบอก ว่า แกไปเม้นไว้บนพื้นที่ของเค้า ทำให้เพื่อนเค้าถามว่า แกเป็นใคร พิมพ์ไม่เคารพเค้า แย่ ๆ เรา - (ไปทำไรไว้วะ ....งง ๆ ) เพื่อน - เออ เค้าโกรธ แล้วก็มะยอมคุยแระ เรา - งงต่อไป พอจะไปขอโทษ.... กะว่าจะกลับไปอ่านข้อความเดิมของเรา กลับพบว่า เราเข้าไปอ่านไม่ได้แล้ว ก็แสดงว่า พี่คนนั้นไม่อยากรู้จักเราอีกแล้ว มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก ๆ จนถึงขั้น.....โกรธ มีอย่างที่ไหน...ฝากให้เพื่อนเรามาบอกว่า เค้าโกรธเราแล้วก็ลบเราออกจากเฟซบุ๊ค เอ้ย ...พื้นที่ของเค้า เหมือนเราเป็นหมู หมา กา หรือไก่ ที่เค้า....ไม่เคยเห็นว่ามีตัวตน ไม่เคยรูจักเรามาก่อน ไม่เคยไปไหนมาไหนด้วยกัน ไม่เคยโทรหาเรา ปรึกษาเรา เออ.....ความสัมพันธ์ หรือความรู้จักกันมันลบล้างได้แค่ ข้อความ.....โดยไม่ถามความคิด หรือความรู้สึกคนนั้นเลย ถ้าเป็นคนที่มีความคิด หรือวุฒิภาวะที่มาพร้อมกับอายุซักหน่อย คงคิดได้ว่า เรา...ที่เค้าเคยรู้จัก มีนิสัยอย่างไร มาคุยกันก่อน ตักเตือนกันก็ได้ แต่...เพราะเค้าขาดสิ่งนั้นล่ะมั้ง เลยทำตัวอย่างนี้ แต่เราจะไปคิดแทนเขาทำไม ในเมื่อ มาน........เป็นเรื่องของเขา พื้นที่ของเขา ส่วนนี่ก็พื้นที่ของเรา...อย่ามาบุกรุกละกัน ส่วนเพื่อนของเรา ... ไม่อยากช่วยเรา ก็ปล่อยเขาไป .... กลับทำให้เรา ปูเสื่อนั่งคิดทบทวน สรุปเรามีเพื่อนสนิทกี่คน!! หรือ ไม่มีเลยซักคน!!!!!!!! ช่างน่าเศร้าจริง ๆ เกิดมาอายุยี่สิบห้าปี ยังหาเพื่อนซักคนที่จริงใจไม่ได้เหรอไงกัน ปิดท้าย ...ด้วยเรื่องของจอย เพื่อนรักของเราอีกคน .... เจ๊สู้ ๆ นะ มะวานเราไม่ได้ตอบเจ๊ เพราะเราหลับไปแล้วอ่า ตื่นมาเจอข้อความเจ๊ แล้ว.....รู้สึกได้เลยว่าเจ๊เครียดจริง ๆ เจ๊จ๊ะ....อย่างที่เจ๊บอก ให้คิดซะว่า โชคไม่อยากให้เจ๊ทำงานนั้น แต่ก็ต้องมีซักงานแหละ ที่เจ๊จะได้ อาจจะดีกว่านี้ก็ได้ ... สู้ต่อไปนะจ้ะ   Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2553     Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2553 2:00:51 น. Counter : 486 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เริ่มท้อ...อีกแล้ว ไม่ได้เข้ามาอัพเดท เรื่องราวตัวเองในนี้นานมากแล้ว ขอกลับเข้ามาเข้าบ้านหลังเก่านี้....และพักนาน ๆ ในนี้ เพื่อเพิ่มพลัง กลับไปพร้อมสู้รบกับตัวเอง หลังจากปิดเทอมสามอาทิตย์ เดินทางเที่ยวแถบโคโลราโดเป็นเวลา 10 วัน ยังไม่หายจากความสุข ก็ต้องเจอมรสุมการเรียน แง ๆ มะไหร่จะจบซะทีฟะเนี่ย เรียนแต่ละอย่าง ไม่ค่อยน่าสนใจเลย ต้องมานั่งทำความเข้าใจกับเรื่องใหม่ ที่เรามะได้สนใจ นี่ล่ะน๊า... หลายคนบอกให้ต่อด้านเดิม มะอยากต่อ ต้องมานั่งตรากตรำเรียนในสิ่งที่ตอนนี้ยังคิดอยู่เลยว่า ตรูจะเอาไปทำไรในอนาคต เครียด ๆ เทอมนี้ยังต้องเจอะเจอกับวิบากกรรมที่เราต้องก้าวผ่านกองงานกองโต ๆ แถม assignments และการบ้านอีกหลายกอง ชีวิตเราจารอดไหมเนี่ย หลายวันก่อน ได้คุยกับพี่สองสามคน ทำให้เราเริ่มกลับมาคิดถึงจุดมุ่งหมายของการมาอเมริกา ทำไมเราต้องมานั่งเครียด เรียนในเรื่องที่ไม่สนุก ต้องมาทำงาน แถมต้องแบ่งเวลาพบปะเพื่อน ๆ อีก .... เป้าหมาย ๆ ... กลับไปที่จุดเริ่มต้น ของการสมัครเรียนป.โท พยายาม สอบนู่น นี่ นั่น จนได้มาแตะพื้นดินอเมริกา เป้าหมายน่ะเหรอ ก็เพื่อ....ได้ใบปริญญา ไม่ใช่แล้ว เป้าหมายหลัก ... คือ มาเก็บเกี่ยวประสบการณ์ชีวิต ที่แปลกใหม่ (จริง) แล้วอีกอย่างที่อยากได้ก็คือ ภาษา (อังกฤษ) ส่วนผลพลอยได้... คือ....ใบปริญญา!!! ตอนนี้ เวลานี้....ถามว่า ทำได้ตรงตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ไหม แทบจะตอบเลยว่า ได้ แต่..ได้ไม่เยอะ ประสบการณ์นี่ ได้มาเป็นกองเลย แต่ภาษา.....ฟัง พูด อ่าน เขียน ก็ยังคงเป็นแค่ระดับพอไปได้ ใบปริญญา ยังไม่ถึงเวลา ยังไม่ได้ ....​ตอนนี้ก็นั่งคร่ำเคร่งอ่านต่อไป เครียดต่อไป คุ้มไหมกับการมา คุ้ม...ในเรื่องของประสบการณ์ แต่....จะคุ้มเงินพ่อแม่ไหม นั่นสิ น่าคิด เสียเงินเป็นล้าน ๆ เพื่อให้ลูกมาเรียนต่อ แต่...ทำไมไม่ค่อยสนุกกับการเรียนเลย ช่างน่าอนาถแท้ ... แต่ในเมื่อมาได้ขนาดนี้ ก็ต้องเรียนไป บริหาร.... เป็นสาขาที่หลากหลายเกินไป ด้วยความที่ไม่เคยเรียนด้านนี้มา สิ่งที่อยากเรียน ก็ต้องเรียนตัวพื้นฐาน พอได้เรียนบางวิชาที่น่าสนใจ ก็กลับไม่มั่นใจว่า จะเรียนได้ดี รู้สึกเหมือนขาด ๆอะไร เรียนไปแล้วก็รู้สึกโง่ ๆ ถ้าให้เปรียบ ก็คือเหมือนกับ ช่วงของการหัดเดิน อยากจะเดินได้เร็ว ๆ แต่ ทำไมต้องมาล้ม พอลุก ก็ล้มอีกที อยากจะวิ่งได้เร็วอย่างคนอื่น ทำไม...แขนขามันสลับได้ไม่เร็วเท่า อยากเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ต้องมีอุปสรรคมากมาย แล้วกลับมาคิดถึงเรื่องอนาคตอีกที จบไปจะทำอะไร .... เริ่มรู้สึก งง ๆ มึน ๆ คล้าย ๆ ลูกโป่ง จาลอยไปทางไหนดี ก็ต้องปล่อยให้ลอยไปตามทิศทางลม ไม่มีลม ก็ตก...สู่พื้น อนาคต....ข้างหน้า จะทำอย่างไรดี!!   Create Date : 27 มกราคม 2553     Last Update : 27 มกราคม 2553 3:14:09 น. Counter : 398 Pageviews.   11 comment Share Tweet

Philly, NY, and NJ trip ได้ฤกษ์อัพ ๆ เหตุการณ์ช่วงซัมเมอร์ให้จบ จาได้อัพเหตุการณ์ปัจจุบันของข้าพเจ้าซะที ทริปครั้งนี้ เกิดก่อนที่มหาลัยจะเปิดเทอมหนึ่งอาทิตย์ ตอนแรกนึกว่า ทริปนี้จะไม่เกิดซะแล้ว เพราะว่า แต่ละคนอยากไปแต่ไม่กระตือรือร้นจัดทริปซะที แล้วอยู่ ๆ วันนั้นตาวก็มาบอกว่า เค้าจามีประชุมไปเที่ยวกัน ไอเราก็ อ้าว...ไปจริงแล้วเรอะ เห็นพูดกันนาน จนเราหนีไปเที่ยวแอลเอกลับมาก็แล้ว ทำงานก็แล้ว ก็มะเห็นรูปร่างทัวร์ซะที ตาวก็บอกว่า เค้าตกลงจะไป ฟิลาเดเฟียกัน โอ้... เมืองนี้มีอะไรน่าท่องเที่ยวล่ะเนี่ย ชื่อนี่..ทำให้นึกถึงหนังสมัยก่อน ๆ ก็เลยไปประชุมก่อน ไม่กล้าถามอะไรมาก เพราะมะมีข้อมูล อยากรู้ก็แค่ว่า เค้าจะไปทำไรกัน แหะ ๆ ไอคนอยากไปที่นี่ก็มะได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเล้ย แค่อยากไปเฉย ๆ ดูมานตอบคำถามเราดิ เอิ๊ก ๆ วันนั้นประชุมกัน ก็เหมือนไปนั่งคุยเล่นกันมากกว่า เลยไม่ได้การ ก็อาสาจัดทริปให้ซะเอง หาเรื่องใส่ตัวซะงั้น เราก็ต้องมาหาข้อมูลว่าจะไปไหนดี หา ๆ ก็มีแต่ museums ที่วัยรุ่นอย่างเรา ๆ (กล้ามากกกกก) ก็น้อง ๆ เค้าคงไม่ค่อยสนใจอ่า พอถาม.. ก็บอกว่า อยากช็อปปิ้งมากกว่า เราก็หา มันก็ไม่ค่อยมีนี่นา แผนการณ์คือ จะไปสามวันสองคืน โดยที่พักตาวก็จัดการเรียบร้อยแล้ว เราก็คิด ๆ ว่า จะไป art museum, love park ไรงี้ จัดเรียบร้อย จนกระทั่งวันเดินทาง ออกเดินทางด้วยรถตู้เวลาตีหนึ่งได้ รถตู้ที่เช่า ผิดคาดมากกกก แบบว่า นึกว่า จะเป็นรถตู้เหมือนในไทย หรือไม่ก็เหมือนรถตู้พี่กวาง ที่ไหนได้ เป็นรถตู้ที่นั่งเล็กมาก ไม่มีที่พักหัวด้วย (เบาะเตี้ย) แต่ละคนนอนกันไม่หลับเลย น่าสงสารมาก ๆ ถึงนู่นก็เช้าพอดี เริ่มจากไปแถว ๆ liberty bell และ liberty hall ..ไปถึงก็หาที่จอดรถกัน แต่เนื่องจากเช่ารถตู้ไปอ่าจิ รถดันสูง หาที่จอดยากมาก หาไม่ได้เลย เลยต้องจอดแบบหยอดเหรียญ ซึ่งอยู่ได้ประมาณหนึ่งชั่วโมงยี่สิบนาทีต่อครั้ง จาบ้าตาย เดินซักพัก ต้องกลับมาหยอดเหรียญ ไม่ทันเที่ยง ทุกคนก็เริ่มเบื่อ เพราะ...อย่างที่บอก เด็ก ๆ วัยรุ่น ไม่สนใจพวก museums อ้าว .. ทำไงดีล่ะ เค้าเลยเปลี่ยนแผนกันกลางอากาศเลย บอกว่า จะไปนิวยอร์ควันพรุ่งนี้ อ้าว ๆๆๆๆ งงเลยสิ มะได้วางแผนไว้ แล้วจะต่อไปนิวยอร์ค จะได้เดินในนั้นกี่นาทีล่ะเนี่ย ก็รีบ ๆ เที่ยว ๆ ในนี้ให้เยอะที่สุดที่หนึ่งวันจะทำได้ เสียดาย สุดท้ายก็อดไป art museum อ่า เพราะว่า เค้าปิดวันจันทร์ เสียดาย แต่คงต้องหาโอกาสไปอีกรอบให้ได้ แล้วคืนนั้นก็ไปเที่ยว atlantic city กันต่อ แต่ก็มะค่อยชอบเท่าไหร่ เพราะเราไป Las Vegas มาก่อนด้วยมั้ง ที่ Las Vegas ใหญ่มาก ๆ พอมานี่ เลย...เห็นว่าเล็กไปถนัดตา แต่ก็นะ ดู ๆ ไป เพราะกลุ่มคนที่เที่ยวด้วยกัน ก็ต่างจากที่นู้น ซักพัก ก็ขับรถกลับโรงแรม พอถึงห้อง แต่ละคนหมดสภาพเลยล่ะ หลับเป็นตาย ตอนเช้า ก็ตื่นและเตรียมตัวต่อรถไปนิวยอร์คกัน ไปถึงก็เอารถไปจอดแถวนิวเจอร์ซี่แล้วนั่งรถใต้ดินเข้าตัวนิวยอร์ค ไปถึงก็เริ่มจากหาร้านอาหารไทย ที่เจ้าบิ๊กบอกไว้ว่า เค้าไปกินมา อร่อยมาก มีคะน้าหมูกรอบด้วย หานานมากกกกกกกก หิวมาก ๆ ด้วย เพราะไม่ได้กินอะไรกันเลย ยกเว้นโดนัทคนละชิ้นจากโรงแรม พอเจอร้าน ทุกคนไม่พูดอะไรกันเลย รีบ ๆสั่ง ขำสตางมาก .. สั่งไปห้าจาน มานกินหมดด้วยอ่ะ ไม่น่าเชื่อตัวเล็ก ๆ ค่าอาหารเจ้าตาง ร่วม $80 ได้ ออกมาตัวปลิวเลย ออกมาจากร้านก็ห้าโมงเย็นแล้ว คราวนี้ก็ต้องรีบ ๆ ไปซื้อของกัน ตอนแรกก็เสียดายว่า ไม่ทันได้ไปเทพีเสรีภาพ เราก็อยากไปมาก ๆ เลยอ่ะ เพราะยังไม่เคยไปเลย แต่เนื่องจากไม่ทัน แล้วคนส่วนใหญ่ในกลุ่มนี้ก็เคยมากันแล้ว และพวกนั้นก็อยากช๊อปมากกว่าด้วย ว่าไงว่าตามกัน ดีกว่า ไปหลายที่แต่ไม่ได้อะไรเลย ก็เดิน ๆ ช๊อป ได้เกลือขัดผิวมา ตอนแรกนะ พี่จอยเป็นคนชวนเข้าร้านบอกว่า น่าสนใจ ส่วนเราน่ะเรอะ ไม่สนใจพวกนี้เท่าไหร่ แต่พอลองขัดดู โอ้...สุด ๆ คือ ดีสุด ๆ ขัดแล้วตัวลื่นมาก ถามไปถามมา เค้าก็บอกเป็นของอิสราเอล ดีมาก ๆ แต่แพงมากด้วย ... ก็เอาหน่า ซื้อแล้วใช้ได้นาน (จนตอนนี้ขัดไปแค่สองครั้งเอง แหะ ๆ) หอมมาก ๆ ด้วย เดินแค่นั้นล่ะ ก็ได้เวลากลับไปที่ไทม์สแคว์ เพื่อเจอกับน้องมิกซ์และมีฮาง ตอนนั้นก็เล่น ๆ กันไม่รีบเท่าไหร่ ซักพักก็เจอกัน แล้ว....อยู่ ๆ ฟ้าก็ร้อง เราก็เริ่มออกเดินไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน แต่เดินอยู่ซักพัก ฟ้าผ่าอ่า ผ่าลง...ตึกด้วย จนควันดำขึ้นเลย น่ากลัวมาก ๆ เหมือนในหนังเลย ตอนสัตว์ประหลาดบุกโลกอ่ะ อย่างใน ก๊อตซิลล่าม๊าง น่ากลัวที่ซู๊ดดดด กลัวจะไม่รอดกลับมาที่บ้านนอกนี่มากกก กลัวฟ้าผ่าใส่ตัวเอง ตอนนั้นโกลาหลสุด ๆ ทุกคนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอดอ่ะ อย่างรวดเร็ว ... จากที่คนมากมาย คนหายหมดภายในพริบตา บิ๊กก็พาเราวิ่ง ๆ หนีฝน หนีฟ้าผ่า ไปถึงรถไฟใต้ดินได้ พอตอนนั้น ทุกคนก็ต้องรีบวิ่งกันล่ะ เพราะเวลาที่ต้องไปเอารถเหลืออยู่แค่ไม่ถึงสี่สิบนาที ซึ่งจนเจียนมาก รีบกันแทบตาย สุดท้าย ฉิวเฉียด รอดไป เหนื่อยมาก เหนื่อยสุด ๆ พอกลับถึงโรงแรม สลบไปอีกคืน เช้าวันรุ่งขึ้น ก็นึกไม่ออกว่าจะไปไหนกัน เพราะตอนเที่ยงคืนต้องเอารถไปคืนล่ะ เลยว่า ระหว่างทางจะแวะ outlet ซะหน่อย ที่ Delaware ไปถึง โหหหห... ใหญ่มาก ๆ เดินกัน ได้ของติดมือกันคนละสองสามถุง พอดูเวลาอีก โอ้ววว... เหลือเวลาน้อยนิด รีบกันอีก สรุปทริปนี้... อย่างกับในหนังงเรื่อง 24 เวลาจำกัดตลอดเวลา ไปไหนต้องรีบ แต่ก็สนุกไปอีกแบบ ข้อคิดจากทริป: คนแต่ละกลุ่มก็มีนิสัยแตกต่างกัน คนกลุ่มเยอะ มักจะต้องใช้เวลานานในการตัดสินใจ เพราะฉะนั้น เราควรจะใจเย็น ๆ ปลิง. หลังจากนั้นก็ไปทะเล sandbridge ไม่ไกลจากบ้านนอกที่เราอยู่เท่าไหร่ ได้ไปกินsnow crab ด้วย อร่อยมาก อิอิ ... มีคนเลี้ยง คิคิ   Create Date : 01 ตุลาคม 2552     Last Update : 1 ตุลาคม 2552 12:45:17 น. Counter : 378 Pageviews.   1 comment Share Tweet

CA part 2 ต่อจาก...บล็อกที่แล้ว คืนนั้นกว่าจะได้นอน ปาเข้าไปตีสาม ง่วงสุด ๆ ที่นอนไม่ได้ก็เพราะต้องมานั่งตัดสินใจน่ะสิว่า จะไปเกร์ฮาวด์ หรือว่า ให้พี่เค้าขับรถไป แต่ใจพี่แก เราก็รู้ล่ะนะว่า ไม่อยากขับไปเอง เพราะกลัวเรื่องน้ำมัน เหนื่อย และไมล์รถแกจะขึ้น แต่เราน่ะ เหนื่อยจาตายแล้ว มาตั้งหลายวัน ยังไม่ได้พักเต็ม ๆ เลย แล้วนี่ ต้องไปนั่งเกร์ฮาวด์อีก ได้ข่าวว่า ขับไปเองแค่สามชั่วโมง แต่นั่งรถนู้น ใช้เวลาอย่างต่ำหกชั่วโมง โอ...มาย...กอดดดดด ที่น่าเซ็งคือ เค้าก็บอกว่าให้เราตัดสินใจ อ่าว.... ตัวเองก็บอกตลอดว่า อยากไปเกรฮาวด์ เพราะจาได้พจญภัย บอกว่า... ไม่เคยได้นั่ง เพราะปกติ เพื่อน ๆ เค้าลูกคุณหนูไม่นั่งกัน เง้ออ... แล้วเค้าเห็นเราไม่ใช่ลูกคุณหนูหรือไร แล้วยังบอกว่า นี่คือตัวเค้าเลยนะ คิดอะไรก็พูดออกมา อยู่กับเราแล้วสบายใจ แต่เราจิ... อยู่ด้วยแล้ว เราไม่เห็นจะสบายใจเลย จะให้พูดไป ก็ใช่ที่ อยู่ที่นั่นด้วย รู้จักเค้าแค่คนเดียว ได้แต่นั่งเงียบ ๆ รอวันกลับสู่ถิ่นตัวเอง แล้ว...ก็เลยต้องไปเกรฮาวด์ จองเที่ยวแรก ต้องตื่นหกโมง ง่วงโคตร ๆ พอขึ้นรถ โอ้... ไม่มีที่นั่ง เป็นไงล่ะ ๆ ... มีที่ ที่เดียว แล้วเราก็ได้ที่นั้น เพราะเราเห็นก่อน ห้าห้าห้า ทีนี้...พี่เค้าก็แบบว่า เรียกเราอยู่นั่นล่ะว่า ไม่มีที่นั่ง ไอเราก็...อ่าว มันก็ต้องทำใจอ่า มารถอย่างงี้ แล้วพี่เค้าก็ต้องยืน ได้ห้านาที ไอฝรั่งวัยรุ่นที่นั่งอยู่ใกล้พี่แก ก็เลยคงรำคาญ (มั้ง) เลยให้เค้านั่งแทน แล้วฝรั่งก็ยืน ได้ใจเรามากเลย... เท่ห์ด้วย คิคิ จนกระทั่งรถทัวร์ไปจอดที่สถานีไรจำชื่อไม่ได้ คนก็ลงกันเยอะมาก เราก็เลยย้ายไปนั่งกับพี่เค้า ระหว่างทางร้อนมาก เพราะผ่านทะเลทราย กว่าจะถึงลาสเวกัส ก็....บ่ายโมง ไปถึงยังต้องเดินต่อไปขึ้นรถเมล์ ขอบอกว่าไกลมาก แถมกระเป๋าก็หนักมาก T_T พอได้ขึ้น..ถนนนั้นรถดันติดอีก ต้องไปเช็คอินโรงแรมก่อนบ่ายสาม สรุปกว่าจาถึง ก็บ่ายสามครึ่ง รีบไปเช็คอินอย่างรวดเร็ว โชคดีที่สุดก็ที่ ได้ห้องที่ตำแหน่งดีมาก ๆ อยู่ตรงกับน้ำพุที่ใหญ่มาก ๆ ขอบอกว่า สามวันที่อยู่นั่น เราดูแต่น้ำพุตลอดเลย ชอบมากกกก เข้าโรงแรมได้ซักพัก ก็ต้องคิดเรื่องที่จะไปดู KA เห็นคนแนะนำมาเยอะว่า ต้องไปดู พอจาจองออนไลน์ก็ไม่ได้ เน็ตโรงแรมต้องเสียเงิน ก็เลยต้องเดินไปที่โรงแรมนู้น ดูเหมือนใกล้ ๆ แต่พอเดินไป ร้อนก็ร้อน เหมือนอยู่ในทะเลทรายเลย ออกจากโรงแรมมา เห็นเป็นควันลอยมาจากพื้นเลยอ่า เดิน ๆๆๆๆ ไปถึง เค้าบอกว่า ตั๋วหมด มีแต่ที่นั่งแพง ๆ เง้ออออ... จนจะตายแล้ว ยังต้องจ่ายแพงอีกเหรอ เลยถามๆ เค้าก็แนะนำว่า มีวิธีนึงคือ ไปสมัครบัตรสมาชิกของโรงแรมจะซื้อตั๋วได้ลดราคา 50% รีบกันใหญ่เลย ก็เลยจองดูวันถัดไป ส่วนคืนนั้น เปลี่ยนไปดูโชว์ฟรีตามถนนเอา วันรุ่งขึ้นตอนเช้า ขี้เกียจตื่นมาก เพราะ...อยากนอน แต่ต้องตื่น เพราะพี่เค้าบอกว่า อยากเล่นตู้ ง่าาาา... ไปเล่นจิ เค้าจานอน ก็เลยต้องตื่น แล้วลงไปดูเค้าเล่นอ่านะ เพราะเราไม่อยากเสียเงิน เล่นไปเล่นมา หมดตัว ห้าห้าห้า เค้าเลยเลิก ... แล้วก็กินข้าว รอเวลาไปดู KA ตอนเย็น KA หนุกมากอ่า เป็นกายกรรมประยุกต์ แล้วที่นั่งที่จองไปก็...ดีมาก ๆ เห็นชัดสุด ๆ แนะนำเลย คนไป Las Vegas ควรไปดู จากนั้นก็ไม่มีอะไรมาก จนได้เวลากลับอีกวันนึง ก็นั่งรถเกรฮาวด์กลับน่ะแหละ ไปถึงนู่นก็ตอนเย็น พี่สาวเค้ามารับไปกินข้าวที่ร้าน กลับถึงบ้านเค้าก็สี่ทุ่มล่ะ รีบ ๆ นอน จัดของ เพราะต้องไปหนามบินตีห้า นอน ๆ ตื่นมาก็ไปกัน... กะเวลาผิดอีก ไปถึงคนเยอะมากที่ LAX เกือบตกเครื่องอีกแล้วเรา ดีนะที่เค้าให้ทางพิเศษ ไม่ต้องตรวจไรมาก แล้วเข้าไปเช็คกระเป๋าเลย รอดมาได้หวุดหวิด ทริปนี้เหนื่อยมาก ... แต่ก็ทำให้เราได้รู้จักพี่เค้าเป็นอย่างดี สิ่งที่ได้เรียนรู้: - การจะคบใคร ควรใช้เวลาให้นาน ๆ และควรเห็นหน้าค่าตากัน ดีกว่า จะรู้จักกันผ่านทางเครื่องมือไฮเทคตามนวตกรรมของโลก ณ ตอนนี้ - คำพูดจากลมปาก ไม่สามารถอธิบายการกระทำได้ทั้งหมด เพราะงั้น... เราเชื่อการกระทำ มากกว่า คำพูด - จะเป็นแฟนกัน ควรจะเทคแคร์ผู้หญิงดี ๆ หน่อย ... แล้วเราก็เป็นประเภทชอบให้คนเลี้ยงซะด้วยสิ อิอิ ถ้าครั้งแรกเราต้องจ่ายตลอด ต่อไปชีวิตนี้ เราก็ต้องเลี้ยงดูเค้าตลอดน่ะสิ เชอะ (แม้ใครจะบอกอย่างไร แต่...เราก็เชื่ออย่างนี้จริง ๆ)   Create Date : 29 กันยายน 2552     Last Update : 1 ตุลาคม 2552 11:53:36 น. Counter : 267 Pageviews.   1 comment Share Tweet

กลับมารายงานตัว อีกรอบ เมื่อหลายวันก่อน มาเกริ่นในบล็อกไว้ว่า จามาบรรยาย เอ้ย เล่าให้ฟังเกี่ยวกับวันหยุดช่วงปิดเทอม แหม่... ดั๊น เป็นไข้เสียก่อน เลยไม่ได้มาอัพเพิ่ม ปล่อยให้บล็อกร้างไปซะนาน คราวนี้ กลับมา พร้อมเรื่องเล่ามากมาย ไม่ทำให้ท่านผู้อ่าน (คาดว่า จะมีซักคน) เสียเวลาอ่านแน่นอน ฮิฮิ ฮิฟ ฮิฟ อย่างที่รู้ ๆ กัน ตั้งแต่ปิดเทอมเดือนพฤษภาคม เราก็ได้เริ่มงานที่ร้านอาหาร ลงเรียนวิชาเดียวในช่วงซัมเมอร์ ช่วงนั้น ทำงานตัวเป็นเกลียว ได้เงินมาก็พอสมควร แต่หลังจากจบคอร์สซัมเมอร์ครึ่งแรก มะได้ลงช่วงสอง เลยทำงาน แล้วพอเริ่มเบื่อ ๆ จากการอยู่บ้านที่เน็ตเล่นไม่ค่อยได้ แล้วเคเบิ้ลในห้องก็ยังดูไม่ได้อีก เลยตัดสินใจไปเที่ยวดีกว่า รอพี่ ๆ เพื่อน ๆ ที่นี่บอกว่า จะไปเที่ยวกันนานล่ะ แต่ยังไม่คิดจะไปกันซะที ไอเราก็...อยากจะเที่ยวใจแทบขาด (เว่อร์ตลอด) แหม่... ตัดสินใจก็กระทันหัน ค่าตั๋วเครื่องบินก็อย่างแพง ดั๊นทำเป็นคนมีกระตัง ... ซื้อตั๋วบินไปแอลเอ ข้ามฝั่งเมกากันลยทีเดียว ค่าตั๋วน่ะเรอะ โหะ ๆๆๆ ถูกกว่านี้มีอีกไหม เหอ ๆ แต่ดีที่ได้บัตรพี่ที่ทำงานที่ร้าน เค้าให้มาใช้ ลดไป $100 ก็ยังถือว่าแพง จ่ายไปทั้งหมดน่ะเรอะ ประมาณ $460 บินไปต่อเครื่องที่ฮูสตั้น แล้วต่อไปลง LAX พอลงไปปุ๊บ ก็รีบโทรหาพี่ดิษ เค้าบอกจะมารอรับที่สนามบิน ง่ะ ๆ มะมีคนรับ ตื๊ด หนึ่ง ตื๊ดสอง ทำไงดี ๆ ทำไมเค้ามะรับ แล้วเราก็จำหน้าพี่เค้ามะได้ด้วย เอาหน่า โทรอีกที ติ๊ด ตื่อ เย้... ติดแล้วล่ะ แต่พี่ดิษบอกว่า รถติดอ่า ต้องรออีกครึ่งชั่วโมงได้ อารายเนี่ย... จาทำไงล่ะทีนี้ หิวแล้วด้วยสิ รอ ๆ ไปซักพัก พี่ดิษก็บอกว่า อยู่แถวนี้แล้ว แต่ให้เราบอกสถานที่ว่า เราอยู่ ณ จุดใด แง่ว ๆ ... จาบอกไงล่ะ พอบอกแล้วเค้าก็บอกว่า ใช่อาคารนู้นนี่ไหม เราก็...อ่าว มะเคยมา แต่มีป้ายบอกงิ กว่าจาได้เจอกัน ก็ปาไปอีกครึ่งชั่วโมง พอเจอหน้าก็... เออ คนนี้เหรอ เหอ ๆ ... มะเหมือนอย่างที่คิดเลย แล้วเราก็ต้องรีบเอากระเป๋าใส่หลังรถ เพราะว่าเค้าจอดรถอยู่ตรงทางเดินรถอ่าจิ พอเข้าไปนั่งในรถ อิช้านก็เกิดอาารใบ้กิน แหะ ๆ อาการนี้มักเกิดตอน...นั่งอยู่ท่ามกลางคนไม่รู้จัก มันเกิดอาการ... กล้า ๆ กลัว ๆ ที่จะพูด มือไม้วางไม่ถูก (ท่ามากจริง ๆ เรา) พี่เค้าก็นาน ๆ จะชวนคุย เราก็ตอบไปตามเรื่อง เล็ก ๆ น้อยๆ แล้วเค้าก็พาไปกินก๋วยเตี๋ยวเนื้อน้ำตกอ่า ซี๊ดดดดดดดดดดดดด ซู๊ดดดดดดดด อร่อยมาก มะได้กินมาปีนึงล่ะ อร่อย ... แต่ก็น้อยกว่าในไทยอ่า ได้กินก็ถือว่า อร่อยมากแล้วนิ เค้าพาไปเดิน ๆ ดูแถว ๆ ไทยทาวน์ แล้วก็ดูรอบ ๆ แอลเอ ก่อนที่จะกลับไปริเวอร์ไซด์ ขอบอกว่า แอลเอรถติดสุด ๆ ... เราน่ะเหรอ กินอิ่มมาก ขึ้นรถเจอแอร์เย็น ๆ ... หลับไปเลย เหอ ๆ ไม่อายเลยช้านนนน พอไปถึงบ้านเค้า ก็เจอญาติ ๆ เค้าอ่า ขนาดเจอพี่เค้ายังเงียบ นี่เจอญาติ ๆ อีก กลายเป็นโคตรเงียบเลย แล้วพี่เค้าก็มะแนะนำไรเลยอ่า เหอ ๆ นั่งเงียบไปนั่นล่ะ กว่าจาได้พูดบ้างก็อีกวัน คืนวันนั้นเค้าก็พาไปกินชาบู ๆ ที่ร้านเกาหลี วันรุ่งขึ้นก็ไปเที่ยว Disney Land เด็กเยอะมาก ร้อนก็ร้อน เราก็เริ่มออกอาการนอยด์ ไม่อยากเดินอีก แต่พี่เค้า... มะสนใจช้านเลย ยังพาเดินต่อไป เหมือนตัวเองอยากมามากกว่าซะงั้น ก็ถ่ายรูปบ้าง แต่หน้าชั้นไม่จอยแล้วอ่าจิ อยากนั่ง คนเยอะด้วย มาเสียเงินตั้งร้อยกว่าเหรียญค่าเข้า แต่ไม่ได้เล่นอารายเลย คนมันเยอะเกิน แล้วก็รอจนค่ำ รายการที่รอกัน เห็นเค้าว่า ต้องมาดูก็เป็นการแสดงคลื่นน้ำ อ่า แสงสีเสียงก็คงอลังอ่า ที่บอกว่า ก็คง... เพราะว่าเรามองไม่เห็นอ่าจิ คนเยอะ แถมอยู่ด้านหลังด้วย เห็นแค่แว๊บ ๆ เซ็งสุด ๆ คราวนี้ก็ต้องรีบไปดูพุอีก อย่างที่รู้คนก็เยอะ แล้วไปช้า เพราะต้องรอไอการแสดงคลื่นน้ำจบ ไปถึงก็มะมีที่ยืนแล้ว แต่ด้วยที่ตัวเล็ก ๆ อย่างเรา เลยแซะ ๆ ไปใกล้ที่นั่ง ที่เค้าจองไว้ เลยได้เห็นบ้างหน่อย คืนนั้นกลับไปสลบเลย เหนื่อยมากกกกกกก วันรุ่งขึ้นก็ไป aquarium ที่ San Diego พอดีเพื่อนพี่เค้ามีบัตรฟรี โชคดีมากก จะได้ไม่ต้องเสียเงิน แต่ไปถึงก็เย็นแล้วล่ะ เพราะรอกันไปก็รอกันมา แต่ก็ยังดีที่ได้ดูเกือบทุกอย่าง ยกเว้น sea lion show เพราะมัวแต่ดูร้านขายของ พอไปต่อแถวเค้าบอกว่า เต็มซะแล้ว เลยอด แต่ที่อยากดูมาก ๆ และหลายคนแนะนำ คือ ดูโลมา กับชามู ๆ โชว์อ่า สมการรอคอยมาก น่ารักสุด ๆ ที่ชอบมาก ๆ ก็เห็นจะเป็นชามู ๆ ล่ะ เป็นรอบการแสดงตอนกลางคืน แสงสีเสียง เริ่ดดี อลัง แล้วก็จบไปอีกคืน อย่างเหนื่อย (นอนดึกมาก ตื่นเช้ามาก) อีกวันได้พักหน่อย เพราะพี่ดิษต้องทำงาน เราก็เลยได้อยู่ที่ร้านเค้า นั่งเฉย ๆ เล่นกับหลานเค้า แล้วบ่าย ๆ ญาติพี่ดิษก็พาไปเดินตาม outlets เราก็อยากซื้อหรอกนะ แต่ว่า... กระเป๋าที่เอาไปก็เต็มแล้ว และไม่อยากโหลดกระเป๋าตอนกลับ (งกนะเอง อิอิ) สรุปวันนั้น เดินหลายห้างมาก แต่ไม่ได้อะไรเลย (เหนื่อยอีกตามเคย) แล้วคืนนั้น ก็เป็นคืนที่เรา...ต้องเซ็งงงง (แค่นี้ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มาต่อนะ ง่วง ... ต่อแน่นอน)   Create Date : 22 กันยายน 2552     Last Update : 22 กันยายน 2552 12:39:03 น. Counter : 303 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• เล่าเรื่อง @โอดี้
• เรื่องเล่า ... จากนิยาย
• IN-side
• Movies & Series
• English Care
• KLONG

• ing_mania
• ayopolie
• lozocat
• UnderSunShine*
• All bread
• อาร์ตตัวพ่อ
• haro_haro
• dailydelicious
• wbj
• แม่สลิ่ม
• ปูขาเก เซมารู
• ยายกุ๊กไ่ก่
• Jenis
• โกโก้คุง**
• KungGuenter
• Goret
• joeike
• karajinannan
• kanchai
• clear-ice
• Webmaster - BlogGang

• hi5
• myspace
• Series
• online Thai TV
• Chatbox
• SlideShow
• Photobucket
• PD23
• Dict
• BBC
• Exchange rate (BBL)
• Code Test
• MMG
• Dek-D
• BlogGang.com