อยากเขียน เป็นการเขียนครั้งแรกในการลง blog ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ก่อนเจ้าคะ

เหตุของความอยาก

          วันอาทิตย์นี้ ฉันนัดเพื่อนรักดูหนัง ฉันมาถึงก่อนกว่าหนึ่งชั่วโมง เดินเตล็ดเตร่ไปมาในห้างสรรพสินค้าดูโน้นดูนี้ไป เมื่อผ่านร้านหนังสือจึงแวะเข้าไปอ่านฆ่าเวลา ฉันเดินดูหนังสือหลากหลายประเภทที่วางไว้ตามชั้นของแต่ละหมวดหมู่ และแล้วสายตาก็สดุดเข้ากับหนังสือเล่มหนึ่ง หมื่นเดียวเที่ยวได้สามประเทศ ฉันหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านได้สิบหน้าก็มีความคิดว่าควรค่าแก่การซื้อมาอ่าน ก็ในครั้งแรกไม่กะว่าจะซื้อหรอกนะ แต่ไม่ไหวละอุดหนุนเค้าหน่อย มันจึงเป็นจุดเริ่มต้นทริปการเดินทางไปต่างประเทศครั้งใหม่ของฉัน

           เมือฉันอ่านจบ ความรู้สึกแรก อ๊ากๆอยากไปเที่ยวจังเลย อยากแบกเบ้เที่ยวแบบลุยๆ ในหนังสือเจ้าของหนังสือเล่นเดินทางเที่ยวเกือบครึ่งเดือน ไปเที่ยวตั้งสิบห้าสิบหกวันครึ่งเดือนคงจะไม่ไหว ครั้งจะไปคนเดียวก็คงไปไม่ได้เหมือนเจ้าของหนังสือที่เป็นผู้ชาย

           ทำไงดีละคราวนี้ ข้อแรกเลยหาเพื่อนไปด้วย โอ๊ยไม่อยากบอกฉันมีเพื่อนไม่กี่คนเอง ส่วนมากก็จะมีครอบครัวแล้วมีลูกเพิ่งเกิดหรือไม่ก็ไม่กี่ขวบถึงจะชวนก็คงไปกันไม่ได้ เป้าหมายจึงตกมาอยู่ที่เพื่อนสาวสวย(หรือเปล่า)และ(เพิ่ง)โสดหนึ่งเดียวของฉันที่พากันเที่ยวมาหลายทริปในไทยเสียแล้ว ก็เพื่อนรักคนนี้มันลุยพอกันเลย และแล้วแผนการชั่วร้ายของฉันก็บังเกิดขึ้น เพื่อนสาวมาเที่ยวที่พักของฉัน ฉันจึงจัดการยัดหนังสือเล่มที่ทำให้ฉันอยากไปเที่ยวให้เพื่อนที่รักกลับไปนอนอ่านเล่น

            ได้ผลแฮะอาทิตย์หนึ่งผ่านไป เพื่อนรักโทรมา กริ๊งกร้างอยากไปเที่ยวจังเลย(มันไม่รู้เลยว่าเป็นแผนของชั้น) ทริปเที่ยวของสองสาวจึงบังเกิดขึ้นอย่างเป็นทางการเสียที

             เพื่อนของฉันบอกว่าถ้าไปทั้งสามประเทศสิบกว่าวันคงโดนไล่ออกจากงานกันพอดี พวกเราจึงปรึกษากันหาวันลางานหลายๆ วันเพื่อจะได้เที่ยวให้เต็มที่ จึงได้กำหนดการมาดังนี้  22-28 ตุลาคม 2552 และประเทศที่คิดว่าจะไปได้ไกลที่สุดก็คงเป็นเวียดนาม ตามรอยหนังสือกันทีเดียว จึงกำหนดวันได้ว่าน่าจะออกเดินทางเย็น 22-28 ตุลาคม 2552 เนื่องจากเป็นวันหยุดยาวของไทย เราจะมีเวลาเที่ยวถึงหกวันเต็มๆ ถ้าไม่ต้องเสียเวลานั่งรถกลับไปทางเดิมอีกหนึ่งวันกะหนึ่งคืน พวกเราสองสาวปรึกษาวางแผนกันคราวๆ เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาเราจะกลับทางเครื่องบิน ดังนั้นแผนการของเราคือเดินทางด้วยรถทัวร์เส้นทางกรุงเทพฯ- มุกดาหาร ผ่านลาว ด่านสุวรรณเขต เข้าเวียดนาม พักเที่ยวเว้ เข้าฮอยอัน และจบทริปที่ฮานอย

              เหลือเวลาถึงสองเดือนที่จะถึงกำหนดการเดินทาง แต่มีปัญหาเสียแล้วเมื่อที่รักของฉันไม่อยากให้ไปแค่ผู้หญิงสองคน เราจึงต้องตามหาคนที่จะไปด้วย มีหลายคนอยากไปด้วยแต่ติดที่เวลาและสามี 555 ตอนแรกเราว่าจะประกาศในเว๊ปหาเพื่อนไปด้วยแต่นึกไปนึกมาคงไม่มีใครอยากไปกะคนไม่รู้จักอะนะ และแล้วเวลาผ่านไปไม่กี่วันเราก็ได้เหยื่อเป็นหนุ่มวิศวะอาจารย์มหาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ที่เพิ่งอกหักมาหมาดๆ เป็นคนใจง่ายตอบรับไปเทียวกะพวกเราโดยไม่ใช้เวลาในการคิดเลยร่วมทริปไปด้วยกัน เมื่อได้เหยื่อเพิ่ม เอ้ย ไม่ใช่ เพื่อนร่วมทริปเที่ยวเวียดนามเพิ่ม เราจึงจัดการจองตั๋วรถทัวร์และเครื่องบินล่วงหน้าถึงสองเดือน

              รอและก็รอวันเดินทางตลอดสองเดือนพวกเราทั้งสามก็ต่างหาข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับประเทศเวียดนามมาแชร์กัน มีการเปลี่ยนโปรแกรมเที่ยวกันตลอด จนถึงวันที่พวกเราจะเดินทาง

              เมื่ออ่านข้อความต่างๆและการเดินทางของนักเดินทางที่ได้ไปมาแล้วทำพวกเราจิตตกกันใหญ่ แต่ละคนโดนฟัน อุ้ยๆไม่โหดร้ายอย่างที่คิดคะการโดนฟันก็คือการโดนโกงหรือโดนโก่งราคากันทั่วหน้านั้นเอง ถ้าไปแล้วไม่โดนหลอกถือว่ายังไม่ถึงเวียดนามหรอกนะคะ ดังนั้นเราจึงต้องหาข้อมูลหาราคากันใหญ่เลยละคะ เอาเป็นว่าแค่โดนฟันเลือดซิบๆพอถ้าเลือดโชกกลัวจะต้องกลับมาเลียเลือดแค้นต่อที่บ้านอะนะคะสาธุ