...อัตตา-อาหาร...
สองขาเอยคุ้ยเขี่ย.............อาหารครัวไก่ในดินลาน..............กลุ่มเฝ้าลูกเอยแม่จะขาน..............ฟังก่อน คำชี้ความพร่ำคอยสอนเจ้า.......เพื่อเข้าอัตตาหนอนคราทำหน้าที่...........อาหารเป็นเหยื่อความชำนาญ.......ยิ่งล้นพรวนดินถิ่นนาสาร............กินอิ่มชิมเปลี่ยนวิถีพ้น...............ท่วมท้นสมบูรณ์คนเอยโปรยเหยื่อให้.........อาหารขุนไก่ประจำการ...............อยู่ได้เก็บกินไข่แสนนาน............พอแก่ปลดแม่ทำแกงไซร้...........อิ่มได้หลายครากินเถิดเกิดแล้วแค่.............อาหารมีลูกสืบสันดาน.................แม่ไว้แทนตัวเปลี่ยนลูกหลาน......เป็นอยู่ ตราบนานลูกต่อตระกูลได้................ก่อนสิ้นชีวีวังวนบนโซ่ห้วง.................อาหารเกิดแก่จนเหนียงยาน.........ไม่เว้นกินทางต่างสืบสาน.............พันธุ์เผ่า ตัวเองดังไก่สอนลูกเฟ้น..............แก่นแท้อัตตา4 ธันวาคม 2550เด่นเหล็ก, อุตรดิตถ์*เขียนตอนท่องเหนือดูใน link//www.bloggang.com/viewblog.php?id=duangsamone&group=28
แสวงหา (อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)
◘ แรมรอน ณ ดอนดง...............ทุรคงมิหลีกข้างโดดเดี่ยวชะรอยร้าง.................ผิวห่างสมรเลือน◘ บุกป่าชลาลัย.......................ธนไร้คนึงเหมือนถิ่นทองบุรีเรือน.......................ปะทุเปื้อนกิเลสดล◘ ล่วงเข้าฤดูลา........................มิถุนาขยับฝนออกปลีกวิเวกวน.....................จรค้น ณ บนทาง◘ ผ่านเดือนเสมือนฝัน..............ติรกาลลุล่วงห่างปลดเปลื้องละเรื่องวาง..............ธุรหลังจะขังใจ◘ พานพบประสบยาก................อุปสรรคมรใกล้ฟันฝ่าวนาไกล........................สละกายสนิทธรรม◘ ใจพบสงบสาน......................พิระผ่านวิกรมกรรมจิตผ่องลุต้องความ...................ยติธรรมดำเนิน◘ อิตถีมณีงาม........................อะนะตามวสุเพลินวิถีมนุษย์เกิน.........................ปริรักเมลืองฝัน(ยังมีต่อครับ)Morning Pondby Ron Dumont
ก้านกรุงฯ ๑ (วิชชุมมาลาฉันท์ ๘)
(ตอนที่ ๑)◘ เดินทางมาไกล...........โปรดให้ได้พักงานการแสนหนัก............เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าในกลางทางเดิน.............ถุงเงินที่หาไม่พอเพียงพา...............สองขาก้าวไป◘ จำต้องทำงาน.............อาหารหุงหาเก็บเงินต่อขา................มุ่งหน้าแดนไกลเมืองหลวงธานี...............ชีวีฝันไฝ่ชาตินี้ต้องไป.................ถึงตายหลับตา◘ นั่งเฝ้าเข้าคิด..............ชีวิตขีดเส้นยังคงลำเข็ญ.................ยากเห็นวันหน้าเก็บข้าวเก็บของ.............หอบกองมวยผ้าเดินหันหลังลา................มุ่งหน้าเมืองทองฯ◘ หลายวันผ่านล่วง.........แม่ดวงของข้ากลัวต้องจากลา..............น้องยาร่ำร้องใจพี่จำจาก...................แสนยากจำจองหัวใจทุกห้อง.................มีน้องคนเดียว◘ เพื่อวันพรุ่งนี้...............ของพี่กับเจ้าจำจากคลองเขา.............ลำเนาเคยเทียวยากเย็นเช่นไร...............คงไม่เลาะเลี้ยวเก็บออมไม่เที่ยว............ใช้เรี่ยวใช้แรง◘ ขึ้นเกวียนเทียมวัว.........ด้วยตัวเมื่อยล้าเจ็บแข้งปวดขา...............แดดกล้าลมแล้งหมดแรงเกินฝืน..............จำขึ้นเกวียนแข่งเวลาน้อยแบ่ง.................เบียดแย่งความทน(ต่อตอนหน้า)ที่มาของรูป - //www.prc.ac.th/
ดาวประกาย ...ในโลกมืด (1-3)
◘ ผืนแพริ้ว ผิวรอย คอยลำบากต้องตรำตราก จากงาน สานไผ่ขายนั่งร้อยริ้ว พลิ้วผ่าน ดุจสานกายมิท้อหาย ไห้หวน ทวนชะตา◘ แต่ตกฟาก มากร้าย กรายมาเข้าทั้งหนักเบา เช้าสาย ไม่เดียงสาในเงื้อมเงา โลกเหงา ไร้เงาตาด้วยเกิดมา หาเห็น ดั่งเช่นใคร◘ เพียงสิ่งเดียว เทียวอยู่ รู้ในจิตโลกมืดมิด ชิดแนบ แอบเคียงใกล้ในโลกมาก หลากสี มีเช่นไรมิเข้าใจ ในสันต์ ที่อันธการ
ม้าไม้
◘ ม้าเอ๋ยม้าไม้.........................โยกเยกโย้ย้ายไม่เดียงสาขากลึงกลมสมดั่งอย่างอาชา.......กระดกหน้าคืนหลังอย่างว่องไวเด็กน้อยเวียนขี่ไม่มีหยุด............ม้าควบรุดยุดไปดั่งใจได้วันห่างทางเคลื่อนลืมเลือนไป......เติบโตใหญ่ไกลม้าคอยท่าเอย...