....our story เธอผู้เป้นที่รักยิ่ง.... ...ยังได้ยินเรื่องราวของฉันอยู่รึเปล่า..... ..... รู้จักเรื่องราวของฉันใช่มั้ย จากปากฉันเอง จากคนรอบข้าง จากคนที่รู้จักฉัน จากนิทานที่เล่าเรื่องของฉัน ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ใกล้ๆเธออีกแล้ว ฉันไม่อาจเล่าให้เธอฟังได้อีก ฉันไม่อาจอยู่ต่อหน้าเธอให้เธอรับรู้ถึงฉันได้อีก แต่เธอยังได้ยินเรื่องราวของฉันอยู่รึเปล่า คนรอบข้างเธอที่เคยรู้จักฉันยังเล่าเรื่องของฉันรึเปล่า คนที่เคยอยู่รอบฉัน ยังจำเรื่องราวของฉันอยุ่รึเปล่า เขายังคงเล่าเรื่องของฉันให้เธอฟังรึเปล่า พวกเขาลืมฉันไปรึยัง และที่สำคัญ ....เธอลืมฉันไปรึยัง?..... ..... ก่อนที่ฉันจะจากมา ฉันทิ้งเนื้อหนังของฉันไว้ให้เธอใช้เป็นที่สำหรับบันทึกเรื่องราวของฉัน และ...ฉันทิ้งเลือดทุกหยดของฉันไว้ให้เธอใช้บันทึกเรื่องราวของฉันลงไป เธอยังชอบที่จะเขียนบันทึกประจำวันมั้ย ในบันทึกแต่ละวัน ยังคงมีเรื่องราวของฉันอยู่รึเปล่า ..... กายฉันไม่ได้อยู่ข้างๆเธอในตอนนี้ แม้ว่าใจฉันจะเป็นของเธอเสมอมา นั่นจะน้อยเกินไปที่จะทำให้เธอนึกถึงฉันรึเปล่า ....เธอลืมฉันไปรึยัง ที่รักยิ่งของฉัน.... ....รอบข้างเธอยังมีเรื่องราวของฉันอยู่รึเปล่า ....ในใจเธอยังมีเรื่องราวของเธอกับฉันรึเปล่า ที่รักยิ่งของฉัน เรื่องราวของฉันเป้นอดีตไปรึยังสำหรับเธอ ในทุกๆวันของเธอ เรายังคงเดินไปด้วยกันเสมอรึเปล่า?   Create Date : 01 มกราคม 2550     5 comment Last Update : 1 มกราคม 2550 8:15:33 น.     Counter : 468 Pageviews.   Share Tweet

สวัสดีปีใหม่และขอบคุณสหายทุกท่านที่ให้กำลังใจเสมอมา ด้วยเหตว่าตลอดเวลาที่ผ่านซึ่งปรากกตัวที่นี่ ด้วยชื่อเดียวดาย9อักษร เขียนอะไรไปมากมาย โดนด่าก็มาก คนชมก็พอมีอยู่บ้าง แต่อย่างไรเสียก็ขอบคุณพระเจ้า สำหรับประสบการณ์และการขัดเกลาที่ได้รับจากที่นี่ ยิ่งได้รู้ว่า พระองค์ไม่ทอดทิ้งคนงานของพระองค์จริงๆ ... ต้องขอบคุณอย่างมากสำหรับสหายหลายๆท่าน ซึ่งขอไม่เอ่ยนามตรงนี้ ที่ได้ให้กำลังใจผ่านมาทางหลังไมค์ และผ่านทางบล้อกด้วย ซึ่งท่าทีของผมต่อกำลังใจทุกคำที่ส่งผ่านมานั้น ก็พอจะรู้ตัวว่า "ดูเหมือนว่าหยิ่ง" ซึ่งก็เข้าใจ เพราะว่าผมไม่ค่อยได้ขอบคุณกลับไปในแต่ละครั้งที่มีการให้กำลังใจ แต่ก็อยากบอกว่า ผม "ขอบคุณมากๆ" ... มีเหตผลอยู่แม้ว่าจะเหมือนการเข้าข้างตัวเองที่ผมไม่สะดวกที่จะขอบคุณเป้นการส่วนตัว นี่ช่วงปีใหม่ ..เลยอยากถือโอกาสขอบคุณไว้ตรงนี้เลยละกัน ขอบคุณมากๆครับด้วยใจจริง บางทีผมยังยืนอยู่ที่นี่จนทุกวันนี้แม้หลักๆจะเพราะพระเจ้า แต่ก้ยอมรับว่าส่วนนึงมาจากพวกท่านจริงๆ ..... รู้สึกดีใจ+เบาใจ ที่พักหลังๆเห็นพี่น้องคริสเตียนหลายคนแสดงถึงความมีตัวตนที่นี่ ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก้ล้วนแล้วแต่มีค่า ผุ้ที่ไม่ละอายต่อการประกาศและยืนหยัดว่าตนเป้นคริสเตียน ชื่อของเขาก็ไม่เป้นที่น่าละอายต่อเบื้องพระพักตร์พระเจ้าเช่นกัน ขอโทษสำหรับหลายๆท่านด้วยซึ่งผมเคยล่วงเกินไปด้วยความตั้งใจ คงไม่ใช้คำว่าไม่ตั้งใจ เพราะทุกครั้งผมก้บอกได้เลยว่า ผมตั้งใจ แต่ก็กล้าบอกเหมือนกันว่า ผมล่วงเกินด้วยเจตนาดี ด้วยความหวังดีต่อคนคนนั้นจริงๆ และไม่เคยคิดร้าย หรือเจตนาจะแค่ทำให้ใครเจ็บๆคันๆเล่น ทุกอย่างมีเจตนาและจุดประสงค์ ..... ปีนึงจากนี้คงเกิดอะไรขึ้นที่นี่อีกเยอะ อย่างที่ก็ไม่เคยนึกว่าแค่ในเวบบอร์ดมันจะเกิดขึ้นได้ แต่ก็ขอให้สหายทุกๆท่านได้รับแต่เฉพาะส่วนดีสิ่งดีที่เกิดขึ้นที่นี่ไป ปีใหม่นี้ ขอพระเจ้าอวยพระพรและคุ้มครองทุกๆท่านให้สมบูรณ์พร้อมถึงความหมายของคำว่า "ชีวิตแท้" ขอความหมายแห่งการมีชีวิตอยู่เปิดเผยต่อสหายทุกท่าน ขอคำหลอกลวงต่างๆถูกเปิดโปงออก และไปเสียจากสหาย ขอชีวิตของสหายจะดำเนินอยู่ในสัจจะแท้ ที่มิใช่สัจจะทำมือ ขอบคุณมากๆครับสหายทุกท่าน ขอพระเจ้าในพระนามพระเยซูคริสต์คุ้มครองครับ อาเมน   Create Date : 31 ธันวาคม 2549     1 comment Last Update : 31 ธันวาคม 2549 7:20:37 น.     Counter : 501 Pageviews.   Share Tweet

The whispering The whispering กระซิบ.... ได้ยินมั้ย เธอได้ยินมั้ย เป็นเวลานานมากแล้ว ที่ฉันส่งเสียงถึงเธอ เสียงนั้นบรรจุด้วยถ้อยคำมากมาย ถ้อยคำเหล่านั้นเหมือนกล่อง ..ซึ่งบรรจุด้วยความในใจของฉัน มันเป็น... กล่องที่ไม่มีกุญแจล็อค ไม่มีแม้แต่ฝาปิด ทุกอย่างที่ฉันพยามส่งถึงเธอ ฉันเปิดเผยและจริงใจ ฉันไม่ได้ให้เธอถึงกับต้องใช้อะไรมากมายเลยเพื่อจะได้ยินเสียงของฉัน ได้ยินมั้ย ..ได้ยินมั้ย.... ฉันพยามบอกเธอมาตลอด ว่าฉันเป็นใคร ฉันอยากให้เธอรู้ว่าฉันเป็นใคร อยากให้เธอรู้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร อยากให้เธอเข้าใจว่าฉันคิดอย่างไรกับเธอ ...... เธอได้ยินมั้ย เธอได้ยินมั้ย เสียงกระซิบกระซาบ แผ่วบาง เหมือนใบไม้ที่ปลิดจากต้น เพียงต้องลม มันก็ปลิวไป เพียงพายุมา มันก็หายหน้าไปจากเธอ เสียงกระซิบของฉัน ดั่งใบ้ไม้ที่รอวันจะสูญไปจากหน้าเธอ เสียงของคนอื่น ดั่งเหมือนลมแรง บ้างคล้ายพายุ ที่พร้อมจะพัดเสียงของฉันให้ปลิวหาย ใบไม้กี่ใบแล้ว ที่ถูกพัดไปจากหน้าเธอ ถ้อยคำของฉันมากเท่าไหร่แล้ว ...ที่เธอไม่ได้ยิน... ....กระซิบ... ฉันทำได้แค่กระซิบ ฉันกลัวเธอตกใจ ฉันกลัวว่าเธอจะสะดุ้งตื่น และพลัดตกจากที่ที่เธอหลับอยู่ เสียงกระซิบของฉันพยามเสมอมาที่จะปลุกให้เธอตื่นขึ้น... บ่อยครั้งเธอก็เห็นมันเป็นเพียงเศษใบ้ไม้ บ่อยครั้งเสียงของคนอื่นก็เหมือนพายุ และเธอก็ปล่อยให้ลมพายุนั้นพัดเสียงของฉันไป ..... ฤดูกาลผันเปลี่ยน เวลาจะเดินไปเท่าไร ใบไม้ปลิดร่วงเน่าเปื่อย ไปมากมาย แต่ ทุกวันนี้ก็ยังมีใบไม้อยู่ เธอคงเคยเห็นใบไม้ไร้ค่าสูญสลายไปต่อหน้าตอตาเธอมามากแล้ว แต่ทุกวันนี้เธอก็ยังเห็นใบไม้ใช่มั้ย นั่นล่ะ ต้นไม้ เป็นสัญลักษณ์บ่งบอกถึงชีวิต ฉันอยู่ที่นี่... เธอเห็นใบไม้ที่ไหน ก็ต้องมีต้นไม้ที่ไหนสักแห่งที่นั่น เธอได้ยินเสียงกระซิบของฉันเมื่อไหร่ ...จงรู้ว่าฉันอยู่ไม่ไกลจากเธอ..... ฉันอยากพบเธอเหลือเกิน และมากกว่านั้น ฉันอยากให้เธอพบฉัน ฟังฉัน ...และเข้าใจฉัน ก่อนที่พายุร้ายจะพัดถ้อยคำฉันไปจากเธอ..... แม้จะอยากพบเธอมากแค่ไหน แต่ก็คงทำได้เพียงเท่านี้... เพียงแค่ กระซิบ....   Create Date : 04 ธันวาคม 2549     1 comment Last Update : 4 ธันวาคม 2549 7:32:14 น.     Counter : 399 Pageviews.   Share Tweet

waiting Don’t concern with any blossom along the way when you journey. Don’t follow the smell which brought by the wind of hard testing. Be strong and be stable with the journey. Until the journey is end in the preparing garden of God -Dancingsun-   Create Date : 09 พฤศจิกายน 2549     0 comment Last Update : 9 พฤศจิกายน 2549 7:54:45 น.     Counter : 397 Pageviews.   Share Tweet

ฉันเป็นลูกไก่???(นิทาน) ฉันเป็นลูกไก่???(นิทาน) หมายเหตุ - นิทานเรื่องนี้ผมไม่ได้แต่ง แต่ได้รับการถ่ายทอดมาอีกทีนึงจากทางเจ้าหน้าที่ของวายเอฟซี ซึ่งก็ไม่ทราบเช่นกันว่า ใครเป็นผู้แต่ง และเท่าที่ตรวจดู ก็ไม่พบตรงไหนว่า นิทานเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์รึเปล่า ก้เอาเป็นว่าเฉพาะตรงนี้ ผมเหมาเอาว่า ผมไม่ทราบผู้แต่ง และมันไม่มีลิขสิทธิ์ละกันนะครับ^^ อาจจะเป็นเรื่องเก่าสำหรับบางท่าน แต่สำหรับบางท่านที่ยังไม่เคยได้ยิน ก็น่าจะมีประโยชน์บ้าง.... ๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐ กาลครั้งหนึ่ง แถวๆนี้... แม่นกอินทรีตัวหนึ่ง... มันกำลังที่จะสอนลูกของมันให้บิน...ดังนั้น มันจึงกวนรัง ให้ลูกอินทรีตกจากรัง ร่วงอยู่กลางเวหา.. ....เพื่อให้ลูกของมันมีใจกล้าที่จะบิน ตามสัญชาติญาณอินทรี แต่มีตัวนึงได้ตกลงไปลนพื้นดินข้างล่าง เพราะว่ามันไม่กล้าที่จะบิน ....มันได้ตกลงไปยังเล้าไก่.... ....โอ้อนิจจา ...มันเห็นแม่ไก่ และมันก็คิดว่าแม่ไก่ คือแม่ของมัน.... ขณะเดียวกัน แม่ไก่ก้เข้าใจผิดตรงกันว่า มันเป้นลูกไก่..... ..กาลเวลาผ่านไป ผ่านไป... ฟิ้ว...วว...วว... เจ้าลูกนกอินทรีตัวนี้ก็ดำเนินชีวิตของมันเหมือนกับธรรมชาติของไก่ คือ ใช้ตีนเขี่ยหาอาหาร ใช้ปากจิกกินหนอน ....และ ...ที่เหมือนไก่ยิ่งกว่านั้น.... คือมัน "บินไม่ได้" ..... ....... วันหนึ่ง เมื่อลูกนกอินทรีเติบโตเป็นหนุ่ม .....มันได้แหงนมองดูท้องฟ้าเบื้องบน มันได้เห็นนกอินทรีบินด้วยปีกอันใหญ่ ..จะด้วยอะไรไม่ทราบได้ แต่มันรู้สึกว่ามันประทับใจกับภาพนกอินทรีบินบนท้องฟ้ามากๆ มันตื่นเต้นรีบไปบอกแม่ไก่ของมันว่า "ฉันอยากบินได้เหมือนนกพวกนั้น" ...โดยที่ตัวมันเองลืมไปแล้วว่า มันคือ ..นกอินทรี... แม่ไก่ก็ได้แบอกกับมันว่า "ลูกเอ้ย.... เราเป็นไก่ เราบินอย่างนั้นไม่ได้หรอก" ..ทุกๆวัน.... ลูกนกอินทรีหนุ่ม ก็ได้แต่แหงนมองพวกอินทรีบนท้องฟ้า และอยู่มาวันหนึ่ง มันก็ได้พยายามกางปีกที่ใหญ่โตของมันและได้กระพือขึ้น เพื่อหวังว่ามันจะบินได้เหมือนนกพวกนั้น ..ในที่สุด... มันก็ทำได้ วุฮู้วววววววววว มันบินได้!!!!! มันเริ่มกระพือปีกแรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆๆ ..ในที่สุด ... อินทรีหนุ่ม ก็บินทะยานไปบนท้องฟ้าอันไกลลิบ และเมื่อนั้นมันก็พึ่งจะทราบว่า แท้จริงแล้วมันไม่ใช่ไก่ แต่มันเป็นนกอินทรี.... ออกจากฐานะลวง ที่มันเชื่อว่ามันเป็น กลับสู่ฐานะเดิม อย่างที่มันเป็นอยู่แล้วแต่แรก.... ฟิ้ว..ว..ว..ววว...ว....   Create Date : 07 พฤศจิกายน 2549     0 comment Last Update : 7 พฤศจิกายน 2549 5:13:04 น.     Counter : 598 Pageviews.   Share Tweet