จดหมายตอบกลับ ประหลาดใจ วันนี้ท้องฟ้าใสมาก ฉันมองขึ้นไปบนโลกสีน้ำเงินใบนั้น มองยาวออกไปถึงท้องน้ำเบื้องบน วันนี้ฉันมองไม่เห็นเธอ วันนี้น้ำขุ่นมัวกว่าหลายๆวันก่อนรึเปล่า หรือว่าวันนี้ เธอจะหลบไปอยู่สูงขึ้นไป ลึกไปในทะเล .... ฉันมักจะนั่งจินตนาการอยู่บ่อยๆ ว่าบนท้องทะเลนั้นเหนือท้องฟ้าชั้นบรรยากาศของโลก ...มันจะเป็นอย่างไร บนท้องน้ำนั้น คงมีอะไรต่างๆมากมาย มีใครต่อใครหลายๆคน มีสิ่งต่างๆหลายอย่าง ให้เธอเที่ยวเล่น ให้เธอใช้เวลากับมัน ตรงที่ที่ฉันอยู่ เป็นอวกาศ ที่นี่ไม่มีแรงดึงดูด ไม่มีทิศเหนือใต้ออกตก แรงกระทบเพียงนิดเดียว สามารถดีดฉันให้กระเด็นได้ อุณหภูมิรอบตัวฉัน ฉันไม่รู้ว่าจะเรียกมันว่า หนาว อุ่น หรือว่าร้อน เพราะมันไม่เคยแตกต่าง ร้อยปีก่อน ฉันรู้สึกยังไง ตอนนี้มันก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น ฉันอิจฉาเธอ ที่เธอรู้ถึงความแตกต่าง ...ในโลกของเธอ ทุกอย่างดูเหมือนดังบทกวี ที่สามารถพรรณาความแตกต่างของสิ่งหนึ่งกับสิ่งหนึ่งได้อย่างงดงาม มีการบรรยายคุณลักษณะ ของสิ่งต่างๆ ในต่างช่วงเวลา ต่างสถานที่ แม้สิ่งเดียวกัน ก็ยังสามารถร้อยเรียงเป็นเรื่องราวได้ ..มากมาย ..... แต่ที่ตรงนี้ ทีที่ฉันอยู่ มันไม่สามารถบรรยายอะไรได้อย่างที่สามารถทำ ที่ที่ฉันอยู่ มันว่างปล่าว ความมืดกับความสว่างไม่ต่างกัน ที่นี่อิสระ ... ใช่ ที่นี่อิสระมากๆ อิสระมากจนบางทีฉันก็อยากจะมีกฏ มีข้อบังคับ ไว้ครอบครองฉันเหมือนกัน ฉันอยากจะลองเคลื่อนไหวให้ยุ่งยากดูบ้าง ฉันอยากจะลองทรมานกับความหนาวเหน็บที่เธอเคยเล่าว่าเธอเคยเผชิญบ้าง ฉันอยากรู้ว่าวันที่เธอบ่นว่าร้อนนั้น ..มันเป็นอย่างไร ฤดูกาลต่างๆ ที่เธอเคยเล่าว่ามันสร้างควมแตกต่างของหลายๆอย่าง มันทำให้โลกดูมีสีสัน เหมือนโลกได้เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ไม่ซ้ำ ที่ที่ฉันอย่นี้ มันไม่เคยเปลี่ยนเสื้อผ้า ทุกอย่าง ร้อยปีก่อน ฉันเคยเห็นยังไง ตอนนี้มันก็เป็นของมันอย่างนั้น ...ฉันไม่เคยเห็นว่ามันจะเคยเปลี่ยน วันนี้นับจากอดีต และนับต่อไปจนอนาคตกาล ....ฉันก็คงไมได้เห็นอะไรแปลกใหม่ .... อิจฉาเธอเหลือเกิน ปลาดาว บนท้องน้ำนั้นเธอจะกำลังทำอะไรอยู่บ้าง จะนึกถึงฉันอยู่บ้างรึเปล่า เหมือนที่ฉันนึกถึงเธอ มีคำตัดพ้อจากจดหมายของเธอ ว่าฉันมักจะแหงนมองอะไรบางอย่างจนไม่สนใจเธอ ฉันต้องขอโทษ ถ้าทำให้เธอรู้สึกอย่างนั้น ปลาดาว มีเรื่องนึงไม่รู้ว่าเธอจะรู้หรือยัง ว่าจริงๆแล้ว เธอไม่สามารถมองเห็นฉันได้ ฉันประหลาดใจ ที่เธอบอกว่าเธอเห็นฉัน และฉันไม่สนใจเธอ เพราะจริงๆแล้ว เธอไม่สมารถมองเห็นฉันได้เลย อยากให้เธอลองมองดูดีๆ ว่าฉันที่เคยเห็นนั้น ใช่ฉันจริงๆหรือเปล่า หรือเป็นเพียงภาพลวงตาที่คล้ายฉัน .... เรื่องรองเท้านั้น ... หวังว่าวันนึง ถ้างานเลี้ยงจะสามารถเกิดขึ้นได้อีก ที่จะรวบรวมทุกอย่างในจักรวาลให้สามารถพบกันได้ โดยไม่ขึ้นกับระยะทาง และเวลา หรือเงื่อนไขใดๆ ..เราคงได้แลกรองเท้าของกันและกันกลับคืน คิดถึงเธอเสมอนะ เจ้าปลาดาว Create Date : 10 สิงหาคม 2549 Last Update : 10 สิงหาคม 2549 17:05:28 น. 1 comments Counter : 381 Pageviews.   Share Tweet โดย: ~ Jenny B. Good ~ (~ Jenny B. Good ~ ) วันที่: 12 สิงหาคม 2549 เวลา:23:53:35 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet