ขุนหอคำ ... กฤษณา อโศกสิน

ขุนหอคำ เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ของชาวล้านนาค่ะ และเป็นเล่มต่อจาก เวียงแว่นฟ้า กับ หนึ่งฟ้าดินเดียว

เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่เราดองไว้ค่ะ เพราะหลังจากที่อ่านเรื่องเวียงแว่นฟ้า และหนึ่งฟ้าดินเดียวจบ เราก็แว๊บไปอ่านเรื่องอื่นก่อนค่ะ เพราะสำหรับความรู้สึกของเราแล้ว สองเรื่องแรกค่อนข้างหนักค่ะ เพราะนอกจากการดำเนินเนื้อเรื่องโดยตัวละครต่างๆ แล้ว ยังมีการสอดแทรกเนื้อหาประวัติศาสตร์ลงไปแล้ว และที่สำคัญคือเราไม่ค่อยคุ้นคำภาษาล้านนาเท่าไหร่ด้วยค่ะ

เรื่องนี้เป็นเรื่องของรุ่นลูกจากตัวละครในสองเรื่องแรกนะคะ เป็นเรื่องราวความรักของ ภูเออ หรือเจ้ามาวฟ้า ซึ่งเป็นลูกของเจ้าม่อนฟ้าและบัวบุรี ในเวียงแว่นฟ้า กับอาบองค์ ซึ่งเป็นลูกของเมืองราม กับเจ้าหญิงระยับเนตร ค่ะ เรื่องนี้ส่วนตัวแล้วเราว่าเศร้านะคะ เพราะความรักเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้ ผู้แต่งก็เขียนออกมาให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกของตัวละครมากเลยค่ะ เราสงสารอาบองค์มากๆ เลย เพราะมีความรัก ที่เป็นไปไม่ได้ นอกจากจะรักภูเออที่มีคู่หมายอยู่แล้ว ยังมีเรื่องราวความรักความแค้นตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อแม่ มาขัดขวางอีก

นอกจากนี้ผู้เขียนยังได้บรรยายบรรยากาศทางด้านการเมือง ระหว่าง สยาม อังกฤษ ล้านนา และชาวไต (เราเข้าใจว่าน่าจะเป็นชนกลุ่มน้อยในพม่านะคะ) ไว้ด้วย ให้ความรู้สึกอึดอัด คับข้องใจอย่างบอกไม่ถูกค่ะ ในเรื่องระหว่างการกำหนดเขตแดนของแต่ละอาณาจักร

เราอ่านไป บางตอนยังรู้สึกเคืองๆ อังกฤษ ที่สมัยนั้นเข้ามาล่าอาณานิคมในภูมิภาคเรา มาแสวงหาป่าไม้ ไม้สัก ส่งกลับไปที่บ้านเมืองตัวเอง

เรื่องนี้แม้บางช่วงบางตอนจะรู้สึกหนักไปบ้าง เพราะบรรยายาศการเมือง แต่ก็มีบางตอนที่อ่านไปต้องอมยิ้ม ในความน่ารักของตัวละคร และบางตอนก็เศร้าไปกับตัวละครค่ะ

ในตอนจบของเรื่อง แม้จะมีการคลายปมในบางเรื่องแล้ว เราก็ยังรู้สึกว่าค้าง น่าจะมีต่อไปอีกนิด ... ขนาดเป็นเรื่องที่หนักสำหรับเรานะคะ ก็ยังเหมือนอยากให้มีต่ออีกสักเล่ม ทำไมกันนี่ สงสัยเราคงอยากรู้ว่าชีวิตต่อไปของภูเออ และอาบองค์จะเป็นยังไงน่ะค่ะ