|
|
::::: PA - LE - MA : พา - เหล่ - หมา :::::
ยังจำหนูได้มั้ยคะ ...หนูชื่อแตงกวา
ถ้ายังจำไม่ได้ กรุณากลับไปตั้งต้นใหม่อีกครั้งที่กระทู้นี้ค่ะท่านผู้ชม
//topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2006/01/E4026062/E4026062.html
หนูเคยมีอดูดอันขืนข่ม
สมัยเด็กๆ อาศัยอยู่ในเวิ้งว่างๆเวิ้งหนึ่ง
วันดีคืนดีก็มีมือมืดหน้ามืด จับหนูและพี่น้องไปส่งสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า
ที่มี ผอ.ใจดี๊ใจดี ชื่อ ผอ.ป้าสำรวย กับ ผอ.ป้าอนงค์
ต่อมา มีป้าอ้วนๆ กับลุงอ้วนๆ จับหมาเด็กมาส่งสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอีกสองตัว
อายุรุ่นราวคราวเดียวกับหนู แถมมีสีเหมือนกันเปี๊ยบเลย
นังสองตัวนั้นชื่อแม่กระถินกับแม่ทองกวาว
มาถึงก็ขึ้นแท่น เป็นที่รักใครเอ็นดูของ ผอ. ทั้งสอง
หนูละอิจฉ้า อิจฉา... เชอะ
ต่อมาเป็นรอบที่สอง
พี่ๆน้องๆของหนู รวมทั้งแม่กระถิน ก็ถูกโรคท้องร่วงเล่นงาน ซี้ม่องเท่งไปหมด..
หนูพยายามออเซาะป้า ผอ. หวังจะไต่อันดับกะเขาบ้าง
แต่นังทองกวาวน่ะสิ... ออดอ้อนอี๋อ๋อป้า ผอ. ไม่เปิดช่องว่างให้หนูเลย... เชอะ
ต่อมาเป็นรอบที่สาม
พอที่บ้านของป้าอ้วนๆ รู้ข่าวว่าแม่กระถินซี้ม่องเท่ง ก็ต๊กกะใจ !!!
ไปบอกป้า ผอ. ว่าขอรับตัวแม่ทองกวาวกลับไปเป็นลูกบุญธรรม ณ บัดนาว...
เชอะ เชอะ เชอะ... ไม่เห็นมีใครสนใจมารับหนูไปเป็นลูกบุญธรรมกับเค้าเลย เชอะ เชอะ เชอะ...
แต่แว่...
วันนี้ที่รอคอยก็มาถึง...
วันที่ป้าอ้วนๆกับทางบ้าน บึ่งรถหน้าตาตื่นมาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เป็นวันที่ป้า ผอ. ทั้งสองคนถูกรายการเจาะรูหัวใจ จับตัวไปเที่ยวซะงั้น
โฮะ โฮะ โฮะ...
ตอนที่พี่ๆที่คอยดูแลพวกเราเหล่าเด็กกำพร้า มาร้องเรียกหาตัวแม่ทองกวาว
หนูก็สวมรอย วิ่งตื๋อ กระโดดเข้าอ้อมแขนพี่เขา
พี่เขาก็คว้าหมับมาส่งให้ป้าอ้วนๆในเวลาไม่เกินสามนาทีครึ่ง
โฮะ โฮะ โฮะ...
พี่เขาจำไม่ได้หรอกว่าเป็นหนู
ก็บอกแล้วไง ว่าอายุกับสีน่ะ เปี๊ยบๆ...
ในที่สุด... ฝันของหนูก็เป็นจริง
ถึงไม่ได้จัดกระเป๋า ถักเปีย นุ่งกระโปรงบานๆ
หนูก็ร้องเพลงงึมงำเบาๆ
"นี่คือสถาน... แห่งบ้านทรายทอง ที่ชั้นปองมาสู่"
แต่แว่... ระหว่างนั่งรถปุเลงๆออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้านั่นเอง
ลุงหนวดเฟิ้มๆที่มาด้วย ก็เกิดสงสัยว่าหนูไม่ใช่ทองกวาวตัวจริง
หนูละใจเต้นระทึกไปหมด กลัวถูกจับได้ว่าปลอมตัวมา
รีบทำหน้าตาพริ้มๆ ยื่นไปจบจมูกกับป้าอ้วนๆ
จนป้าอ้วนๆตายใจ ยืนยันกับลุงหนวดเฟิ้มๆว่าไม่ผิดตัวแน่ๆ
คุณยายใส่แว่นที่แม่ทองกวาวเคยเล่าให้ฟังว่าเคยเหยียบหล่อนดังแป้ด ก็หันไปบอกลุงหนวดเฟิ้มๆ ว่าจำหนูได้อีกคนนึง
โฮะ โฮะ โฮะ... เป็นไงคะ เลิศที่สุด แผนการของหนู
ป้าอ้วนๆกับคุณยายใส่แว่นยังหลงกลหนูเลย... คิดดูละกัน
หนูครวญเพลงอีกครั้ง เมื่อมาถึงบ้าน
"วังน้ำวนสายชลวนเชี่ยวเป็นเกลียวรักวน ฮื้อ ฮือ ฮื้อ ฮือ"
อุ๊ยตายตาย... แย่แล้ว หนูนึกว่าจะได้เป็นที่หนึ่งในบ้าน
ที่แท้ ที่บ้านนี้มีป้าอายุเยอะอีกสองตัว
เอ๊ะ.. เรียกป้ายังสาวไป
ระดับนี้ หนูว่าเป็นทวดแล้วหละ
ทวดถั่วเหลืองอายุ 12 ขวบ
แต่ชีหน้าเด็กกว่าหนูอีกค่ะ
ไม่รู้ชีไปทำหน้ากับเขียงไหน เด้งซ้า...
บางทีหนูก็อิจฉาชีอยู่เหมือนกัน
ดูสิ... หนูเป็นเด็กแข็งแรง ชอบวิ่งขึ้นวิ่งลงบันไดทั้งวัน
แต่ทำไมนะ ให้หนูนอนชั้นล่าง
แล้วให้ทวดแก่ๆไปอยู่ข้างบน
ขึ้นบันไดแต่ละที หอบแฮ่กๆ
หนูงี้แอบหัวเราะตั้งหลายครั้ง...
หนูแอบได้ยินป้าอ้วนๆบอกว่าทวดถั่วเหลืองน่ะ ชีเป็นโรคหัวใจ
แล้วชีก็ไอแค๊กๆทั้งวันด้วยหละ
แถมชียังชอบนั่งหลับ ดูสิ หัวโงกเงกเลย
สู้หนูก็ไม่ได้...
ลั๊ลลา รื่นเริง เก๋กู้ดที่ซู้ดดดด...
แล้วทวดถั่วเหลืองยังขี้บ่นด้วยหละ
หนูแกล้งงับคอทีไร ชีร้องโวยวายบ้านแทบแตก
ป้าอ้วนๆก็ขี้บ่น
ชีชอบบ่นเสียงดังอย่างงี้
"ไอ้แต๊งงงง... อย่าแกล้งถั่วเหลือง"
บางทีก็บ่นอย่างงี้
"ไอ้แต๊งงงง... อย่าแกล้งมะไฟ"
เฮ้อ... หนูละเบี่ยจริงๆ
ส่วนอีกทวด ชื่อมะไฟ
นี่ก็หน้าเด้ง ทั้งๆที่อายุ 13 ขวบแล้ว
วันๆชีก็เอาแต่นอนด้วยเหมือนกัน
แต่แว่... นอนพื้นไม่ได้
สงสัยชีจะเป็นหมาหัวสูง ต้องนอนบนเก้าอี้เท่านั้น
ตอนนี้หนูฝึกวิชาประจบประแจงร้อยกระบวนท่าจนเกือบสำเร็จแล้ว
มีท่าไม้ตาย ชื่อท่า "ไก่ย่างริมรั้ว"
เอาไว้วันไหน ที่หนูประจบได้ถ้วยชนะเลิศ
หนูจะมารายงานตัวอีกครั้งนะเคอะ โฮะ โฮะ โฮะ...
ขอบคุณที่หลงเข้ามาชมเค่อะ...
เกือบลืมเรื่องสำมะคันไปเลย หนูขอกลับมาเล่าต่อนะคะ ลุงๆ ป้าๆ ทั้งหลาย...
พักหลังๆมานี้ คุณยายใส่แว่นชอบออกไปวิ่งไล่กวดความผอมที่สวนสาธารณะใกล้ๆบ้านเกือบทุกเช้า
วันดีคืนดี ก็พาหนูออกไปวิ่งด้วย...
หนูช้อบชอบ ได้เดินลั๊ลลาหนุกหนานมากมาย
มาเที่ยวกันบ่อยๆเข้า วันหนึ่ง คุณยายนึกสนุก
ปลดเชือกสีรุ้งออกจากสายรัดตัวของหนู
สงสัยชีอยากให้หนูเป็นตัวของตัวเอง...
กรี๊ดค่ะกรี๊ด... หนูขอยืมกรี๊ดพี่เดือนหยาดมาใช้นิดนุงค่ะ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด... อีกที
ไม่มีสายใยรักตึงๆระหว่างคุณยายกับหนูอีกต่อไปแล้ว
ลั๊ลลา ลั๊ลลา.. หนูเดินห่างจากคุณยายใส่แว่นออกไปไกลขึ้นๆ
ในที่สุด.. ขอกรี๊ดอีกทีค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดด...
หนูมองไม่เห็นคุณยายแล้ว
คุณยายหายไปไหน
งือ... แตงกวาไม่อยากเป็นตัวของตัวเองอีกแล้วค่ะ
"แตงกวา กลับมานี่.. แต๊งงงงงง ช่วยจับหน่อยค่ะๆ"
หนูได้ยินเสียงคุณยายแว่วๆ มาจากทางโน้น... เอ๊ะ หรือมาจากทางนี้นะ
มีคนมายืนล้อมตัวหนูมากมาย
ไม่เอาหละ เผ่นดีกว่าเรา...
"ปิ้น ปี้นนนนนน"
"เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด..."
ว๊าย ตาเถรหก ยายชีหล่น ในที่สุดหนูก็วิ่งหนีรถฝูงใหญ่พ้น
เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ หนูไม่มีนาฬิกา...
รู้แต่ว่าพระอาทิตย์สูงปรี๊ด หนูก็เลยไปหลบร้อน นอนนิ่งๆอยู่ในพุ่มไม้
แล้วหนูก็ได้ยินคุ้นเคยอีกครั้ง เสียงรถของคุณตานี่หน่า...
คุณตามาได้ยังไงเนี่ย ตรงนี้ไม่ใช่บ้านเราซักกะหน่อย
หนูอยากทำไก่ย่างจังเลย แต่ไม่รู้จะทำตรงไหนดี
รั้วตรงนี้สูงท่วมหัวหนู เลยทำได้แค่ยื่นจมูกผ่านซี่เหล็กไปให้คุณตาเห็น
"แตงกวา... นิ่งๆนะ นิ่งๆ"
คุณตาเดินมาหาหนู... อ๋อ จะเล่นกันใช่มั้ยล่า... มาสิคุณตา ตามมาๆ
"ฮัลโหลๆ เจอแล้วๆ"
"โรงเรียนนายเรืออากาศ มันอยู่ข้างนอก พี่อยู่ข้างใน"
"รู้แล้วๆ ยังจับไม่ได้ ...มีรั้วกั้น กำลังเดินตามมันไปเรื่อยๆ"
คุณตาพูดกับอากาศ สนใจหนูหน่อยสิ มาเล่นไล่จับกัน...
จ้างก็จับไม่ได้ อิอิอิ
"แตงกวา... แตงกวา..."
ว้ายตาเถร คุณยายขับรถมาแถวนี้อีกคนนึงแล้ว
จะพาไปเที่ยวที่ไหนอีกเหรอคุณยาย เปิดประตูรอรับหนูเลยเชียว
"ฮัลโหลๆ... มันขึ้นรถมาแล้ว"
"ฮื่อ... โชคดีไม่มีรถผ่าน มันเดินข้ามมาขึ้นรถเอง"
คุณยายคุยกะใครอีกละเนี่ย กลับบ้านเหอะ วันนี้หนูเหนื่อยแล้ว..
...คร่อกกกกกกกกกกกกก
"เฮ้อ... แตงกวา ต่อไปนี้ชั้นจะไม่พาแกวิ่งด้วยอีกแล้ว"
เสียงคุณยายใส่แว่นดังแว่วๆ แต่หนูไม่อยากออกไปคุยแล้ว... หนูจะนอน
เหนื่อย เครียด นอน เหนื่อย เครียด นอน เหนื่อย เครียด นอน
//topicstock.pantip.com/blueplanet/topicstock/2006/09/E4752552/E4752552.html
| Create Date : 15 สิงหาคม 2550 |
| Last Update : 15 สิงหาคม 2550 18:49:30 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 773 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: คุณป้ามหาภัย (jindawong  ) วันที่: 4 สิงหาคม 2552 เวลา:16:37:50 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [