บ้านแม่กำปองอยู่ห่างจากตัวเมืองมาพอสมควรครับ

เอาตรงๆถ้าขับรถมาต้าบอกทางไม่ถูกเหมือนกัน แต่ถ้าเหมารถแดงมาเลย

ก็ตกเที่ยวละ 1,000 บาทครับ อันนี้ เป็นข้อมูลจากเพื่อนต้าครับ

ถ้าไปกันหลายคนก็อาจจะถูกหน่อย

 

อ้อ! สำคัญสุด อย่าลืมขอเบอร์พี่รถแดงไว้นะครับ ไม่งั้นโดนทิ้งเคว้ง

กลับบ้านไม่ได้นะ ฮ่าๆๆ แต่จริงๆ คือ ที่หมู่บ้านก็มีเบอร์รถบริการอยู่แหละ

แต่ก็กันเหนียวนะ

 

 

 

ตอนที่ต้าไป เพื่อนก็ขับรถพาไปครับ ไปแบบเช้าเย็นกลับ ไม่ได้ค้าง

เพราะตอนนั้นมีหลายโปรแกรมเลย แอบเสียดายเหมือนกันนะ เพราะอากาศดีมาก

ไปตอนหน้าหนาวพอดี มันฟินสุดๆ สองข้างทางแบบ อากาศดี เย็นสบาย

แบบว่าเปิดกระจกรถ แต่อากาศเย็นเหมือนเปิดแอร์ มันเจ๋งไหมล่ะ!

 

 

 

เมื่อมาถึงก็บอกเลยครับว่าประทับใจสุดๆ เพราะนอกจากอากาศจะดีแล้ว

บ้านที่หมู่บ้านนี้ยังเป็นแบบเก่า คลาสสิคสุดๆ แถมยังอยู่บนเขาอากาศดีตลอดปี

มีน้ำตกไหลผ่านหมู่บ้านตลอดเวลา ไม่ว่าจะอยู่มุมไหนของหมู่บ้าน

ก็จะได้ยินเสียงน้ำตกตลอดทั้งวันทั้งคืน มันฟินไหมล้าาาาาาา!!!!

 

 

ที่บ้านแม่กำปองแบ่งออกเป็นโซนๆครับ ก็จะมี ปางกลาง ปางนอก ปางขอน ปางโตน และปางใน ซึ่งก็สามารถเลือกพักได้ตามชอบเลย โดยจะมีศูนย์บ้านพักโฮมสเตย์ไว้คอยบริการทุกท่านที่มาเยือน อันนี้ต้าต้องบอกก่อนว่าที่นี้เป็นหมู่บ้านโฮมสเตย์ตัวอย่าง ที่มีการจัดระบบดูแลนักท่องเที่ยวพร้อมกับรักษาความเป็นธรรมชาติของชุมชนหมู่บ้านเป็นอย่างดี ไม่แปลกที่ใครไปใครมาก็ประทับใจกันทุกๆคน ใครที่เคยหลงรักเมืองปาย อัมพวา หรือเชียงคาน ลองมาดูครับ อาโปการันตี

 

แลนด์มาร์คของที่นี้ ที่เหมือนใครไปใครมาก็ต้องไปให้เห็นกับตา ก็คือ โบสถ์ของวัดกลางน้ำนั้นเอง ต้าจำชื่อวัดไม่ได้ แต่มาเห็นกับตาแล้ว โคตรประทับใจครับเพราะสวยงามจริงๆ ต้าใช Galaxy S3 ถ่ายครับ ไม่ได้ใช้กล้องใหญ่นะครับ ภาพเลยอาจจะเก้บความประทับใจมาฝากได้ไม่หมด แต่ถ้าดูจากภาพนี้ ก็ว้าวแล้ว!

 

 

 

 

หลังจากประทับใจกับโบสถ์สวยๆแล้ว เราก็เดินไปชมหมู่บ้านของที่นี้กันบ้าง

อากาศดีมากๆ ตอนที่ต้าไปก็ประมาณ 16-17 องศาครับ ดูอุณหภูมิตอนบ่าย 2

ย้ำ! บ่าย 2 อากาศดีมาก แอบถามคุณป้าบอกว่าร้อนที่สุดของที่นี้ คือ 25 องศาครับ

โห เก็บของย้ายบ้าน ด่วน!

 

เดินไปเรื่อยๆเราก็จะเจอกับ น้ำตกแม่กำปองครับ

 

 

 

 

น้ำตกนี้มีประมาณ 7 ชั้นครับ ตอนที่ต้าไป ต้าไปได้แค่ 3 ชั้นเอง เพราะกลัวจะเดินดูได้ไม่ครบ

แล้วก็ดันใส่รองเท้าแตะมา(ไม่พร้อมลุยเล้ยยยย) เพื่อความปลอดภัยด้วยล่ะเน้อ -*-

 

น้ำตกที่นี้สวยมากๆเลย ส่วนใหญ่คนที่ชอบเดินป่า ก็จะชอบมาเดินขึ้นไปกันครับ

เพราะที่ชั้นบนสุดจะมีทุ่งพญาเสือโคร่งหรือซากุระเมืองไทยนั้นเอง

คนรักการเดินป่าถูกใจแน่นอน แต่อาจจะต้องเผื่อเวลาเป็นวันเลยครับ

เพราะกว่าจะขึ้นไปถึงชั้น 7 ใช้เวลานานครึ่งวันเลย ถ้าใครอยากลองสักครั้ง

ก็เตรียมเต้นท์มากางนอนข้างบนได้เลยครับ

 

ด้านล่างก้มีน้ำตกไหลผ่านถนนด้วย สวยสุด ฟินสุด เลยขอสักแอ็คละกัน

แต่ตอนถ่ายเสร็จนี่เท้าชาเลยครับ 5555

 

 

หลังจากเดินไปชมน้ำตกเสร็จ ก็กลับมานั่งจิบชานมร้อนๆชมวิวสักหน่อยครับ

ที่ไหล่เขาจะมีร้านกาแฟร้านนึงวิวดี สวยมาก ราคากันเองสุด

แถมวิวดี ชิลมากจริงๆ ใครที่อยากได้ร้านกาแฟ โลเคชั่นเฟี้ยวๆแบบนี้

มาเลยครับ คือ สวยจริงๆ

 

อย่างตอนที่ต้าไปก็ได้คุยกับพี่เจ้าของร้าน คือ แฟนพี่เขาเป้นคนที่นี้

แต่ไปเรียนจบและเจอกันจากในเมือง ตัดสินใจเข้ามาเปิดร้านกาแฟที่นี้

และคนส่วนใหญ่ที่นี้ ก็เข้าเรียในเมืองกันทั้งนั้น แต่ก็กลับมาช่วยกันพัฒนา

ดูแลหมู่บ้าน ช่วยงานที่บ้านของตัวเองกัน ที่นี้ไม่เปิดให้นายทุน

เข้ามาซื้อที่หรือทำกิจการนะครับ ที่นี้เขาดูและจัดสรรกันเองครับ

ก็เลยได้ชื่อว่าเป้นหมู่บ้านโฮมสเตย์ตัวอย่างเลยก็ว่าได้

 

 

 

 

คนที่นี้ อยู่แบบบ้านๆครับ วันดีคืนดี พวกนกยูง สัตว์ป่า ก็ลงมาเดินเล่นกันแบบนี้แหละครับ

อยู่กับเงียบๆแบบชีวิตเรียบง่าย จริงๆมีผู้ป่วยที่ต้องการที่พักสงบๆ

เขาก็มาขอเช่าบ้านพักกันที่นี้ก็มีนะครับ เพราะสภาพแวดล้อมที่นี้เอื้ออำนวยจริงๆครับ

 

 

 

ต้าอยู่จนเย็นสุดท้ายก็ต้องลากลับแล้วครับ แอบเสียดายเล็กๆ

เพราะว่าใจจริงๆอยากนอนค้างสักคืนมากๆ ผู้ที่หมู่บ้านนี้ใจดีมาก

คือ เขาต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองดีสุดๆ วันนั้นที่ไป

ก็บอกว่าจะไปทานข้าว คุณป้าก็เลี้ยงข้าวอีก แถมกับข้าวที่กินกัน

เป็นแบบพื้นเมืองแบบคนเมืองดั้งเดิมมากๆ ซึ่งในเมืองหากินยากแล้ว

แต่ต้ากินฟรี!!!!! ตลกรับประทานล่ะ.....

 

ที่นี้ มีของขึ้นชื่ออย่างหมอนใบชาด้วย ถือเป็นของดีของที่นี้

ที่ใครไปใครมาก็ต้องแวะซื้อกลับไปฝากติดไม้ติดมือกันครับ

 

รูปสุดท้ายที่อยากฝากไว้นี้ คือ กลุ่มเพื่อนๆที่ได้เดินเที่ยวกันในแม่กำปองครับ

จะบอกว่า 4 คนที่เห้น ไม่เคยรู้จัก ไม่เคยเจอกันมาก่อน

แต่มาเจอกันที่นี้ ได้เจอและพูดคุยกันตลอดทาง ประทับใจมากๆครับ

(มีแค่ต้ากับเพื่อนเสื้อขาว 2 คนที่รู้จักกันนะครับ เอ้า พากันมานี่นา)

 

อย่างพี่ที่ใส่เสื้อแจ็คเกตหนัง เป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยที่ตอนนี้ไปเรียนต่อ

ที่ประเทศญี่ปุ่นแต่ไปๆมาๆระหว่างเมืองไทยเพราะอยู่ในช่วงทีสิส

ต้าได้คุยกับพี่เขา ตอนที่เดินไปดูน้ำตกกัน

เดินมาทางเดียวกัน ก็เลยชวนกันคุยไปเรื่อยๆ(ซะงั้น)

ส่วนพี่อีกท่าน ไปเจอกันตรงร้านกาแฟครับ

นั่งอยู่ข้างกัน เพื่อนก็เลยชวนคุยสุดท้ายก็มาเดินเที่ยวด้วยกันนี่แหละครับ

เป็นไงครับ เหลือเชื่อไหม แต่มิตรภาพเกิดขึ้นได้ทุกที่จริงๆนะครับ

 

 

เป็นทริป Backpack ที่ทั้งประทับใจ และได้มิตรภาพที่ดีกลับมาด้วย

คุ้มมากๆ ...อาโปพูดเลย

 

ใครที่อยากไปสัมผัสบ้านแม่กำปองบ้าง ก็เข้าไปดูข้อมูลที่เว็บนี้ได้เลยครับ