~*วันเด็กแห่งชาติ2552 ที่กองบิน 41*~
วันเด็กที่ทำให้อยากกลับมาเป็นเด็กอีกครั้งจังเลย ตอนเด็กๆก็ได้ไปเที่ยวเหมือนกัน แต่ว่าบางปีก็ร้อนมาก หลังๆพ่อกับแม่เลยไม่ค่อยพาออกไปไหน เพราะรถติด ไปมาลำบาก อยู่บ้านดูทีวีดีกว่า แต่ตอนนี้เริ่มสนใจโอกาสสำคัญ ที่น้าๆ กองบิน 41 จ.เชียงใหม่ ได้ให้โอกาสเด็กๆได้เข้าชมเครื่องบินรุ่นต่างๆปีนี้อากาศดีมาก มีแดด มีเมฆบ้าง ทำให้อากาศไม่ร้อนแรงกว่าทุกปีที่ผ่านมา แต่ทำให้ถ่ายภาพยากขึ้นเพราะแสงเปลี่ยนเร็วเหมือนกันระหว่างที่ไปยืนรอดูการแสดงต่างๆนั้นก็มีเครื่องบินพานิชย์บินขึ้น-ลงเป็นระยะ ไม่ค่อยมีความรู้เรื่องสายการบินอะไร แค่ถ่ายรูปเก็บไว้ดูยามที่สนามบินโดนปิด นู๋ก็เป็นเด็กค่า...ขอมาดูด้วย...เครื่องบินลำนี้เสียงดังมาก ดูไกลๆเหมือนจะเป็นเครื่องบินขนส่ง แต่ดูใกล้ๆ แบบว่าใหญ่มาก ขลังทีเดียวเชียวลำนี้F16 มีคนขับที่หน้าตาดีมากกกกก บินมาจากตจว.และกำลังจะกลับบ่ายสาม แต่เราพลาดมาดูตอนขึ้น เสียงดังไปถึงห้างโรบินสันทีเดียวเชียวดูลำนี้แทนก่อน ปีหน้ามาใหม่นะ...(หวังว่าน้ำมันคงไม่แพงนะคะเด็กๆจะได้ดูเครื่องบินบินขึ้นๆลงๆอีก)น้าการบินไทยมาแล้วโบกมือด้วยอ๊ะซูมในคอมดูใกล้ๆ หล่อกันจังเลยแต่ละท่านๆน้าหางแดงก็มา ลองซูมอีกรูปนึงที่ใกล้กว่านี้ เค้าโบกมือให้เด็กๆเช่นกันกับน้าการบินไทย น่ารักกันน่าดูเด็กๆ ที่โตขึ้นมาพอรับรู้ความ ก็พอจะสนใจสิ่งรอบๆข้างบ้างหรือเหมือนกับพ่อแม่ให้ลูกมากเกินไปหรือเปล่า แต่ส่วนใหญ่ที่เห็นก็ชอบมากเลยทีเดียวที่พ่อแม่ต้องการ มันคือสิ่งดีๆที่พ่อแม่อยากให้กับลูกพ่อแม่รักลูกไม่่าลูกจะล้ม หรือจะไปเจ็บอะไรที่ไหนมา แต่พอตอนโต...น้อยคนที่จะให้ความรักกลับคืนบางทีก็ทำให้นึกไปถึงต่างประเทศ เด็กบ้านเราโชคดีที่ได้เห็นอาวุธ เป็นแต่ของเล่นเห็นอาวุธแล้วปวดจัย...หนึ่งในนักโดดร่มสายการบินนกแอร์ ที่มีนกบินใกล้ๆ เสียวแว๊บเลย...อิๆๆๆน้าหางแดงเวลาบินขึ้น...สวยจังสายการบินไชน่าฯมีดอกบ๊วยอยู่ที่หาง อินเทรนมากเลยเตรียมตัวเลี้ยวเข้าgateอันนี้ของลาว.... หางลายดอกอีกเช่นกันเต็มลำอีกที..น้าการบินไทยกำลังมาอีกลำ..ลำนี้ชื่อเจียงฮาย...ลำนี้มีลวดลายของร้านไก่ทอดและก็บินได้ด้วยนะเออ......สิ่งที่เด็กๆขอบคุณพี่ทหาร...คือขยะเกลื่อนกลาด แต่ก็น่าจะมีถังขยะมมารองรับมากกว่ามากวาดตามหลังแบบนี้หนอ...ยังแอบวางไว้ท้ายรถอีก...เง้อ...งานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกลา...
~*พญาเสือโคร่งบนหมู่บ้านแม้ว ขุนช่างเคี่ยน (Cherry Blossom V4)*~
เป็นภาพที่ตามเก็บหลังจากที่ส่งสาวโรงงานกลับลงดอยไปแล้ว คนที่เค้าเที่ยวแต่ไม่ใช่คนชอบถ่ายรูปเราต้องให้เค้ากลับก่อน เพราะเราชอบสะสมภาพสวยๆ โดยที่ต้องไม่ทำความลำบากให้ใครๆ เวลานี้ช่างมีความสุขยิ่ง ...เดินสะสมบรรยากาศสวยงามทั้งภาพและความทรงจำรูปนี้มาเที่ยวบนนี้มาสามปีแล้ว แต่เป็นครั้งแรกที่ถ่ายได้กับเค้าซ๊ะที ต้องฝึกฝีมืออีกเยอะเลย..ฮือๆๆ อย่างที่บ่น...ไปบนนั้นมาสามปี แต่ก็ไม่เคยได้มุมใหม่ๆเลยแต่ก็มีบ้างที่ เพิ่มเติมรายละเอียด อาจจะไม่สวยเริด แต่ทุกครั้งที่ไป มักมีความสุขในใจที่ได้ไปเจอดอกสีชมพู เหมือนเจอเพื่อนสนิทที่นัดกันไว้ ประมาณนั้นไม่รู้ว่าบนนั้นจะถูกทำลายเพราะการท่องเที่ยวตามกระแสหรือไม่ เส้นทางจะพังอีกขนาดไหน ใครๆก็ไป...ใครๆก็อยากถ่ายรูปดอกไม้สวยมุมหนึ่งที่หมู่บ้านแม้วขุนช่างเคี่ยน ที่ไม่มีใครมารุมถ่ายเหมือนต้นที่บริเวณโครงการไปดูสาวๆโยนลูกโยนในวันปีใหม่แม้ว แล้วก็เลยถ่ายเก็บความน่ารักของสาวๆมาด้วยน่ารักชิมิโยนลูกช่วง ถ้าจำไม่ผิดอีกคู่นึงคะยิ่งแบบนี้ยิ่งน่ารั๊กกกกกรุ่นเล็กๆ รุ่นเด็กอนุบาลกิ๊บกิ๊ว...หัดโยนกับเพื่อนก่อนเน๊าะไม่รู้ขำอะไร...ฮ่าๆๆขากลับก็เลยมาเจอต้นดอกนางพณาเสือโคร่งหลังบ้านชาวบ้านแม้ว ก็เลยอยู่ที่นี่นานเป็นพิเศษ เพราะไม่มีใครมาแย่งก่อนจะปิดเซ็ตนี้ฝากรูปสวยๆไว้ให้ดูให้หายคิดถึง ปีหน้าเจอกันใหม่บนดอยปุย...นะเพื่อนเอ๋ย...
~*พญาเสือโคร่งบนไร่กาแฟที่ขุนช่างเคี่ยน (Cherry Blossom V3)*~
กลับเข้ามาupdate รูปภาพที่เป็นดอกนางพญาเสือโคร่งอีกครั้ง จริงๆแล้ว ที่นี่เป็นไร่กาแฟ แต่ปลูกดอกนางพญาเสือโคร่งไว้ จึงขอเล่าเรื่องที่เราได้ไปเรียนรู้มาเล่าสู่กันฟังสักเล็กน้อยกับเพื่อนๆที่บริษัท ในวันที่ 28 มค. 2552 ทั้งหลายทั้งปวง ก็ม่วนกั๋นขนาดกางเกงเหลือง..ได้ใจ ไอ้จุงนั่นเอง เต๊ะท่าทางไม่มีใครเกินกระโดด+เดินถ่ายรูปกันให้วุ่นวาย เสร็จแล้วก็เหนื่อย มาพักที่ศาลาด้านบน เลยโดนเจ้าหน้าที่จับเรียนรู้เรื่องการคั่วกาแฟกาแฟดิบ เค้าให้ลองเคี้ยวไม่มีใครกล้าหยิบ เราเลยหยิบหนึ่งอันใส่ปาก...อื่ม...ถ้าเคี้ยวได้ก็ฟันแข็งแรงน่าดูเลยหละ...เหนียวอย่าบอกใคร ตอนเปิดเครื่องwormจนได้ที่แล้วให้เอาเทอร์โมมิเตอร์ใส่ไปในเครื่องเพื่อดูว่าร้อนได้ที่หรือยัง ไม่ต้องเอามือจับ...อิๆๆเค้าใช้ด้ามในการตักกาแฟตัวอย่างที่กำลังคั่วจากเครื่องคั่วกาแฟ ที่เห็นเป็นสีของกาแฟที่คั่วได้ในระดับที่ 1 ถ้าแตกตังเปรี๊ยะๆหละก็ ถือว่าคั่วได้ที่แล้ว ในตอนนั้นจะมีกลิ่นไหม้ของการคั่วเมล็ด ถือว่าเป็นปกติกาแฟที่คั่วเสร็จแล้วจะมีน้ำหนักเบาและหอมมาก พี่เจ้าหน้าที่ให้หยิบเคี้ยวชิมดูอีกที แบบว่าหอมเตะจมูกที่สุดเลย เลยขอหยิบกลับบ้านมานิดนึง เอาวางไว้ที่ข้างโต๊ะทำงาน...กลิ่นโชยเข้าจมูกไปหลายวัน หอมหิวกาแฟทุกวันเลยอุปกรณ์ทั้งหมดในครั้งนี้ ต้องใช้เครื่องปั่นไฟในการคั่วเมล็ด เครื่องคั่วนั้นเล็กเพราะเอาไว้สำหรับทำการวิจัย ราคาก็หลักหมื่นหลักแสน ขอขอบพระคุณน้าคนสีซอ ที่พาพวกเราสาวๆชาวโรงงานขึ้นไปเยี่ยมชมไร่กาแฟที่เป็นเครีื่องดื่มหลักสำคัญ สำหรับการทำงานกับเครื่องจักรอย่างพวกเราๆ เพราะเราคือ"สาวๆในกะลา" ได้มาเปิดหูเปิดตา ว่าอะราบิก้าเป็นอย่างไร เมล็ดกาแฟสดที่ใครๆแอบหยิบชิมระหว่างเดินผ่านสวน แต่เราถ่ายรูปมาแทนอ้าวแล้วดอกนางพญาเสือโคร่งหายไปไหน...พื้นที่เริ่มมากเกินไปแล้ว เรามาเปิดVersion ต่อไปกันเถอะ
~*พญาเสือโคร่งที่ขุนวาง (Cherry Blossom V2)*~
I was taken on Dec 30,2007 at Khunwang Doi Inthanon Chiangmai Thailand.ครั้งแล้วครั้งเล่ากับการได้ไปยืนท่ามกลางดอกพญาเสือโคร่ง ไม่ว่าจะลำบากแค่ไหน.... มันก็คุ้มที่จะได้ไปยล โค้งที่แสนสวยบริเวณ ขุนแห้ง ก่อนเข้าไปที่ขุนวางครั้งนั้นได้รถพี่คนสวยพาไป ... คนขับคือน้าบุ้งกี๋ที่แสนดี สำหรับมุมนี้...เอมี่ชอบมากเป็นพิเศษมุมมหาชน...ใครๆก็ชอบ เดินไปไม่กี่ก้าวก็ได้วิวสวยแล้วแต่ถ้าทนเดินไกลก็ได้อะไรสวยๆเพิ่มขึ้นทางเดินที่แสนโรแมนติก...
~*พญาเสือโคร่งบนดอยปุย (Cherry Blossom)*~
These are all Cherry-Blossom from Khunchangkhen on Doi Pui Chiangmai Thailand.หากท่านใดที่ไม่เคยมาถ่ายรูปดอกพญาเสือโคร่งบนดอยปุย จะต้องเตรียมการหลายอย่างนะคะ ช่วงปี2007มานี้ ถนนที่จะเข้าไปหมู่บ้านแม้วขุนช่างเคี่ยนนั้นแคบและราดยางเรียบร้อยแล้ว แต่สวนกันลำบาก เส้นทางนี้จะเหมาะสำหรับรถโฟวิวล์ ในช่วงการหลบหลีกรถที่สวนมา บางทีก็ต้องถอยขึ้นเนิน รถเก๋งคันเล็กก็พอไปได้นะคะ แต่ตอนไต่ขอบถนนจะดูไม่จืดเลย ถ้าใจถึงก็ลองดูก็ได้นะคะ ครั้งที่ไปต้นปี2009เห็นรถลากจอดตอนกลางดึก ที่เห็นเพราะคืนนั้นขึ้นไปพักบนไร่กาแฟหนะคะ รถที่เหมาะคือมอร์เตอร์ไซต์ โดยเฉพาะฮอนด้าดรีม จริงๆอะไรก็ได้คะ รุ่นดรีมจะดูดาษดื่นหาง่าย แรงส่งแรงแม้จะรถ10กว่าปีที่เอมี่ใช้อยู่โดยเฉพาะผู้ที่สนใจจะหาเช่าขึ้นดอย และที่สำคัญกินน้ำมัน...ไม่มากส่วนเส้นทางนั้น ขอบรรยานในบล๊อกที่เกี่ยวกับการเดินทางนะคะมองลงไปเห็นร้านกาแฟ... ในปี 2007 เป็นปีที่ดอกฟูมเต็มต้น สวยมากๆเป็นช่วงที่น่าประทับใจ แม้แต่หมอกเมฆก็ไม่มามาเยี่ยมกราย ท้องฟ้าเปิด ใสมากเดินได้รอบๆสถานีแห่งนั้นแต่บางคนไม่รู้ว่ามีทางเดินที่เชื่อมไปอีกฝั่งต้นทางได้ ...ครั้งนั้นได้มีโอกาสยืนคุยกับช่างภาพมืออาชีพ...ในมุมมองตรงที่ถ่ายรูปนี้ แต่ความเห็นคงไม่ค่อยโดนใจเค้าเท่าไหร่... เหมือนจะได้รับสายตาที่ถากถางกลับมาอย่างสุภาพ... เราเดินไปทางอื่นกันเถอะ นิกรน้อยๆของเอมี่ เราอาจจะไปรบกวนเค้าก็ได้ .... ไปชื่นชมดอกไม้มุมโน้นกันเถอะ...พอไปยืนถ่ายรูปเงียบๆคนเดียวก็มีคนมาทักจากอีกทางหนึ่ง"...คุณเอมี่..." พอเราหันไปเค้าก็เข้ามาทักว่าชื่อTOMMY FX (ขอโทษคะถ้าจำชื่อผิด) ผมจำเอมี่ได้ เราก็จำชื่อเค้าได้จากรูปเค้าที่เซ็ฟเก็บไว้ดูเป็นต้นแบบด้วย เราได้คุยกันที่ต้นทางของต้นพญาเสือโคร่ง เค้าขับมอร์เตอร์ไซต์มาเหมือนกันกับเรา เราคุยกันได้ดีในเรื่องของการฝากรูปขายลงเวป เราคุยกันนานมาก เอมี่ได้มุมมองที่กว้าง....อย่างไม่น่าเชื่อ แต่แค่นี้ก็อิ่มใจพอแล้ว..แตกต่างกับการได้เจอช่างภาพใหญ่คนนั้นมาก....เอมี่ไม่ได้เกลียดอะไรใครนะคะ แต่อยากจะบอกว่า การได้เห็นคนถือกล้องเหมือนๆ กันมันก็เหมือนเราพูดภาษาเดียวกันแล้วไม่ใช่หรือ แต่สุดท้าย...ก็ยังหามิตรภาพได้บนขุนเขาแห่งนี้อยู่ดีเรื่องราวของปี 2007 คงจะทำให้ฉัน....ประทับใจไปอีกนาน...
บินมาจากตจว.และกำลังจะกลับบ่ายสาม แต่เราพลาดมาดูตอนขึ้น เสียงดังไปถึงห้างโรบินสันทีเดียวเชียว
ซูมในคอมดูใกล้ๆ หล่อกันจังเลยแต่ละท่านๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [