Ep. 8 - 9
จอมนางคู่บัลลังก์ General & I ปี 2017
ตอนที่ 8-9
เปิดดูตอนที่ 8 อ้าวนึกว่าตอนที่ 7 ดูไปแล้วนี่ เหมือนเด๊ะๆ ซะครึ่งเรื่อง จะวนๆ แบบนี้ไปทุกตอนมั้ยนะ มิน่าถึงมีตั้ง หกสิบกว่าตอน----
มาเอาใจช่วยแม่ทัพฉูตามเมียกันต่อ หลังจากที่ไป๋ผิงถิงบอกให้ตงซั่วแยกไปอีกทางหนึ่ง เพราะมั่นใจว่าต้องให้มีคนหนึ่งรอดไปหาเฮ่อเซีย แต่ตัวไป๋ผิงถิงเองก็มั่นใจว่า แม่ทัพต้องตามนางแน่ๆ
ขี่ม้าไล่ตามมันไม่ทันใจ ท่านแม่ทัพฉูกระโดดมาหยุดภรรยาไว้ ลอยหมุนๆ ลงจากม้า (กลับบ้านกับข้า)
จ๊ะเอ๋---เฮ่อเซียรออยู่ ว่าไงแม่ทัพฉู ท่านมาหาข้าจนได้ วันนี้ท่านคงต้องให้คำสัญญาว่าจะไม่รุกรานยุ่งเกี่ยวกับเหยียน 5 ปี รอข้าสะสางเรื่องราวให้เรียบร้อยก่อน (แล้วเราค่อยมารบกันต่อ)
แม่ทัพฉูหันมาบอกไป๋ผิงถิงแบบ นี้แผนเจ้าใช่มั้ย (ถ้าตอบตรงตามนิยายตอบไปเลยว่าใช่นะคร๊าฟฟฟ) --ไป๋ผิงถิงบอกแม่ทัพฉู "ท่านไม่มีทางเลือกเพื่อความอยู่รอดของทหารของท่านที่ตามมา ท่านต้องสัญญาว่าจะไม่มารุกรานเหยียน 5 ปี"
แม่ทัพฉู --คำสัญญานั้นต้องให้ฮ่องเต้เป็นคนพูด ข้าไม่มีอำนาจมาทำสัญญาหรอก เฮ่อเซีย--ในนามของแม่ทัพใหญ่ ฉูเป่ยเจีย ท่านทำได้แน่นอน (ส่วนจะรักษาสัญญา รักษาเกียรติได้หรือไม่ ท่านไปตกลงกับฮ่องเต้ท่านเอง)
แม่ทัพฉู-- ได้ ข้าฉูเป่ยเจีย แม่ทัพแคว้นจิ้นขอให้คำมั่นว่าจะไม่มารุกรานทำศึกกับเหยียนหลังจากนี้ 5 ปี (พร้อมขว้างกระบี่ประจำตัวแม่ทัพ ปักฉึกลงพื้นไว้เป็นตราประทับสัญญา) เจ้าเก็บเอากระบี่ข้าไว้แทนคำสัญญา (มองไปที่ไป๋ผิงถิง)
เอาละ เรากลับบ้านกันได้ละไป๋ผิงถิง เจ้าเป็นภรรยาข้า (ดวงตามุ่งมั่นมองไป๋ผิงถิง)---ข้าไม่สามารถเป็นภรรยาท่านได้ไป๋ผิงถิงตอบท่านแม่ทัพฉู ผิงถิงหันหลังจะเดิน แม่ทัพฉูดึงมือผิงถิงไว้ (ไม่ปล่อย) เฮ่อเซีย-- แม่ทัพฉู ท่านควรปล่อยมือจากคนรับใช้ของข้า ไป๋ผิงถิง --(มองแม่ทัพฉู) ท่านแม่ทัพปล่อยข้า (เสียงเบาๆ น้ำตาคลอๆ) แม่ทัพฉู--ข้าแค่สัญญาว่าจะไม่มารุกรานเหยียน ข้าไม่ได้สัญญาว่าข้าจะปล่อยเจ้าไป ไป๋ผิงถิง-- ทหารของประเทศข้ายังไม่พ้นความลำบากจากการสงคราม ท่านทำแบบนี้คนจะมองไม่ดี (ไปทำตามสัญญาซะ ถอนทหารออกไป) แม่ทัพฉู -- ไป๋ผิงถิง เจ้าคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าข้าฆ่าเจ้าตอนนี้? ไป๋ผิงถิง -- ผิงถิงก็ตาย (นะซิ) กับท่านที่นี่เวลาเดียวกัน แม่ทัพฉู-- เจ้าผิดแล้ว เฮ่อเซียจะปล่อยข้าไป เพราะข้าจะเป็นคนที่ต้องรักษาสัญญาไว้ให้เขา ส่วนเจ้าก็ตายไป เจ้าเป็นคนรับใช้คนสนิทของเฮ่อเซีย เจ้าไม่รู้เหรอว่าระหว่างสัญญา 5 ปีไม่ทำศึก กับชีวิตของเจ้า เขาจะเลือกอะไร ไป๋ผิงถิง-- ท่านแม่ทัพ ท่านเกลียดข้ามากขนาดนั้นจริงๆเหรอ? (จะฆ่า) ----- ได้งั้นฆ่าข้าซะ แม่ทัพฉู-- ไป๋ผิงถิงนี่โอกาสสุดท้ายของเจ้าบอกลาเฮ่อเซียซะ ขึ้นม้ากลับไปกับข้า ต่อไปเจ้าไม่ใช่ไป๋ผิงถิง เจ้าเป็นคนตระกูลฉู... ไป๋ผิงถิง----....................... (มองเฮ่อเซียที่รออยู่) ท่านแม่ทัพโปรดกลับไป ข้าส่งท่านแค่นี้.. แม่ทัพฉู-- ฮ่าววว ซักวันหนึ่ง ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่าความปวดร้าวใจมันเป็นเช่นใด (แล้วก็ดิ่งขึ้นม้าไป)
สงสารเฮีย ภรรเมียไม่กลับด้วย
เขาไปแล้วก็ร้องไห้เน้อะ .... (อยากไป รักแล้ว แต่ทรยศจิ้งอันหวางไม่ได้ )
รำกระบี่ระบายความอัดอั้น ฉับ ฉับ ฉับ (ช่วงคุยกับฮ่องเต้ ข้ามไปเน้อะ ไม่เน้น เราเน้นฟิน..)
ทางนี้ก็ถูกส่งไปพักรักษาตัว นั่งรถม้าโยกเยกก็ฝันกลางวัน
ฝันดี๊ดี ฝันว่าได้ร่วมเป็นร่วมตายกับท่านแม่ทัพ (สุดที่รัก)
คนดูอนุญาตให้ทรุดนั่งได้นะคะ ตายเท่ห์เกิน
แม่ทัพฉู--ข้าดีใจที่ในที่สุดเราก็ได้ตายด้วยกัน
ผิงถิงพยายามสืบว่าเฮ่อเซียให้คนนำลังพวกนี้มาไว้ทำไม ตอนนี้ประชาชนและทหารลำบาก ไม่ต้องการให้ทำศึกเลย
ผิงถิง---นี่เป็นสินค้าของต้าจิ้นนี่ ทำไมด้านนอกก็มีแต่ทหารแปลกหน้า ดูเหมือนจะเป็นต้าเหลียงกับไป๋หลัน
ไม่ทันเปิดลัง เฮ่อเซียมาซะก่อน อย่าสนใจเลยผิงถิง ไปเถอะตงซั่วคงเตรียมอาหารไว้แล้ว ข้าจะดื่มให้เจ้าฉลองที่เจ้าได้กลับมาหาข้า....ผิงถิงไม่สบายใจ
เฮ่อเซียลองใจไป๋ผิงถิงตลอด (นิสัยผู้ชายเวิ่นเว้อนี่ไม่ชอบเลยอะ แมนๆ ดิ ระแวงทำไม)
เฮ่อเซีย-- ผิงถิงข้าเอาดาบฉูเป่ยเจียมาให้เจ้า ไป๋ผิงถิง-- เอามาให้ข้าทำไม ดาบนี้แม่ทัพฉูให้ไว้เพื่อรับประกันสัญญาสงบศึก 5 ปี เฮ่อเซีย-- ฉูเป่ยเจียออกรบทุกครั้งจะมีอาวุธรายล้อมอยู่ทั้งซ้ายขวา นี่เป็นดาบด้านซ้ายของเขา ชื่อของดาบคือ "ดาบจิตวิญญาณ" ทั้ง 4 แคว้นต่างรู้ว่ามันหมายถึงส่วนหนึ่งของจิตวิญญาณฉูเป่ยเจีย เข้าตั้งใจมอบให้เจ้า ผิงถิง--- (อึ้ง) ส่วนหนึ่งของจิตวิญญาน (เขาต้องการจะบอกว่าข้าเป็นส่วนหนึ่งของเขา ซึ้ง คิดถึงจัง) เฮ่อเซีย-- (เหล่มองสังเกตปฏิกริยาตลอด ---ระแวง)
เฮ่อเซีย -- ข้าต้องฆ่าฉูเป่ยเจีย ให้ได้ เขาฆ่าพ่อแม่ข้า เจ้าจะช่วยข้าใช่มั้ย ผิงถิง ---------(ไม่ตอบ)
เฮ่อเซียให้คนคอยเฝ้าไป๋ผิงถิงไว้ไม่ให้คาดสายตา
ตงจั่ว--บอกผิงถิงว่าพวกเราต้องเดินทางละ ต้องย้าย เพราะถึงแม้ที่นี่จะเป็นที่ลับๆ ของจิ้งอันหวางแต่ว่ามันยังอยู่ในเขตดินแดนแคว้นเหยียน พวกเราต้องย้าย ผิงถิงบอกย้ายเหรอ ย้ายเมื่อไหร่ทำไมไม่เห็นนายน้อยบอก ตงจั่วถึงรู้ว่าผิงถิงยังไม่รู้---"เราเดินทางกันวันนี้" ผิงอิงอึ้ง---
ดูตามองแบบ จับผิด --
เฮ่อเซียไม่ไว้ใจไป๋ผิงถิงแล้วก็ไม่เป็นไร อย่าได้ใส่ใจ ---มาเอาใจช่วยท่านแม่ทัพตามไป๋ผิงถิงกลับกัน วันหยุดก็ออกตามภรรยา
พระเอกเราเก่งทางด้านเครื่องเป่า..... (เป่าเพลงรำพันความคิดถึง)--บรรเลงเพลง "สายลมหวน"---"เมื่อไหร่เธอจะกลับมา กลับมาเติมความฝันของฉัน กลับบ้าน..." (เพลงของต้าเหยียน)
ทางนี้อ่านหนังสือ (คนจะเก่งต้องขยันอ่านหนังสือนะคะ) ได้ยินเสียงเพลง สมาธิแตก นึกถึงตอนเด็ก เอ๊ะเพลงนี้...
วันบอกลา ข้าร้องเพลง....
ทางนี้ข้าเป่า...เข้ากั๊นเข้ากัน
ใช่แล้วต้องใช่แน่ๆ เขาอยู่แถวนี้ ที่ไหน ที่ไหน ข้าจะไปพบเขา.... โดนห้ามไปไม่ได้ (เหมือนถูกขังเน้อะ) เสียงเพลงหยุดแล้ว ข้าเข้าห้องก็ได้.......
ทางนี้องค์หญิงเหย้าเทียน แห่งไป๋หลัน มาถึงวังแคว้นจิ้นแล้วววว โบท๊อกซ์แน่นงานตึง.. (ขอข้ามนะฮะ คิดถึงอยากรีวิวถึงแต่เฮีย)
ทหารต้าจิ้น--- กฏของต้าจิ้น ในท้องพระโรงห้ามทุกคนพกอาวุธ องค์หญิง --- ฝ่าบาท กฏของไป๋หลัน ทหารที่อยู่นอกไป๋หลัน ต้องถืออาวุธตลอดเวลา ----------ฮอ่งเต้อนุญาตให้องครักษ์ขององค์หญิงพกอาวุธ ----------
ไป๋ผิงถิงคิดทบทวนดูแล้ว รักท่านแม่ทัพก็รัก เกรงใจเฮ่อเซียก็เกรงใจบุญคุณท่านอ๋องล้น แต่จะต้องให้ช่วยใครฆ่าใครคนใดคนหนึ่งในสองคนนี้ ข้าเลือกที่จะไปดีกว่า ไปแบบเงียบๆ แต่ตงซั่วมาพบซะก่อน เงียบไม่ได้ละ โดนลากไปหาเฮ่อเซีย.. เฮ่อเซียทั้งทวงบุญคุณ ทั้งพูดเรื่องเก่า
ผิงถิง-- ท่านไม่ไว้ใจข้า ท่านทำทุกอย่างไม่เหมือนเดิม 18 ปีที่ข้ารับใช้ท่านในจวนจิ้งอันหวาง สูญสิ้นเพราะท่านไม่ไว้ใจข้า ไม่เชื่อมั่นในตัวข้า (ข้าเสียใจ) เฮ่อเซีย--ฉูเป่ยเจียมอบดาบแทนตัวให้กับเจ้า เจ้ายังจะให้ข้าเชื่อใจเจ้าเต็มร้อยเหรอ (เจ้าต้องเลือก)
ไป๋ผิงถิง --- (อึ้ง ข้ารักทั้งคู่ ทำไงอ่ะ หมายถึง รักกตัญญูกับจิ้งอันหวางรักนายน้อยแบบเพื่อนที่โตมาด้วยกัน รักฉูเป่ยเจียแบบคนรัก)---ไปดีกว่าไม่เลือก--"ข้าจะไปยังที่ที่ไม่มีทั้งนายน้อยและแม่ทัพฉู---ถอนตัวจากทุกอย่างไปอยู่อย่างสงบเงียบลำพัง
ไป๋ผิงถิงตัดสินใจแล้ว....โอเครงั้นจิ้งอันหวางกับเจ้าไป๋ผิงถิงเราตัดขาดกัน (ฉับ ฉับ) ไป๋ผิงถิง "ข้าขอโทษ" (บ๊ายบาย)---
ตงจั๋ว--- องค์ชายสงสัยพี่สาว ข้าจะไปพูดกับเขาเอง (ให้เชื่อใจเหมือนเดิม) ผิงถิง--- ตงจั๋ว ถ้าองค์ชายไม่อยากให้ข้าไป ข้าไม่มีทางออกมาจากห้องได้หรอก... (คมอะ)
...................................... เฮ่อเซีย -- ผิงถิงทำไมเจ้าต้องไป? ผิงถิง--- ถ้าข้าไป จะทำให้องค์ชายทำงานง่ายขึ้น เป็นผลดีกับองค์ชาย และมันก็ดีกับข้าด้วย เฮ่อเซีย---ข้ารู้จักเจ้าดี เจ้ามีเหตุผลเป็นล้านที่จะสนับสนุนสิ่งที่เจ้าตัดสินใจทำ ผิงถิง--- อย่างไรก็ตามสิ่งที่ท่านวางแผนทำตอนนี้ ข้าไม่มีทางรู้ได้ (กัดเล็กๆ) ผิงถิงไม่เหมาะที่จะอยู่ที่นี่ จะเป็นปัญหาของนายน้อย ว่าจะทำอย่างไรกับข้าดี ผลงานของข้าที่ผ่านมาท่านก็ควรให้รางวัลแต่ขณะเดียวกันท่านก็สงสัยในตัวข้า ถึงขนาดไม่สามารถให้ยามละสายตาจากข้าได้ (ขังข้า) พอถึงเวลาคับขันท่านตัดสินใจขังข้า แทนที่จะฆ่าข้า ท่านเกรงว่าข้าจะผิดหวัง นั่นเป็นวิธีที่ท่านทำร้ายข้า เฮ่อเซีย---เจ้าตั้งใจจากไปเพื่อข้าจริงๆ เหรอ บอกข้ามาตามตรงเจ้าไปเพื่อข้าหรือเพื่อฉูเป๋ยเจียกันแน่....เจ้าคิดเหรอว่าเหตุผลร้อยแปดที่เจ้าพูดมาจะหลอกข้าได้ เมื่อเจ้ารับดาบจิตวิญญาณของฉูเป๋ยเจียไว้ ข้าก็รู้ว่าเจ้าอยู่ข้าแต่หัวใจของเจ้าอยู่ที่ฉูเป๋ยเจีย ข้าพูดถูกใช่มั้ย? ทำไม ทำไมไม่เป็นคนอื่น ทำไมต้องเป็นฉูเป๋ยเจีย เขาฆ่าพ่อแม่ข้า เจ้ามองซิ (หลุมฝังศพ) เจ้ารู้วิธีทำให้พวกท่านฟื้นออกมาจากหลุมได้มั้ย 10 กว่าปีที่เราอยู่ด้วยกันมา 10 กว่าปีแล้วไม่มีค่าเท่ากับฉูเป๋ยเจียที่อยู่กับเจ้าแค่เวลาสั้นๆ เจ้ากำลังจะไปจากข้า เจ้าไม่คิดเหรอว่าข้าจะฆ่าเจ้าซะตอนนี้เลย ผิงถิง---ไม่ใช่อย่างที่ท่านคิด ข้าไม่ได้จะไปหาเขา ข้าจะไม่พบกับเขาอีกตลอดชีวิต เฮ่อเซีย---เจ้าพูดแล้ว โอเคข้าเชื่อ---- พ่อแม่ข้าอยู่ต่อหน้าเจ้านี่แล้ว ข้ากับเจ้าเรามาแต่งงานกันเดี๋ยวนี้เลยมั้ย......ตอบข้า ผิงถิง---ข้าไม่สามารถ เฮ่อเซีย---พูดใหม่อีกครั้ง ผิงถิง--- ข้าไม่สามารถแต่งงานกับท่านได้ เฮ่อเซีย---ทำไม ผิงถิง---ข้าไม่สามารถกำจัดฉูเป๋ยเจียออกไปจากความคิดได้ ข้าไม่มีทางลืมเขาได้ ดูเหมือนว่าข้าจะแพ้แล้ว ทุกอย่างที่เขาทำคือกระชากวิญญาณของข้าไป นั้นทำให้ข้าไม่สงสัยที่ท่านทำไมจะไม่สงสัยในตัวข้า ข้ารักเขา ข้าทำผิดต่อจิ้งอันหวาง ข้าไม่สามารถเผชิญหน้ากับนายท่านได้ สิ่งที่ข้าทำได้คือ ให้ท่านฆ่าข้าซะ นั่นจะทำให้ข้าเป็นอิสระ เฮ่อเซีย---ไปซะ ไปซะะะะะะะะะะะ ไป๋ผิงถิง จำไว้ให้ดี ตอนนี้เจ้าเป็นคน "ทรยศ" จิ้งอันหวางครอบครัวของข้า จากนี้ไปเจ้ากับตระกูข้าไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ผิงถิง----"คนทรยศ" ......... ข้าลาก่อน โปรดรักษาตัวด้วย
------สงสารทั้งคู เพราะฉะนั้น เรื่องนี้ต่อให้เฮ่อเซียทำอะไรลงไป เดี๊ยนจะคอยสนับสนุน ทำเลยไม่มีอะไรผิด 55555 ลำเอียงมาก-----
ท่านแม่ทัพหาไป๋ผิงถิงไม่พบ ก็กลับบ้าน ...จวนองค์ชายช่างเหงาหงอย คิดถึงวันเก่าๆ
(เพลงในซีรี่ย์เพราะมาก อย่าลืมฟังกันนะคะ) ---นึกเรื่องเก่าๆ ก็เกือบสี่นาที แต่เพลงเพราะอภัยๆ
ส่วนเฮ่อเซียกลับมาที่พักก็เห็นจดหมายที่ไป๋ผิงถิงเขียนลา ก็ซึมๆ แต่พอเหลือบไปเห็นดาบของฉูเป่ยเจีย ก็แค้นขึ้นมาอีก ข้าต้องทำให้สำเร็จ (ฆ่าคนที่ทำลายจิ้งอันหวางอ๋อง)
------------------------------------------------
จากที่ดูมาตอนนี้ 9 ตอนละ คาแรกเตอร์ตัวละครโอเคมาก ถ่ายทอดได้เหมือนในนิยายเลย แต่เนื้อเรื่องบางจุดก็เปลี่ยนในสิ่งที่ไม่ควรเปลี่ยน--กิมมิกที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆ พระเอกรักนางเอกตั้งแต่เด็กอันนี้โอเค น่าจะบวกเพิ่มกับในนิยายด้วย คนดูจะไม่สงสัยในความรักของพระเอกเลยว่าแม่ทัพฉูเป่ยเจียทำไม๊ทำไม รักมั่นคงรักเดียวกับไป๋ผิงถิงมาก---สิ่งที่ควรบวกเพิ่มคือ--ท่านแม่ทัพฉูกับไป๋ผิงถิงต้องได้กัน เป็นสามีภรรยาเลย
คือในนิยายฉูเป่ยเจียพบไป๋ผิงถิงครั้งแรกตอนไป๋ผิงถิงหันหลังเล่นพิณ แทนคุณหนูฮัว (ลูกเศรษฐี) พระเอกรักเลย (เห็นแค่หลังไม่เห็นหน้า) ตอนแรกเข้าใจผิดคิดว่าเป็นคุณหนูฮัวซึ่งกำลังจะต้องแต่งงาน แม่ทัพฉูให้มอหร่านคนสนิทเอาพิณมาให้คุณหนูฮัว แล้วก็ส่งของขวัญไปให้ที่บ้านเศรษฐีอีก แต่ผิงถิงส่งกลับคืน ไม่รับ แม่ทัพฉูเลยแสดงความจริงใจแบบชาวแคว้นจิ้น ถ้าผู้ชายมายืนเฝ้าหน้าประตูห้องผู้หญิงที่รัก 3 วัน ก็คือรักจริงจะต้องแต่งงานกับคนนี้ (แม่ทัพฉูไปยืนเฝ้าหน้าประตูคุณหนูฮัว 3 คืน คือยืนผิดห้องนะ แต่ผิงถิงแอบดูที่ห้องตัวเองซึ่งอยู่ใกล้ๆ ทุกวัน ผิงถิงก็รักแม่ทัพฉูตั้งแต่ตอนนี้แล้ว แต่แกล้งเป็นไบ้เพราะจะให้รู้ฐานะว่าเป็นกุนซือทัพของทัพจิ้งอันหวางไม่ได้)
...นางเอกช่วยเอาเก้าอี้ เอาขนมมาให้พระเอกตอนกลางคืน --จนครบ 3 วัน --คุณหนูฮัวใช้โอกาสที่ไม่อยากแต่งงานตามคำสั่งพ่อ ขอให้แม่ทัพฉูช่วย แม่ทัพฉูก็จัดให้ ยกเลิกงานแต่ง เพราะแม่ทัพฉูจะแต่งซะเอง พองานแต่งนั้นล้มเลิกไปแล้ว แม่ทัพฉูจะแต่งกับคุณหนูฮัว คุณหนูฮัวก็รีบบอกว่าตัวเองไม่ใช่คนเล่นพิณและไม่ใช่คนที่แม่ทัพฉูชอบ...แม่ทัพฉูโกรธสุดสุด (อารมณ์แบบฉันยืนหน้าห้องหล่อน 3 คืนนะ) สั่งประหารหมดทั้งตระกูล ไป๋ผิงถิงได้ยินข่าวก็เลยต้องรีบมาปรากฏตัว แม่ทัพฉูเลยจับไป๋ผิงถิงไปอยู่ที่วัง เป็นคนรับใช้ส่วนตัว จะจับเป็นเมียตั้งแต่วันแรกแต่พอดีผิงถิงป่วยไอไม่หยุด เลยต้องรอให้อาการดีก่อน ผิงถิงโกหกไม่บอกว่าตัวเองเป็นใคร (บอกชื่ออื่นๆ แต่งประวัติ แต่ก็มีบอกไว้เป็นนัยๆ) โกหกน่าจะประมาณ 3 ครั้ง ทุกครั้งที่ผิงถิงบอกอะไร แม่ทัพฉูก็จะให้มอหร่านออกไปสืบตลอด
จนกระทั่งพอผิงถิงรู้เรื่องว่าเฮ่อเซียอยู่ที่ไหนก็เลยตัดสินใจจะหนีออกจากจวนแม่ทัพฉู แต่ด้วยความรักก็เลยยอมแม่ทัพฉู---ได้กันจ้า--- กะว่าผ่านคืนนี้ชาตินี้คงไม่ได้พบกันอีก จัดเต็มกันไปเลย (อิอิ ชอบอะความคิดนี้ 5555)-- ได้กันแล้ววันถัดมามอหร่านมารายงานเรื่องที่ให้ไปสืบทำให้แม่ทัพฉูรู้ว่าจริงแล้วไป๋ผิงถิงคือจูกัสไป๋ (กุนซือศึก)ของเหยียน... ทหารตรึมเฝ้าภรรยา กะว่าเดี๋ยวภรรยาต้องหนีแน่นอน คุมเข้มมาก---แต่ผิงถิงก็หาโอกาสหนีได้จริงๆ --นี่เป็นเหตุผลที่ทำไมฉู่เป่ยเจีย ตั้งหน้าตั้งตาตามไป๋ผิงถิงกลับบ้าน เพราะว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันจริงๆ ----
ในนิยายบทแม่ทัพฉูเป่ยเจีย อายุ 20 ส่วนในซีรี่ย์ เฮียฉุง(ของเดี๊ยน) 40 เอง ฮาฟฮาฟ
ฮะ!!!! อะไรนะ นี่เรา 40 แล้วเหรอ
| Create Date : 07 มกราคม 2560 |
| Last Update : 13 มกราคม 2560 16:13:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 2766 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [