Ep. 40 - 41
General & I 2017
ตอนที่ 40 - 41
องค์หญิงเหย้าเทียนนอนไม่หลับกระสับกระส่าย ราชบุตรเขยชนะศึกไม๊นะ แผนจะใช้ได้สำเร็จมั้ย พอคนรับใช้เอาจดหมายจากชายแดนมาให้ องค์หญิงก็ยิ้ม หายกังวล เป็นไปตามแผนทุกอย่าง ตอนนี้แม่ทัพเฮ่อเซียนำทหารออกไล่ล่าฉูเป๋ยเจียอยู่ เลยนอนหลับ ...พูดลอยๆ ประมาณว่าถ้าไป๋ผิงถิงไม่ใช่ไป๋ผิงถิง เราคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้
ทางด้านฮ่องเต้ต้าจิ้นกำลังให้อาหารปลาอยู่ในสวน คนนำข่าวจากชายแดนมาบอกว่าค่ายทหารของเราไฟไหม้หมด สูญเสียเยอะ ฮ่องเต้ก็ไม่กังวลอะไร ให้อาหารปลาต่อแล้วบอกว่า อืมมม ปลามันกำลังกินเหยื่อที่ล่ออยู่.... (พวกขุนนางต้าจินโกรธที่ฉูเป๋ยเจียไปตีไป๋หลัน มีแต่ฮ่องเต้เท่านั้นที่รู้ว่าทำไมฉูเป๋ยเจียต้องไป ก็เป็นแผนข้าเองนิ)
วันต่อมา คนสนิทขององค์หญิงเข้ามารายงานว่าไป๋ผิงถิงกับจุ๋ยจวี้ หนีออกไปแล้วเมื่อคืนนี้ นางทิ้งแต่ชุดแต่งงานไว้ องค์หญิงถามประมาณว่าแล้วคนสนิทของเฮ่อเซีย (ตงจั๋ว) ไม่ห้ามไว้เหรอ คนสนิทบอกบางทีอาจจะสนิทกันมากเป็นเพื่อนกันเลยปล่อยไปง่ายๆ แล้วนางก็เขียนจดหมายไว้สองฉบับ มีขององค์หญิงด้วย.........องค์หญิงเลยเปิดอ่าน.....
อ้าวววแย่ละ ผิงถิงบอกแผนไว้แค่ครึ่งเดี่ยว ตอนนี้เฮ่อเซียกำลังอยู่ในอันตราย ....."มีบทสรุปของผลสงครามอยู่ 2 อย่าง หากข้าศึกหนีไปทางตะวันตกนั่นหมายความว่าเฮ่อเซียกำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้าศัตรูหนีไปทางตะวันออกนั่นหมายถึงไป๋หลันจะชนะสงครามเพราะทำเลของตงหลินจะช่วยไป๋หลัน"
องค์หญิงสั่งคนเอารถม้าออก....... เร่งกันปลิว... ต้าจิ้นมีแม่ทัพฉูสู้ไม่ถอยคอยตามช่วยเหลือคุณภรรยา ไป๋หลันมีองค์หญิงเหย้าเทียนที่คอยตามช่วยเหลือคุณสามี
ระหว่างองค์หญิงเดินทาง ก็จะมีเสียงผิงถิงเขียนจดหมายประกอบไปด้วย....มันคือสถานที่เดิมชิมิ ตอนที่ผิงถิงกับเฮ่อเซียล่อให้แม่ทัพฉูมาติดกับแล้วทำสัญญาสงบศึกกับต้าเหยียน... โลเคชั่นเดียวกันเด๊ะ
เรื่องความเร็วไว้ใจแม่ทัพฉู .... ตั้งใจหนีมาทางนี้เลย
มาแล้วเฮ่อเซียและคณะ ช่างไม่เฉลียวใจ
เฮ่อเซียบอกนั่นแหน่ ทำเป็นอ๋อยปล่อยข้าวของทิ้งไว้ด้านตะวันออก ข้ารู้พวกเจ้าไปด้านตะวันตกละซิ.......
ชิดขวามาแล้ว อ้าวว โดนล้อม....
กองทัพมด ซีจี ชิมิ
ตรงท่ามกลางวงล้อม คุ้มครองท่านแม่ทัพ......
คร่าวนี้เป็นทีของแม่ทัพฉู เฮ่อเซียเจ้าไม่มีทางรอดวันนี้ ยอมแพ้ซะข้าต้องการแค่ชายาข้า เฮ่อเซียบอกชายาเจ้าที่ไหน นางรักข้าและตอนนี้ไป๋ผิงถิงก็เป็นสนมของข้า แล้วแผนที่ใช้ไฟเผาค่ายทหารเจ้า ไป๋ผิงถิงเป็นคนบอกข้าเอง... (คนที่มีปมด้อยเท่านั้นถึงจะกรุเรื่องเป็นตุเป็นตะขนาดนี้ 5555555 ).... เฮ่อเซียสั่งให้คนของต้าจินที่อพยพเข้ามาในไป๋หลันและเป็นทหารให้ออกมาด้านหน้า แล้วบอกแม่ทัพฉูว่า ประชาชนของเจ้าหนีจากความอดอยากความไม่เอาไหนของฮ่องเต้ต้าจินของเจ้ามาอาศัยพึ่งพิงอยู่ในไป๋หลัน พวกเขาอยู่ต่อหน้าเจ้าแล้ว ถ้าเจ้าอยากจะฆ่าข้าก็ต้องข้ามศพประชาชนของเจ้ามาก่อน (โอ้ววว คิดได้นิ)..
แม่ทัพฉูบอก ทำไมข้าต้องฆ่าพวกเขา เจ้ากลัวตายละซิ ข้าเลือกที่จะฆ่าแม่ทัพ คือเจ้าคนเดียว เด็ดหัวคนเดียวข้าก็ชนะโดยที่พวกเขาก็ไม่ต้องเสียชีวิต........ ย๊ากกกกกกกก
ปอร์เซ่ติดเทอร์โบขององค์หญิงเหย้าเทียนกำลังตามมาติด ติด ....
แม่ทัพฉูสู้ไม่ถอยกำลังต่อสู้กับแม่ทัพเฮ่อเซียอย่างเมามัน....
จ๊ากกกกก แม่ทัพฉูแทงเฮ่อเซียอะ ไม่นะะะะะะะะ....
แม่ทัพฉูกะเสียบทะลุพุงเฮ่อเซีย-----
เฮ่อเซียเตะแม่ทัพฉูกระเด็นพร้อมกระโจนฟาดกระบี่ลงไปที่แม่ทัพฉู........
ดาบหลุดมือตกพื้น เฮ่อเซียร่วงโดนดาบของแม่ทัพฉูจ่ออยู่ที่คอ......(ถ้าเฮ่อเซียฟังเดี๊ยนตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่สู้กับแม่ทัพฉู นายก็จะไม่แพ้ บอกให้เปลี่ยนดาบ ดาบนายมันสั้นกว่าของแม่ทัพฉู ห่วยยยย)
แม่ทัพฉูบอกบ๊าย บายเฮ่อเซีย องค์หญิงเหย้าเทียนวิ่งกระโปรงปลิว.........อย่านะมะคะ (นางกล้า นางเด็ด นางรักสามีมาก )
องค์ชายได้โปรดเถอะ ไป๋ผิงถิงไม่ได้อยู่ในไป๋หลัน นี่ไป๋ผิงถิงฝากจดหมายไว้ให้ท่านบอกให้ท่านถอนทัพกลับไปเถิด แม่ทัพฉูบอกจะมาทิคข้าละซิ องค์หญิงอ่านจดหมายให้ข้าฟังซิ ...เฮ่อเซียบอกเจ้าบังอาจใช้องค์หญิงอ่านจดหมายเหรอ.......องค์หญิงบอกข้าจะอ่านให้ฟัง..
ประโยคแรก เป๋ยเจียที่รัก (กล้องแพนมาที่หน้าเฮ่อเซีย หน้าแตกเลย อิอิ) .......
" เป๋ยเจียที่รัก ตั้งแต่ที่เราได้พบกัน เราเหมือนตกอยู่ในวังวนของความรักความแค้น เราต้องเลือกตลอด แล้วต่อไปล่ะ ฮ่องเต้ หรือ ประชาชน หรือ ความรัก เราคงต้องหยุดความสุขส่วนตัวของเราเพื่อฮ่องเต้และประเทศใช่มั้ย เราต้องยอมรับความจริง ถ้ารู้ดีแก่ใจว่าองค์ชาย(ฉูเป๋ยเจีย) จะยอมละทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อข้าแม้กระทั่งชีวิต แต่ผิงถิงรู้ว่าท่านก็รักฮ่องเต้และประเทศของท่านเช่นกันและไม่สามารถจะหันหลังให้กับพวกเขาได้เมื่อพวกเขาตกอยู่ในอันตราย ผิงถิงไม่สามารถจะทนให้องค์ชายตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายได้อีกต่อไป องค์ชายจะมีความสุขงั้นเหรอหากท่านต้องเสียสละชีวิตทหารเป็นพันคนเพื่อผิงถิง? ประชาชนอยู่ร่วมกันเพื่อสร้างสังคมเพราะพวกเขาก็อยากมีชีวิตที่ดี และมีพลังที่จะต่อสู้กับศัตรูภายนอกได้ ความเมตตาความมีน้ำใจเป็นสิ่งที่ทุกสังคมต้องมี ผิงถิงต้องการให้องค์ชายเป็นคนเดิม ก่อนที่จะมาพบผิงถิง ผิงถิงต้องการให้ท่านเป็นแม่ทัพที่ประชาชนรักและเคารพต่อไป ผิงถิงไม่สามารถสู้หน้าท่านได้อีกแล้ว และจะไม่มีวันพบท่านอีก ตลอดชีวิตนี้"......
องค์หญิงอ่านจบบอกถ้าองค์ชายไม่เชื่อท่านดูลายมือนางก็ได้ แม่ทัพฉูบอกไป๋ผิงถิงชายาข้าแน่นอน ข้อความแบบนี้เป็นเอกลักษณ์ของนาง แล้วก็รับจดหมายมา
คุณภรรยาไปแล้ว งั้นข้าต้องรีบตามหา ไม่รบแล้ว......
ถอยทัพ.............. (สงสารเฮีย เฮียถึงกับพูดคนเดียว...เพ้อ..) "ผิงถิงเจ้าชนะข้าโดยใช้ความรักที่ข้ามีต่อประชาชนมาเป็นเครื่องต่อรอง ข้าจะตามหาเจ้าผิงถิง ไม่ว่าจะต้องบุกน้ำลุยไฟ ขึ้นสวรรค์หรือลงนรก ข้าจะตามหาเจ้าให้พบ"...
ท่านพี่มะคะ เราก็กลับวังกันเถอะ....เฮ่อเซียประมาณว่าแพ้ฉูเป๋ยเจีย ทั้งแค้นทั้งอายนิ
อำมาตย์ของต้าจิ้น เข้ามารายงานฮ่องเต้ต้าจินว่า ตอนนี้ท่านแม่ทัพฉูถอยทัพออกมาพักที่ค่าย เพราะพระชายาขององค์ชายออกจากไป๋หลันแล้ว แล้วก็มีข่าวดีคือพระชายาตั้งครรภ์ ฮ่องเต้ต้าจินดีใจมาก เหรอ ตั้งท้องเหรอ ดีมากต้าจินเรามีทายาทสืบต่อแล้ว ข้าจะแต่งตั้งให้ฉูเป๋ยเจียเป็นรัชทายาท สืบต่อบัลลังก์จากข้า และให้ตำแหน่งสูงสุดกับชายาเขา (ราชินีชิมิ).. ไปข้าจะไปพบพวกเขา
ระหว่างทางกลับวังไป๋หลัน พวกเหล่าทหารก็พูดกันประมาณว่าโชคดีจริงๆ ที่องค์หญิงมาทันเวลา ท่านช่างดีจริงๆ ท่านเป็นห่วงราชบุตรเขยมากขนาดเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยง เฮ่อเซียเลยชวนองค์หญิงออกมาขี่ม้าพักผ่อน ..........เข้าโหมดโมเมนต์...(เฮ่อเซียนายต้องรักองค์หญิงนะ ติ่งสั่ง ).....เฮ่อเซียขอบคุณองค์หญิง บอกองค์หญิงว่าในชีวิตข้าไม่เคยมีใครเอาชีวิตเข้ามาเสี่ยงเพื่อช่วยข้าเลย มีเพียงองค์หญิงเพียงคนเดียวเท่านั้น...องค์หญิงบอกท่านอย่าพูดเช่นนั้น เราเป็นสามีภรรยากันข้าไม่มีวันทิ้งท่าน ข้าจะทำทุกอย่างเพื่อท่าน
พอกลับมาถึงวังไป๋หลัน อำมาตย์กุ่ย (อีกเช่นเคย) ราชบุตรเฮ่อเซียต้องถูกประหารชีวิตในฐานที่ทำให้องค์หญิงต้องเสี่ยงอันตรายถึงชีวิต ต้องประหาร......องค์หญิงบอกท่านนี่เว่อร์จริงๆ จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ทำไม ข้าเป็นอะไรที่ไหนละ ไม่ได้รับอันตรายเลย ไม่ประหาร.......อำมาตย์กุ่ยบอกยังไงก็ต้องลงโทษถ้าไม่ประหารก็ต้องถูกโบย
ขุนนางเห็นด้วยกับอำมาตย์กุ่ย อำมาตย์กุ่ยเลยสั่ง ...เฉียง...เฉียง (เอาตัวไป)...เฮ่อเซียยกมือประมาณ เจ้าไม่ต้องข้าเดินเอง..
โดนตีตุ๊ด ไป 30 ที .....
ตงจั๋วเท่านั้นที่คอยอยู่เคียงข้าง (องค์หญิงมาไม่ได้ตามกฏของไป๋หลัน)...ตงจั๋วโรยยาใส่แผลต้องตุ๊ดให้เฮ่อเซีย โกรธแค้นแทน องค์ชายพวกเขาทำกับท่านอย่างนี้ได้อย่างไร พวกเราออกจากไป๋หลันกันเถอะ อย่าอยู่อีกเลย...
แง ตงจั๋วโดนเฮ่อเซียตบ จะออกจากไป๋หลันงั้นเหรอโดนโบย 30 ทีนี้ข้าจะจำไว้มันเตือนข้าทำให้ข้าตื่น มันจะคอยเตือนข้าว่าจุดประสงค์ที่ข้ามาที่นี่เพื่อทำอะไร (หาอำนาจไปล้างแค้น).... (ตงจั๋วหนีออกไปคนเดียวเลยอยู่กับ เฮ่อเซียท่าจะไม่รุ่ง)
แม่ทัพฉูคิดถึงคุณภรรยาอีกเช่นเคย มอหร่านให้กำลังใจแม่ทัพฉู แม่ทัพฉูบอกมอหร่านว่า เจ้ารู้มั้ยผิงถิงสำคัญกับชีวิตข้ามาก ตอนเด็กชีวิตข้าเร่ร่อน พบเจอคนแปลกหน้าที่มีแต่ทำร้ายข้าและแม่ข้า ..ผิงถิงเป็นใครก็ไม่รู้ เป็นคนแปลกหน้าที่ข้าไม่เคยรู้จัก นางดีต่อข้ามาก นางเป็นคนแปลกหน้าที่ทำให้ข้ารู้สึกอบอุ่นใจที่สุด ข้าไม่มีวันจะไม่รักนาง ....มอหร่านบอกข้าจะไปกับองค์ชายทุกที่ จะไปตามหาพระชายากลับมาให้ได้....
โมเมนต์สมัยยังเร่ร่อนของแม่ทัพฉู... แม่ทัพฉูบอกมอหร่านว่าจะลาออกจากการเป็นแม่ทัพเพื่อตามหาผิงถิง ขอให้มอหร่านไปทำธูระให้ในวันที่ฮ่องเต้มาถึง
ทางด้านจุ๋ยจวี้ รู้สึกเบาสบายที่หนีออกจากตำหนักของเฮ่อเซียได้สำเร็จ...เล่นไล่จับกับผิงถิงที่แต่งตัวเป็นชาย ได้อุปกรณ์มาเพียบสำหรับไว้ป้องกันตัว ผิงถิงเลือกที่จะเดินทางไปต้าเหลียงทางเจียงหยางกวน เป็นแนวป่าเขาการเดินทางลำบาก (คนฉลาดมักเลือกเดินทางลำบากสุดนิ)...........(สังเกตผิงถิงท้องแต่วิ่งเล่นไล่จับกับจุ๋ยจวี้ ... เป็นลูกแม่ไป๋ต้องเกาะแน่นๆ )
มาถึงแล้วฮ่องเต้ต้าจิ้น (ป่วยแต่ตายยาก) มอหร่านมาถึงฮ่องเต้ถามแล้วเป๋ยเจียกับไป๋ผิงถิงละ มอหร่านบอกท่านแม่ทัพฉูออกตามหาอยู่ ท่านแม่ทัพให้นำตราควบคุมทหารและตราประทัพประจำตำแหน่งแม่ทัพมาคืนพระองค์พะยะคะ ....ฮ่องเต้งงอ้าวนี่ข้าจะมาให้ตำแหน่งและอำนาจกับองค์ชายเฉินเป๋ยเลยนะ ... มอหร่านเงียบ ฮ่องเต้หน้าแตกกลับวังไป...
เฮ่อเซียสั่งนักฆ่าให้ส่งข่าวไปทุกๆ ประตูด่านของไป๋หลัน ให้จับตัวไป๋ผิงถิงให้ได้ ถ้านางขัดขืนไม่ให้จับเป็น ก็ฆ่าซะ จับตาย...... (นิสัยเสียยย เดี๋ยวเปลี่ยนชื่อให้เป็นเฮ่อเชี่ย หุหุ)
ดูชุดแม่นางผิงถิง ลากต้นไม้ใบหญ้ากันเลยทีเดียว... เดินทางในป่าก็มีกลุ่มนักฆ่าตามล่า ข่าวในทางลับมีค่าหัวให้แพงลิบ
ผิงถิงสร้างค่ายกลขึ้นมาเพื่อจัดการกับกลุ่มคนร้าย.......ทั้งธนู
ทั้งหมามุ้ย ....... (ซีรี่ย์จีนทำได้ทุกอย่าง )
ฮะ อะไรนะ พวกเจ้าไม่ได้เรื่อง ฆ่าผู้หญิงสองคนยังทำพลาด ต้องตามฆ่าให้ได้ อย่าให้หนีไปได้...
ผิงถิงกับจุ๋ยจวี้ก็หนีกันต่อไป ........ช่วงนี้จะเห็นโมเมนต์ความรักซึ่งกันและกันของผิงถิงกับจุ๋ยจวี้ (เวลาจากกันผิงถิงเลยเศร้ามาก)
ผิงถิงบอกจุ๋ยจวี้ อีกนิดเดียวเราก็จะเข้าเขตต้าเหลียงแล้ว.......แค่ข้ามเขาลูกข้างหน้าไป (โอ้วว 5555 โอเค)
แม่ทัพฉูคร๊าฟฟฟฟ เพื่อภรรยา ข้าไปทุกด่าน
ด่านแรกจับแม่ทัพคุมด่านได้ก็ถามว่าเห็นผู้หญิงตามรูปนี้เดินทางผ่านไปหรือยัง ตอนแรกแม่ทัพก็บอกไม่เห็นไม่รู้จัก
แม่ทัพฉูมองด้วยหางตาประมาณว่า อย่าให้ข้าหงุดหงุดตอบอีกทีซิ...แม่ทัพคุมประตูด่านของไป๋หลันเลยบอกว่า ก็รอกันอยู่ถ้านางมาเราได้รับคำสั่งให้ฆ่านางซะ .........แม่ทัพฉูทำตาแบบจะฆ่านางเหรอ เจ้ากล้าเหรอ.....
.เดินออกมากระโดดขึ้นไปตัดเสาธงไป๋หลันหัก ...(เท่ห์เว่อร์) ท่านแม่ทัพฉูส่งสัญญาณบอกว่าถ้าแตะต้องเมียฆ่าไป๋หลันพัง จะหักโค่นแบบธงนี่ ชิมิมะคะ
ฟัน เตะ ถีบ ธงกระจุย ทุกด่าน...
นักฆ่าสายสืบของเฮ่อเซียมารายงานเฮ่อเซีย ทั้งเรื่องแม่ทัพฉู และเรื่องไป๋ผิงถิงว่ายังไม่พบตัว เฮ่อเซียมองแผนที่ ฮึ ฉูเป๋ยเจียลุยทุกด่าน พวกเราก็ค้นทุกที่แล้ว ก็ยังไม่พบ หรือว่านางจะไปทางเจียงหยางกวน....
ผิงถิงกับจุ๋ยจวี้อยู่ระหว่างทางบนเขาที่เจียงหยางกวน ตรงไปต้าเหลียง แต่มีสายสืบมาพบซะก่อน ถึงแม้ว่าสายสืบจะถูกทำร้ายด้วยค่ายกลของผิงถิง แต่ก็หลุดรอดไปได้.....
| Create Date : 29 มกราคม 2560 |
| Last Update : 29 มกราคม 2560 2:59:51 น. |
|
8 comments
|
| Counter : 3301 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [
- เปิดฉากมายอมเอาผ้าคลุมไปล่อศัตรู สุดท้ายตกเขา(แต่ไม่ตาย เขาไม่เคยทำอะไรนางเอกพระเอกได้)
- ไปหาแม่ทัพฉู่ให้ปล่อยเหอเสียตอนเล่นพิณ(โดนขโมยจุ๊บไป)
- ล่อแม่ทัพฉู่มาให้เหอเสีย(ถ้าปกติควรตายนะนั่น)
- ออกรับแทนตอนเหอเสียวางแผนฆ่าองค์ชาย
องค์หญิงทำอัลไรบ้าง เชอะ สามีโดนโบยยังช่วยไม่ได้เล้ยยย
เก๊าติ่งเฮียแม่ทัพกะผิงถิงอ่ะ