BlogGang.com : : wansugar - Ep. 6

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด Be Positive!

Group Blog

All Blogs

Ep. 6 - 7

จอมนางคู่บัลลังก์ Gerneral & I

ปี 2017

ตอนที่ 6

เปิดฉากตอนที่ 6 ด้วยการสนทนากันในคุกของพี่ชาย(ฮ่องเต้) และน้องชาย (แม่ทัพฉู) ก็หัวข้อเดิมจากท้ายเรื่องตอนที่แล้ว สรุปคือฮ่องเต้พูดยังไงแม่ทัพฉูก็ไม่รับคำสั่ง บอกข้าจงรักภักดีแต่ข้าไม่รักผิงถิงไม่ได้ ข้ารักของข้า ท่านอย่าห้ามเลย ฮ่องเต้โมโห กลับมาวังก็ระบายอารมณ์ด้วยการเอาดาบฟันข้าวของ---ขันทีบอกให้สงบพระทัยซะ (ฮ่องเต้ดีตรงที่มีความรักน้อง)--- ทางด้านเฮ่อเซียผู้น่าสงสาร (ณ ตอนนี้) ก็ถูกพวกทหารที่บอกว่าจะมาเข้าร่วมทรยศส่งข่าวให้ทางวังต้าเหยียนนำทหารมาฆ่า เลยต่อสู้กัน เฮ่อเซียกับตงซั่วหนีได้....เฮ่อเซียได้รับบาดเจ็บ

ฮ่องเต้มาหามเหสี มเหสีพยายามพูดประมาณให้ครอบครัวสงบ ยังไงแม่ทัพฉูก็เป็นน้องมีอะไรก็ให้ค่อยๆพูดค่อยจากัน ลองคิดใหม่เรื่องผิงถิง (ประมาณนี้) ฮ่องเต้กำลังหงุดหงิดไม่อยากฟังแบบนี้ (ไม่ถูกหู) เลยเสด็จกลับ...มเหสีถอนหายใจ...ฮ่องเต้เลยไปหาสนมจาง สนมจางก็ใส่ไฟผิงถิงใหญ่ (ทั้งทางตรงทางอ้อม) ฮ่องเต้ชอบฟังเรื่องโทษให้เป็นความผิดของผิงถิง.....ขันทีเข้ามารายงานว่าไป๋ผิงถิงมาขอเข้าพบ..ฮ่องเต้ประหลาดใจแต่ก็กำลังอยากระบายอารมณ์ ทำโทษผิงถิงที่ทำให้ต้องทะเลาะกับน้องชายเลยอนุญาตให้เข้ามาพบได้....ฮ่องเต้ถามประมาณว่านี่เจ้ากลับมาทำไม รู้ใช่มั้ยว่าเจ้ามีความผิด...ผิงถิงบอกประมาณข้าเป็นคนของท่านแม่ทัพแล้วข้าย่อมต้องกลับมา ข้าเป็นผู้ทำผิดข้ามารับโทษ.......ฮ่องเต้ยิ้มมุมปาก งั้นเหรอ สนมจางรีบเสนอตัวที่จะให้บทเรียนน้องสะไภ้เอง ฮ่องเต้บอกโอเค...

เชิดหน้า... เจ้าเสร็จข้าแน่ผิงถิง

ผิงถิง ด้วยความที่มีความเป็นเหยียนด้วย และเป็นภรรยาของแม่ทัพฉู่ด้วย นางเลยพูดแบบไม่มีความเกรงใจสนมจาง อยากพูดอะไรก็พูด...แน่นอนว่าถ้าเราเป็นสนมจางเราก็ตบผิงถิงนะ....เหน็บแรงมาก..ประมาณว่าตำแหน่งสนมถึงแม้จะมีเวลาอันเป็นช่วงที่ฮ่องเต้รักก็จะรุ่งโรจน์แต่มันก็ไม่ได้เสมอไป สนมกว่าพันคนยังไงท่านก็ต้องมีวันร่วง แต่ข้าเป็นภรรยาที่ท่านแม่ทัพฉู่รัก ถึงแม้จะต่ำศักดิ์เทียบกับท่านไม่ได้ แต่ยังไงอนาคตข้าก็ดีกว่า..ประมาณนี้ (ช่วงนี้จะตั้งใจแปลบทสนทนามาให้อ่านนะคะ พูดกันยาวมาก )..ล๊อตแรกโดนตบ

ล๊อตสอง โดนเฆี่ยน ผิงถิงพยายามอดทนไม่ร้อง แต่ด้วยแรงของแส้ทำให้มีส่งเสียงบ้าง ..

............................

สนม -- ดูเจ้าแล้ว หน้าตาก็ธรรมดา แต่มีดวงตาที่ค่อนข้างใสมีประกาย (ผิงถิงเหล่มองหน้าสนม) นี่เจ้ากล้าจ้องข้า เจ้ารู้มั้ยข้าเป็นใคร?

ผิงถิง : ข้าได้ยินมาว่า ฮ่องเต้โปรดและรักแต่ฮ่องเฮาเพียงคนเดียว เพิ่งจะตัดสินใจรับสนมเมื่อปีที่แล้ว จากอายุท่านข้าคิดว่าท่านคงไม่ใช่ฮองเฮา คงเป็นแค่สนมคนนั้น

-----คนใช้สนมจางเดินมาตบผิงถิง-------------

สนมจาง: เจ้าไม่เข้าใจผู้ชายหรอก ผู้ชายทุกคนชอบความรักใหม่ๆ สดใส ผู้ชายที่บอกว่าตนเองรักผู้หญิงคนเดียว และจะมีแค่ผู้หญิงเพียงคนเดียวตลอดชีวิต ผู้ชายพวกนั้นแค่หลอกผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขาเท่านั้น เป็นการแสดง

ผิงถิง : สนมกล่าวถูกต้อง งั้นพระสนมคงจะเตรียมการไว้พร้อมแล้วสำหรับวันข้างหน้าที่แก่ตัวลง

สนมจาง: ไป๋ผิงถิง ฮ่องเต้ให้ข้าจัดการกับเจ้า ข้าไม่มีทาง ปล่อยโอกาสไป ....เอ่อเซียง เอาที่นางเขียนมาซิ --------(สนมจางอ่านไม่เข้าใจ)-----------นี่เจ้ากล้าเขียนอะไรมา เขียนใหม่

ผิงถิง--เป็นธรรมดา ตำราพิชัยสงครามเขียนโดยท่านปรมาจารย์ด้านการวางแผนคนธรรมดา (สมอง) แน่นอนว่าย่อมจะอ่านไม่เข้าใจ

สนมจาง-- นี่เจ้าว่าข้าโง่?

ผิงถิง-- ถ้าท่านอ่านเข้าใจท่านก็ไม่โง่ แต่ดูเหมือนว่าท่านจะอ่านไม่เข้าใจ

สนมจาง---เจ้า -----

---------ตบ ----------ตบ --------ตบ

สนมจาง-- ปากเจ้ากล้านัก ข้าต้องสั่งสอนเจ้า

ผิงถิง--- ข้าพูดเรื่องจริง พระสนมมีรูปโฉมที่งดงาม คอยดูแลปรนิบัต ฮ่องเต้ก็ถูกต้องแล้ว ตำราพิชัยสงคราม คนที่เป็นราชินีของประเทศเท่านั้นถึงจะอ่านเข้าใจ ฮ่องเฮาของฮ่องเต้เป็นคนมีความรู้ ย่อมจะต้องเข้าใจตำรานี้แน่นอน

---------โดยโบยซิคะ ------------

ผิงถิง-- ข้าคิดว่าพระสนมรบกวนข้าเขียนตำราพิชัยสงคราม และทรมานข้าจนตาย นอกจากฮ่องเต้จะไม่ได้ตำราแล้ว คงจะต้องผิดใจกับท่านแม่ทัพฉู เป็นแน่ ฮ่องเต้คงสูญเสียแม่ทัพคนสำคัญไป ข้าคิดว่าท่านคงมีคำอธิบายดีดีให้กับฮ่องเต้นะ

สนมจาง-- เจ้าคิดว่าข้าไม่กล้าทำอะไรเจ้างั้นเหรอ เจ้าคิดว่าข้าสนใจตำรานี่เหรอ ไม่เลย ไป๋ผิงถิง เจ้าตกอยู่ในมือของข้า เจ้าอย่าหวังว่าจะรอด...

------ โบยต่อ-----

.......................................................................................

ทางด้านท่านแม่ทัพฉู่ นอนรักษาตัวอยู่ที่วัง คนสนิทเข้ามาหา แม่ทัพฉู่รีบถามว่าผิงถิงปลอดภัยใช่มั้ย หนีไปพ้นเขตเรียบร้อยแล้ว? คนสนิทบอกว่าท่านแม่ทัพ แม่นางผิงถิงกลับมา ตอนนี้อยู่ในวัง ...แม่ทัพฉู่ตกใจเพราะรู้ว่าฮ่องเต้ไม่ชอบผิงถิงต้องถูกลงโทษแน่ๆ อาจถึงตาย เลยจะออกไปช่วยผิงถิง แต่ถูกทหารองครักษ์ขัดขวางไว้ (เห็นท่านแม่ทัพฉู่ถูกผลักกระเด็น แก้มกระเพื่อมกันเลยทีเดียว)...คนสนิททนดูไม่ได้เลยบอกว่าข้าจะจัดการให้นายท่านเอง แล้วก็จัดการทหารองครักษ์ที่เฝ้าอยู่สลบเรียบ.....เอาชุดมาให้แม่ทัพฉูเปลี่ยน

ผิงถิงกำลังอาการหนักอยู่พอดีโดนแส้ไป 4 ครั้งอย่างแรง ฉู่เป๋ยเจียเข้ามาห้ามไว้ (เฮียหน้าดุมาก) สนมจางตกใจ..แม่ทัพฉู่เห็นผิงถิงนอนกองอยู่กับพื้นก็รีบเข้าไปอุ้มขึ้นมา ผิงถิงอารมณ์ดีถามคุณสามีว่า ท่านมาละเหรอ แม่ทัพฉู่บอกข้ามาละเจ้าอยู่ไหนข้าก็มาแน่นอน ผิงถิงได้ยินก็หลับใส่ (สลบ)..สนมจางได้ยินก็มีความอิจฉา

แม่ทัพฉู -- เจ้ากลับมาทำไม? ทำไมเจ้าทำข้าเป็นกังวลอยู่เรื่อย?

แม่ทัพฉู่อุ้มร่างผิงถิงออกมา สนมจางรีบมาขวางไว้บอกฮ่องเต้มีรับสั่งให้ข้าลงโทษนาง ท่านจะพาตัวออกไปไม่ได้ ...ฮ่องเต้ยังห้ามข้าไม่ได้แล้วข้าจะสนใจคำพูดเจ้าเหรอ? (ท่านแม่ทัพมิได้กล่าวไว้)..."เจ้าหลบไป"...

ทางด้านสนมจาง นางยังแค้นไม่หาย ที่แม่ทัพฉูไม่สนใจแถมยังแสดงความรักต่อผิงถิงแบบไม่เกรงใจกันเลย เลยเอาเศษแจกันแตกมากรีดแขนให้เป็นแผลแล้วไปฟ้องฮ่องเต้ว่า ที่ตนได้รับบาดเจ็บเพราะผิงถิง ฉู่เป่ยเจียเข้ามาช่วยผิงถิงถูกผิงถิงยุให้ทำร้ายข้า...(ต่อไปท่านก็ต้องโดนแน่ๆ เพราะผิงถิงต้องยุให้น้องชายท่านทำร้ายท่าน..)..ฮ่องเต้ได้ยินก็โกรธรีบตามหาน้องชาย..

แม่ทัพฉู่พาผิงถิงขี่ม้าไปชายแดนที่ตั้งค่ายอยู่ ขึ้นไปบนเวที (เรียกว่าอะไรดี ) ประกาศประมาณว่าข้าแม่ทัพฉูเป่ยเจีย ข้ารับไป๋ผิงถิงเป็นภรรยา (พวกทหารก็อื้ออึง คนนี้ไงคนแคว้นเหยียน นางเป็นคนแคว้นเหยียนเคยทำให้พวกเราเสียกำลังทหารไปมากมายด้วย บลา บลา บลา)... เฮียฉุงท่านแม่ทัพฉู่พูดอย่างเท่ห์ประมาณว่าภรรยาข้าข้ารักมาก ความรักไม่มีการแบ่งแยก (ภาพในอดีตย้อนกลับมาสมัยเป็นเด็กตอนจากกัน ผิงถิงวิ่งมาเรียกเป่ยเจียพร้อมโบกมือลา)..หากเรื่องในครอบครัวข้ายังทำให้สงบไม่ได้ (ทะเลาะกับพี่ชาย ต้องทิ้งภรรยา) หากข้าปกป้องคนที่ข้ารักไม่ได้ ข้าจะปกป้องประเทศได้อย่างไร ข้าอยากให้พวกท่านยอมรับไป๋ผิงถิงในฐานะภรรยาของข้า หากพวกท่านไม่ยอมรับข้าก็พร้อมจะจากไป.....ฮ่องเต้ตามมาได้ยินทุกคำพูดของน้องชายก็เหมือนจะปลง (ยอมรับผิงถิงในระดับหนึ่ง...เพราะน้องชายรักมาก)

ไป๋ผิงถิงได้ยินคำพูดของแม่ทัพฉู่ก็ซาบซึ้ง (ให้เกียรติเรามากเลย...เท่ห์อะ )

แม่ทัพฉู-- ทหาร ข้าต้องเคลียร์ตัวเองกับพวกท่าน ข้า ฉูเป๋ยเจีย แม่ทัพของทหารทุกหน่วย ข้าขอประกาศตรงนี้ว่าข้าไม่ใช่คนทรยศต้าจิ้น แม่นางคนนั้น คือ ไป๋ผิงถิง คนที่ข่าวลือบอกว่าเป็นสายลับของแค้วนอื่น เป็นคนทำร้ายข้า นางไม่ใช่แม่มด นางเป็นผู้มีพระคุณของข้า ตอนเด็ก ตอนเกิดโรคระบาด พ่อของนางเป็นคนช่วยชีวิตแม่ข้าและข้า เมื่อ 20 ปีก่อนถ้าไม่มีพวกเขา ข้าคงตายไปแล้ว ข้าตั้งปณิธานว่าจะปกป้องพวกเขาด้วยชีวิตข้า ข้าสัญญากับตัวเอง ตั้งแต่วันที่จากกันว่าต่อให้พลิกฟ้าพลิกแผ่นดิน ข้าต้องตามหานางให้พบ ข้าจะปกปอ้งนาง เมื่อพระเจ้าดลบันดาลให้ข้าพบนางแล้วข้าจะไม่มีวันปล่อยนางให้จากไป นางต้องเร่ร่อนตัวคนเดียว โชคดีที่นางได้มีโอกาสเข้าไปเป็นคนรับใช้ในจวนอ๋องจิ้งอันหวาง ผ่านไป 20 ปี ข้าไม่เคยรู้เลยว่าชีวิตนางเป็นเช่นใด อยู่ดีมั้ย ณ ตอนนี้ข้าพบนางแล้ว ข้ายังก่อเรื่องให้นางมากมาย ข้าทำลายประเทศของนาง ข้าบังคับนางให้แต่งงานด้วย ข้าต้องการให้นางอยู่ข้างกายข้า ถ้าหากนางต้องการฆ่าข้าจริงๆ ช่วงที่นางอยู่ข้างกายข้านางฆ่าข้าไปแล้ว เหมือนกับตอนนี้ข้ามีอันตราย นางถึงกับเดินทางกลับเข้ามาหาอันตราย นางใช้ชีวิตนางเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ให้ข้า นางแค่ต้องการพบฮ่องเต้เพื่อจะบอกฮ่องเต้ว่า ขอให้สงบศึก (ทำการค้าดีกว่า) นางแค่ต้องการให้ประชาชนของ 2 ประเทศมีไมตรีต่อกัน สำหรับทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทำไป ข้าเพียงแค่ต้องการปกป้องภรรยา ในฐานะผู้ชายคนหนึ่งเท่านั้น จะเป็นไปได้อย่างไรที่ผู้ชายที่ไม่สามารถปกป้องภรรยา จะสามารถปกป้องประเทศได้ ข้ารักภักดีต่อฮ่องเต้ และข้าซื่อสัตย์ต่อภรรยา หากฮ่องเต้ต้องการเอาชีวิตนาง ข้าก็ไม่มีทางเลือกนอกจากมอบชีวิตข้าให้ฮ่องเต้ ----(- เท่ห์สุดสุด--)-

หนูน้อยฉู่เป่ยเจีย สมัยเด็ก โบกมือลาไป๋ผิงถิง น้ำตาหยด

ความโดดเดี่ยว พ่อตายไม่มีที่ไป...มานั่งหน้าจวนจิ้งอันหวาง

หลังจากสรุปว่าทหารทุกคนยอมรับผิงถิงว่าเป็นภรรยาของท่านแม่ทัพ ท่านแม่ทัพก็พาผิงถิงกลับจวน ของตัวเอง (อยู่นอกเมืองหลวงตามกฏมณเฑียรบาล พี่น้องที่เป็นผู้ชายของฮ่องเต้จะต้องอาศัยนอกเมืองหลวง อยู่หัวเมืองต่างๆ) คนในจวนก็ดีใจที่องค์ชายกลับมา ...แม่ทัพฉู่อุ้มผิงถิงเข้าห้องไปพัก ..(โอ๊ย ฟินมากพูดเลย แคปรูปรัวๆ).....ดูสายตาเฮียดิ

เห็นผิงถิงนิ่งเป็นไม่ได้ จะจับจุ๊บตลอด...ผิงถิงบอกข้าเหนื่อยมากขอพักละ (ท่านออกไปเถอะ)....อด------

แม่ทัพฉู---ข้าคิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมาช่วยข้า

ผิงถิง--ข้าไม่คิดว่าข้าจะมีชีวิตมีโอกาสได้พบกันอีก

แม่ทัพฉู-- ตอนนี้ข้าพาเจ้ากลับมาบ้านข้าแล้วอย่าได้คิดหนีไปไหนอีก ข้าไม่อนุญาต

ผิงถิง---ชีวิตยากแก้การคาดเดา ข้าจะไม่โกหกท่านอีก

แม่ทัพฉู--เจ้าอยู่บนเตียงข้าแล้วตอนนี้ เจ้ายังจะกล้าก่อเรื่องอีกเหรอ? (ฮิ้วววววววว อิอิ)

ห่มผ้าให้ (ก็ยังดี )...

ว๊ายย ถ้าเฮียจะประคองขนาดนี้... (คนดูฟินมากพูดเลย.. เว่อร์ชั่นปีอื่นจะมีแม่ทัพฉู่เล่นได้ดีเท่าเฮียฉุงมั้ย จะรอดู)

ใครเห็นบ้าง นางนอนยิ้ม (คนดูยิ้มแก้มปริ น่ารักอะ) ก่อนแม่ทัพฉูออกจากห้อง ผิงถิงก็เรียก "นายท่าน" ---แม่ทัพฉู่ ถ้ากรี๊ดได้คงกรี๊ด เจ้าเรียกข้าว่าอะไรนะ (ข้าฝันไปเปล่า)----(จูกัสไป๋แห่งแคว้นเหยียนเรียกแม่ทัพแคว้นอื่นว่านายท่าน เป็นอะไรที่ต้องปลื้มมาก---แสดงถึงการยอมรับและให้ความเคารพนั่นเอง)

ทางด้านฮ่องเต้กลับมาถึงวังก็ไปทานข้าวเย็นกับพระมเหสี (หลังจากได้ยินเรื่องความสมานฉันท์ในครอบครัวจากน้องชายที่พูดบนเวที น่าจะคิดว่าเอ่อจริงที่เมียพูดให้ลองพิจารณาเรื่องนี้อีกครั้ง ความสุขของน้องชาย นางเป็นคนที่น้องชายรัก และแม่ทัพฉูไม่มีวันทรยศฮ่องเต้แน่นอน เลือดข้น) --พระมเหสีมีความสุขมากที่ได้ทานข้าวกับฮ่องเต้--- ส่วนทางด้านสนมจาง ยังไม่ยอมทำแผล กะรอให้ฮ่องเต้มาก่อนแล้วค่อยทำ แต่คนสนิทก็เข้ามารายงานว่าฮ่องเต้ยังไม่มา และคงไม่มาเพราะตอนนี้คนมารายงานว่าอยู่ตำหนักพระมเหสี---สนมจางก็แค้นใจ...จิกกระโปรงตัวเองเบาๆ (สม)

ตอนที่ 7

สนมจาง (ใครๆ ก็ไม่รัก) เลยเชิญท่านพ่อ (อำมาตย์จาง)มาคุยด้วย ..สรุปเราต้องมีอำนาจ และเราจะเปลี่ยนฮ่องเต้ ...เล็งไปที่แม่ทัพฉู่ เก่งกาจมีทหารอยู่ในมือและเป็นที่รักของประชาชน... (ยาที่ฮ่องเต้กินเป็นประจำ ฮ่องเต้โดนแน่)

เฮ่อเซีย (ผู้กดดัน) ตงซั่วกำลังรักษาบาดแผลให้ ความกดดันทำให้เฮ่อเซีย บอกตงซั่วว่าข้าจะทำทุกอย่าง แม้กระทั่งสละชีวิตเพื่อแก้แค้นฮ่องเต้เหยียนและฉู่เป่ยเจียที่ฆ่าท่านพ่อท่านแม่ และทำลายจวนจิ้งอันหวางให้ได้...ตอนนี้รอแต่ไป๋ผิงถิงไม่ได้ ข้าต้องลงมือทำอะไรซักอย่างละ...(ตงซั่วเป็นห่วงทั้งเฮ่อเซียและไป๋ผิงถิง)

เฮ่อเซีย ทำป้ายวิญญาณพ่อแม่แล้วสาบาน....สังเกตว่าความขาวโอโม่และความหล่อ ทะลุความโทรมของกระต๊อบ----(เฮ่อเซียสู้สู้)

ทำอะไรที่เฮ่อเซียกล่าวถึงคือต้องมีอำนาจ ตอนนี้เป็นศัตรูกับแค้วนเหยียนกับจิ้น ก็ต้องสัมพันธ์ดีดีกับแคว้นอื่น (เลือกไป๋หลัน)-- ขบวนองค์หญิงของไป๋หลันกำลังเดินทางพอดี ต้องอาศัยตอนนี้แหละทำความรู้จัก แนะนำตัว

องค์หญิง ชมโฉมกันหน่อย ----- เห็นรอยยิ้มแล้ว เฮ้อ--- ^_^ ต้องส่งไปเทรนกับไป๋ผิงถิงเรื่องความไม่อินโนเซ้นส์ ถึงจะอยู่รอดนะจ๊ะ

ทหารที่มาเฝ้ารับเสด็จ มีความตะลึ่ง ---- ตานี่เดี๋ยวมีเจ็บตัว

ชอบแมวอะ สวยมาก--- มีความรู้สึกว่าไป๋หลันมีกลิ่นไอความเป็นเปอร์เซีย แขกๆ เน้อะ ดูชุด ดูการแต่งตัว แต่ที่ขัดใจมากคือทรงผม จะมีทำไมผมห้อยๆ สองข้าง--(ได้ไอเดียมาจากเหยียนหว่านจากองค์หญิงของหลานหลิงหวางปี 2016 แน่เลย ยังไม่อยากพูดถึงหลานหลิงหวาง ขัดใจมากเว่อรชั่นจบ 2 กับ3 ทำใจก่อน)----- เอ่อเซียลักพาตัวองค์หญิงมานอนเล่นกลางดินกลางทราย อยากคุยด้วย---

อุ๊ยตายว๊ายกรี๊ด เจ้าเป็นใคร ที่นี่ที่ไหน ต้องการอะไร----เฮ่อเซียบอกประวัติแนะนำตัว พร้อมยิงพลุไฟ ขอความช่วยเหลือขององค์หญิงให้พร้อม---แสดงถึงความเป็นมิตร--องค์หญิงสนใจในความเก่งของเฮ่อเซีย ทหารตั้งเยอะยังลักพาตัวมาได้ แถมมายื่นขอเสนอขอมาทำงานให้อีก...

เอาล่ะแผนชายงามทำให้รักมาอีกละ่ ....องค์หญิงก็จับมือแล้วสะดุ้งนิดหน่อย (ไม่เอาน่า)--ทหารที่อารักขามาถึงก็จะทำร้ายเฮ่อเซีย แต่องค์หญิงห้ามไว้และเชิญให้เฮ่อเซียไปที่แคมป์ด้วย...แนะนำกับพวกทหารว่านี่คือองค์ชายเฮ่อเซีย จิ้งอันหวาง--- (อีตาทหารคนหัวหน้า งง ใครฟร่ะ จิ้นอันหวาง ต้องเคารพมั้ย คนละประเทศกัน)---กลับมาถึงค่ายก็ยังอยู่ในช่วงแสดงความเท่ห์ของเฮ่อเซียต่อหน้าองค์หญิงอยู่ ประมาณว่าถ้ามีข้า องค์หญิงจะได้รับประโยชน์ยังไง----โยนถ้วยไปทำร้ายคนที่แอบฟังโชว์ฝีมือ ---(จัดไปเฮ่อเซีย)

ทางด้านผิงถิง ยังป่วยนอนอยู่ฝันถึงพ่อ ก่อนพ่อตายได้สั่งให้ผิงถิงท่องตำราพิชัยสงครามและการคำนวณดินฟ้าอากาศ ท่องซ้ำๆ จนจำขึ้นใจแล้วก็โยนตำราเผาไฟทิ้ง--- แฟลซแบคอันนี้ทำให้คนดูซีรี่ย์ (ที่ไม่เคยอ่านนิยาย) รู้ว่าความเก่งของไป๋ผิงถิงมีที่มาที่ไป สมญานามจูกัสไป๋ แห่งแคว้นเหยียน ไม่ได้มาเพราะความฟลุค... พ่อบอกให้ผิงถิงไปหาอ๋องจิ้นอันเมื่อพ่อตายแล้ว---ผิงถิงจึงได้รับการเลี้ยงดูจากองค์หญิงภรรยาของอ๋องจิ้นอันพ่อของเฮ่อเซีย... เป็นคนรับใช้ที่มีอภิสิทธิ์ที่สุดในจวนอ๋อง ชีวิตอยู่ดีกินดี ถึงแม้ไม่ได้เป็นสาวงาม.. จิ้นอันหวางไม่ได้เป็นนักรบที่เก่งกาจ แต่เป็นนักการทหาร(วางแผน)ที่เก่งกาจ เพราะได้รับความช่วยเหลือจากไป๋ผิงถิง---ตงซั่วลอบเข้ามาหาผิงถิง บอกมารับ เฮ่อเซียรออยู่---หน้าผิงถิงแบบไม่อยากไป แต่ก็ต้องไป---ติงถิงขี่ม้าแยกกับตงซั่ว เพราะผิงถิงรู้ว่ายังไงฉู่เป่ยเจียต้องตามตนแน่ ตงซั่วจะมีอันตรายจึงให้ไปคนละทาง

จริงตามนั้น...แม่ทัพฉู่ตามเมีย (อิอิ) ดูหน้าจริงจังมาก... (นอกจากทำศึกแล้วก็ต้องตามภรรยานี่แหละ มีความน่าเอ็นดู)---

ตามแบบไม่ดูเหนือดูใต้ ถูกล่อเข้าไปในหุบเขา มีคนของเฮ่อเซียรออยู่ งานล้อมก็มา ----มีโมเมนต์หมุนๆ กระโดดมาหาภรรยา รับภรรยาลงจากม้า....

รู้ล่ะ อ๋อมีคนรออยู่ เหล่ขึ้นไปมองนิดหนึ่ง---- แล้วหันกลับมามองผิงถิง (นี่เจ้าช่วยล่อข้ามาติดกับเฮ่อเซีย? )

หน้าเฮ่อเซียโอเคนะ 5555 กวนมาก (กำลังได้เปรียบ) ไงล่ะท่านแม่ทัพ สงสัยจะมาตายตรงนี้ละล่ะ... ขอบใจไป๋ผิงถิงเจ้ากลับมาหาข้าได้แล้ว---- แม่ทัพฉู "นี่ภรรยาข้าจะไปกับเจ้าได้ไง" เฮ่อเซียก็ประมาณว่า ภรรยาเจ้างั้นเหรอถามผิงถิงก่อนดีมั้ย ----ผิงถิงตอบ "ข้าไม่ใช่ภรรยาท่าน"----- (สงสารเฮีย )

เฮ่อเซีย-- นี่ก็หลายวันละนะที่ไม่ได้พบกัน เจ้า (ฉูเป๋ยเจีย) คิดถึงข้ามั้ย?

สถานการณ์ตึงเครียดสำหรับท่านแม่ทัพฉุและลูกน้อง..

ผิงถิงจะเดินไป แม่ทัพฉูจับมือไว้ (แสดงความเป็นเจ้าของ เท่ห์อะ สงสาร)

ผิงถิงหันมามองหน้าแม่ทัพฉู่ น้ำตาปริ่มๆ ปล่อยข้า ข้าต้องไป เราเป็นศัตรูกันยังไงก็ต้องศัตรูกันตลอดไป---- แม่ทัพฉูได้ยินถึงกับปาดาบประจำตัวแม่ทัพลงพื้นกันเลยทีเดียว....เราเป็นศัตรูก็ต้องเป็นศัตรูตลอดไป...งั้นเหรอ?............ (ลิปสติกของแองเจล่าทา 2 สีดูแปลกๆ เน้อะ แต่นางจะยังไงก็ได้ในนิยายคือนางไม่สวย ทางทีมช่างแต่งหน้าคงพยายามให้ตรงตามบทประพันธ์ อิอิ )

แม่ทัพฉู-- ไป๋ผิงถิง เจ้ารู้ทำเลแคว้นจิ้นดีกว่าข้าอีกนะ (วางแผนดี)

ผิงถิง--- ข้าไม่ได้รู้มากกว่าท่านหรอก แต่ท่านไม่ระแวงไม่ระวังข้า (ไว้ใจ)

แม่ทัพฉู---เจ้าไม่เคยเชื่อใจข้าเลยใช่มั้ย

ผิงถิง-- ข้าทำทุกอย่างนี้เพื่อขอให้ท่านสัญญา ภายใน 5 ปีนี้ท่านจะต้องไม่มารบกับแคว้นเหยียน

แม่ทัพฉู-- หากข้าไม่สัญญา?

ผิงถิง--- สถานการณ์ตอนนี้ชัดเจน (ตายแน่) ขอโปรดคิดใหม่

แม่ทัพฉู-- ตอนเจ้ากลับมาช่วยข้า เจ้าได้คิดคำนวณแผนนี้ไว้แล้วใช่มั้ย

ผิงถิง-- ข้าไ่ม่คิดว่าข้าจะมีชีวิตอยู่ ได้พบกันท่าน (วันนี้) อีก...

ผิงถิงมีความปกป้องแม่ทัพฉู่เป๋ยเจีย แบบเนียนๆ -- เฮ่อเซียปล่อยฉูเป่ยเจียกับลูกน้องไป

โอ้วว หน้าเฮีย --- อัดอั้น ภรรยาไม่ไปด้วย--- โมเมนต์ปล่อยมือ สงสารอะ

กลับมารำกระบี่อย่างดุเดือดที่น้ำตก ----- แค้น เจ้าต้องมาอยู่กับข้าซิ--(ดูหน้าเฮีย เฮียๆ ในเรื่องเฮียต้องหล่อระดับสามโลกนะ 555) -มีธนูลอยมาตรงหน้าเป๊ะ (พี่น้องบ้านนี้เขาส่งความรักผ่านลูกธนู) รับทันพอดี---การทักทายจากพี่ชาย ฮ่องเต้นั่นเอง---

มาหามาพูดคุยเพราะเป็นห่วง --- ข้าเตือนเจ้าแล้ว---บลา บลา บลา --- ถ้าต้องให้ไป๋ผิงถิงเลือก ยังไงนางก็เลือกเฮ่อเซียอยู่ดี ---แทงฉึกไปที่หัวใจท่านแม่ทัพ

ฮ่องเต้-- สิ่งที่เจ้าทำลงไป (สัญญาสงบศึก 5 ปี) เจ้าควรจะรู้นะว่าเจ้าต้องรับผิดชอบยังไง-- ไปคุมเหมืองแร่ 15 เหมือนของต้าเหยียนมาเป็นของเรา (ถึงแม้ฮ่องเต้ต้าเหยียนจะไม่ได้ตัวผิงถิงคืน)