Group Blog
All Blog
|
ยัย เจ้ สุด ฮา กับ หมอ เกย์ จอม เฟี้ยว บทที่ 17 หน้า 3 เป็นเอกกลับมาถึงบ้านตอนเย็น เขาชวนปิ่นเดินเล่นในหมู่บ้าน แต่เธอปฏิเสธ เพราะไม่อยากเดินกับเป็นเอกให้คนอื่นสงสัย และอีกอย่างเธอไม่อยากเจอไอ้ป็อดมันจะต้องวิ่งไล่เธอ เธอไม่อยากจะวิ่ง กลัวกระทบกระเทือนท้อง เป็นเอกไม่อยากบังคับเขาเลยไปหาเก้าอี้มานั่งรับลมที่หน้าบ้าน เวลามีคนผ่านเขาก็ทักทายราวกับรู้จักกันทั้งหมู่บ้านมานาน ทั้งที่แต่ก่อนนั้นเขาไม่ใช่คนที่ชอบสุงสิงกับใคร พอถึงเวลาทำกับข้าวเย็นเขาก็เข้าครัว เพื่อทำอาหารให้ปิ่นทาน ดูเขามีความสุขกับสิ่งที่ทำ ใบหน้ายิ้มแย้ม แววตาที่เปี่ยมพลังความสุขของเขามันเปร่งพลังออกมา อย่างออร่าแรง มันดูมากกว่าคราวที่ติดเกาะด้วยกันเสียอีก “ต้องทานผักมากๆ นะครับ มีประโยชน์ ต่อแม่และเด็ก ผลไม้ ก็ควรทานประจำ เช่นพวกกล้วย” เขาบอกปิ่น ปิ่นได้แต่มองหน้าตาอันหล่อเหล่าของชายหนุ่ม อนาคตจะเป็นยังไงกันนะ ถ้าเกิดลูกเกิดมาแล้วต้องรู้ว่าพ่อเขาเป็นเกย์ “เจ้..เหมือนเจ้ไม่ค่อยแฮปปี้กับผมเลยนะครับ” เขามองหน้าที่ราวคนอมทุกข์ของปิ่น “ก็ไม่คิดว่าแก จะเป็นคนดีแบบนี้” “ผมเป็นคนดีอยู่แล้ว เพียงแต่เจ้ มองผมผิดไป” “แล้ว แกคิดว่าจะมาหาฉันแบบนี้ทุกวันเหรอ” “เจ้ อยู่ด้วยกันแล้ว ยังสงสัยอะไรอีก เจ้อยู่ที่ไหน ผมก็อยู่ที่นั่น” “แก ไม่คิดอยากจะอยู่กับผู้ชายเหรอ” เธอถามเสียงเบาๆ เป็นเอก มองหน้าที่ระบายด้วยคำถามมากมาย ไม่แปลกหรอกที่ปิ่นมณีจะสงสัย ไม่แปลกเลยที่เธอจะข้องใจในสถานะแบบนี้ “เจ้ การเป็นเกย์ของผม ทำให้เจ้ ไม่มั่นใจว่าผมจริงจังกับเจ้ขนาดไหนใช่ไหม” “คือ ฉันก็ไม่รู้นะ เกย์หลายคนที่อยากมีลูก หรือเกย์หลายๆ คนที่เคยแต่งงานมีลูก แล้วเขาก็กลับไปหาผู้ชายเหมือนเดิม แล้วแกไม่คิดจะไปอยู่กับผู้ชายอีกเหรอ” เป็นเอกมองหน้าขี้สงสัย เขาตักกับข้าวใส่จานให้เธอ “เจ้ไม่คิดจะให้โอกาสผมคนนี้เลยเหรอ ลองให้เราได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน บางที พวกเราอาจจะมีความสุขจน ไม่อยากมองหาคนอื่นอีกก็ได้” เขาบอกเธอ “ดูแกมั่นอกมั่นใจเกินไปไหม?” “ผม มั่นใจ ผมไม่ได้มาเล่นๆ นะ” เขายิ้ม “ชิ” ปิ่นหมั่นไส้กับอาการมั่นอกมั่นใจของเขา หลังทานข้าวเย็น ปิ่นนั่งย่อยดูละครหลังข่าว “วันนี้ไม่รีบนอนเหรอคะคุณแม่” เป็นเอกเดินมานั่งข้างๆ “ไปอาบน้ำเถอะ” “วันนี้ร้อนจังเลยนะ” เธอบ่นก่อนลุกไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จกระโจมอกผ้าขนหนูออกมาจากห้องน้ำ เป็นเอกนอนใส่ชุดนอนรอเธออยู่บนเตียงแล้ว เขาอาบน้ำอีกห้องเสร็จก่อนเธอ ปิ่นมณีมองเขาก่อนจะไปนั่งทาครีมที่โต๊ะเครื่องแป้ง เป็นเอก เดินลงมาช่วยชโลมครีมให้ “เอ้!!!!...ฉันทาเองน่า” เธอจะแย่งขวดครีมคืน “ผมอยากดูนิว่าเจ้ใช้ครีมอะไร เป็นอันตรายหรือเปล่า ผมว่าเจ้เปลี่ยนไปใช้พวกออยแทนจะดีกว่าไหมครับ ออแกนิกออย ก็ได้ เดี่ยวผมจะหามาให้” “ไม่ต้องยุ่งยากหรอก อันนี้ปลอดภัย ฉันดูแล้ว” เธอบอกเขา พอทาครีมเสร็จ เป็นเอกเปิดตู้หาชุดนอนให้เธอ เขาคว้าเอาสายเดี่ยวเซ็กซี่มาให้แล้วสวมให้เธอโดยไม่สนว่าเธอจะต้องการหรือไม่ “ชุดชั้นในไม่จำเป็นหรอก มันอึดอัด” เขาบอกเธอ ปิ่นมองเขาอย่างไม่พอใจ “ที่จริงเจ้จะไม่ใส่อะไรนอนก็ได้นะ ตอนอยู่ที่เกาะเราก็นอนเปือยกันทุกคืน สบายจะตาย” “แป๊ะ” เสียงมือน้อยๆ ฟาดแขนเขาแทนคำตอบ เธอเอาผ้าขนหนูไปตากที่ราวไม้ข้างผนังแล้วเดินไปนั่งบนที่นอน เป็นเอก ขึ้นไปนอนบนเตียง ลูบท้องเธอเบาๆ “พ่อจะเล่านิทานให้ฟังนะครับ” “เขายังไม่รู้อะไรหรอก” “ไม่ได้นะเจ้ เราต้องปลูกฝังตั้งแต่เป็นวุ้นนี่ล่ะ เขาจะได้รักการอ่าน แล้วการที่พ่อกับแม่คุยกับเขาตั้งแต่ยังเล็ก เขาจะคุ้นชิน และจะชอบสิ่งที่พาเขาทำอย่างไม่รู้ตัว มันเป็นการพัฒนาอีกแบบหนึ่ง” พูดแล้ว เป็นเอกก็หันไปหยิบสมุดภาพนิทานสำหรับเด็กที่เขาซื้อเตรียมเอาไว้จากโต๊ะข้างเตียง “นี่ เตรียมนิทานมาเลยเหรอ” ปิ่นมณีแทบจะไม่อยากเชื่อ “ก็ใช่สิ ผมตั้งใจอ่านนิทานให้ลูกฟังทุกคืนเลยนะ” “ฮืม” ปิ่นมณีมองเขาทึ่งๆ ก่อนจะเลื่อนตัวลงนอน เป็นเอกหันไปปรับแอร์และตั้งเวลาปิดเพื่อให้เปลี่ยนเป็นโหมดพัดลมอัตโนมัติ เขาหันมาอ่านนิทานภาษาอังกฤษให้ลูกฟัง แต่ก็เหมือนเป็นการกล่อมแม่เสียมากกว่า ปิ่นเคลิ้มจะหลับไป เป็นเอกห่มผ้าให้เธอ เพ่งมองใบหน้าใสหลับตาพริ้ม อย่างละมุน เขาก้มลงจูบเธอเบาๆ ก่อนจะปิดไฟลง ปิ่นมณีกึ่งหลับกึ่งตื่น เธอลุกมาเข้าห้องน้ำ พอกลับไปที่เตียง พอล้มลงนอนข้างๆ เป็นเอก นี่ก็ร่วม 2 อาทิตย์ที่เขามาอยู่กับเธอ แม้มันจะรู้สึกแปลกๆ เขามาอยู่ที่นี่แบบเนียนๆ ไล่ยังไงก็ไม่ยอมไป คิดแล้วก็อดเคืองตัวเองไม่ได้ที่ไม่ยอมเด็ดขาด ทั้งที่เธอเองก็ไม่รู้ตัวตนจริงๆ ของเป็นเอก ไม่รู้จักครอบครัวของเขาเลยสักนิด กลับปล่อยตัวเลยเถิด ให้เขามาอยู่ด้วยแบบนี้ สรุปเราเป็นอะไรกัน ปิ่นมณีหันไปมองเป็นเอกในเงามืด เหมือนเขาจะยังไม่หลับ เธอลุกขึ้นแล้วหาหมอนข้างมากั้นเขาไว้ แล้วนอนหันหลังให้ ทำเอาเป็นเอกที่กำลังจะหลับ ต้องตื่นขึ้นมาแล้วจับหมอนออก แล้วเลื่อนตัวมากอดเธอไว้ “นี่จะนอนห่างๆ ไม่ได้เหรอ ฉันอึดอัดนะ” เธอดิ้น “ก็ผม นอนไม่หลับนิ ถ้าไม่ได้กอดเจ้” เขาทำเป็นพูดเสียงอู้อี้ “หรือเจ้จะให้ผมนวดให้ก็ได้นะ” “ไม่ต้องๆ” เธอรีบห้าม “รีบนอนจะดีกว่า พรุ่งนี้ต้องไปทำงาน” เธอบอกเขา แต่มือจอมซนก็ไม่ได้ฟังเสียงหญิงสาวไม่ เขาบีบเค้นอย่างเป็นจังหวะตามคอบ่าไหล่ สะโพกก้น ปิ่นมณีจำต้องหลับตาลง เมื่อเห็นว่าห้ามไปก็เท่านั้น สำหรับหมอเอกผู้สั่งซ้ายให้ไปขวาเสมอ ที่ใครๆ บอกว่าเขาเป็นหมออัจฉริยะ เธอก็เห็นเขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มที่ชอบพูดจากกวนโอ้ยเธอตลอดเท่านั้นเอง
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
เพราะยังไม่รู้ว่าพระเอกที่บ้านมีฐานะ